Προσωπική ιστορία: Το καθήκον της συζύγου δεν τελειώνει ποτέ

Ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις .

Από τότε που τυχαία ξεκίνησα να σε διαβάζω,νόμιζα πως επρόκειτο για μία στήλη με χιουμοριστικές ιστορίες,μέχρι και αυτή τη στιγμή που σου γράφω,με βοήθησες να καταλάβω πως όχι δεν είμαι εγώ η ανεπαρκής σύντροφος,ερωμένη,σύζυγος,μητέρα,αλλά η κοινωνία και οι άλλοι σου φοράνε ρόλους ,αλληλοσυγκρουόμενους και σε βάζουν να τρέξεις με δεμένα τα πόδια.Το παιγνίδι είναι χαμένο εκ των προτέρων για εμάς που μεγαλώσαμε με το όνειρο των γονιών μας να μας καμαρώσουν νυφούλα διπλα σε ένα νέο με προοπτικές και το “αν ο άνθρωπος δεν κάνει οικογένεια,είναι αποτυχημένος όσο ψηλά κι αν ανέβει επαγγελματικά,όσα χρήματα κι αν βγάλει”.

Εγώ λοιπόν με μία αξιοπρεπέστατη προίκα και πτυχίο πανεπιστημίου και διπλώματα δύο ξένων γλωσσών,όμως μέτριας εμφάνισης,μειωμένης αυτοπεποίθηςης και μαλακού χαρακτήρα, έκανα εκεί στις αρχές του ενενήντα έναν καλό γάμο. Τόσο καλό γάμο έκανα που στην αρχή που μείναμε με τα πεθερικά,μέχρι να ετοιμαστεί το σπίτι μας,μου επιτίθεντο λεκτικά και ο κουνιάδος και ο πεθερός εκτός από τον σύζυγο. Πως να το πω,αν δεν τους άρεσε κάτι μου φώναζαν. Ο πατέρας μου μού το είχε ξεκαθαρίσει πως αφού παντρεύτηκα δε θα μπορούσα να γυρίσω πίσω για κανένα λόγο ( ήταν θέμα αρχής δικής του). Πίστευε πως έτσι θα βοηθούσε να προσαρμοστώ στο γάμο. Από τους αρραβώνες ήμουν έντρομη. Πίστευα πως έπαιρνα δρόμο δίχως γυρισμό. Αν χαλούσα τους αρραβώνες,θα εξέθετα την οικογένειά μου. Πως θα κυκλοφορούσαν ξανά έξω;

Όταν πήγαμε σε δικό μας σπίτι,σε μεγαλύτερη πόλη κοντά στη δουλεια του άντρα μου,τα πράγματα έφτιαξαν. Ήταν πιο καλοδιάθετος και τα παιδιά που ήρθαν έφεραν μεγάλη χαρά και πολύ τρέξιμο. Υπήρχαν εντάσεις,αλλά όταν έχεις κοιμηθεί δύο τρίωρα κι ένα σπαστό δίωρο μέσα στη μέρα , αλλάζουν οι προτεραιότητές σου και το όραμα της ευτυχίας (ένα ηχομονωμένο πεντάστερο δωμάτιο και μπάνιο ολόδικό σου). Στο σήμερα,τα παιδιά μεγάλα,σπουδάζουν κι εμείς ξανά εδώ,με τον άντρα μου οικονομικά όχι όπως ήταν,με υγεία παραμελημένη και υπαίτια εγώ για ό, τι κάνω κι ό,τι δεν κάνω. Έφυγε πριν λίγο για δουλειά και μου βαλε τις φωνές που δεν του είπα πως είναι αξύριστος.

Πόση κατανόηση και βοήθεια να δώσεις; Που είναι αυτό το κορίτσι με τη χαμηλή αυτοπεποίθηση να του πω να βρει καμιά δουλειά και να αφήσει τα όνειρα για πέπλα και νυφικά; Να του πω πως το κλικ έκλεισε κι ο Κωστόπουλος χρεωκόπησε . Να του πω πως πρέπει να τρώει πράσινα φυλλώδη λαχανικά κι όχι πατάτες τηγανητές .

Θα είχα να του πω πολλά αλλά τουλάχιστον τώρα υπάρχει η Α,μπα και βοηθάει τα κορίτσια και τις νέες γυναίκες να δουν πως υπάρχει κι άλλος τρόπος να βλέπουν τα πράγματα . Πως αξίζει να χειραφετηθεις και να ανεξαρτητοποιηθείς και ο καλύτερος σύντροφος είναι ο ισότιμος συνοδοιπόρος.

Αν διάβαζα τότε Α μπα θα είχα φύγει σε εκείνο το πρώτο ραντεβού που μου έλεγε μια πλάκα που έκανε ο θείος του στη θεία του : Είχε κοιμηθεί στο σπίτι τους και έπρεπε να σηκωθούν πρωί για να πάνε με τον θείο του για μια δουλειά. Τη θεία την πήρε ο ύπνος . Σηκώθηκε λοιπόν ο θείος του πρώτος κι αφού ετοιμάστηκαν κατέβηκαν στην κουζίνα κι έκανε φασαρία προσπαθώντας να ετοιμάσει πρωινό και λέγοντας με δυνατή φωνή ” έλα παιδί μου Θανάση , ας φτιάξουμε μόνοι μας το πρωινό μας , αφού η θεία σου κοιμάται ” ” Ποιος κοιμάται , θεός φυλάξει “, λέει η θεία και έρχεται κατεβαίνοντας δυο δυο τα σκαλιά για ετοιμάσει πρωινό .

Εγώ λοιπόν δεν τσακίζομαι να εξυπηρετήσω τον άντρα μου , αλλά αυτή είναι η δουλειά μου . Και σε ρωτάω,μετα από όλο αυτό το σεντόνι . Τι κάνω από εδώ και πέρα; Είμαι μεγάλη γυναίκα και πρέπει να εξυπηρετω τον άντρα μου,αλλιώς γιατί να με κρατάει και να με θρέφει;

Εγώ πως μπορώ να ορίσω τον εαυτό μου,όταν ορίζομαι από αυτόν ;

Ο ρόλος μου ως μητέρας τροφού τελείωσε,ως συζύγου τροφού όμως δεν έχει τέλος .

Χθες το ταπεράκι που πρέπει να του ετοιμάζω για να τρώει κάτι στη δουλειά,σήμερα το να του θυμίζω το ξύρισμα,αύριο τα χάπια,μεθαύριο τι;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News