Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».
Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.
Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.
Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.
1.Γεια σας! Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω από που να αρχίσω. Συγγνώμη εκ των προτέρων εάν διατυπώσω οτιδήποτε αυθόρμητα ή αν οι σκέψεις μου είναι μπερδεμένες αλλά η ψυχολογική μου κατάσταση δε βοηθά. Έγινα μαμά τους πέντε τελευταίους μήνες. Θεωρώ την οικογένεια ολοκλήρωση για μένα, πάντα ήθελα να βρω έναν άνθρωπο να αγαπιομαστε και να ζήσουμε τη ζωή μας καταλήγοντας σαν εκείνα τα ηλικιωμένα ζευγάρια που περπατούν στο δρόμο χέρι χέρι. Κατι που έγινε λοιπόν και αποφασίσαμε να φέρουμε στον κόσμο μια ψυχή. Έμεινα εγκυος αμέσως. Έως και τη γέννηση της μικρής ήρθε ο καρκίνος της μητέρας μου, μεγάλη ταλαιπωρία και πόνος για όλους αλλά η μικρή ήταν σα βάλσαμο για όλους. Όλα πήγαιναν καλά με το παιδί εως και περίπου το δεύτερο μήνα όπου έπειτα απο μια τυχαία ερώτηση συγγενούς και στη συνέχεια μια αναζήτηση στο ίντερνετ αναφορικά με την υγεία του παιδιού με τσάκισε. Να μην πολυλογώ όμως. Το αποτέλεσμα της αναζήτησης είναι σημάδι αυτισμού. Πραγματικά δεν έχω λόγια να σας πω πως ένιωσα όντας ακόμα λεχωνα. Από εκείνη την ώρα το μυαλό μου κλείδωσε. Είμαι συνέχεια πάνω απ το παιδί και παρατηρώ όλα εκείνα που μαρτυρούν αυτισμο. Η ψυχολογία μου είναι στα τάρταρα. Ο γιατρός ισχυρίζεται πως σαν σύνδρομο εντοπίζεται με σιγουριά μετά τα δυόμιση έτη και το ερώτημα είναι πως θα την παλέψω ψυχολογικά αυτά τα δύο χρόνια που μένουν. Υπάρχουν στιγμές που δε νιώθω ότι τρελαίνομαι αλλά πως είμαι ήδη σε αυτό το δρόμο. Δε μπορώ να αναπνεύσω, τα γόνατα μου και το κεφαλι μου μουδιαζουν, δε μπορώ να κοιμηθώ, έχω φτάσει στο σημείο να κάνω ακραίες σκέψεις. Ξέρω πως δεν είμαι δυνατή, πάντα ήμουν ευαίσθητος άνθρωπος και στενάχωρη. Κάθε φορά που το παιδί αποκτά μια δεξιότητα η οποία αποκλείει τον αυτισμο ηρεμώ. Όμως σύντομα παρουσιάζεται κάτι άλλο. Ακούω άλλες μητέρες να μιλούν για το πότε πχ μίλησαν τα παιδιά τους και πέφτω ψυχολογικά. Τώρα θα μου πείτε πως όλα τα παιδιά είναι διαφορετικά και άλλα τόσα επιχειρήματα αλλά ο φόβος μου είναι τέτοιος που δε με βοηθά αυτός ο ισχυρισμός. Υποτίθεται πως είναι σπάνιο στα κορίτσια αλλά.. Δεν είναι απίθανο.. Κι αν όμως όντως το παιδί έχει κάτι; Αυτό κανένας δεν το ασπάζεται, αυτή η υπέρμετρη αισιοδοξία της οικογένειας εμένα δε με βοηθά. Θα προτιμούσα μια ρεαλιστική απάντηση απο κάποιον. Έχω φτάσει στο σημείο να φοβάμαι μήπως απαντήσω αρνητικά στον παιδίατρο όταν με ρωτήσει εάν το παιδί βγάζει φωνούλες. Τρέμω, τρέμω, τρέμω . Δεν ξέρω τι φταίει, φοβάμαι χωρίς να είμαι ειδικός μήπως όλο αυτό με ρίξει σε κατάθλιψη εάν δεν έχω ήδη φτάσει εκεί. Φοβάμαι τόσο πολύ που η λογική μου με έχει εγκαταλείψει… Σας παρακαλώ βοήθεια…
– Απελπισμένη
2.Είμαι 100% σίγουρη ότι δεν του αρέσω εμφανισιακά. Μου το λέει άλλωστε στα μούτρα. Ότι έχω πάρει κιλά και ότι δεν είμαι όπως με είχε γνωρίσει. Δεν του αρέσουν οι παχουλές, του αρέσουν αυτές που προσέχουν τον εαυτό τους στην εντέλεια. Έχουν ωραίο γυμνασμένο σώμα στην τσίτα. Έχω πάρει κάποια κιλά ναι δεν το κρύβω και ούτε εμένα μ αρέσει, θέλω να χάσω, όχι γι αυτόν για μένα πιο πολύ, αλλά όταν το λέει ξανά και ξανά δε ξέρω πόσο άλλο θα αντέξω. Αντί για να με ενθαρρύνει ίσα ίσα που με κάνει να μισώ τον εαυτό μου και το σώμα μου περισσότερο. Προσπαθώ να προσέχω και το τι τρώω και να κάνω γυμναστική, αλλά μου λέει αν το ήθελα πραγματικά θα προσπαθούσα περισσότερο και θα έκανα κάτι γι τον εαυτό μου να αλλάξει. Δε ξέρω μετά από όλα αυτά που λέει αν όντως τον ελκύω και που με πλησιάζει δηλαδή πλέον νιώθω ότι το κάνει έτσι… Δεν είμαι πλέον σίγουρη και ας μου λέει ότι με θέλει ότι του λείπω και ότι μ αγαπάει. Πολλές φορές σκέφτομαι να φύγω αλλά η ηλιθια τον αγαπάω πραγματικά σε αντίθεση με αυτόν. Και του έχω πει κιόλας αφού δεν του αρέσω είναι ελεύθερος να πάει να βρει μια άλλη που είναι πιο ελκυστική πιο όμορφη και πιο μοντέλο από μένα. Μία δηλαδή έτσι όπως τη θέλει. Έχω κουραστεί όμως με όλο αυτό, προσπαθώ να κάνω την προσπάθεια μου να χάσω αλλά από ότι φαίνεται δεν του αρκεί… Είμαι πλέον σε απόγνωση και ψάχνω διάφορους τρόπους να χάσω κιλά και λίπος γρήγορα. Ακόμα και δαχτυλίδι ή να κόψω το στομάχι μου σκέφτομαι. Είμαι τραγική το ξέρω και οι φίλοι μου με βρίζουν αλλά δε ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω.
– Marilyn
3.αγαπητη α μπα η ζωη μου ειναι προβλεψιμη και αυτο με εχει κουρασει.δεν συμβαινει κατι διαφορετικο, κατι ενδιαφερον.πως μπορω να το αλλαξω αυτο;
4.Το ότι έκανα παιδί και παντρεύτηκα είναι από τα χειρότερα λάθη στη ζωή μου…. Αγαπητή Α, μπα και αγαπημένοι αναγνώστες έχω ενα κοριτσάκι 3 μηνών και ακόμα δεν νιώθω αυτό που λένε απόλυτη ευτυχία. Τις περισσότερες ώρες θέλω να μένω μόνη μου να αράζω στη τηλεόραση ή να κοιμάμαι ή να είμαι κάπου έξω μόνη μου. Εννοείται πως δεν κάνω τίποτα από αυτά γιατί δεν έχω καμία βοήθεια και ο σύζυγος γυρνάει βράδυ από την δουλειά. Νιώθω ότι εκείνος έχει περισσότερη υπομονή και σωματική και ψυχική αντοχή με το μωρό. Προσπαθούσαμε δύο χρόνια να κάνουμε παιδί γιατί το θέλαμε. Πέρασα μια υπέροχη σχετικά εγκυμοσύνη και τώρα που είναι τα δύσκολα εγώ κάνω πίσω και κοιτάω την βολεψη μου. Να περνάω επιλόχειο καταθλιψη ή είμαι απλώς μια τεμπέλα γιατί έτσι έχω μάθει μια ζωή??? Επίσης δεν έχω χρόνο για ψυχολόγο γιατί δεν έχω που να αφήσω την μικρή….- Μαρκέλλα Μ.
Χρειάζεσαι βοήθεια, και ο ψυχολόγος είναι ένας από τους ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν. Δεν χρειάζεται να αφήσεις κάπου το μωρό, οι συνεδρίες γίνονται πια και με βιντεοκλήσεις. Δεν ξέρω αν έχεις επιλόχειο κατάθλιψη ή όχι, πρέπει όμως οπωσδήποτε να μιλήσεις με ειδικό γιατί δεν είναι η διάγνωση που έχει σημασία, ό,τι και να έχεις, χρειάζεσαι βοήθεια.
Δεν είναι η «απόλυτη ευτυχία» αυτό που πρέπει να νιώθεις. Δεν υπάρχει απόλυτη ευτυχία, και σίγουρα δεν είναι το αρμόδιο συναίσθημα τώρα, διότι δεν υπάρχει αρμόδιο συναίσθημα. Με τι προσδοκίες φορτώνουμε τις γυναίκες, μα το μεγάλο Μακαρονοτέρας, είναι τόσο βλαβερή η πατριαρχία.
5.Αγαπητή Α,μπα είμαι 25 χρόνων, ετοιμάζομαι να φύγω από το πατρικό μου το Σεπτέμβρη και δεν βλεπω την ώρα. Με τους δικούς μου δεν έχω καθόλου καλή σχέση και μόλις πρόσφατα κατάλαβα ουσιαστικά γιατί. Ο πατέρας μου δεν είναι ο άντρας που επιβάλλεται, βασικά δεν επιβλήθηκε πουθενά και ποτέ, δεν λάμβανε ποτέ μέρος στους καβγάδες μου με την μάνα μου ακόμα και όταν ήμουν παιδί γιατί λέει ήταν δικό μου θέμα με τη μάνα μου. Ναι αλλά εγώ ήθελα κάποιον να με υποστηρίξει γιατί πουθενά δεν ένιωθα να με στηρίζει κανείς. Όλο έλεγαν και οι δύο τους ότι ειναι εκεί για μένα αλλά μάλλον δεν έχουμε την ίδια αντίληψη του τι σημαίνει αυτό. Εγώ ήθελα κάποιον να μιλήσω για τους προβληματισμούς μου, όχι κάποιον που μόλις με ακούσει θα με βάλει στον δρόμο που θεωρεί ίσιο με το ζόρι.Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα ιδιαίτερο, μονο κάποιον να μπορέσει να με δει γι αυτό που είμαι. Αλλά ξέρω πως δε γίνεται. Από τη μάνα μου τρώω από μικρή gaslighting. Το κατάλαβα τώρα που κλειστηκαμε στο ίδιο σπίτι λόγω καραντίνας. Τα προηγούμενα τρία χρόνια ναι μεν ήμουν στο ίδιο σπίτι, αλλά έλειπα πολύ και δεν συναντιομασταν παρά μόνο για τα απαραίτητα και ήταν το μόνο διάστημα που κατάφερα κάπως να αναπτυχθώ σαν άνθρωπος, να στηρίξω τη λογική μου και τις πράξεις μου. Από τότε που κλειστηκαμε μέσα μαζί άρχισα πάλι να αμφισβητώ τη λογική μου και τις πράξεις μου και νιώθω κουρελι. Δεν σήκωσε ποτέ χέρι πάνω μου, ούτε μου μίλησε ποτέ με βρισιές, έβρισκε τρόπο να χτυπά βαθιά με το γάντι, ώστε να μην είναι προφανής ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσε να με ελέγξει. Παρατήρησα ότι συχνά έκανα σχέσεις με άτομα που μου φέρονταν όπως εκείνη κι όποτε κάτι μου πήγαινε λάθος εσπευδαν να με βγάλουν τρελή, υπερβολική κλπ. Θεραπεία έκανα, αλλά λόγω της κατάστασης αναγκάστηκα να σταματήσω καθώς έμεινα χωρις δουλειά και μέχρι να το αποκατασταστησω σταμάτησα. Οπότε δεν ζητάω να μου πεις τι να κάνω. Το μόνο που ζητάω είναι νσ μου πεις αν είμαι άδικη μαζί τους.
Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι να συνεχίσεις την θεραπεία. Δεν είναι δικαστήριο η ζωή για να λύνονται με τέτοιες απαντήσεις τα προβλήματα.
6.Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού μας λόγω κορονοιου συνέβη στο διαμέρισμα μου ένα υδραυλικό πρόβλημα εσωτερικά του τοίχου του μπάνιου μου, το οποίο αφενός δεν το αντιλήφθηκα και αφετέρου έκανε ζημιά εν άγνοια μου στον κάτω όροφο. Συμπτωματικά, εκεί έμενε η ξαδέλφη μου, η οποία είχε μόλις μετακομίσει, προ κορονοιου, για να διαμείνει σε πολυτελές ιδιόκτητο σπίτι που μόλις είχε ολοκληρώσει. Και ενώ μέχρι τότε οι σχέσεις μας ήταν άριστες, από εκεί και πέρα ξεκίνησε η διαδικασία εξολόθρευσης μου, ψυχολογικά και οικονομικά. Αφού λεκτικά άκουσα τα χίλια μύρια κυρίως από το σύζυγό της για το το ποσο αμελης και αδιάφορη στάθηκα για τη δική τους περιουσία, αφού με έστειλαν να ρωτάω σε δικηγόρους και καταρακωμενη να μαθαίνω ότι υποχρεούμαι να τους ξεπληρωσω μέχρι δεκάρας, αφού έλεγαν ακομα και ψέματα ότι με είχαν ειδοποιήσει κι εγώ δεν διόρθωσα επίτηδες τη ζημιά, αφού μου ζητούσαν ποσα πάνω από 10.000 ευρώ… Τελικά εγώ κατέρρευσα. Ακούγεται αστείο, γελοίο κι ανόητο. Κι όμως, η απογοήτευση που ένιωσα απλωθηκε σιγά σιγά, σαν ιστός αράχνης, σε όλο το παρελθοντικο συγγενικά μου σχήμα… Αγαπητή Α μπα,… τους έβαψα τις ζημιές, μου έβαλαν διακανονισμό στα χρωστούμενα, που ήταν πολύ λιγότερα από όσα μου καταλογιζαν αρχικά, πλήρωσα και τη ζημιά στο δικό μου σπίτι… Είμαι μονογονεικη οικογένεια, χρωστάω τα κέρατα μου και από όλο αυτό που όλοι λένε ότι είναι για γέλια…. εμένα μου μεινε απλά μια ‘μαύρη τρυπα’ που γελάει και κοροϊδεύει εμένα και μόνο εμένα γιατί δε στάθηκα ψυχολογικά ανθεκτική…
Πέρασες κάτι τραυματικό, χρειάζεσαι βοήθεια. Δεν είναι για γέλια.
7.Νομίζω ότι έχω πάθει εμμονή. Και δεν ξέρω τι να κάνω και αν υπάρχει κάποιος τρόπος να σταματήσεις τον εγκέφαλο σου να σκέφτεται συνέχεια έναν άνθρωπο. Μιλάω φυσικά για πρωην σχέση η οποία έληξε χωρίς να είναι επιλογή μου. Έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος α,μπα μου και ενώ είμαι σε καινούρια σχέση με την οποία είμαι καλά, περνάμε όμορφα, έχουμε μια φυσιολογική σχέση, με κάνει να νιώθω ασφάλεια, ηρεμία, την θαυμάζω, μου αρέσει εξωτερικά και εσωτερικά παρ’ολα αυτά σκέφτομαι καθημερινά, και πολλές φορές την ημέρα την πρώην. Κάνω stalking σε όλα τα social media της σαν πρεζάκι που θέλει να πάρει τη δόση του, ετσι νιώθω σαν εθισμένη μονο που αντί για κάποια ουσία είμαι εθισμένη σε αυτή, και αφου δεν μιλάμε μιας και δεν τελείωσε καλά η σχέση μας o μόνος τρόπος για να πάρω κάτι από αυτή είναι αυτός ο τρόπος. Όσες φορές έχω προσπαθήσει να το κόψω και να μη κοιτάω τι κανει απλα τη σκέφτομαι σε άκυρες στιγμες. Βλέπω πχ κάτι που μου τη θύμισε, η σκέφτομαι κάτι που είπε η που κάναμε μαζι. Μα τι μου συμβαίνει; Ισώς φταίει οτι είναι η πρώτη φορά που με απορίπτουν? Λένε ο χρόνος είναι γιατρός, οκ είμαι καλύτερα από την αρχή που μου έλειπε άπειρα και την έβλεπα στον ύπνο μου αλλά ένα χρόνο μετά δεν θα έπρεπε να την έχω ξεπεράσει; Φοβάμαι οτι θα μου μείνει απωθημένο για πάντα. Μου λένε οτι την είχα εξιδανικεύσει και ναι όντως, τωρα πια όμως βλέπω οτι αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν για μένα, δεν ήθελε σχέση, δεν με υπολόγιζε, δεν έκανε χώρο στη ζωή της για μένα, δεν σκεφτόταν το μέλλον της μαζί μου ενω με τη νυν ακόμα και το ενδεχόμενο των παιδιών έχουμε συζητήσει. Εγώ γιατί συνέχίζω και την σκέφτομαι; η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος;
– Απωθημένο
Εφόσον έχεις ένα πρόβλημα που σου δυσκολεύει την καθημερινότητα και δεν μπορείς να καταλάβεις πού οφείλεται, ναι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
#1 Δηλαδή τι μπορεί να κάνει ένα μωράκι 2 μηνων που να προδίδει αυτισμό? Λίγο παράτολμες οι αντιδράσεις σου,ένα παιδάκι 2 μηνών και 5 μηνων έχει χαμηλές δεξιότητες και σε κοιτάνε λες και είσαι εξωγήινη. Μήπως να αφεθείς λιγάκι στην επιστήμη και να μην κάνεις άσχημες σκέψεις γιατί δεν ξέρεις τίποτα ακόμα. Είναι πολύ νωρίς να βγάζεις τέτοια συμπεράσματα,επισκέψου έναν ειδικό να σε στηρίξει για να δρομολογήσεις λίγο τις σκέψεις σου. Εγώ θα ήθελα να μας ξανά στείλεις με ευχάριστα νέα.
Το πρωτο σημάδι είναι να κοιτάει έντονα στα μάτια την μαμά του, ενώ θηλάζει.
Αν δεν εστιάζει το βλέμμα, ίσως.. Είναι σημάδι.
Στους 5 μήνες πρέπει να αντιδρά με “κοινωνικό χαμόγελο” στους άλλους
Κτλ κτλ
Στους δύο μήνες δεν κοιτάνε στα μάτια εστιασμένα και υπάρχουν παιδιά που δεν χαμογελούν εύκολα,το έχω δει πολλές φορές και η ανάπτυξη τούς ήταν φυσιολογική.
Είναι πάρα πολύ νωρίς για να κριθεί κάτι τέτοιο, ακόμα και αν δε κοίτα τη μαμά του στα μάτια δε μπορείς σε καμία περίπτωση να πεις ότι έχει αυτισμό. Αγαπητή Ν. 1 είσαι λεχώνα, ίσως έχεις λανθασμένα κλειστεί στο σπίτι και ίσως είσαι εσύ συνεχώς πάνω από το μωρό, πράγματα που δε σε βοηθούν ψυχολογικά. Μην κοιτάς το ίντερνετ. Έχουμε πέσει θύματα της τεχνολογίας. Να εμπιστεύεσαι μόνο έναν γιατρό. Για αυτό έχουν σπουδάσει τόσα χρόνια, αλλιώς θα κάναμε όλοι διάγνωση από το ίντερνετ.
Μια γνωστή μου, φοιτήτρια ιατρικής μας έλεγε ότι, σύμφωνα με την γνώμη μερικών καθηγητών της, θα πρέπει να προστεθεί στη σχολή το μάθημα “Αντιμετώπιση ασθενών που έχουν κατατρομοκρατηθεί από το Ιντερνετ”. Με τις διαγνώσεις του Ιντερνετ, ακόμα κι ένας υπερήλικας άντρας μπορεί να βγει έγκυος…
2. Merilyn μου, πρέπει να καταλάβεις πως ο “άνθρωπος” αυτός σε κακοποιεί. Το πρόβλημα δεν είναι τα κιλά σου (που για κάποιο λόγο είμαι σίγουρη πως είναι μια χαρά!) αλλά το ότι δυστυχώς είναι κ@θ!!κι. Αν ήσουν το μοντέλο που ονειρεύεσαι, εκείνος θα σε μείωνε για την ευφυΐα σου, ή για τον τομέα των σπουδών σου, ή για την οικογένεια και τους φίλους σου, ή για το οτιδήποτε.Κι αυτό επειδή νιώθει ανώτερος, και η εξουσία/βία που σου ασκεί τον “φτιάχνει”(δεν φαντάζεσαι πόσο ευρηματικός μπορεί να γίνει ο εξουσιολάγνος). Σε παρακαλώ μην σκέφτεσαι αυτοκαταστροφικά, το ότι μίλησες ακόμα και εδώ σε… Διαβάστε περισσότερα »
Προς την “απελπισμένη” της ερ. 1: Καταλαβαίνω πως αυτή τη στιγμή όλα φαίνονται “βουνό”, αλλά υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις! Εφόσον ανησυχείς τόσο, πήγαινε το παιδί να το δει αναπτυξιολόγος ή παιδοψυχίατρος (με εξιδίκευση στον αυτισμό κατά προτίμηση) , ο οποίος θα είναι και ο μόνος αρμόδιος να σου δώσει μία υπεύθυνη απάντηση σε σχέση με το τι σε ανησυχεί στο παιδί και να σε κατευθύνει ανάλογα. Επίσης, ΜΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΓΙΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙΣ, ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ. Μπορεί να τρελαθείς. Βρες γιατρό που εμπιστεύεσαι και άκου την. Τέλος, αναζήτησε ψυχολογική βοήθεια για τον εαυτό σου, μπορεί να σε βοηθήσει… Διαβάστε περισσότερα »
#1. Δεν ξέρω από πού έχει προκύψει αυτό το πράγμα, αλλά χωρίς καμία υπερβολή 7 στα 8 ζευγάρια στο περιβάλλον μου ανησυχούσαν μήπως το μωρό τους ανήκει στο φάσμα του αυτισμού, είτε επειδή τους το είπε γιατρός, είτε επειδή διάβασαν κάτι κάπου. Μέχρι στιγμής κανένα παιδάκι (το μικρότερο τριών ετών) δεν έχει αποδειχτεί ότι ανήκει. Θα σου πω την ιστορία του παιδιού του αδερφού μου. Σε κάποια φάση, όταν ήταν μηνών (έλεος κάπου), ο παιδίατρος είπε στους γονείς ότι υπάρχει περίπτωση να είναι το παιδί αυτιστικό (επί λέξει) γιατί κάποιες φορές στον ύπνο κουνούσε το κεφάλι περα δώθε και δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Μα πες τα!!
#2 Πόσοι είναι τελικά οι άντρες αυτού του τύπου; Ας υποθέσουμε ότι ήσουν λεπτή όταν σε γνώρισε. Μετά πάχυνες. Σου είπε δεν μου αρέσεις έτσι, βλέπω ότι δεν κάνεις κάτι για να επανέλθεις και σε χωρίζω. Σκληρό και άδικο αλλά καταλαβαίνεις οτι ειναι ακριβώς αυτό και σκέφτεσαι ότι είναι ένα αναίσθητο άτομο . Ο άλλος δεν σε χωρίζει, δεν φεύγει από μια σχέση που φαίνεται ότι δεν περνάει καλά ούτε ο ίδιος και σου κάνει τη ζωή κόλαση. Γιατί δεν βρίσκει μια που να του αρέσει άραγε; Μα γιατί δεν θα του αρέσει ποτέ καμία. Πάντα θα βρίσκει κάτι λάθος… Διαβάστε περισσότερα »
Για την κοπέλα που υπογράφει ως Απελπισμένη:
Για ποιο λόγο είναι τόσο κακό ένα παιδί να έχει αυτισμό? Είναι μια ιδιαιτερότητα και θα μάθετε να ζείτε με αυτήν. Θα είσαι περήφανη για το παιδί σου, με ή χωρίς αυτισμό. Μην του μεταφέρεις παθολογικό άγχος και μην αναλύεις τα πιθανά συμπτώματα.
Αγαπημένη Lou δεν ειναι όλοι οι άνθρωποι με αυτισμό ο rainman. Ελα σε ενα ειδικο σχολείο αυτισμού και θα δεις οτι ειναι παράλογο να ζητάς από έναν γονιο να το δει ως καλό. Όλοι αυτοί οι γονείς ζουν με το ερώτημα “τι θα γινει το παιφί μου όταν πεθάνω”. Στην Ελλάδα ειδικά οι υποδομές είναι για κλάμματα. Μιλάμε για ανθρώπους με αυτισμό που δεν είναι λειτουργικοί σε πολλούς τομείς, δεν μπορούν ουτε να μιλήσουν, ουτε να φάνε μόνοι τους ούτε να αυτοεξυπηρετηθούν σε πολλούς τομείς και συχνά παθαίνουν κρίσεις με αποτελεσμα να αυτοτραυματίζονται ή να τραυματίζουν άλλους. Δυστυχώς τα ΜΜΕ… Διαβάστε περισσότερα »
Κι όμως Μαυρο γατί έχω γνωρίσει άτομο που εργαζόταν στην Αγγλία ως φροντιστής ατόμου με αυτισμό και πληρωνόταν από τον δήμο. Επίσης φίλος μου στη Σουηδία εργάστηκε σε δομές που απευθύνονταν σε ατομα με αναπηρίες και ήταν στελεχωμένες ακόμα και με γιατρους όλων των ειδικοτήτων εκτός από λογοθεραπευτες, εργοθεραπευτές και παρείχαν και συμβουλευτική γονέων κτλ. Και αυτα δεν τα κάλυπταν οι γονείς απο την τσέπη τους. Στα δικά μας τα ειδικά σχολεία τα παιδιά κάνουν εργοθεραπεία και λογοθεραπεία 1 ώρα την εβδομάδα!!! Χώρια οτι πέρυσι έστειλαν λογοθεραπευτρια 3 μήνες μετα την έναρξη της σχολικής χρονιάς. 1 ωρα/ εβδομάδα προφανως δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Σουσουραδα, μια διαγνωση δεν χαροποιεί κανένα γονέα. Από εκεί και πέρα, αν έρθει στη ζωή της οικογένειάς μια τέτοια διαγνωση έχει την επιλογή να μην αποδεχτεί το παιδί και να το αντιμετωπίσει ως πρόβλημα δημιουργώντας του τεράστια ψυχολογικά προβλήματα λόγω απόρριψης και δυναμιτιζοντας την εξέλιξη του. Η άλλη επιλογή είναι να αγκαλιάσει η οικογένεια αυτό το παιδί με αγάπη και περηφανεια και να του παρέχει ένα πλαίσιο για να μπορέσει να αναπτύξει τις λίγες η πολλές δυνατότητες που έχει. Η εξέλιξη ενός παιδιού με αυτισμό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την υποστήριξη ή την απόρριψη που θα λάβει. Η υστερία… Διαβάστε περισσότερα »
Γεια σου lou, υπαρχουν σχολεία αυτισμού δημοτικά και νηπιαγωγεία σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Εγω προσωπικά στο ειδικο δημοτικό αυτισμού στο Αιγάλεω και στο δημοτικό αυτισμού Πειραιά έχω πάει. Αλλα απο όσο ξέρω υπάρχουν και αλλού σε μεγάλες πόλεις βεβαια. Εκει φοιτούν παιδιά με βαριάς μορφής αυτισμό καθώς πρόκειται για φάσμα. Δεν είναι σαν τα παιδιά που συναντάς στο γενικό σχολείο πιθανόν με μια παράλληλη στήριξη. Μιλάμε για παιδιά που τα παμε εμείς στην τουαλέτα και συχνά τρώμε και ξύλο και εμεις και οι γονείς και οι συμμαθητές τους όταν έχουν κρίσεις. Οι περισσότεροι γονείς εκεί ειχαν απίστευτο στρες και… Διαβάστε περισσότερα »
Σουσουραδα, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις τόσο βαριές. Στο σχολείο γενικής αγωγής έχουμε παρα πολλά παιδιά στο φάσμα απολύτως λειτουργικά. Η γράφουσα δεν έχει καν διαγνωση και υπογράφει ως απελπισμένη. Ακόμη κι αν είναι ανθρώπινο και κατανοητό, δεν βοηθάει το παιδί σε καμία περίπτωση.
Η προσωπική μου εμπειρία από γονείς παιδιών με ιδιαιτερότητα είναι ότι κάποιοι από αυτούς δεν αποδέχονται τη διαγνωση, δεν συνεργάζονται και διογκώνουν το πρόβλημα αντί να βοηθήσουν.
“και εύχομαι να μην έχει το παιδι της αυτισμό γιατί όλοι αυτό θα ευχόμασταν για τα δικά μας τα παιδιά ας μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας.” Α σουσουραδα διαφωνώ κατηγορηματικά. Και να σου επιχειρηματολογήσω. Ναι είναι δυσκολότερο να μεγαλώνεις αυτιστικο παιδι οπως ειναι δυσκολοτερο να μεγαλωνεις gay παιδί οπβς επισης ειναι δυσκολοτερο να μεγαλωνεις gifted παιδι (τα κανονικα τα gifted οχι αυτα που πιστευει οτι εχει η μεση ελληνιδα μανα). Αυτο συμβαινει γιατι η κοινωνια ειναι νευροτυπικη/ετεροφυλόφιλη/μέσης νοησης και καθόλου συμπεριληπτικη. Αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Επίσης αν είναι να μιλήσουμε για δυσκολίες,πως εξηγείς το γεγονός για… Διαβάστε περισσότερα »
Αllesgoed Συμφωνώ απόλυτα στο κομμάτι “Όλα τα παιδιά θέλουν αποδοχή για αυτο που είναι και δυστυχώς τα αυτιστικά παιδιά σπανίως τη λαμβάνουν” αλλά διαφωνώ οπωσδήποτε στην εξισωση της ομοφυλοφιλίας με τον αυτισμό. Σε καμία περίπτωση δεν ειναι το ίδιο ουτε καν παρόμοιο. Ένας gay μπορεί να έχει μια φυσιολογική ζωή δηλαδή να ειναι αυτόνομος, λειτουργικός, να δουλευει και να έχει σχέσεις, τι να λέμε, δεν τιθεται κανένα θέμα και καμια στενοχωρια εδω. Δεν ειναι διαταραχη! Ο αυτισμός όμως είναι και πολλοί (οχι όλοι) ανθρωποι με αυτισμό δεν είναι λειτουργικοί και αυτόνομοι. Συμφωνώ Lou οτι δυστυχώς οι γονείς συχνά μέσα από… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι διαφωνούμε γιατί εγώ μιλάω από τη θέση της νευροδιαφορετικοτητας και εσυ από τη θέση της παθολογίας. Δεν νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε για τον αυτισμό συγκεκριμενα. Αλλά επέτρεψε μου να σε παραπέμψω στο βιβλίο και ντοκιμαντέρ “far from the tree”. Που εξηγεί πως η διαφορετικότητα βιώνεται το ίδιο άσχετα από τον τύπο της διαφορετικότητας (αυτισμός, transgender, down) κλπ. Οι gay είναι λειτουργικοι τώρα το 2020, το 1950 αυτοκτονουσαν μην αντέχοντας το βάρος της “ανωμαλης” ύπαρξης τους. Η αναπηρία έχει κοινωνική βάση. Και τα αισθήματα των γονέων μεταβάλλονται βάσει της ανοχής της κοινωνίας στην διαφορετικότητα του παιδιού τους. Τέλος, χωρίς… Διαβάστε περισσότερα »
Συγγνώμη κιόλας αλλά θα σου είναι το ίδιο στενάχωρο να μεγαλώνεις ένα παιδί γκέι με ένα αυτιστικό παιδί?
Βασικα κανένα από τα δύο δεν μου ειναι στενάχωρο 🙂
Αγαπητή 1. Ελπίζω να διαβάσεις το σχόλιο μου. Ταυτίστηκα με το κείμενο σου, σαν να το έγραψα εγώ πριν 6 χρόνια. Ήμουν απελπισμένη, αγχωμένη μπερδεμένη και το μυαλό μου είχε γίνει ζελες από όλα αυτά που σκεφτόμουν. Δεν έβλεπα την κατάσταση με λογική κ ψυχραιμία. Είχα χάσει κάθε όριο φυσιολογικής σκέψης. Όταν θυμάμαι τα πρώτα χρόνια του παιδιού Στενοχωριεμα8, γιατί δεν το ευχαριστήθηκα, δεν χόρτασα το βρεφακι μου, μόνο ήμουν κάθε μέρα σαν να είχαμε κηδεία μέσα στο σπίτι από άποψη ψυχολογίας. Έβλεπα παντού στο παιδί μου σημάδια αυτισμού κ διαφόρων άλλων συνδρομών, ασθενειών κλπ. Εδώ να προσθέσω ότι το… Διαβάστε περισσότερα »
7. Δεν είσαι εθισμένη στην πρώην (απ’ αυτά που λες δεν ήταν και καμία σπουδαία σχέση) αλλά στο συναίσθημα της απόρριψης. Γι’ αυτό και την εξιδανίκευσες (σου έριχνε απόρριψη με το τσουβάλι) και γι’ αυτό τώρα – ενώ έχετε από καιρό χωρίσει και εσύ έχεις άλλη σχέση – επιλέγεις να ζεις και να ξαναζείς απόρριψη μέσω της σκέψης της πρώην. Κάνε δουλειά με ψυχολόγο, και αν σου είναι εύκολο να διαβάζεις στα αγγλικά, προτείνω το Why we suffer του Peter Michaelson, θα σου λύσει πολλές απορίες.
#6 Συντηρείς μονογονεϊκή οικογένεια, βρίσκεσαι σε καραντίνα με ότι αυτό συνεπάγεται (ψυχολογικά & οικονομικά) και από πάνω έρχεται και αυτό. Δεν είναι λίγο, πιστεύω ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Πολλοί καταρρέουν πολύ ευκολότερα. Σχετικά με αυτά που τους χρωστάς και σε περίπτωση που ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν θέλουν να χρωστάνε: όποτε μπορείς και όποτε έχεις. Αν υπάρχει χρόνος και δυνατότητα για έξτρα δουλειά κάπου έχει καλώς. Καλύτερα να έβαζες προτεραιότητα εσένα (σε βάζω πρώτη, γιατί εάν εσύ είσαι καλά θα μπορέσεις να φροντίσεις για τα υπόλοιπα), το παιδί σου και το σπίτι σου και μετά όλα τα… Διαβάστε περισσότερα »
Θα ήθελα να πω στην πρώτη μανούλα που ανησυχεί για αυτισμό ότι δεν βγάζουμε μόνοι μας διάγνωση. Εγώ για παραπολυ καιρό ήμουν σίγουρη οτι ο γιος μου είναι στο φάσμα. Έκανα λάθος. Από την άλλη έχω διαβάσει ότι οι γονεις είναι αυτοί που βλέπουν πρώτοι τα ανησυχητικα σημάδια κ τα επισημαίνουν στον παιδίατρο. Συνέχισε να παρατηρείς κ να κρατάς ημερολόγιο με τις αντιδράσεις του παιδιού. Η πρώιμη παρέμβαση είναι κρίσιμη κ βοηθάει απίστευτα. Μίλησε πάλι στον παιδιατρο και αν σου πει να πάτε σε αναπτυξιολογο. Ότι δίνουν σίγουρη διάγνωση μετά τα 2.5 δε σημαίνει ότι ένα παιδακι δεν μπορεί να… Διαβάστε περισσότερα »