Αγαπημένη μου Α, μπα, Ήρθε λοιπόν αυτή η ώρα που πρέπει και εγώ να σου γράψω το πρόβλημα μου. Ξέρω ότι προφανώς δεν είναι σοβαρό αλλά εμένα με ταλαιπωρεί. Είχα μια σχέση από απόσταση με ένα παιδί, εγώ Αθήνα αυτός Κρήτη. Κάποια στιγμή στην διάρκεια της σχέσης του είχα δώσει μερικά βιβλία Γερμανικών γιατί σκόπευε να δώσει εξετάσεις για να πάρει ένα πτυχίο, ενώ εγώ ήδη το έχω και του έδωσα τα βιβλία μιας και δεν τα χρειαζόμουν.
Χωρίσαμε λοιπόν και εγώ, μετά από αρκετούς μήνες η αλήθεια είναι, τα ζήτησα πίσω. Του εξήγησα ότι δεν τα χρειάζομαι άμεσα απλά θεώρησα καλό να τα ζητήσω τώρα πριν περάσει παραπάνω καιρός γιατί μετά θα ήταν αρκετά περίεργο να εμφανιστώ και να τα ζητήσω. Του είπα πως αν σκοπεύει να τα χρησιμοποιήσει να τα κρατήσει και όταν μπορεί να μου τα στείλει. Μου απάντησε λοιπόν ότι όχι δεν τα χρειάζεται και αφού είναι δικά μου θα μου τα στείλει από Δευτέρα (έστειλα μήνυμα Παρασκευή).
Ε λοιπόν, έχει περάσει 1,5 μήνας και τα βιβλία ακόμα έρχονται. Δεν ξέρω τι να κάνω. Σκέφτηκα να ξαναστείλω μήνυμα αλλά από την άλλη δεν θέλω να είμαι η τρελή που ζητάει τα βιβλία της. Είμαι σε τρομερά δύσκολη θέση, δεν θέλω να γίνω κουραστική με τα μηνύματα. Πες μου σε παρακαλώ τι να κάνω είσαι η τελευταία μου ελπίδα. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ.
Μπορείς να μου πεις γιατί σε ταλαιπωρεί αυτό το θέμα; Γιατί προφανώς δεν είναι τα βιβλία το πρόβλημα σου. Σου είναι δύσκολο να δεχτείς ότι είναι κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις; Ότι υπάρχει μια εκκρεμότητα που δεν μπορείς να βάλεις στο ντουλαπάκι του μυαλού σου ως ολοκληρωμένη; Ό,τι και να είναι, δεν είναι καλό. Σου είπε ότι θα σου τα στείλει, δεν σου τα έστειλε, άστα να πάνε στο καλό, ξέχνα τα βιβλία, πέτα το τηλέφωνό του, δεν χρειάζεσαι τα βιβλία για να νιώσεις καλύτερα. Μερικές φορές στη ζωή χάνουμε. Πράγματα, ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε στη θέση να το ξεπερνάμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
