Τι θα μου πρότεινες τώρα που τελείωσα την σχολή μου να κάνω για να βρω αυτό που μου αρέσει; Το πρόβλημά μου είναι πως τον τελευταίο καιρό, γνωστοί, συγγενείς κτλ ρωτάνε (ασκώντας όμως πίεση κατά κάποιον τρόπο) τι θα κάνω τώρα που τελειώνω, αν θα κάνω μεταπτυχιακό.
Η οικογένειά μου δεν έχει χρήματα στην άκρη – ούτε και εγώ έχω δικά μου, ενώ επιπλέον νιώθω πως έχω χάσει ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου. Δεν είναι ότι δεν έκανα τίποτα – αντιθέτως: μπήκα στο σχολείο χωρίς να ξέρω ελληνικά, οπότε για πολύ καιρό έπρεπε να γεμίζω κενά, έδωσα Πανελλήνιες χωρίς εξωτερική βοήθεια. Αυτό είχε και ως αποτέλεσμα να είμαι αρκετά εσωστρεφής σε συνδυασμό βέβαια με το γεγονός ότι πιο παλιά ήμουν άσχημη και χοντρούλα.
Τώρα όμως, έβγαλα το πανεπιστήμιο με την ψυχή στο στόμα, με πολύ καλό μέσο όρο, αλλά νιώθω σαν να μην έχω ζήσει εφηβεία / φοιτητική ζωή, λόγω διαβασμάτων και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Δεν έχω κάνει ποτέ σχέση. Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς πως είμαι σε ανοδική πορεία – νιώθω πλέον καλά με τον εαυτό μου, βγήκα από το καβούκι μου, αδυνάτισα και εμπιστεύομαι τις δυνάμεις μου. Δε ξέρω καλά καλά αν θέλω να ακολουθήσω επαγγελματικά το αντικείμενο που σπούδασα (μου άρεσε, αν και τον τελευταίο καιρό άρχισα να αμφιβάλλω σχετικά με το αν θα μου άρεσε μια δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Διεθνείς σχέσεις, άκρως θεωρητικό, και με δουλειά σε υπουργεία, γραφεία κτλ).
Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου υπό την έννοια ότι ακόμη και να μην ξέρω τι θα κάνω τώρα με τη ζωή μου, δεν χρειάζεται να πιεστώ και να πάρω βεβιασμένες αποφάσεις. Οι άλλοι βέβαια πιέζουν συνειδητά ή υποσυνείδητα να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, αλλά εγώ αρνούμαι να το κάνω στον χρόνο που θέλουν εκείνοι.
Θέλω πρώτα να γνωρίσω κόσμο, να κάνω σχέση, να δουλέψω (ίσως και σε κάποια χειρονακτική εργασία), να γνωρίσω περισσότερο τον εαυτό μου.
Το πρόβλημα ποιο είναι; Τι να απαντάς στους αδιάκριτους; Ή ότι φοβάσαι ότι οι αδιάκριτοι μπορεί να έχουν δίκιο; Αυτό εσύ μόνο μπορείς να το απαντήσεις, αν και υποψιάζομαι ότι ρωτάς και τα δυο. Αυτό που θα ήθελα να σκεφτείς είναι το γιατί αυτό που σου λένε «εκείνοι» σε εμποδίζει από το να γνωρίσεις κόσμο, να κάνεις σχέση, να γνωρίσεις περισσότερο τον εαυτό σου. Νιώθεις ότι η αναμενόμενη, «κανονική» ζωή σε αποτρέπει από το να κάνεις αυτά που νομίζεις ότι δεν έκανες όταν έπρεπε να τα κάνεις; Η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται να αναπληρώσεις όσα δεν έγιναν με τον τρόπο που θα ήθελες να είχαν γίνει. Δεν θα γίνεις τώρα η έφηβη που πιστεύει στον εαυτό της, γιατί δεν είσαι πια έφηβη και οι προσπάθειες να ξαναγίνεις κάνοντας πράγματα που πιστεύεις ότι θα έκανε μια έφηβη δεν είναι ο πιο έξυπνος τρόπος για να το προσεγγίσεις.
Ο χρόνος δεν γυρίζει προς τα πίσω. Είσαι μια γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της όμως. Και με αυτό το εφόδιο μπορείς να κάνεις πολλά, εντός των αναμενόμενων και εκτός, αν το θέλεις οπωσδήποτε. Πάντως, δεν είναι απαραίτητο να απαρνηθείς το πτυχίο σου για να κερδίσεις σε εμπειρίες που πιστεύεις ότι σου λείπουν.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
