Γεια σου Α,μπα!
Θα ρωτήσω εσένα γιατί δεν ξέρω ποιον άλλον να ρωτήσω. Και οι απαντήσεις σου πάντα με βοηθάνε και με βάζουν σε σκέψεις. Ένα χρόνο πριν, έκανα ένα όνειρο μου πραγματικότητα και ήρθα στην Αμερική για διδακτορικό. Στην πορεία όμως συνειδητοποίησα πως το όνειρό μου δεν ήταν και τόσο όνειρο και πως τελικά δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω στην ζωή μου. Τα έβαλα λοιπόν όλα κάτω, σκέφτηκα όλα τα ενδεχόμενα και αποφάσισα πως η ζωή του διδάκτορα δεν είναι για μένα. Και σήμερα Α,μπα το ανακοίνωσα στη μητέρα μου. Η αντίδραση της; Παραλίγο να βάλει τα κλάματα γιατί τέτοια ευκαιρία δεν θα ξαναέχω στη ζωή μου. (Εδώ να αναφέρω πως η ίδια έχει 2 πτυχία, μεταπτυχιακό και διδακτορικό – το οποίο διδακτορικό πήρε πέρυσι). Και βρε Α,μπα πληγώθηκα. Δηλαδή τόση σημασία έχει να έχεις ένα διδακτορικό αντί να είσαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνεις;
Το πόσο καλός είσαι στη δουλειά σου ή οι ευκαιρίες που έχεις είναι μόνο συνάρτηση των πτυχίων σου; Και γιατί είναι τόσο κακό να γυρίσεις στην Ελλάδα και να προσπαθήσεις; Αν δεν είχα φύγει ποτέ τι θα άλλαζε; Ξέρω πως ένα διδακτορικό σημαίνει και διαφορετική αντιμετώπιση, αλλά και αν δουλέψεις δεν κερδίζεις τον σεβασμό κ την καλύτερη αυτή αντιμετώπιση;
Πι.Ες: τα τελευταία χρόνια είσαι μια αγαπημένη συνήθεια κ μέσα από την στήλη σου έμαθα να σκέφτομαι περισσότερο και να ψάχνω περισσότερο. Ευχαριστώ! 🙂–ΠιΕιτςΝτι
Αφήστε για λίγο στην άκρη τα κλάματα και τα υπαρξιακά γιατί τα πράγματα είναι σοβαρά. Η ζωή του διδάκτορα δεν είναι καριέρα. Το διδακτορικό τελειώνει. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι πιο σημαντικό να έχεις ένα διδακτορικό από το να είσαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνεις – για ένα χρονικό διάστημα – και αυτό εξαρτάται από τον λόγο για τον οποίο κάνεις το διδακτορικό. Υπάρχει κόσμος που δεν έχει καταλάβει ούτε τι είναι, ούτε ξέρει γιατί το κάνει, το ξεκινάει επειδή ήταν καλός στα γράμματα και μετά τα βρίσκει μπαστούνια. Είσαι από αυτούς; Τότε ναι, κόψ’το. Δεν υπάρχει λόγος να τυραννιέσαι τώρα, γιατί αν σου φαίνεται τώρα δύσκολο, δεν φαντάζεσαι τι σε περιμένει προς το τέλος.
Αν όμως είσαι από αυτούς που έχουν ένα σχέδιο για το μετά, αν είναι ένα διδακτορικό που εξαργυρώνεται με καλή δουλειά επειδή έχει αντικείμενο, και όταν λέω καλή εννοώ και ενδιαφέρουσα, και καλοπληρωμένη, ή αν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο αλλά εσύ δηλώνεις ότι θα το παλέψεις έτσι κι αλλιώς στη χώρα με τον ήλιο, ή αν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο και δεν το ξέρεις καν, τότε, αν ήμουν η μητέρα σου, θα έκλαιγα επίσης.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Το πόσο καλός είσαι στη δουλειά σου ή οι ευκαιρίες που έχεις είναι μόνο συνάρτηση των πτυχίων σου; ” “Ξέρω πως ένα διδακτορικό σημαίνει και διαφορετική αντιμετώπιση, αλλά και αν δουλέψεις δεν κερδίζεις τον σεβασμό κ την καλύτερη αυτή αντιμετώπιση;” Ναι. Ναι. Αλλά όχι. Η θέση που μπορείς να διεκδικήσεις είναι συνάρτηση των προσόντων σου. Οι καλές, ενδιαφέρουσες, καλοπληρωμένες θέσεις είναι περιζήτητες. Σίγουρα το “ομαδικό πνεύμα” και “η όρεξη για δουλειά” μετράνε, αλλά πρώτον, τα δηλώνουν όλοι και δεύτερον, πως ακριβώς τα αποδεικνύεις; Και τι σε κάνει εσένα ειδικά να ξεχωρίζεις από τους υπόλοιπους; Φυσικά κερδίζεις τον σεβασμό αν δουλέψεις… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη,
Το διδακτορικό δε συνεπάγεται αυτομάτως και καλύτερη επαγγελματική εξέλιξη, πέραν του κύρους και της ακαδημαικής ανέλιξης – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω όσουν ξεκινούν ένα διδακτορικό χωρίς ξεκάθαρο στόχο (ακαδημαικό κυρίως). Μην επηρεάζεσαι ούτε από τη μητέρα σου ούτε από καθηγητές οι οποίοι μας κάνουν να πιστεύουμε ότι η ζωή γυρίζει γύρω από το πανεπιστήμιο. Εύχομαι να κάνεις αυτό που λέει η καρδιά σου και να πάρεις μια συνειδητή απόφαση!
Ουαο τα σχόλια στο ερώτημά σου,ΠιΕιτςΝτι, είναι πολύ διεισδυτικά. Αν θέλεις τη γνώμη κάποιας υποψήφιας που παράτησε το διδακτορικό της (c’est moi!), εχω να σου πω τα εξής: Τι πραγματικά σε δυσκολεύει; Η χώρα, η γλώσσα,η μέθοδος,ο επιβλέπων; Είναι κάτι προσωρινό που μπορείς να το συνηθίσεις ή να κάνεις υπομονή να περάσει; Εχεις σκεφτεί σοβαρά ποια εναλλακτική έχεις και τι θα κάνεις αφήνοντας το διδακτορικό; Εχεις ψάξει την αγορά εργασίας στην Ελλάδα βαθιά; Πότε πήρες την απόφαση αυτη; Ηταν σε μια φάση νηφαλιότητας ή μετά από μια αποτυχία σε ένα πείραμα πχ; Παίζει ρόλο το ότι κάνεις διδακτορικό στις ΗΠΑ;… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνω σε ολα. Στην αντίστοιχη θεση κ αφου απαντησα τις ιδιες ερωτησεις στον εαυτο μου ειπα πως δεν παει αλλο κ υπέβαλλα την παραίτησή μου. Τελικα, μεσα απο τη διαδικασια που απαιτείται για να γινει δεκτή βρηκα την υποστήριξη κ το κουραγιο να αλλαξω επιβλέπων κ να τελειωσω. Οταν τελείωσα, ενιωσα κυριολεκτικα πως το μυαλο μου ηταν καμμενο. Η μνήμη μου ειχε επηρεαστεί φοβερα κ εκλαιγα καθε μερα για τουλαχιστον 3 μηνες, έβλεπα τι μου συμβαίνει αλλα το αρνιόμουν. Επανήλθα, κ δεν μετανιωσα, συνεχίζω την ερευνα έχοντας παρει σημαντικα μαθήματα απο αυτην την διαδικασια, τα οποια μαλλον ειναι αναποφευκτα λογω… Διαβάστε περισσότερα »
Ως υποψήφια διδακτόρισσα, βαίνοντας στον τελευταίο χρόνο του διδακτορικού μου, έχω να πω πως η πορεία προς την απόκτησή του είναι ένας μαραθώνιος (3+ χρόνια) κατά τον οποίο θα υπάρξουν αρκετές φορές που θα θέλεις να τα παρατήσεις και αν δεν έχεις ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ κίνητρο να σε ωθεί προς το τέρμα, οι πιθανότητες να μην το ολοκληρώσεις είναι επικίνδυνα υψηλές. Κατά την άποψή μου, αν δεν σε ενδιαφέρει να βρεις τη λύση του θέματος που μελετάς, πρώτα για εσένα, και μετά για όλους τους άλλους, και αν δεν βρίσκεις έστω και λίγο διασκεδαστική την διαδικασία της έρευνάς σου, τότε πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι αρχικά υπάρχει μια παρανόηση, τόσο του τι είναι ένα διδακτορικό, όσο και για πιο λόγο μπαίνει κανείς στη διαδικασία να ξεκινήσει ένα. Το διδακτορικό είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας επιστήμονας με βασική εξειδίκευση, που μέχρι εκείνη τη στιγμή βασιζόταν στην υπάρχουσα γνώση (βιβλιογραφία, καθηγητές, κλπ.) μπαίνει στη διαδικασία να γίνει ερευνητής: να παράγει δηλαδή, μέσα από τη δουλειά του, μια κάποια (μικρούλα) νέα γνώση. Με τον τρόπο αυτο προχωρά μπροστά η επιστήμη σε κάθε τομέα, με την έρευνα. Το διδακτορικό είναι η διαδικασία από την οποία κανείς περνάει για να μάθει πως να ερευνά, με μέθοδο,… Διαβάστε περισσότερα »
κάνε ό,τι τραβάει η καρδιά σου
Ένας καθηγητής μου είπε κάποτε ότι αν το διδακτορικό δεν σε «αλλάξει» σαν άνθρωπο δεν έχει και πολύ νόημα να το κάνεις. Είναι μεγάλη απόφαση και απαιτεί αφοσίωση και θυσίες σε προσωπικό και όχι μόνο επίπεδο. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι είχε μια μεγάλη δόση αλήθειας, αλλά δεν λειτουργεί για όλους τους τομείς και για όλους τους υποψήφιους διδάκτορες το ίδιο. Ο καθένας έχει τις δικές του απαντήσεις, προσδοκίες, σχόχους και πρέπει να βρεις τις δικές σου.
Πολλά απ αυτά που κάνουμε σε μικρότερη ηλικία δεν καταλαβαίνουμε το αντίκτυπό τους για το μέλλον. Μου θύμισες την κόρη μου που ενώ είναι πολλή καλή στη ζωγραφική και το μυαλό της το έχει μονίμως σε καλλιτεχνικές δημιουργίες (αναλόγου ηλικίας της φυσικά) δεν καταλαβαίνει γιατί επιμένω να τη στέλνω σε εργαστήρι ζωγραφικής και σχεδίου. (Ενώ της αρέσει!!!) Έλεγξε τις προοπτικές και τις επιλογές που σου δίνονται με αυτό το διδακτορικό. Μπορείς να απορρίψεις κάτι, στο μέλλον, όταν το έχεις. Δεν μπορείς όμως να το διαλέξεις εάν δεν έχεις τα προσόντα. Επίσης η μάνα σου έχει και σε κάτι ακόμη δίκιο.… Διαβάστε περισσότερα »
Οι κόρες δυσανασχετούν, γιατί αυξάνονται οι προσδοκίες των γύρω τους.
Ανάλογα το τι θες να κάνεις μετά, ένα διδακτορικό ανοίγει πολλές πόρτες και κλείνει άλλες. Πριν το παρατήσεις πρέπει να σκεφτείς σοβαρά τι θες να κάνεις. Αν η ακαδημαϊκή καριέρα δε σου αρέσει τότε μπορείς με διδακτορικό να ψάξεις δουλειά σε εταιρίες, το περιβάλλον στον ιδιωτικό τομέα καμία σχέση δεν έχει με το πανεπιστήμιο και το διδακτορικό εκεί θα σου ανοίξει πολλές πόρτες. Από προσωπική εμπειρία, σχεδόν κανένας δε περνάει καλά στο διδακτορικό του, ειδικά τα τελευταία 2-3 χρόνια. Απ’όσο ξέρω, ειδικά στην Αμερική με τα τρελά ωράρια. Είναι σκληρή δουλειά και δε πληρώνεσαι, αλλά το πτυχίο στο τέλος αξίζει… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά μου φαίνεται ότι το όλο πρόβλημα είναι στη σχέση με τη μητέρα σου, στις προσδοκίες που δημιουργεί μια overachiever μάνα (πήρε διδακτορικό πέρσι-ουάου). Σίγουρα φαίνεται πολύ πιο εύκολο να το παρατήσεις και να δηλώσεις έτσι την ανάγκη σου να είσαι μια ξεχωριστή, αυτόνομη προσωπικότητα με δικά της όνειρα και αξιώσεις. Ίσως νιώθεις ότι έτσι θα απογαλακτιστείς και θα ξεφύγεις από την καταπιεστική ανάγκη να αποδείξεις ότι είσαι εξίσου άξια με τη μαμά σου. Φυσικά όλα αυτά είναι δικές σου προβολές, κανείς δεν σε συγκρίνει με τη μαμά σου, μόνο εσύ, και δεν αξίζει να εγκλωβιστείς σε αυτό το ‘δράμα’.… Διαβάστε περισσότερα »