Update ιστορίας: Το update του Update

Αγαπητή Αμπα, Θέλω πρώτα από όλα να πω ένα ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ σε σένα και τη στήλη σου. Είμαι η κοπέλα της ερώτησης αυτής και μετά από 3 πολύ δύσκολα χρόνια έχω αρχίσει να ξεπερνώ την κατάθλιψη. Δεν ξέρω, αν χωρίς τη στήλη σου, θα ήμουν στη θέση να καταλάβω τι είδους βοήθεια χρειάζομαι και να την αναζητήσω χωρίς περιστροφές. Τελικά απευθύνθηκα σε ψυχίατρο, εδώ και 6 μήνες ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή και παραιτήθηκα από τη δουλειά μου ως νηπιαγωγός για να δουλέψω ως δασκάλα (αντικείμενο σπουδών). Τώρα είμαι σε μια διαδικασία αναγνώρισης του πτυχίου μου (Referendariat, για όσους ζουν στη Γερμανία και το ξέρουν), δουλεύω σε σχολείο, μου αρέσει και με εμπνέει πολύ η δουλειά ως δασκάλα και επιτέλους νιώθω να ανακτώ τις ελπίδες μου για το μέλλον και την αυτοπεποίθηση μου. Η δουλειά νομίζω ότι μου ταιριάζει, γιατί είμαι πολύ ευσυνείδητη και εργατική, νιώθω όμως ότι έχω μεγάλο δρόμο μπροστά μου, για να αλλάξω κάποια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μου, που είναι ακατάλληλα για το επάγγελμα. Εξηγώ: έχω μια τάση στην αφέλεια και σε μια χίπικη θεώρηση “η αγάπη τα γιατρεύει όλα”. Επίσης, μερικές φορές φοβάμαι να βάλω όρια, για να μη θεωρηθώ άδικη και κακιά και επειδή φοβάμαι την αποτυχία, σε περίπτωση που τα όρια μου δε γίνουν σεβαστά. Τον φόβο τον έχω δουλέψει πάρα πολύ και έχω βελτιωθεί, σε σημείο που με ευχαριστεί. Το να βρω τη χρυσή τομή όμως ανάμεσα σε αυστηρότητα και γλυκύτητα, μου φαίνεται ακόμη δύσκολο και πολλές φορές το παρακάνω είτε στο ένα είτε στο άλλο. Δε μου είναι πάντα ξεκάθαρο, πότε πρέπει να αντιδράσω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ή πότε είναι ο συνδυασμός και των δύο η καλύτερη λύση. Και επειδή η υπόθεση Γιακουμάκη και Τοπαλούδη (όπως και η άλλη του Αλεξ από τη Βέροια) με συγκλόνισαν, τρέμω στην ιδέα ότι θα υπάρχει στην τάξη μου ένας εν δυνάμει βασανιστής/ δολοφόνος και εγώ δε θα το αποτρέψω. Νιώθω την ανάγκη να βελτιωθώ όσο πιο γρήγορα γίνεται, επιτακτική. Εκτός από το διάβασμα για το θέμα (διαβάζω ήδη όσο μπορώ και αν έχεις/ έχετε προτάσεις για βιβλία/ άρθρα γράψτε παρακαλώ), τι θα μου πρότεινες; Έχω σκοπό να ρωτήσω και έναν καταπληκτικό δάσκαλο μου στο δημοτικό, αλλά εκτιμώ και τις δικές σου σκέψεις στο θέμα ( και μερικών αναγνωστών). Σε φιλώ

– LAA

Οι δικές μου σκέψεις για το θέμα είναι να μην σταματήσεις την θεραπεία, γιατί από εκεί εξαρτώνται όλα. Δεν μπορείς να βελτιωθείς όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το μόνο που γίνεται είναι να μην τα παρατήσεις.

Δεν έχεις τόση εξουσία ή δύναμη ώστε να αποτρέψεις ένα ολόκληρο έγκλημα όπως αυτά που περιγράφεις εδώ. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έγιναν έτσι επειδή δεν τους απέτρεψε μια δασκάλα στην τετάρτη δημοτικού. Για τα συγκεκριμένα περιστατικά, έχεις τα προσόντα με το παραπάνω ώστε να κάνεις κάτι αν αντιληφθείς κάτι τόσο βίαιο την ώρα που γίνεται.

Για τα άρθρα/βιβλία καλύτερα να μιλήσουν οι σχετικοί. Καλή δύναμη σου εύχομαι και ευχαριστούμε πολύ για το update!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News