Μου αρέσουν οι γυναίκες αλλά δεν τολμάω να κάνω ομόφυλη σχέση

Αγαπητή Α,μπα,

Σε διαβάζω χρόνια και με έχεις βοηθήσει πολύ με τις απαντήσεις σου, αν και είναι η πρώτη φορά που σου στέλνω. Η αλήθεια είναι πως το θέμα για το οποίο θα σου μιλήσω δεν έχω το θάρρος να το συζητήσω με κανέναν στη ζωή μου, όχι επειδή δεν έχω υποστηρικτικό φιλικό κύκλο, αλλά επειδή νιώθω ντροπή και κατά κάποιον τρόπο δεν είμαι (ή δεν θέλω να είμαι) σίγουρη γι αυτό. Ωστόσο, στα 26 μου έχω αρχίσει να καταπιέζομαι. Μετά από αυτή την “σύντομη” εισαγωγή μπαίνω στο προκείμενο: από τα 19 μου είχε τύχει να με ελκύουν διάφορες κοπέλες, ωστόσο ποτέ δεν τολμούσα να το επεξεργαστώ ή να κάνω οποιαδήποτε κίνηση προσέγγισης γιατί ντρεπόμουν για το πως θα με δουν εκείνες ή και ο υπόλοιπος κόσμος. Επίσης από τότε ανακάλυψα πως με ελκύει το γυναικείο σώμα και έχω μέχρι και τότε έντονα ερωτικά όνειρα με γυναίκες (ενώ με άνδρες ποτέ). Σχέσεις πάντα έκανα με άνδρες, αλλά κάνοντας μια ενδοσκόπηση τον τελευταίο καιρό λόγω μιας γενικότερης υπαρξιακής κρίσης, ανακάλυψα κάποιες από τις αιτίες, που είναι το στερεότυπο της “ιδανικής σχέσης” των αντίθετων φύλων με το οποίο βομβαρδιζόμαστε από παιδιά και το οποίο ποτέ δεν αμφισβήτησα, επίσης το στερεότυπο του άνδρα που προστατεύει μια γυναίκα (και ένιωθα πως χρειάζομαι προστασία), το γεγονός ότι ποτέ από τότε που είχα τα δείγματα δεν έκατσα να μιλήσω σοβαρά με τον εαυτό μου, αλλά έπεφτα με τα μούτρα στη δουλειά και τις σπουδές μου (κάνω κάτι που αγαπάω πολύ)… Να πω σε αυτό το σημείο πως δεν μεγάλωσα σε ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο περιβάλλον και πάντα σχολιαζόταν στο σπίτι (σαν να είναι κάτι τρομερό) όταν οι γονείς μου ήξεραν/έβλεπαν κάποιον ομοφυλόφυλο. Όχι με μίσος, αλλά από παιδί κατάλαβα ότι κοινωνικά δεν είναι αποδεκτό. Επίσης κάποια στιγμή (πριν σκεφτώ σοβαρά ότι μπορεί να με ελκύουν και οι γυναίκες) είχα πει στην μητέρα μου ότι ήθελα να πάω στο gay pride αλλά δεν είχα παρέα και μου απάντησε με βλοσυρό ύφος “και γιατί θες εσύ να πας εκεί;”. Μου φαίνεται περίεργο που ενώ όταν μαθαίνω πως κάποιος άλλος είναι gay δεν μου κάνει κάποια εντύπωση/δεν σοκάρομαι, και ούτε ποτέ έπιασα τον εαυτό μου να κατακρίνει, οι σκέψεις που κάνω σχετικά με τη δική μου περίπτωση είναι τουλάχιστον κακοποιητικές. Μια πολύ καλή μου φίλη (που είναι bi) πριν κάποιους μήνες πρακτικά μου είπε πως την ελκύω και με φλέρταρε, με ρώτησε αν έχω σκεφτεί ποτέ να κάνω κάτι με κοπέλα και της είπα ψέματα γιατί η αλήθεια είναι πως από την πρώτη στιγμή που την είδα σκέφτηκα πως μου αρέσει και δεν ξέρω αν θα το άντεχα ψυχολογικά να γινόταν κάτι εκείνο το βράδυ. Από τότε και οι δύο το ξεπεράσαμε, νομίζω, και μιλάμε ακόμα σχεδόν κάθε μερα, φιλικά. Αυτό ήταν το πρώτο γεγονός που με τάραξε κάπως, και, για να έρθουμε στο σήμερα, νομίζω πως έχω ψιλοερωτευτεί μια κοπέλα. Την γνώρισα σε κοινή παρέα και τη συμπάθησα πολύ. Μετά ακολούθησε ένα πάρτι δικό της για έναν φίλο μας που είχε γενέθλια, όπου μου έλεγε μεθυσμένη τα προσωπικά της (ότι της αρέσει μια κοπέλα που είναι στρέιτ) και τότε κατάλαβα πως ζηλεύω. Μετά άρχισε να φλερτάρει μπροστά μου με μια άλλη κοπέλα κι εγώ (επίσης μεθυσμένη) να βγάζω καπνούς από τ’ αυτιά. Μετά από λίγη ώρα αποφάσισα να φύγω γιατί ήταν αργά κι εκείνη με παρακάλαγε να μείνω (και να κοιμηθώ σπίτι της) αλλά εγώ πάλι ντράπηκα και έφυγα, αλλά είπαμε να κανονίσουμε οπωσδήποτε μια από τις επόμενες μέρες. Μέσα στη μέθη μου, ωστόσο, σκεφτόμουν πως αν δεν της στείλω τώρα που έχω λιγότερες αναστολές δε θα το κάνω ποτέ και, φτάνοντας σπίτι ξημέρωμα, της έστειλα κάτι τελείως ηλίθιο και το πρωί είδα ότι μου χε στείλει και εκείνη κάτι αντίστοιχα ηλίθιο. Από τότε την ξαναείδα σε κοινή παρέα και προσφέρθηκε να με βοηθήσει με ένα πρότζεκτ όπου έχω πελαγώσει. Νόμιζα πως το είπε από ευγένεια, αλλά πριν κάποιες μέρες μου έστειλε στις 3 το πρωι ότι όποτε θελήσω να της πω για το πρότζεκτ. Την σκέφτομαι πολύ αλλά φοβάμαι να φλερτάρω όπως θα ήθελα. Νιώθω απαίσια και δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν γι αυτό. Επίσης έχω πολλές τύψεις που είμαι τόσο “ομοφοβική” με τον εαυτό μου, αλλά επίσης φοβάμαι την κριτική και το κουτσομπολιό απ’ τον κοινωνικό μου περίγυρο, όσο και τις επιθέσεις που είναι πιθανό να δεχτεί ένα queer άτομο. Δεν θέλω να είμαι στη ντουλάπα, από που να αρχίσω μέσα σ’ όλο αυτό το χάος; Με την κοπέλα που μου αρέσει τι να κάνω; Συγγνώμη για το σεντόνι, δεν έχω που αλλού να μιλήσω.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Το κείμενο με την ερώτησή σου είναι εξαιρετικό, γιατί η ίδια δίνεις -ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι- και τις περισσότερες απαντήσεις. Όσα περιγράφεις τα ζουν πάρα πολλά νέα άτομα που δεν είναι στρέιτ και εξερευνούν τη σεξουαλικότητά τους. Τους λόγους τους αναφέρεις κι εσύ η ίδια πολύ γλαφυρά: κοινωνικά (και οικογενειακά) στερεότυπα, ετεροκανονικότητα και ομοφοβία γύρω μας, η απουσία θετικών μοντέλων ομόφυλων σχέσεων και γενικά ΛΟΑΤΚΙ+ αναπαραστάσεων στο κοινωνικό μας πλαίσιο. Για το λόγο αυτό και μόνο είναι απολύτως φυσικό να να είσαι τόσο “ομοφοβική” με τον εαυτό σου, όπως λες, και για το λόγο αυτό δε θα πρέπει να έχεις τύψεις. Επιπλέον, όπως επίσης εσύ η ίδια αναφέρεις, το κομμάτι της εσωτερικευμένης ομοφοβίας μπορεί να δυσκολέψει πολύ τη διαδικασία του coming out: πρώτα πρέπει να αναγνωρίσουμε, να παραδεχτούμε στον εαυτό μας και να αποδεχτούμε κάπως την πιθανότητα να μην είμαστε στρέιτ και μετά σταδιακά αρχίζουμε να το κοινοποιούμε και στους άλλους -και λέγοντας “άλλους” εννοούμε και πιθανές-ούς συντρόφους που θέλουμε να γνωρίσουμε. Να σου πούμε λοιπόν ένα μεγάλο μπράβο γιατί έκανες ήδη το πρώτο βήμα: “βγήκες από τη ντουλάπα” στον εαυτό σου, και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Στο προκείμενο: έχεις μπει σε μια δύσκολη αλλά και συναρπαστική διαδικασία αυτογνωσίας και επαφής με τις επιθυμίες και τις ανάγκες σου. Αυτή η διαδικασία, όντως, πάει χεράκι-χεράκι με διακρίσεις και δυσκολίες (από μικρές μέχρι πολύ μεγάλες) στον κοινωνικό σου περίγυρο. Σου προσφέρει όμως το πιο σημαντικό, που μακροπρόθεσμα μπορεί να σου δώσει ψυχική ηρεμία και ευτυχία: την επαφή με σένα. 

Ταυτόχρονα, να ξέρεις ότι η διαδικασία “βγαίνω από τη ντουλάπα” δεν είναι μια κι έξω για όλους. Μπορείς να βγαίνεις από τη ντουλάπα σταδιακά, με το δικό σου ρυθμό, σε όποιον-α θα επιλέγεις εσύ κάθε φορά. Μην πιέζεσαι.  

Όμως, μην ξεχνάς. Σε αυτή την πορεία χρειάζεσαι ανθρώπους: έμπιστους φίλους, συνομήλικα ή μεγαλύτερα άτομα που εμπιστεύεσαι ότι έχουν θετική και όχι ομοφοβική στάση σε τέτοια θέματα, αλλά και άλλα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που μπορείτε να μοιραστείτε τις εμπειρίες και τις απορίες σας. Και -γιατί όχι- ένας/μία ειδική ψυχικής υγείας που να γνωρίζει καλά πώς να στηρίζει άτομα με παρόμοιες δυσκολίες θα σου ήταν πολύτιμος-η. Γενικά μη δεχτείς οποιαδήποτε συμπεριφορά σε επικρίνει ή υποτιμά τον προβληματισμό σου. Δεχόμενη υποστήριξη από όλες τις μεριές φροντίζεις τον εαυτό σου. Να θυμάσαι ότι σου αξίζει σε αυτή τη φάση όλη η φροντίδα του κόσμου.

Υ.σ: αργά ή γρήγορα θα βγεις για πρώτη φορά με κοπέλα. Γιατί να μην προσπαθήσεις αυτή η πρώτη φορά να είναι με την κοπέλα που σου αρέσει τώρα; Καλή επιτυχία.

Υ.σ 2: δες αν σου ταιριάζουν οι Ομάδες Ενδυνάμωσης για ζητήματα Σεξουαλικού Προσανατολισμού της Colour Youth εδώ. Συντονίζονται από ψυχολόγο, είναι δωρεάν και είναι ένα ασφαλές περιβάλλον για αλληλεπίδραση με άλλα άτομα και ερωταπαντήσεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News