Γιατί η ΕΕ δέχτηκε την αφαίρεση της φράσης “ισότητα των φύλων” έπειτα από πίεση της Oυγγαρίας και της Πολωνίας;

Που λέτε.

Εδώ και κάμποσο καιρό υπάρχει μια πολύ μεγάλη συζήτηση στη νομική πραγματικότητα της Ευρώπης η οποία, πολύ μπακαλίστικα, έχεις ως εξής:

EΕ: Ψιψινάκι, μαζέψου γιατί το Συνταγματικό σου Δικαστήριο είναι εμφανώς αντισυνταγματικό.

Πολωνία: ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ.

ΕΕ: Mάτια μου, έλα σε παρακαλώ, έστω για τα μάτια του κόσμου, δεν γίνεται να κάνεις ό,τι γουστάρεις και να βάζεις τσιράκια δικαστές για να περνάς αβέρτα αντισυνταγματικούς νόμους.

Πολωνία: Ρούφα τ’αυγό σου.

ΕΕ: Ψιψινέλι, μας εκθέτεις, δε γίνεται απ’το 2015 να επιτρέπεις στην κυβέρνησή σου να ορίζει απευθείας όποιον της καπνίσει στο ανώτατο δικαστήριό σου, θα’χουμε θέμα, τι θα πει ο κόσμος;

Πολωνία: Eίμαι μόρτης και το κέφι μου θα κάνω. #polexit

ΕΕ: Kαλά, καλά, πάρε μια επίσημη προειδοποίηση σχετικά με το ότι θέτεις σε κίνδυνο το κράτος δικαίου και τα λέμε. A, και δε θα δίνω λεφτά στην πόλη σου, την Tucow, γιατί λέει ότι δεν έχει γκέι.

Πολωνία το 2021: Εμ, ΕΕ, τσέκαρε λίγο, τι θα κάνεις γι’αυτό;

ΕΕ:

Όταν τέθηκε σε ισχύ ο νόμος κατά των αμβλώσεων στην Πολωνία, πέρασε λίγο στο ντούκου. To ότι οι Πολωνές, που είναι Ευρωπαίες, δεν έχουν έλεγχο πάνω στο σώμα τους και δεν μπορούν να κάνουν έκτρωση εξαιτίας ενός νόμου που πέρασε μέσα στην πανδημία, ενώ έκαναν τις μεγαλύτερες πορείες που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα για να εναντιωθούν και ξεκάθαρα διαφώνησαν, δεν σόκαρε όσο έπρεπε να σοκάρει.

Σίγουρα οι φεμινιστικές σελίδες ασχοληθήκαμε, φυσικά και γράφτηκαν καλά κείμενα, καταγγελτικότατα και ενημερωτικά, σίγουρα η πλειοψηφία των εφημερίδων κατέγραψε το γεγονός αλλά γενικά, τα διεθνή νέα είναι χαμηλά στο τι μας ενδιαφέρει και λογικό, δε γίνονται λίγα στη χώρα μας κάθε μέρα.

Η προσοχή μας είναι σαν τα λεφτά. Είναι περιορισμένη, τη χρειαζόμαστε για εκατό χιλιάδες πράγματα μέσα στη μέρα, τελειώνει γρήγορα. Έχουμε να σκεφτούμε απ’το τι θα φάμε μέχρι το αν θα ζήσουμε να δούμε τα μεταπανδημικά χρόνια και ευλόγως, το τι συμβαίνει σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα κατατάσσεται στο “δε με αφορά”.

Οι φεμινιστικές σελίδες και δεκάδες φεμινίστριες με φωνή στα social ανέλαβαν ξανά τον σπαστικό ρόλο της Κασσάνδρας. Ως είθισται, τις Κασσάνδρες τις αγνοούμε.

Ας φτάσουμε στο σήμερα για να δούμε γρήγορα πώς το σάπιο μήλο σαπίζει και τα γερά-η Θεά να τα κάνει.

Στις 7 Μαϊου, ηγέτες και ηγέτιδες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπρόσωποι διεθνών οργανώσεων και οργανισμών βρέθηκαν στο Πόρτο της Πορτογαλίας για να συζητήσουν με ποιους τρόπους θα χτίσουμε τη μεταπανδημική Ευρώπη. Καλά ως εδώ, είναι και γραφική πόλη το Πόρτο, καλό κρασί, υπόσχεται παραγωγικότητα.

Στο προσχέδιο του κειμένου που συζητήθηκε ότι θα υπέγραφαν, θα υπήρχε η φράση ότι “θα προωθήσουν την ισότητα των φύλων” (gender equality) σχετικά με τις πολιτικές που θα κουβέντιαζαν ότι θα εφαρμοστούν στην ΕΕ τώρα που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μετά από ένα χρόνο και πανδημίας. Ξέρετε, ευρωπαϊκά και πολιτισμένα.

Η Oυγγαρία και η Πολωνία μπαίνουν στην συζήτηση και πιέζουν ώστε ν’αφαιρεθεί η φράση και να γραφτεί ότι “θα προωθηθεί η ισότητα” (equality). Όσο πιο γενικά γίνεται, μη δεσμευτούμε και σε τίποτα. Η λέξη “gender” είναι επισήμως το πρόβλημα. Γιατί “gender” σημαίνει έκφραση, σημαίνει τρανς, αφορά γενικά τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, σημαίνει αναγνώριση τόσο των δικαιωμάτων των γυναικών όσο και των άλλων ταυτοτήτων που τολμούν να ζητούν προστασία της ύπαρξής τους.

Είμαστε στην εξής φάση: η άμβλωση ουσιαστικά απαγορεύεται στην Πολωνία, εμείς κάνουμε κουβέντα για υποχρεωτική συνεπιμέλεια κι έχουμε πολιτικούς να πετάνε χαλαρά αντιαμβλωτικές ατάκες, η γραφική Μάλτα έχει απαγόρευση της άμβλωσης και μια απ’τις αυστηρότερες νομοθεσίες σχετικά με το θέμα στον κόσμο, η φάση είναι πού να το πιάσεις και πού να τ’αφήσεις σχετικά με τις νομοθεσίες για τις εγκυμονούσες και τις νέες μητέρες που δεν προστατεύονται με κανέναν ουσιαστικό τρόπο ώστε να μη χάσουν τη δουλειά τους σε πολλές “πολιτισμένες” χώρες της ΕΕ και ξέρουμε καλά ότι τα ποσοστά έμφυλης βίας μέσα στην πανδημία έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο χωρίς να λαμβάνονται σοβαρά μέτρα για ν’αντιμετωπιστεί το φαινόμενο. Στις 14 Μαρτίου δημοσιεύτηκε αυτή η έρευνα που μεταξύ άλλων δείχνει ότι 6/10 ομόφυλόφιλα άτομα στην ΕΕ αποφεύγουν να κρατήσουν το χέρι της σχέσης τους στο δρόμο και 1/3 νιώθουν ότι γίνονται αντικείμενα διακρίσεων όταν βγαίνουν έξω για φαγητό, ποτό κι εν γένει κοινωνικοποίηση.

Ταυτόχρονα, πρέπει να υποκρινόμαστε ότι οι δηλωσάρες της ΕΕ είναι και πολύ προχώ σχετικά με την ισότητα των φύλων, βγαίνουν και σε κιουτ ενθετάκια για παιδιά με σκίτσα που δείχνουν γυναίκες πολιτικούς και γκέι ζευγάρια με παιδιά. Αν έχουμε νομικούς που ασκούν ενεργή δικηγορία σε άλλες χώρες της ΕΕ, θα ήταν θαυμάσιο να μας γράψουν τους ύπουλους μισογυνιστικούς και ομοφοβικούς νόμους που έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχουν ή το τι ισχύει στη δικαστηριακή πρακτική σχετικά με την έκδοση αποφάσεων που άπτονται έμφυλων ζητημάτων.

Δεν γράφω ότι θα προτιμούσα να ζω αλλού ή ότι δεν ξέρω πως εντός ΕΕ έχουν όντως γίνει νομοθετικές τομές που προστατεύουν τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Γράφω ότι συχνά διαπιστώνω μια αίσθηση ασφάλειας κυρίως από γυναίκες, μία αίσθηση που εισπράττω ως “πόσο χάλια μπορούν να γίνουν τα πράγματα στην ΕΕ, δεν ζούμε στο Ιράν”.

Όταν νομίζεις ότι είσαι ασφαλής, σταματάς να είσαι σε εγρήγορση.

Δεν είμαστε ασφαλείς. Ενώ η ΕΕ διαλαλεί την πάγια θέση της υπέρ της προώθησης της ισότητας των φύλων και δεσμεύεται να την προστατεύσει, χαλαρά επιτρέπει στην Πολωνία και την Ουγγαρία να περάσουν το δικό τους-σε μια επίσημη συνάντηση χωρίς “νομικό” βάρος μεν, σε συνάντηση που τίθενται οι κατευθυντήριες γραμμές χωρίς δεσμευτικότητα δε αλλά και πάλι, πρόκειται περί  σύσκεψης των αρχηγών κρατών της ΕΕ που συζητάνε για τα όσα πρόκειται να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν από τα κράτη στο άμεσο μέλλον και το γενικό τους περιεχόμενο.

Αυτή η υποχώρηση δεν έγινε σε κενό αέρος. Χρόνια η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Βουλγαρία πιέζουν γι’αφαίρεση λέξεων που σχετίζονται με την έννοια της ισότητας των φύλων (gender equality) από τα επίσημα νομοθετικά κείμενα της ΕΕ για διάφορους λόγους που σχετίζονται με την αντιγυναικεία, αντιγκέι και αντιτράνς στάση τους. Ταυτόχρονα, αναρωτιέμαι ποια είναι η στάση της ΕΕ. Ναι, προειδοποιεί. Ναι, διαφωνεί. Ναι, παρέπεμψε την Πολωνία στο ΔΕΕ (Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Ναι, δηλώνει εδώ ότι θα προστατεύσει το gender equality. Τότε γιατί δέχεται την αφαίρεση της ίδιας φράσης που ανήκει στο εύρος των δικαιωμάτων που δεσμεύεται να προστατεύσει; Και ποιες οι συνέπειες για τις γυναίκες, τα γκέι άτομα, τα τρανς άτομα, τα μη δυαδικά άτομα αν αυτή η αφαίρεση συζητηθεί να περάσει στα νομοθετικά κείμενα της ΕΕ;  Γιατί υποχωρεί στο συγκεκριμένο ζήτημα τη στιγμή που η Πολωνία, εντός της οποίας μεγαλώνουν περίπου 50.000 παιδιά σε ομόφυλες οικογένειες, ετοιμάζεται να περιορίσει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα γκέι και λεσβιών να υιοθετούν παιδιά;

Έστω και συμβολικά, για λόγους αρχής, δεν θα έπρεπε να επιμείνει στο προσχέδιο; Ακόμη και χωρίς δεσμευτικότητα, το να τίθενται τέτοια ζητήματα υπό συζήτηση, το να γίνονται δεκτές οι προτάσεις κρατών που νομοθετούν με μίσος εναντίον των πολιτών τους δεν δίνει την εντύπωση ότι αυτές οι γνώμες είναι αποδεκτές και αξιοσέβαστες;

Που λέτε.

Οι ήττες δεν είναι απαραίτητα τεράστιες ούτε ακούγονται. Έχω την εντύπωση ότι η καλύτερη ήττα είναι αυτή που δεν την καταλαβαίνει ο ηττημένος. Ήττα χωρίς συνείδηση της επέλευσής της είναι μια ήττα που δεν θα φέρει μεταγενέστερη οργάνωση, σχεδιασμό και αντεπίθεση. Κι έχω επίσης την εντύπωση ότι οι ήττες που τρώμε αυξάνονται.

Οι πληροφορίες του κειμένου βασίζονται κυρίως στο ρεπορτάζ της δημοσιογράφου του Reuters, Gabriela Baczynska η οποία είναι Πολωνή κι γράφει κυρίως ρεπορτάζ για τα διεθνή νομικά νέα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News