Νέα στήλη: το μάντρα του”Ά μπα”

Κάποιες ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, είναι επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».

Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.

Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. Ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.

Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.

Για όσες δηλώνουν ότι δεν έχουν χρήματα για να πάνε, δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη απάντηση, πέρα από το να αναζητήσουν δωρεάν ή φτηνότερη θεραπεία στους δήμους, στις κοινότητες, ή σε άλλους οργανισμούς.

1

Αγαπητή α,μπα δεν ξερω τι ακριβώς μου συμβαίνει νιωθω πολυ χαλια συναισθηματικά εχω ενα προβλημα που δεν πως και γιατι το εχω αντιμετωπίζω πρόβλημά με το σεξ ..δεν μπορω να κανω με τιποτα κι αν κανω μετα φρικαρω και μπορει στην χειρότερη περίπτωση να βαλω τα κλαματα της προάλλες εκανα σεξ με ενα παιδι για την πρώτη φορα που καναμε ηταν νομιζω μετά απο πολυ καιρο οπου τα καταφερα και ηταν χωρις σχεση έπειτα εκανα σχεση μαζι τ κι οταν το πηγαμε βα κανουμε φρικαρα παλι κι δεν ηθελα ένιωθα χαλια μεσα μ κι τον σταμάτησα κι μτ έβαλα τα κλάματα πάλι νιωθω σαν να κανω κατι πολυ κακο σαν κατι άσχημο…κατι που δεν ειναι σωστο ..στην τωρινή κατάσταση εκανα μια σχέση μου αρεσει αυτος αλλα δεν μπορώ να κανω παλι σεξ μαζι τ και τουλάχιστον με κατανοεί του λεω πως δεν ειμαι ετοιμη ακομα και κατι τετοια ενω εχω ερθει αρκετές φορές σε επαφή…εχτες λιγο ενιωθα πως ήθελα να γινει κτ με μένα κι αυτον κι μτ παλι μου έφυγε οποτε κοιμήθηκα ..διαβασα καποια άρθρα πως καλο θα ηταν να γνωρίσω Καλύτερα το σωμα μ κι να ερθω σε σεξουαλική επαφή μόνη μ δλδ δάχτυλο κι ετσι αλλα κι παλι με χιλια ζόρια τα καταφέρνω κι νιωθω παλι ασχημα μεσα μ…τι λαθος πάει με μενα

-Katerina

2

Τι να κάνω όταν σχεδόν τίποτα δεν μου δίνει ευχαρίστηση; Ούτε η δουλειά μου αφού δεν είναι αυτή που ήταν όνειρο ζωής, ούτε έχω δίπλα μου τον άνδρα που θα ήθελα αφού ναι μεν του αρέσω-όπως λέει-αλλά έχει κοπέλα. Αυτό με έχει ρίξει πολύ, σε σημείο που να αν μου έλεγε κάποιος οτι αύριο θα είναι η τελευταία μέρα της ζωής μου, δεν θα με απασχολούσε και τόσο πολύ αλλά θα το έβλεπα σαν λύτρωση… Ψέματα είπα, θα στεναχωρεθώ περισσότερο για την μάνα μου, η οποία αν πάθω κάτι κακό τότε θα πεθάνει απο τον καημό της. Δεν βρίσκω κάποια ευχαρίστηση στην ζωή μου, δεν βρίσκω κάποια ηρεμία ή ικανοποίηση, δεν βρίσκω τίποτα. Δεν είμαι ευτυχισμένη. Δεν λέω οτι δεν είμαι ευτυχισμένη επειδή δεν με θέλει αυτός που θέλω, αν και αυτό έχει ένα μερίδιο πάνω στην δυστυχία μου, αλλά δεν είμαι ευτυχισμένη… Μήπως έχω κατάθλιψη και για αυτό δεν με ενδιαφέρει και τόσο το αν πεθάνω αύριο ή και τώρα;

-Δεν-είμαι-καλά

3

αγαπητη α,μπα νομιζω πως τον τελευταιο καιρο βιωνω συμπτωματα αποπροσωποιησης (μετα απο μια αναζητηση στο ιντερνετ) και δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω.να παω σε καποιον ειδικο;

-μιλου

4

Γεια σου Αμπα! Θα μπω κατευθείαν στο ψητό. Τον τελευταίο καιρό είμαι μόνη και γενικά ψάχνομαι, φλερτάρω, βγαίνω συχνά. Αλλά αυτοί για τους οποίους ενδιαφέρομαι, μάλλον δεν ψήνονται τελικά. Και έχω κουραστεί λιγάκι. Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω τίντερ. Αλλά. Έχω αρχίσει να μη τους εμπιστεύομαι πολύ τους άντρες, γιατί μέχρι τώρα οι σχέσεις που είχα, αλλά και τα περιστασιακά φλερτ δεν ήταν ωραίες εμπειρίες, κυρίως στο κομμάτι του σεξ. Και έτσι φοβάμαι λίγο γενικά. Πόσο μάλλον στο τιντερ που δεν ξέρω ποιος είναι ο άλλος, πως θα μου συμπεριφερθεί κτλ. Τι λες να μου φταίει, νιώθω ότι δεν μπορώ να αφεθώ, να εμπιστευτώ κάποιον στο σεξ γιατί δεν θα πάει καλά και θα κλαίω πάλι. Τι να κάνω;

5

Χαίρεται σε όλην την αμποπαρεα. Σας λατρεύω και ξεκοκαλιζω το σάιτ αβυσσαλεα. Όπως κι εσείς καραντινιαζομαι με τον σύζυγο και το παιδάκι μας (15 μηνών τώρα). Θα γράψω κι εγώ τον πόνο μου.. η σεξουαλική μας ζωή έχει τελειώσει. Κι εξηγώ λίγους μήνες μετά τον γάμο μας το 17′, συνειδητοποιώ πράγματα που μου κρύβει.. ξενερώνω, στην αρχή δεν τα παραδέχεται.. ξενερώνω περισσότερο. Μετά από κανά χρόνο άρχισε να τα παραδέχεται βέβαια πάντα είχε την δικαιολογία ότι αυτά είναι πράγματα που αφορούν τη βιολογική του οικογένεια και κακώς με επηρεάζουν. Κι εξηγώ ξανά το ότι δίνει χρήματα στους γονείς του γιατί δεν παίρνουν σύνταξη.. και δεν ξέρουμε πότε κι αν θα πάρουν, άρα μέχρι πότε θα τους δανείζει. Το ότι ο μπαμπάς του έχει διαγνωσθεί με ψυχικό νόσημα, και παίζει κληρονομικότητα από πίσω.. γιατί κι ο άντρας μου κατά καιρούς έχει μεταπτώσεις στη διάθεσή του..και υπερβολικά πολλά νεύρα (σε σημείο που δύο ψυχολόγοι με τους οποίους έχω κάνει ψυχοθεραπεία να μου λένε ότι ξεφεύγει ο κύριος..). Πώς γίνεται αυτά φερειπειν να μην τα σκέφτομαι και να μην με επηρεάζουν;.. και δε θα γράψω εδώ για άλλα μικρά καθημερινά ζητηματακια..που όλοι λίγο πολύ παίζει να έχουμε στην καθημερινότητα με τον σύντροφό μας..με εκείνα και τα άλλα α μπα μου συνειδητοποίησα ότι κουράστηκα..κι όχι τόσο με τα γεγονότα, όσο με την στάση του. Εσύ φταις που σκέφτεσαι, εσύ που είσαι ευαίσθητη και τα παίρνεις μέσα σου, εσύ που τα συζητάς με τις φίλες και τους ψυχολόγους…με ένα ύφος ντροπή μου που το κάνω, γιατί τα εν οίκω μη εν δήμω..ουφ..του απαντώ λοιπόν κάποια στιγμή, ότι αυτά ακόμη κι εγώ να φταίω πρέπει να τα λύσουμε γιατί με έχουν κουράσει, με έχουν ξενερώσει και το σεξουαλικό νιώθω ότι πάει περίπατο…και μου είπε ότι αναγνωρίζει ότι δεν είμαστε όπως παλιά σεξουαλικά.. αλλά εκείνος με επιθυμεί και με θέλει πολύ.. άρα πάλι δικό μου θέμα είναι; Όχι κύριε του απαντώ ότι εγώ μια χαρά είμαι στα ντουζενια μου μόλις τριάντα, και ότι φταίει η σχέση μας, και δη η στάση του που δεν έχω όρεξη. Εκείνος το χαβα του, γίνεται καλός, ήπιος..και τι; Θα έρθει πάλι μετά η μέρα που θα αλλάξει..θα είναι μέσα στα νεύρα, θα με κατηγορεί…και μετά πάλι όλα happy.. θα κάνει τη δουλειά του (αφού όπως λέει το ευχαριστείται και με επιθυμεί..). Κι εγώ τι; Δηλαδή, δε φτάνει που συμβιβάζομαι με τις μεταπτώσεις του, και τα θέματα που έχει με την οικογένεια του; Θα είμαι και σεξουαλικά τελειωμένη; Του έχω ζητήσει να πάμε σε σύμβουλο γάμου (γιατί με τους ψυχολόγους αν και τους γνώρισε, δε δέχτηκε να συνεργαστεί). Είναι η τελευταία μου Ελπίδα, οι περισσότεροι μου λένε ότι δεν θα δεχτεί. Πιστεύω όμως ότι με αγαπάει, όπως τον αγαπώ κι εγώ και στο τέλος μπορεί να μου κάνει το χατίρι να το παλέψουμε. Προσωπικά τον αποφεύγω όλο και παραπάνω σεξουαλικά, δε μπορώ αυτό το ψεύτικο..δε ξέρω πως μπορούν και το κάνουν κάποιοι/ες.. δε θα θίξω δε ότι εκείνος θέλει κι άλλα παιδιά. Του το έχω ξεκόψει, και μου απαντά ότι θα μου κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη και όλα θα είναι καλά όπως πριν.. πιφφφφφφφφ αμπα μου χάνω το χρόνο μου; Φρικαρω όταν συνειδητοποίω ότι είμαι μόλις τριάντα, και σεξουαλικά δεν….. αισθάνομαι, δεν καταλαβαίνω, δεν θέλω..

6

Αγαπητή α,μπα. Είμαι 43 ετών, σε μια σχέση εδώ και 7 έτη την οποία έχω απατήσει (και του το έχω πει) με μια παράλληλη κατάσταση, η οποία έληξε πρόσφατα και είχε κρατήσει ένα χρονο. Ένας από τους λόγους που η νυν-ακομα-σχεση περνάει κρίση εδώ και χρόνια είναι το ότι δε θέλησα να κανω παιδιά μαζι του και μια που δεν έχω, προφανώς με κανέναν. Λόγω διαφόρων ψυχολογικών προβλημάτων που έχω χρόνια , μου είναι αδυνατον να φύγω από αυτή την κατασταση. Προσπαθώ να “πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου” ατελείωτα χρόνια, ανεπιτυχώς. Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα. Πως παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου σε αυτή την ηλικία? Πως ελπίζεις σε κάτι?

– Κιχ

7

Όταν παντρεύεσαι, αποκόβεσαι κατά κάποιο τρόπο από την οικογένεια σου, για να φτιάξεις την δική σου και αυτό είναι αποδεκτό. Όταν όμως είσαι 38 ετών, ανύπαντρη ,μένεις μόνη,είσαι οικονομικά ανεξάρτητη, υπάρχει η “απαίτηση” να λειτουργείς με βάση το καλό της οικογένεια σου ή οποία είναι αυτή των γονιών σου εφόσον δεν έχεις φτιάξει τη δική σου.Οποιαδήποτε αντίθετη σταση μοιάζει ως εγωιστική συμπεριφορά. Μάλλον δεν συμπεριφέρομαι σωστά για να υπάρχει ακόμα αυτή ή “απαίτηση”και να νιώθω και εγωίστρια..Τι θα μπορούσα να διαβάσω σχετικά με αυτό το θέμα?

-Εγωίστρια

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News