Είχα μία συζήτηση με την παρέα μου περί “αδικίας” και “αυστηρότητας”. Με κυρίαρχο παράδειγμα αυτό των καθηγητών και τα κριτήρια βαθμολόγησης των γραπτών των φοιτητών. Πίσω από τον μανδύα του “αυστηρού”, κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν θα βάλει ποτέ 10 ή 9 (λένε: το 10 είναι του Θεού, το 9 του καθηγητή) και το άριστα θα είναι το 8 για τον φοιτητή. Άρα, όλη η κλίμακα αλλάζει και το γραπτό που αξίζει για 5 κόβεται έτσι κι αλλιώς. Αυτό κάποιοι το ονομάζουν αυστηρότητα κι έτσι αποκτούν κύρος. Εγώ το αποκαλώ αδικία κι αυτούς που το διαπράττουν άδικους, όχι αυστηρούς με κύρος. Ποια είναι η δική σου γνώμη; Θέλω πολύ να τη διαβάσω.
-η ζωή είναι άδικη, αλλά όμορφη
Δεν είναι ακριβώς όπως τα λες. Κάθε καθηγητής έχει κάποια στάνταρ που θεωρεί ότι πρέπει να ικανοποιούνται για να περάσει κάποιος το μάθημα. Μπορεί να είναι ψηλά, χαμηλά, σοφά ή επιπόλαια. Πάντως κάποιους θα τους περάσει, και κάποιους όχι. Αυτοί που θα κοπούν δεν έχει και πολύ σημασία αν θα πάρουν 4 ή 3. Και αυτοί που θα περάσουν δεν θα πάρουν απαραίτητα αναλογικά βαθμό. Μπορεί να πάρουν όλοι 5 και ο καλύτερος 6. Μπορεί να πάρουν όλοι 9 και ο χειρότερος 5. Πάντως, δεν ισχύει αυτό για την κυλιόμενη κλίμακα. Το κόλλημα τους να μην βάζουν δέκα, δεν κόβει περισσότερους. Αν κόβουν περισσότερους σε σχέση με άλλους καθηγητές, το κάνουν επειδή έτσι θέλουν.
Έχω πάντα πρόβλημα με την λέξη «αδικία». Αδικία είναι να μην αντιμετωπίζει ένας καθηγητής όλους τους φοιτητές με τους ίδιους όρους, να ξεχωρίζει κάποιους λόγω γνωριμίας, λόγω συγγένειας, ή κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν κατατάσσεται στις αδικίες της ζωής ο καθηγητής που δεν βάζει δέκα στις εξετάσεις. Κι αν μου πεις ότι είναι αδικία, γιατί επηρεάζεται ο γενικός βαθμός και αυτό έχει επιπτώσεις στη συνέχεια, η απάντηση μου είναι ότι οι άλλοι καθηγητές, άλλων πανεπιστημίων, ξέρουν ότι δεν είναι ο μέσος όρος όλων των πανεπιστημίων ισάξιος, και ότι άλλη αξία έχει το 7 στο άλφα πανεπιστήμιο και άλλη στο βήτα. Αν σε απασχολεί η ακαδημαϊκή καριέρα δηλαδή, ή οι υποτροφίες ή τα μεταπτυχιακά όπου ισχύει το παραπάνω, γιατί αλλιώς οι βαθμοί χρειάζονται το πολύ μέχρι την πρώτη σου δουλειά. Μετά σταματάνε να σε ρωτάνε και το πού σπούδασες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτοί οι τύποι λένε μπαρούφες.Δεν αξιολογούν άλλους καθηγητές ή το θεό,αλλά φοιτητές.Επομένως η βαθμολογική κλίμακα αφορά αυτούς και μόνο και τις γνώσεις,που πρέπει να έχουν στο επίπεδο,στο οποίο βρίσκονται.Όταν φτάνει μέχρι το 10,δεν μπορεί κάποιος αυθαίρετα,να βάζει το ταβάνι στο 8.Ούτε είναι λογικό,να δίνεις θέματα,στα οποία όσο και να διαβάσει κάποιος,δεν μπορεί να απαντήσει στο 100%.Έτσι δεν αξιολογείς.Τιμωρείς τον άλλο,γιατί είχε την ατυχία να σε έχει καθηγητή.Και δε λέγεται δίκαιο αυτό.
Συμφωνώ ότι τα περί θεού κτλ είναι μπαρούφες. Όμως, τα θέματα στα οποία μπορεί σίγουρα ένας αριθμός φοιτητών να απαντήσει στο 100% θα είναι θέματα καθαρής αποστήθισης. Δε θεωρώ ότι αυτό είναι το ιδανικό επίπεδο εξετάσεων για ένα πανεπιστήμιο. Ανάλογα βέβαια κ με το μάθημα, είναι καλό να δοκιμάζονται οι φοιτητές κ σε πιο απαιτητικά θέματα. Δεν έγινε κ τίποτα αν κανείς φοιτητής δεν πάρει 10. Καμιά φορά εμφανίζονται εξαιρετικά ταλαντούχοι άνθρωποι, ας πάρουν αυτοί και αυτές το δεκάρι. Από τη δική μου εμπειρία, στην Ολλανδία και στη Γαλλία δεν υπάρχει σχεδόν καμία περίπτωση να πάρει κάποιος την υψηλότατη βαθμολογία… Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχουν όμως κάποιες εξαιρέσεις σε αυτό που λέει η αγαπητή Λένα. Σε κάποιες προκηρύξεις του δημοσίου/ΑΣΕΠ είτε για μόνιμο προσωπικό είτε για ορισμένου χρόνου, είτε για απόφοιτους Λυκείου είτε για Πανεπιστημίου, στη μοριοδότηση παίζει σημαντικό ρόλο ο βαθμός του απολυτηρίου ή του πτυχίου αντίστοιχα και ναι αυτό μπορεί να σε κηνυγάει μια ζωή.. Και πράγματι είναι αδικία όταν κάποια τμήματα Πανεπιστημίων (μιλάω πάντα για την Ελλάδα) είναι πολύ πιο επιεική στη βαθμολογία τους κι άλλα πετσοκόβουν.
Ακριβώς! Μερικές φορές η αξοκρατία δεν είναι καλό πράγμα ούτε για το ίδια τα επαγγελματικά προσόντα αυτών που ζητούνται στο Δημόσιο. Π.χ. σε εξετάσεις δικαστικών γραμματέων (χωρίς εξετάσεις) να έχουν οι δάσκαλοι το πλεονέκτημα.
H βαθμολογία είναι άδικη. Μπορεί να μην είναι άδικη συγκριτικά 2 φοιτητών, μιας και οι δύο θα βαθμολογηθούν αντίστοιχα και αναλογικά, αλλα είναι άδικη προς τον φοιτητή. Εαν ένας φοιτητής περιμένη συγκεκριμένη βαθμολογία να να πάρει υποτροφία, και ο καθηγητής του βάζει 8 εαν και γράφει άριστα, με αποτέλεσμα να του κατέβει το μέσο όρο , τότε ναι, είναι άδικο, για το καπρίτσιο ενός καθηγητή να την πληρώσει ο φοιτητής (Και γνωρίζω προσωπικά φοιτητή που έπεσε το μέσο όρο του πτυχίου του σε 9,68 (ω ναι, υπάρχουν και τέτοιοι βαθμοί πτυχίων) γιατι ο καθηγητής δεν έβαζε 10 – βαθμος για… Διαβάστε περισσότερα »
Σύμφωνοι. Αλλά δεν πέφτει ο μέσος όρος από έναν καθηγητή και το 8 του. Ούτε καν από 5 καθηγητές και τα 8 τους.
Αγαπημένο θέμα. Δεν λες σε ποια σχολή σπουδάζεις, οπότε θα σου πω παραδείγματα από τη δική μου που έχει άφθονα παραδείγματα (εξεταστική ΙΔΔ, 600 γραπτά, ένα 7, ή Γεν. Ενοχικού που καταγγείλανε την καθηγήτρια επειδή συστηματικά παραβίαζε το ποσοστό που πρέπει να περνάει τη βάση, ήταν γύρω στο 18-20%, για καλούς βαθμούς ούτε λόγος). Όταν ήμουν φοιτητής νευρίαζα με τους καθηγητές μου που για να σου βάλουν 9-10 έπρεπε να γράψεις αψεγάδιαστα όλες τις απόψεις γύρω από ένα θέμα, παρότι στην πράξη ισχύει μόνο μία. Επίσης, ανάλογα τη σχολή σου, μην περιμένεις σε καμία περίπτωση ότι ο βαθμός σε κάνει… Διαβάστε περισσότερα »
Σχεδόν σε κάθε ελληνική σχολή υπάρχει αυτός ο κομπλεξικός, πικραμένος απ’τη ζωή, μίζερος καθηγητάκος, που άριστοι φοιτητές περιμένουν με αγωνία να περάσουν επιτέλους το μάθημα του για να φύγουν για μεταπτυχιακό κι αυτός έτσι για την αλητεία δεν τους περνάει ή τους κρατάει σ’αναμμένα κάρβουνα μέχρι τελευταία στιγμή… γιατί μπορεί!
Ακόμα θυμάμαι κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια την αδικία που ένιωσα όταν στη δική μου σχολή (Αγγλική Φιλολογια) σε ελληνικό μάθημα έγραψα ακριβώς αυτά που έλεγε η καθηγήτρια στο βιβλίο της – ακριβώς όμως γιατί έχω φωτογραφική μνήμη και αποστηθιζω πανευκολα- και μου έβαλε 7 γιατί λέει ήταν τόσο άριστο το γραπτό που θεώρησε ότι μπορεί να είχα αντιγράψει από το βιβλίο. Συμφοιτητης και τότε αγόρι μου πήρε 10 γράφοντας απαντήσεις που έβγαλε από το μυαλό του! Ακόμα με εκνευρίζει γιατί είχε δικούς της βοηθούς επιτηρητες, δεν είναι ότι γράφαμε μόνοι μας. Ουσιαστικά τιμωρήθηκα γιατί φέρνω τη σελίδα με… Διαβάστε περισσότερα »
Ευτυχώς δε μου έχει τύχει να πετύχω στα φοιτητικά μου χρόνια καθηγητή που βάζει ταβάνι μέχρι 8 στους βαθμούς. Ωστόσο, στο μεταπτυχιακό έτυχα σε κάτι χειρότερο. Στο μεταπτυχιακό ήμαστα μαξ 14 άτομα και άρα υπήρχε περιθώριο συζήτησης. Ένας καθηγητής, λοιπόν, είχε κάποιες αναρχοαριστερές απόψεις που προσπαθούσε να τις επιβάλλει. Εγώ δεν ανακατευόμουν, διότι ήξερα ότι δεν θα έβγαζε πουθενά. Όταν ήρθε η ώρα της βαθμολογίας, όλοι όσοι διαφώνησαν μαζί του στη διάρκεια του εξαμήνου βαθμολογήθηκαν με 5 και 6. Τόσο απλά τόσο δημοκρατικά.
Και αν κάποιος θεωρεί ότι η υποκειμενική/άδικη/αυστηρή βαθμολόγηση ισχύει μόνο στις θεωρητικές επιστήμες (μιας και στις θετικές, τα πράγματα είναι πολύ πιο σαφή τάχα μου-τάχα μου και οι έννοιες “σωστό” και “λάθος” έχουν οφθαλμοφανή διάκριση), έχω να δηλώσω ότι όταν φοιτούσα στο Μαθηματικό, ο καθηγητής μου έβαλε 0.3 από τις 1.5 μονάδες που έπιανε συνολικά ένα ερώτημα στο οποίο απάντησα ολόσωστα γιατί, αντί να γράψω την φράση “Σύμφωνα με το Κεντρικό Οριακό Θεώρημα…”, έγραψα: “Σύμφωνα με το Κ.Ο.Θ….”. Ακόμα πονάει! Φυσικά, όταν τον συνάντησα για να δω το γραπτό μου και τον ρώτησα, μου είπε απλά ότι δεν είναι σωστό… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν, εγώ πριν από λίγο καιρό έδωσα κατατακτηριες εξετάσεις στο τμήμα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Το όνειρό μου ήταν αυτό το πράγμα: να σπουδάσω φιλοσοφία. Το προσπάθησα πάρα πολύ και τα κατάφερα να περάσω. Τώρα βρίσκομαι στο δεύτερο εξάμηνο και σε είκοσι μέρες ξεκινάει η εξεταστική του Ιουνίου. Από πριν μπω στη σχολή, ήξερα, συγκεκριμένα, τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Θέλω να κάνω μεταπτυχιακό πάνω στη φιλοσοφία και μετά διδακτορικό. Δηλαδή, με λίγα λόγια, θέλω να ασχοληθώ ακαδημαϊκά και ερευνητικά με τη φιλοσοφία και γενικότερα με τη λογοτεχνία. Προσπαθώ και εγώ να βγάλω τι σχολή με όσο το… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχει απόλυτη “δικαιοσύνη” πουθενά, με την έννοια ότι οι συνθήκες του καθενός διαφέρουν κ φυσικά επηρεάζουν τη ζωή μας. Μπορεί να μένεις πιο μακριά από τη σχολή κ να χάνεις χρόνο στα πηγαινέλα αντί να διαβάζεις. Μπορεί να διαλέξεις μαθήματα επιλογής που είναι ευκολότερα ή δυσκολότερα κ οι βαθμολογες αντίστοιχα υψηλότερες ή χαμηλότερες. Μπορεί να αρρωστήσεις τη μέρα των εξετάσεων κ να χάσεις το μάθημα. Μπορεί, τέλος, να έχεις κ έναν καθηγητή που δε βάζει 10. Είναι μία από τις συνθήκες της ζωής που δεν μπορείς να ελέγξεις. Δεν έχει νόημα να επικεντρώνεσαι σε αυτά. Κάνε ό,τι μπορείς, όπως… Διαβάστε περισσότερα »