Ζηλεύω και θυμώνω που η οικογένεια της νύφης μου, που (καθόλου τυχαία) μένει δίπλα στο σπίτι του αδερφού μου έχει τη δυνατότητα να βλέπει το ανιψάκι μου τακτικότερα (καθημερινά) και για περισσότερο χρόνο, ενώ η οικογένειά μου και εγώ δεν έχουμε την ίδια δυνατότητα (εγώ μεν γιατί μένω στην ίδια πόλη (Αθήνα) αλλά σε πολύ απομακρυσμένη περιοχή, οι γονείς μου δε γιατί μένουν στη βόρεια Ελλάδα, δηλαδή αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά). Θυμώνω, γιατί εγώ δεν μπορώ ποτέ «να πεταχτώ» να τους δω (για μένα είναι κυριολεκτικά ολόκληρο ταξίδι, είτε με τα ΜΜΜ είτε με αυτοκίνητο), θα πρέπει να αφιερώσω σχεδόν εξ ολοκλήρου μία από τις δύο ημέρες του σαββατοκύριακου στο να τους επισκεφτώ και να καθίσω πχ 1 ώρα, πράγμα που σημαίνει ότι μου απομένει μία ημέρα για να προλάβω όλα τα υπόλοιπα που πρέπει να φροντίσω για τη δική μου καθημερινότητα (χρόνο με σύντροφο, δραστηριότητες, δουλειές του σπιτιού κλπ). Προφανώς καταλαβαίνω ότι η λύση δεν είναι να έρθουν να μείνουν δίπλα στο δικό μου σπίτι αλλά και πάλι με πνίγει το παράπονο και αδυνατώ να εκλογικεύσω την κατάσταση (εάν ήμουν τρίτη και άσχετη θα έβγαζα ωραία λογύδρια προς αυτόν που θα μου έθετε το ζήτημα πχ ότι δική τους είναι η ζωή την οργανώνουν όπως θέλουν, ότι εγώ μπορώ να πηγαίνω τόσες φορές όσες μπορώ, ότι δεν χρειάζεται να καταπιέζεται κανείς κλπ, αλλά όλα αυτά είναι ωραία στα λόγια αλλά πολύ δύσκολα στην πράξη).
-θέλω να πω ότι είμαι αδικημένη αλλά ξέρω την απάντησή σου ως προς αυτό 🙂
Αν την ξέρεις, γιατί επιμένεις ότι εσύ είσαι η αδικημένη; Ο αδερφός σου μένει εκεί υπό την απειλή όπλου; Αν ναι, αυτός θα ήταν αδικημένος. Και κάτι παραπάνω, δηλαδή, θα ήταν όμηρος.
Υποψιάζομαι ότι οι γονείς της νύφης προσέφεραν το σπίτι δίπλα τους ώστε να τους έχουν κοντά, όπως κάνουν οι ελληνικές οικογένειες, και τα κατάφεραν, και αυτό σε εκνευρίζει. Ωραία, αλλά δεν είναι η δικιά σου ζωή. Γιατί το παίρνεις τόσο προσωπικά; Ας επικεντρωθούμε στο «ζηλεύω», γιατί αυτό σου συμβαίνει. Ζηλεύεις που έχεις δίπλα σου (όχι κυριολεκτικά, στο περιβάλλον σου) μια οικογένεια που είχε την ευχέρεια να λύσει τα προβλήματα του παιδιού, και έτσι έχουν περισσότερη πρόσβαση στο παιδί. Θα ήθελες να είσαι εσύ το παιδί που οι γονείς του τα παρέχουν όλα, το σπίτι, την φροντίδα, κα αυτό το θεωρείς «αδικία». Θα έλεγα ότι θα ήταν χρήσιμο να αναρωτηθείς αν αυτό είναι μόνο καλό για το παιδί, γιατί πολύ επιφανειακά το βλέπεις, αλλά θα καταλήξω στο ότι όσο και αν δεν μπορείς να το εκλογικεύσεις, αυτό πρέπει να κάνεις, γιατί ανιχνεύω πολύ αρνητικά συναισθήματα που στρέφονται αλλού γι’αλλού.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το βλέπουμε πολύ συχνά αυτό και δεν είναι ωραίο.Δεν είναι ωραίο να μπαίνουν οι οικογένειες,που συγγενεύουν με ένα γάμο,σ’αυτό το παιχνίδι ανταγωνισμού μεταξύ τους.Ο γάμος έγινε στο μέρος σας,το παντρεμένο ζευγάρι μένει πιο κοντά σας,το παιδί πήρε το όνομα από το σόι σας κτλ.Κανείς δε μας παίρνει τον αδερφό,την αδερφή,το γιο,την κόρη,τα εγγόνια,τα ανίψια.Σίγουρα λαχταράμε να είμαστε κοντά στους δικούς μας και να περνάμε χρόνο μαζί.Σίγουρα συνεχίζουμε να τους νιώθουμε μέλη της οικογένειας μας και θέλουμε,να διατηρήσουμε δεσμούς,που μας κάνουν οικογένεια.Μόνο κακό όμως κάνει,να βλέπουμε σαν αντιπάλους τους “άλλους” και να διεκδικούμε την καινούρια οικογένεια,που δημιουργείται σαν πιο δικιά μας.Αν… Διαβάστε περισσότερα »
👏🏼👏🏼👏🏼
Υπέροχη απάντηση!
Και να προσθέσω ότι όταν υπάρχει αρνητισμος και είναι έκδηλος στην ατμόσφαιρα(αυτό το ανταγωνιστικό κλίμα που πολύ σωστά ανέφερες) ακόμα κι αν η θεία λατρεύει το παιδί,γίνεται πανεύκολο να το απομακρύνει με τον τρόπο της.
Το παιδί είναι μέρος μιας οικογένειας. Αν η οικογένεια βαλλεται μονίμως για οτιδήποτε, το παιδί θα λαμβάνει αρνητικά μηνύματα. Μεγαλώνοντας μπορεί να μη θέλει να εντάξει τη θεία στο περιβάλλον του.
Ας ελπίσουμε να λύσει η γραφουσα τα θέματά της (που όπως είπε και η Λένα έχουν μεγαλύτερο βάθος από την απλή χιλιομετρικη απόσταση) γιατί στο τέλος θα επιτύχει αυτό που φοβάται.
Αλήθεια τώρα;!αυτή είναι η αδικία της ζωής που δεν μπορείς να εκλογικεύσεις;!μακάρι να είναι μόνο αυτή που θα συναντήσεις στη ζωή σου. Μάλλον ήρθε η ώρα να βρεις τι είναι αυτό που πραγματικά σε πειράζει σε αυτή τη ζωή και δεν είναι το ανηψακι.
Η μεγαλύτερη απόσταση στην Αθήνα το Σαββατοκύριακο είναι βαριά-βαριά 45 λεπτά με 1 ώρα με αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι αφιερώνεις κανά τρίωρο συνολικά. Αυτό δεν είναι μία μέρα εξ ολοκλήρου. Και κάποιες φορές μπορείτε να μοιράσετε την απόσταση. Και πόσες φορές νομίζεις θα το έβλεπες, αν μένατε 15 λεπτά απόσταση, με τόσα πράγματα που έχεις να κάνεις; Γιατί μετά θα είχαμε ερωτήσεις του τύπου “με χρησιμοποιούν σαν νταντά, δεν έχω χρόνο να κάνω τα δικά μου πράγματα”. Επίσης, ποια νομίζεις ότι είναι η σπέσιαλ θεία, εκείνη που την βλέπει το ανίψι κάθε μέρα ή η κουλ θεία που έρχεται πιο… Διαβάστε περισσότερα »
Δηλαδή ζηλεύει τη νύφη! Wow.. Η αλήθεια ειναι ότι όλο το υπόλοιπο παραλήρημα δεν έστεκε.
Λες να τα κανόνισαν επίτηδες έτσι για να σε πικάρουν ; Σύνελθε λίγο!
Συμφωνώ, πουθενά δεν έβαλε το να μετακομίσει αυτή πιο κοντά, μόνο τον κόπο της να πάει να τους δει. Επίσης όταν λέει ότι χρειάζεται μία ολόκληρη μέρα για να πάει να τους δει στην άλλη άκρη της Αθήνα πού εννοεί; Στην Θεσσαλονίκη; Αν δεν είναι διατεθειμένη να αφιερώσει 4-5 ώρες ανά 2-3 βδομάδες για να τους δει, τότε τι να το κάνει να τους έχει κοντά; Νομίζω ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι μένει κοντά στην οικογένεια της γυναίκας του και τίποτα άλλο. Το ανιψάκι είναι δικαιολογία. Κι εγώ μένω στην άλλη άκρη της Ευρώπης, αλλά μιλάμε με βιντεοκλήσεις με… Διαβάστε περισσότερα »
Mitsi αυτό ήθελα να γράψω και με πρόλαβες! Το γεγονός οι γονείς μπορεί να βοηθάνε το ζευγάρι με το παιδί όταν εκείνοι δουλεύουν ή θέλουν να βγουν δεν το έχει σκεφτεί. Νομίζω ότι είναι περισσότερο θέμα ανταγωνισμού, γιατί η οικογένεια της νύφης έχει ευκολότερη “πρόσβαση” στο παιδί. Βάζω στοίχημα ότι και δίπλα να έμενα το ίδιο θα έβλεπε το παιδί απλά σκέφτεται την ευκολία της αντί να σκέφτεται αυτή του αδερφού της. Αν θέλει να δει το παιδί περισσότερο ας τους πει να της το αφήνουν όποτε θέλουν ή να πηγαίνει εκείνη να το φυλά αν βγουν κάποιο βράδυ και… Διαβάστε περισσότερα »
Απ την στιγμή που δεν σου απαγορεύουν/αποτρέπουν να τους κάνεις κατ’οίκον επίσκεψη , για να δείς τόσο τους ίδιους όσο και το ανήψι σου, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα πέραν του οτι δε θέλεις να αφιερώσεις μια μέρα του Σαββατοκύριακου σου μέσα στον μήνα γιατί η συνθήκες δεν είναι ιδανικές. 🤷♀️
οι συνθήκες*
Το ότι μένουν δίπλα με γονείς / πεθερικά μόνο προτέρημα δεν είναι. Δε νομίζω ότι ζηλεύει το παιδί, αλλά τη σχέση που θα χτίσει με το ανιψάκι της η οικογένεια της νύφης ενώ η δική της οικογένεια θα είναι σε απόσταση.
Εγωισμός και μόνο. Όταν κάνουμε παιδιά ξέρεις, δεν έχουμε υποχρέωση να τα διαθέτουμε σε όποιον συγγενή αποφάσισε ότι θέλει να περνάει χρόνο με το ανιψάκι, εγγονάκι, βαφτιστήρι και δεν ξέρω κι εγώ τί… για να τραβάει με κάποιον τρόπο την προσοχή. Έλεος!
Αυτά τα γνωστα μωρέ τα ελληνικά, ο ανταγωνισμός με το άλλο σόι γιατί εσείς κ όχι εμείς, και το παιδάκι στη μέση τρόπαιο. Τα ίδια έγιναν και στο δικό μου γάμο, μια κουνιάδα ίδια και χειρότερη. Ε ας τους τον χαλάσει το γάμο να ησυχάσει, να τρέχει μετά στα δικαστήρια να κλαίγεται για τη “μονάκριβη ανηψιά”.
Αυτά συμβαίνουν βέβαια γιατί τα παιδιά (οι νιόπαντροι γονείς δηλαδή) δεν απογαλακτίζονται και δεν ζουν τη ζωή τους μόνοι τους με το παιδάκι τους, πρέπει πάντα να γυροφέρνουν και να εξαρτώνται από τη μαμά και το μπαμπά, παππούδες και γιαγιάδες πια.