Update ιστορίας!

Καλησπέρα και πάλι! Επέστρεψα για να δώσω ένα update, χωρίς να περάσει πολύς καιρός μεν, αλλά θεώρησα πως μπορώ να το γράψω. Είμαι η κοπέλα αυτής της ερώτησης . Αρχικά να σας ευχαριστήσω όλους για τις απαντήσεις σας. Με συγκίνησε πολύ το ότι είδα πως πολλοί μπήκατε στη θέση μου και δείξατε μεγάλη στοργή στον παιδικό μου εαυτό και τα όσα πέρασε.

Ήθελα να λύσω μερικές απορίες που διάβασα. Η πρώτη αφορά τον πατέρα μου. Γενικά εννοείται πως δεν πιστεύω πως η μάνα είναι η υπεύθυνη για την ανατροφή, όμως εδώ ειλικρινά δε φταίει ο μπαμπάς μου. Την περίοδο που ημουν δημοτικό, συνέπεσε με το να είναι τα χειρότερα μακράν χρόνια μας οικονομικά. Ο πατέρας μου ως ελεύθερος επαγγελματίας κυριολεκτικά έφευγε 7 το πρωί και γυρνούσε μετα τις 12 το βράδυ, και ίσως δε τον έβλεπα για μέρες. Όταν είχαμε χρόνο μαζί, αν με έβλεπε στεναχωρημένη λόγω κάποιου περιστατικού από αυτά που περιέγραψα και ρωτούσε τι έχω, η μαμά μου συνήθως απαντούσε ”τσακώθηκε με τη φιλεναδίτσα της” και δε μπαίναμε σε πολλές λεπτομέρειες. Ποτέ δεν έμαθε το μέγεθος των όσων περνούσα σε πραγματικό χρόνο.

Ήξερε πως η οικογένεια της ”φίλης” μου ήταν θρησκόληπτη και ελαφρώς γνωστοί ”περίεργοι” στο σχολείο από φορές που με πήγαινε σε κάποιο πάρτι ή στις σχολικές γιορτές που προσπαθούσε πάντα πολύ να έρχεται αλλά δεν ήξερε τα όσα μου έκαναν ακριβώς. Όταν στο περιστατικό με το ”πατσαβούρα” με είδε να κλαίω και να τρέμω σερί από το πρωί όταν γύρισε αργά το βράδυ, έπαθε σοκ και τους πήρε τηλέφωνο επι τόπου. Δεύτερον, ρωτήσατε πως έγινε το περιστατικό με το κλείδωμα στην αίθουσα. Όπως σωστά μάντεψε μια σχολιάστρια, η μαμά της με κλείδωσε στην αίθουσα του συλλόγου γονέων που ήταν στο ΔΣ.

Η οικογένεια της είχε στενή σχέση με τον διευθυντή (μέσω της εκκλησίας) και με την τοπική εκκλησία την ίδια, όποτε παρά τα αμέτρητα τέτοια σκηνικά ούτε οι δάσκαλοι δε μπλέκανε μαζί τους. Συνάντησα μετά από χρόνια τη δασκάλα μου και εμμέσως πλην σαφώς είπε πως γνώριζε την κατάσταση αλλά τα χέρια της ήταν δεμένα. Άλλοι γονείς τους έβαζαν όρια σε προσωπικό επίπεδο όταν μάλωναν τα δικά τους παιδιά. Και τώρα το βασικό θέμα. Η μαμά μου. Λένα, όντως έριξες λάδι στην φωτιά, αλλά έπρεπε. Όταν έστειλα την ερώτηση, είχα ακόμα ενοχές. Πλέον δεν έχω καμία. Η μαμά μου μισεί τους καυγάδες και πιστεύει πως όλα τα λύνει η αγάπη.

Όπως είπες, δεν ήθελε φασαρίες και αρνείται ακόμα και τώρα τις ευθύνες της. Δυστυχώς. Θεωρεί πως αφού εγώ έπαιρνα τόση αγάπη από την οικογένεια μου, ήμουν θωρακισμένη προς κάθε άσχημη συμπεριφορά. Με θεωρούσε ώριμη για την ηλικία μου και θεωρούσε πως μπορώ να το χειριστώ σύμφωνα με εκείνη. Όπως είπε και μια άλλη σχολιάστρια με αντίστοιχη εμπειρία, είπε πως αφού με έβλεπε χαρούμενη και ανεξάρτητη δε πίστευε πως με επηρέαζε τόσο πολύ. Προφανώς έκανε λάθος.

Όταν διάβασα τις απαντήσεις, κατάλαβα ότι χρειάζομαι θεραπεία καθώς πρέπει και να αποδεχτώ τον χαρακτήρα της μητέρας μου αλλά και να ξεπεράσω αυτό το περιστατικό, που συνειδητοποιώ ότι μου έχει αφήσει το μόνιμο πρόβλημα του γνωστού ”δε μπορω να γίνω δυσάρεστη” και προτιμώ να υποφέρω εγώ παρά κάποιος που ίσως περνάει πιο δύσκολα. Ίσως εκείνη δε μπορέσει ποτέ να καταλάβει το μέγεθος του λάθους της, όμως ελπίζω να μπορέσω εγώ κάποτε να τη συγχωρήσω. Ξέρω ότι δε το έκανε από κακία, αλλά δε παύει να είναι ένα μεγάλο λάθος. Μου διώξατε ένα τεράστιο βάρος και σας ευχαριστώ. <3

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News