Σκέφτομαι σοβαρά να βγάλω τη μητέρα μου απ τη ζωή μου, να της πω ότι δε θέλω να ξαναμιλήσουμε ή κάτι τέτοιο. Είναι ο πιο άκομψος άνθρωπος που γνωρίζω με πλήρη απουσία ενσυναίσθησης και συχνά, τρόπων συμπεριφοράς κ έντονη διάθεση για αδιακρισία και παρεμβατικότητα. Δούλευα με μισθό 400 ευρώ, λάτρευα τη δουλειά μου κ τότε φαινόταν να έχει προοπτικές. Σχόλιο της μάνας μου “εγώ στο σόι λέω ότι παίρνεις 600 οπότε αν σε ρωτήσουν, πες 600”. Εγώ πώς πρέπει να αντιδράσω; Πλέον έχω φτάσει να λέω ναι ναι γιατί δεν έχω όρεξη για περαιτέρω συζήτηση μαζί της. Πρόσφατα γέννησα και μια μέρα με ρωτάει “πάχυνες;”, λέω “και τι έγινε αν πάχυνα;” κι απαντάει “α, όχι τίποτα”…τι τίποτα; Είπες απλώς ν ανοίξεις το στόμα σου για να βγάλεις από μέσα την επιτομή της χοντράδας και να γίνεις λίγο πιο ανυπόφορη απ ότι ήσουν πριν; Έχω ένα μωρό λίγων μηνών και κανέναν να το κρατήσει. Και συχνά πυκνά αρχίζει ο καταιγισμός ερωτήσεων “μήπως ΠΡΕΠΕΙ να τελειώσεις με τη διπλωματική σου; Μήπως ΠΡΕΠΕΙ να βρεις μια δουλειά ξανά σιγά σιγά; Δεν ΠΡΕΠΕΙ να βοηθήσεις και τον άντρα σου; Δεν ΠΡΕΠΕΙ να κλειστείς μέσα στο σπίτι, ΠΡΕΠΕΙ να βρεις μια δουλειά άμεσα γιατί μετά κανένας δε θα σε παίρνει”. Κ εξηγώ με όλη την ηρεμία του κόσμου, ότι τα πρέπει στη ζωή μου τα καθοριζω εγώ και πως κουμάντο στη ζωή μου κάνω επίσης εγώ αλλά ωστόσο την ευχαριστώ για το ενδιαφέρον όμως άλλη φορά να περιμένει να ζητήσω τη γνώμη της για το θέμα και να προσπαθήσει να δείξει εμπιστοσύνη στο παιδί της. Κι αρχίζει ο αιώνιος διάλογος “εγώ από ενδιαφέρον το κάνω”, “το ξέρω και σ ευχαριστώ πολύ αλλά ο τρόπος που το κάνεις με αγχώνει και με κάνει να νιώθω άβολα”, “δηλαδή να μην ενδιαφέρομαι;”, “Χμμμ αν μπορούσες ναι, θα σου ήμουν ευγνώμων. Αν χρειαστώ κάτι θα είσαι η πρώτη που θ απευθυνθώ”,” δε γίνεται να μην ενδιαφέρομαι, είσαι παιδί μου και θέλω να χω τη συνείδησή μου ήσυχη “…γι αυτή τη γ@μωσυνείδηση λοιπόν κομματιάζεται κάθε φορά η ψυχολογία μου. Θα μου πεις, το πρόβλημά είναι ότι αφήνω όλο αυτό να μ επηρεάσει αλλά δεν είμαι άνθρωπος που απ το ένα θα μπει και απ το άλλο θα βγει, προσπαθώ να το κάνω αυτό, είμαι στη διαδικασία που το μαθαίνω, αλήθεια, αλλά νομίζω πως αυτή τη στιγμή στη ζωή μου το μόνο που θα με ανακουφιζε θα ήταν να μη μου μιλάει για κάποιο διάστημα και να δούμε πώς θα πάει. Ήδη έχω πάψει να απαντάω στα τηλέφωνα και μου στέλνει στο Viber ότι έχει καιρό να με ακούσει και ok, θέλω ως γιαγιά να έχει επαφές με το μωρό. Πώς να τη διαχειριστώ; Έχω δοκιμάσει καβγά, ψυχραιμία, πλάκα, αδιαφορία, της έχω πει να πάει σε γιατρό μήπως και γίνει κάτι με την προβολή των κόμπλεξ της επάνω μου (στα αδέρφια μου που είναι αγόρια δε λειτουργεί το ίδιο), αλλά και με την αδιακρισία και την παρεμβατικότητα της (πρέπει, πρέπει, πρέπει). Έχω βγάλει όλους τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή μου, είμαι πολύ καλά, περνάω όμορφα αλλά κάθε επικοινωνία μαζί της μου μαυρίζει την ψυχή και με γεμίζει τοξικότητα. Τι να κάνω; Πώς ν αντιδράσω πια;
Brit
Δεν μπορείς να «την» διαχειριστείς ούτε μπορείς να «την» κάνεις να πάει στον γιατρό για να αλλάξει. Μόνο τον εαυτό σου μπορείς να διαχειριστείς και αν δυσκολεύεσαι πολύ σε αυτή τη σχέση, πρέπει εσύ να πας σε έναν γιατρό για να σε βοηθήσει στην διαχείριση. Η απόσταση είναι και καλή λύση, και απαραίτητη. Η παρεμβατικότητα μόνο έτσι έρχεται σε λογαριασμό. Κάθε φορά που θα σε πληγώνει, πρέπει να φεύγεις, είτε από το δωμάτιο, είτε από το σπίτι, είτε από την κουβέντα. Δεν χρειάζεται να εξηγείς γιατί, αν θέλεις κάνε το, αλλά μην το κάνεις γιατί ελπίζεις πάλι να καταλάβει και να αλλάξει. Δεν θα αλλάξει. Αυτό που μπορεί να αλλάξει μόνο είναι η δική σου στάση ώστε κάποτε αυτό να επηρεάσει την μεταξύ σας δυναμική, και έτσι να αναγκαστεί να προσαρμόσει τον τρόπο που αντιδρά με εσένα. Αν δυσκολεύεσαι να καταλάβεις πώς να αλλάξεις την δική σου συμπεριφορά, τότε μην διστάσεις να απευθυνθείς σε ειδικό. Όσο και αν αγανακτείς για τα προβλήματα που σου δημιουργεί ένας άλλος, πάντα εσύ είσαι αυτή που πρέπει να κάνει τη δουλειά για να τα αντιμετωπίσει. Δεν θα κάνει άλλος τον κόπο για να σε διευκολύνει. Ούτε η μαμά σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εμένα η μαμά μου με ζήλευε…..και την αδερφή μου. Επειδή ήμασταν ψηλές και όμορφες και σπουδάζαμε ενώ εκείνη δούλευε στα κτήματα και παράλληλα έδωσε τις τότε πανελλήνιες και πέρασε, όμως δασκάλα στην δεκαετία του 50. Αντί να το χαρεί , που κατάφερε κάτι τόσο δύσκολο, έμεινε στο υλικό πεδίο, ότι δεν είχε πρόσβαση σε άντρες, ότι δεν γλέντούσε, ότι ο μόνος άντρας , που ήταν κάπως αξιόλογος, ήταν ο πατέρας μας…..ότι εμείς τα έχουμε όλα και γι αυτό θα έπρεπε να μας κυνηγάνε οι άντρες , παράλληλα με το πρωθυπουργικό αξίωμα. Η αδερφή μου που είναι 50 χρονών τη χτύπησε… Διαβάστε περισσότερα »
Θα πάρω τη θέση της μαμάς που βλέπει την κόρη της να την λέει τοξική (νεολογισμός καραμέλλα), να είναι κλεισμένη στο σπίτι και να μην ενδιαφέρεται για την προσωπική της εξέλιξη -όπως πριν. Αναμενόμενο κατά την άποψη σου είναι να το βουλώνει, και να μην στεναχωριέται, να το περνά ντούκου. Ελπίζω να το καταφέρεις αν τα παιδιά σου βρεθούν σε αντίστοιχη θέση αργότερα. Ενήλικη είσαι και δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση. Ομως αν αυτό που βλέπει η μαμά δεν είναι το δραστήριο και με ενδιαφέροντα παιδί που ήξερε, κατι της κλωτσάει. Ειδικά αν δεν έχεις πει στη μαμά σου αν προτίθεσαι να… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο σε καταλαβαίνω, εγω με την δικιά μου έχουμε να μιλήσουμε πέντε χρόνια και ακόμα νομίζω πως τελευταία φορά την είδα χθες και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Έβαλα τέλος σε όλο το κακό οταν έφυγα 1500 χιλιόμετρα μακριά. Και ναι ηρεμισα, ησυχασα και γω και ο άνδρας μου και όλοι γύρω μας. Δεν μπορείς να λυσεις τίποτα με την λογική, με συζήτηση με υπομονή με αγνοηση η συγκαταβαση, μου πηρε δεκα τρία χρόνια να το καταλάβω γιατι ελεγα ελα μωρέ γονείς είναι η μάνα μου είναι αλλά οχι δεν σώζεται τίποτα μονοπλευρα. Πάρε αποφάσεις, καντο σαν τσιροτο γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
εχεις ηδη δικο σου σπιτι, δικη σου οικογενεια. αυτο σου δινει την δυνατοτητα να κρατησεις τις απσοτασεις που θελεις καθε φορα. με αυτα που της εχεις πει, ξερει ηδη πολυ καλα, ποιο ειναι το προβλημα σου μαζι της. χαζη δεν ειναι. αλλα δεν μπορει να σταματησεια υτο που κανει, ειτε γιατι πιστευει οντως οτι σου κανει καλο, ειτε γιατι το κανει ψυχαναγκαστικα. οποτε, δεν χρειαζεται να της κανεις δηλωσεις περι απομακρυνσης. δοκιμασε την τακτικη “σκυλια του παβλοφ”. πιανει σε ολους οσους δεν πιανουν οι κουβεντες. οποτε κανει χοντραδα, κατεβαζε ρολα. αν ειναι σταθερες οι χοντραδες, καποια στιγμη θα προσεξει οτι… Διαβάστε περισσότερα »
Χρειάζεσαι ψυχολόγο οπωσδήποτε αγαπητή φίλη. Πάω στοίχημα πως αυτά που περιέγραψες είναι σταγόνα στον ωκεανό κι επειδή κι εγώ τέτοια μάνα έχω, είναι πολύ σημαντικό να νιώσεις βαθιά μέσα σου ότι δεν θα αλλάξει ποτέ, αυτή είναι, μέχρι εκεί φτάνει. Μπορείς όμως να αλλάξεις εσύ το πως τη βλέπεις και να σε επηρεάζει πολύ λιγότερο.
Μέχρι να τελειώσει η ψυχανάλυση θα περάσει καιρός και τα νεύρα σου θα έχουν γίνει κουρέλια.Όπως ξεκάθαρα έγραψες εδώ το πρόβλημα έτσι και πιό δεικτικά κάτσε και γράψε στην μαμά σου. Θα αναγκαστεί να το διαβάσει χωρίς να σε διακόψει και να το σκεφτεί.Μην ξεχάσεις να της γράψεις πως την αγαπάς και σε επηρέαζουν τα λόγια της γι αυτό πρέπει να τα μετράει. Αυτό θα την κάνει να το διαβάσει και να το ξαναδιαβάσει. Πίσω απ τις άγαρμπες εκφράσεις της όμως κρύβεται αληθινό νοιάξιμο. Σου λέει πρόσεξε τα κιλά σου γλυκούλα μου γιατί είσαι γυναίκα και μην αφήνεις την καριέρα… Διαβάστε περισσότερα »
Η λύση είναι μία. Βρίσκεις τρόπο να απογαλακτιστείς και να βγάλεις απο το κεφάλι σου τη μαμά που θα ήθελες να έχεις και να δεις τη μητέρα σου ως άνθρωπο, ως ξεχωριστή οντότητα. Εγώ ας πούμε το κατάφερα με ψυχοθεραπεία. Δεν την συγχώρεσα, δεν την αγάπησα περισσότερο ή λιγότερο, απλά την ΕΙΔΑ. Η μαμά σου είναι μια γυναίκα που έχει μάθει να μιλάει έτσι. Δεν θα την αλλάξεις, δεν θα σε καταλάβει όσο και να το έχεις ανάγκη και θα είναι σφάλμα σου να την τιμωρήσεις με το να την αποκόψεις πλήρως από τη ζωή σας. Το οτι συνεχίζεις να… Διαβάστε περισσότερα »
Μήπως σε ενοχλούν αυτα που λέει γιατι ξέρεις οτι εχει δίκιο; Εγω δεν ειδα απο τα επιχειρήματα που παρέθεσες παρενέσεις παράλογες για το μακροπρόθεσμο καλό σου …μονο τα 600 ευρω είχαν πλακα ,καλυτερα να έλεγες 3000 ειναι πιο πιασάρικο !!!!
Δυστυχώς ,νομοτελειακά δεν επιλέγουμε τους γονείς μας,όπως τους συντρόφους&φίλους μας.Ενίοτε οι χειρότεροι μισογύνηδες είναι οι μαμάδες που έχουν κόρες.Κράτα τις αποστάσεις σου&μη δίνεις εξηγήσεις,είναι αργά για να καταλάβει….”You can’t teach an old dog new tricks”.
Έχεις σκεφτεί να την κρατήσεις σε απόσταση; Μου ακούγεται κάπως βαρύ να τη βγάλεις από τη ζωή σου. Τί σημαίνει αυτό, να τη δεις στο δρομο και να μην πεις καλημέρα; Είναι επικριτική, γίνε αδιάφορη. Ειναι άσχημα αυτά που λέει, αλλά δεν είναι και τραγικά, αν τα δεις από την ματιά ενός τρίτου. Μη σου πω ότι είναι και συνηθισμένα δηλαδή.