Άκου τώρα να δεις τι σκέφτηκα! Ο άντρας μου έχει αρκετούς φίλους-γνωστούς. Με 5-6 από αυτούς έχει αγαπημένη, καρδιακή, μακροχρόνια σχέση. Μιλάνε συχνά στο τηλέφωνο, βρίσκονται για καφέδες και ποτά, κάνουν διάφορες δραστηριότητες μαζί. Επίσης αυτοί που μένουν σε άλλες πόλεις μας έχουν φιλοξενήσει και τους έχουμε φιλοξενήσει πολλές φορές. Δείχνουν ότι έχουν πολύ γεμάτη σχέση, απολαμβάνουν ο ένας την παρέα του άλλου και πραγματικά τους χαίρεσαι. Παρατήρησα λοιπόν πρόσφατα ότι όταν είμαι και εγώ στις παρέες δεν με ρωτάνε ποτέ τι κάνω. Ποτέ και κανείς τους. Μιλάνε πολύ άνετα για τον εαυτό τους, για προσωπικά τους θέματα, ρωτάνε τον άντρα μου για προσωπικά του θέματα. Εγώ συμμετέχω στις συζητήσεις για τα δικά τους, τους ρωτάω, ενδιαφέρομαι ειλικρινά και αυτοί απαντάνε επίσης ζεστά και τους ενδιαφέρει η άποψή μου. Χθες το βράδυ ο άντρας μου βγήκε μετά τη δουλειά με έναν καρδιακό του φίλο.
Όταν γύρισε τον ρώτησα τι κάνει ο Γ και μου είπε χαρτί και καλαμάρι για τα προβλήματα στη δουλειά του, για ένα περίεργο περιστατικό που του συνέβη, για μια διαφωνία που είχαν σε ένα πολιτικό ζήτημα κλπ. Πολύ ενδιαφέροντα όλα. Και μετά ρωτάω, η Χ (η έγκυος γυναίκα του Γ) πώς είναι; Μπήκε στο μήνα της; Έχουν κάνει τις ετοιμασίες για το μωρό; Αγχώνεται καθόλου; Και τι μου απάντησε ρε παιδιά ο άντρας μου; «Α, ναι, η Χ είναι έγκυος, ξέχασα να τον ρωτήσω!». Και εκεί είναι που έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Καλά βρε αγάπη μου, ήσαστε 3 ώρες μαζί, αναλύσατε όλα τα επαγγελματικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, αυτοκινητιστικά, λογιστικά και δεν ξέρω εγώ τι άλλο και δεν σου είπε τίποτα για το μεγάλο γεγονός που περιμένουν;
Το ξεπερνάω και λέω, ΟΚ, μπορεί απλά να είχαν ανάγκη να ξεφύγουν μιλώντας για άλλα θέματα. Αλλά έκανα αυτομάτως μια αναδρομή στο παρελθόν και θυμήθηκα όλες τις φορές που ήμουν και εγώ παρούσα με τον Γ και με όλους τους άλλους φίλους. Όχι απλά δεν είπαμε τίποτα για μένα, αλλά ούτε καν τα τυπικά που απαιτούν οι απλοί κανόνες κοινωνικών συναναστροφών. Και γύρισα πίσω στο παρελθόν, στην εφηβεία μας που μπορεί να πηγαίναμε στο σπίτι ενός φίλου μας και ήταν οι γονείς του εκεί. Θυμάμαι ότι συχνά μας ρωτούσαν «πώς πάει το σχολείο, τι κάνουν οι γονείς σου, σουβλίσατε το Πάσχα;» και εμείς απαντούσαμε ευγενικά αλλά ποτέ δεν ρωτούσαμε «εσείς τι κάνετε κυρία Ελένη; Πώς πάει η δουλειά; Με τον άντρα σας όλα καλά;» απλά περιμέναμε με σεβασμό να αποχωρήσουμε στα ενδότερα με το φίλο μας και να πούμε τα δικά μας και να κάνουμε τις χαζομάρες μας. Κάπως έτσι ένιωσα, σαν μαμά εφήβου που με σέβονται αλλά δεν ενδιαφέρονται. Είναι άραγε συχνό αυτό ή απλά τυχαίνει σε εμένα; Υπάρχει κάποιος όρος ή έκφραση να γκουγκλάρω; Πχ ignoring your friend’s wife, discussion limits when with friend’s relatives κλπ; Γιατί δεν βρίσκω τίποτα. Ή πιστεύεις ότι έχει να κάνει με τον τρόπο που σχετίζεται ο άντρας μου; Ή ακόμα το ότι μπορεί απλά να μην τους ενδιαφέρει μια συσχέτιση μαζί μου; Εντάξει, θα ήθελα να ενδιαφέρονται για μένα, αλλά δεν με ενοχλεί όπως και να είναι. Έχω όμως γνήσια περιέργεια για το πώς λειτουργούν οι κοινωνικοί κανόνες από χθες που συνειδητοποίησα αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Μεγάλο βγήκε τελικά το κείμενο.
Εσύ τι νέα;
Νομίζω ότι με τον άντρα σου πρέπει να το συζητήσεις αυτό, γιατί όπως τα λες, δεν είναι ότι όλοι μαζί αγνοούν συγκεκριμένα εσένα, αλλά όλοι τους αγνοούν τις γυναίκες των άλλων, ή έστω την οικογενειακή ζωή των άλλων, γιατί η εγκυμοσύνη δεν είναι μόνο θέμα της γυναίκας, είναι κάπως περίεργο που δεν συζήτησαν καθόλου αυτό το θέμα μεταξύ τους. Μπορεί όμως και να είναι τυχαίο ή να εξηγείται αλλιώς, κι εσύ να έχεις εντοπίσει δύο περιστατικά και να έχεις αγνοήσει άλλα. Όταν είσαι εσύ παρούσα και είναι όλοι οι φίλοι μαζί, τότε μου φαίνεται λογικό να μην ρωτάνε όλοι μαζί για εσένα. Περισσότερη σημασία έχει τι γίνεται όταν είναι περιορισμένη η παρέα και είσαι μόνη σου με τον καθένα από αυτούς, πχ στην κουζίνα όταν τους φιλοξενείτε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
