Έχω μια φίλη που έχει πολύ χιούμορ. Σε συζητήσεις και από κοντά και από μηνύματα μας κάνει όλους να σκάμε στα γέλια με αστεία πολλές φορές πετυχημένα και πνευματώδη. Αφού λοιπόν βγω μαζί της ή μιλήσω μαζί της στις δικές μου συζητήσεις με άλλους νιώθω ανεπαρκής , ότι δεν έχω χιούμορ , ότι είμαι βαρετη και ότι δεν θα φτάσω ποτε σ αυτό που αυτη έχει έμφυτο . Υπάρχει τρόπος ένας άνθρωπος να αποκτήσει (περισσότερο ) χιούμορ;
Υπάρχει τρόπος να είσαι εντάξει με αυτό που είσαι, και να προσπαθείς για την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, χωρίς να εύχεσαι να ήσουν κάτι άλλο, και χωρίς να συγκρίνεσαι με άλλους. Μπορεί να μην φτάσεις ποτέ τη φίλη σου σε αυτό που έχει έμφυτο. Αν έχει τόσο χάρισμα που σας κάνει όλους να σκάτε από τα γέλια, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα τη φτάσεις ποτέ. Αντί να νιώθεις ανεπαρκής που δεν θα τη φτάσεις ποτέ, μπορείς να νιώσεις περήφανη που έχεις τέτοια φίλη. Αυτό που σε εμποδίζει να δεις τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ανεπαρκής. Αν θέλεις να μάθεις τι είναι, θα σε βοηθούσε ένας ψυχολόγος.
(Αν αποκτούσες μια φίλη που γράφει υπέροχα ποιήματα και όλοι οι φίλοι σας την θαυμάζουν για αυτό, τώρα θα μας ρωτούσες αν υπάρχει τρόπος να μάθει κανείς να γράφει ωραία ποιήματα; Ο μόνος τρόπος για να νιώθεις ασφαλής είναι να περιβάλλεσαι από ανθρώπους που δεν ξεχωρίζουν με κάποιο τρόπο;)
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Χχχμμμ…προσπαθώ να καταλάβω ποια φίλη μου εστειλε την ερώτηση….
το αντιθετο του “βαρετος”, δεν ειναι το “πνευματωδης”, αλλα το “ενδιαφερων”.
μπορεις να εισαι ενδιαφερουσα χωρις να αποκτησεις το χιουμορ της φιλης σου, ή χαρακτηριστικα αλλων ενδιαφεροντων ανθρωπων.
μπορεις να εισαι ενδιαφερουσα επειδη εισαι καλη, ειλικρινης, δοτικη, καλη φιλη, καλη ακροατρια, αληθινη σε αυτα που εισαι, με καλλιεργεια, μορφωση, ενδιαφεροντα, και για πολλους αλλους λογους, που πιθανα ηδη πληροις.
αλλα η “ζηλεια”, εστω και χωρις φθονο, δεν ειναι ενας απο αυτους. αντιθετως…
ππω Διαλεχτή, ταυτίζομαι μέχρι κεραίας με αυτά που γράφεις.
Να προσθέσω επίσης – χωρίς να θεωρώ φυσικά τον εαυτό μου και το σύχρονο Αριστοφάνη- ότι είναι κάπως μοναχικό να διασκεδάζεις τους άλλους, αλλά να μην υπάρχει κάποιος “ισάξιός” σου σε αυτό το κομμάτι. Είμαι πάντα σε αναζήτηση ανθρώπων που θα κάνουν εμένα να γελάσω ή ακόμα καλύτερα να μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε με χιουμορ.
Να μου ζήσεις Διαλεχτή, κι εγώ ταυτίζομαι μέχρι κεραίας, με κάθε λεξούλα. Είναι ό,τι ακριβώς θα έγραφα, όμως τέλεια διατυπωμένα.
Για μένα τέλειος ακροατής δεν είναι μόνο εκείνος με τον οποίο μπορώ να ανταλλάξω ατάκες αλλά κι εκείνος που παρόλο που ο ίδιος δεν το χρησιμοποιεί, το αντιλαμβάνεται και το ευχαριστιέται.
Προσωπικά κατάλαβα ότι άρχισα να επανέρχομαι στα συγκαλά μου, όταν ξαναβρήκα το απλό, καθημερινό μου χιούμορ σε απλές καθημερινές φάσεις, αυτό που μονολογώ ή συνομιλώ με αντικείμενα ή καταστάσεις που με δυσκολεύουν εκείνη τη στιγμή.
Διάβασε τα κατάλληλα κόμικ και τις κατάλληλες κωμωδίες. Προσοχή στις χοντράδες τύπου Σεφερλή, Άνταμ Σάντλερ κλπ. Να προτιμήσει πρώιμο Αρκά, Γούντι Άλλεν κλπ. Υπάρχει καλό και κακό χιούμορ.
ΧΟΝΤΡΑΔΕΣ Ο ΑΝΤΑΜ? Μπορεί να επιληφθεί moderator παρακαλώ;
εμμμμ Grown ups?
Έλα εντάξει, προφανώς είναι trash humor αλλά εγώ ενίοτε το χρειάζομαι αυτό 🙂
Να το δεχτώ, όλοι κάνουμε πράγματα για τα οποία ντρεπομαστε.
ΕΛΑ ΤΏΡΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ξέρεις πολύ καλά πόσο κακό χιούμορ έχουν οι ταινίες του Άνταμ Σαντλερ. Η κοπέλα θέλει να αποκτήσει καλό χιούμορ. Οχι να γίνεται γελοία με ανόητες αηδιαστικες κλισεδιες.
Νομίζω πως το copy paste χιούμορ ούτως ή άλλως είναι γελοίο, είτε το πάρεις από τ@ καλύτερ@ είτε από τ@ χειρότερ@ καλλιτέχνη. Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, το χιούμορ είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από την αντιγραφή ατάκας. Η κοπέλα που έκανε την ερώτηση, αναφέρει αισθήματα βαρεμάρας, ανεπάρκειας, και αδυναμίας να φτάσει την φίλη της. Αν θέλει να καλλιεργήσει την χιουμοριστική της πλευρά για να αντιμετωπίσει τα θέματα αυτά, νομίζω χρειάζεται να αντιληφθεί τις πολλαπλές διαστάσεις του χιούμορ. Τι ορίζουμε ώς χιούμορ, πότε είναι καλό να το χρησιμοποιούμε, πως κάνουμε χιούμορ σε μια ξένη γλώσσα, πως κάνουμε χιούμορ χωρίς να μιλάμε, πως… Διαβάστε περισσότερα »
Ε τότε να τη βάλουμε να διαβάσει το γέλιο του Μπερξόν. Προφανώς, δεν μπορεί να κάνει απλά copy paste τα αστεία, πρέπει να τα οικειοποιηθεί, να τα κάνει δικά της. Μέσα σπό δοκιμές και αποτυχίες, θα βρει το κατάλληο ύφος και το timing, αλλά και τα όρια. Αλλά πρέπει πρώτα να μάθει τι είναι αστείο, πως μπορεί να είναι ένας διάλογος καυστικός, πνευματώδης, δηκτικός, χιουμοριστικός, προκλητικός ή προσβλητικός. Θέλει εκπαίδευση με λίγα λόγια. Ε, αυτοί οι “εκπαιδευτές” που παρέθεσα είναι από τους καλύτερους. Επίσης, ναι μεν δεν λειτουργεί το να κάνεις copy paste, αλλά λειτουργεί το να λες ένα ωραίο… Διαβάστε περισσότερα »
Ιχχ. Ξέρω ότι η lifo αγαπά κι υποστηρίζει το Woody Allen, κι εγώ αγαπούσα το χιούμορ του (την εποχή προ ίντερνετ), αλλά και μόνο η αναφορά του ονόματός του σε ένα άρθρο ακριβώς από πάνω απ’ άλλο άρθρο που αναφέρεται σε βιασμό και #metoo, με έκανε να ανατριχιάσω λίγο.
Εχχ. Δεν έχει καμία σχέση το έργο του και το χιούμορ του με αυτα για τα οποία κατηγορήθηκε και για τα οποία έχει αθωωθει. Δθαβασε τι λέει και ο γιος του. Αλλά ξαναλέω, μιλάω για τις ταινίες και το χιούμορ, δεν υποστηρίζω αυτόν γιατί δεν ξέρω και τι έγινε. Έχω δει τον κεβιν σπεισυ στο θέατρο, να πηδηχτώ απ το παράθυρο;
Ε;;;! I_am_the_law, έχουν γραφτεί δοκίμια και δοκίμια σχετικά με το αν η τέχνη είναι ξεχωριστή από το δημιουργό της! Επειδή εσένα δε σε απασχολεί, δε σημαίνει ότι δεν απασχολεί τον υπόλοιπο κόσμο.
Επίσης ο Woody Allen ΔΕΝ αθωώθηκε. Aπλά αποσύρθηκαν οι κατηγορίες γιατί κρίθηκε ότι το θύμα δεν ήταν ψυχολογικά σε θέση να καταθέσει. Προτεραιότητα έχει το παιδί.
Οι μόνες τέσσερεις φορές που πήγε στο δικαστήριο είναι για την κηδεμονία των παιδιών τους (ξέρεις, των αδερφών της γυναίκας του!), κι έχασε και τις τέσσερεις φορές.
Είναι λογικό να επηρεάζεται κανείς απο τις πράξεις του δημιουργού ενός έργου. Δεν είπα οτι δεν έχει καμία σημασία. Αλλά εξαρτάται πάντα απο τις περιστάσεις, την πράξη κλπ. Δεν έχω διαβάσει τα δοκίμια αλλά έχω δει πολλές ταινίες του Αλεν και μου άρεσουν πολύ. Όσον αφορά το περιστατικό, ο Αλεν δεν αθωώθηκε γιατί δεν κατηγορήθηκε καν απο τις αρχές, οι οποίες έκριναν οτι δεν υπάρχουν στοιχεία για να ασκηθεί δίωξη. Σκέψου τώρα οτι υπαρχει η πιθανότητα η Φαροου να λέει ψέμματα προκειμένου να πάρει εκδίκηση για το ότι ο Αλεν τα έφτιαξε με την υιοθετημένη κόρη της. Διάβασε τα στοιχεία,… Διαβάστε περισσότερα »
Σαν ο κλασικός κλόουν της παρέας έχω να σου πω κι εγώ για αλλό ένα εκατομμύριο πράγματα που θαυμάζω εγώ στις δικές μου φίλες. Ωραίο είναι να θαυμάζεις τους φίλους σου για κάτι. Ακόμα πιο ωραίο είναι να αναγνωρίζεις τα δικά σου μοναδικά (ή μη) προτερήματα. Ψάξου:)
Θεωρώ ότι το χιούμορ αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητας και γι αυτό δεν μαθαίνεται δυστυχώς. Έχει άμεση σχέση με το πόσο έξυπνος και ετοιμόλογος είσαι ή δεν είσαι. Είναι γοητευτικό τι να κάνουμε αλλά αν δε το έχεις μάλλον δε θα το αποκτήσεις ποτέ.
Δε μαθαίνεται, αλλά ένα μέρος του μπορεί να είναι μπλοκαρισμένο όταν δε νιώθουμε χαλαροί και άνετοι μέσα σε μια παρέα. Οπότε, μόλις νιώσουμε (που και αυτό πάλι εξαρτάται από διάφορα), μπορεί να λυθεί λίγο το στόμα μας και να πούμε κάτι που είναι αστείο, αλλά που πιο πριν ντρεπόμασταν να ξεστομίσουμε.
Ναι βέβαια ισχύει αυτό που λες. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει και απλώς εκδηλώνεται
Πάντως, σε μεγάλο βαθμό, το χιούμορ είναι και θέμα περιβάλλοντος. Μπορεί εσείς να λιώνετε στα γέλια με αυτά που λέει η φίλη σας και κάποια άλλη παρέα να οργανώνει φεστιβάλ χασμουρητού στην πλάτη της. Εμένα μου αρέσουν τα αστεία με references τα οποία ελάχιστοι καταλαβαίνουν. Αλλά αυτά μου αρέσουν και το χαίρομαι όταν τα επιχειρώ. Αντίστοιχα, ένας φίλος έχει αποστηθίσει όλο τον Αρκά και μας πετάει ολόκληρα στριπ σε άσχετες στιγμές. Δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο στο τι είναι αστείο (και ευτυχώς να λέμε: και να κάνουν σε μια παρέα μαζικό tune-out όταν λέμε αστεία, κάπου θα βρεθεί μια άλλη παρέα… Διαβάστε περισσότερα »
Θα μπορούσες, ίσως, να δοκιμάσεις το improv. Βοηθάει να είσαι πιο ετοιμόλογος, γελάς πολύ με τον εαυτό σου και με άλλους, ενισχύεις τη φαντασία σου και κάπως έτσι έχω την αίσθηση ότι βελτιώνονται οι ατάκες, στη συνέχεια η αυτοπεποίθηση και εν τέλει μπορεί να δώσει μία άλλη νότα στον τρόπο που συζητάς. Υπάρχει και ο κίνδυνος να καταλήξεις σπαστικός εξυπνάκιας ατακαδόρος, αλλά αυτό εξαρτάται και από το υπόβαθρο του καθενός.
“Το ότι εσύ δεν ΄το χρειάστηκες μέχρι σήμερα αρχικά το ζήλεψα. Αυτό σε αναγωγή δικών μου βιωμάτων μεταφράζεται σε μια επιβίωση πιο εύκολη πιθανώς , χωρίς αυτη την ασπίδα.”
Από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα; Πολύ αυθαίρετο μου φαίνεται, σα να λες “όποιος δεν μπορεί να κάνει τους άλλους να γελάσουν, είχε εύκολη ζωή”. Μακάρι να ήταν το χιούμορ η αντίδραση του καθενός μας όταν έχουμε περάσει δύσκολα, αλλά δεν είναι πάντα έτσι, είναι και θέμα χαρακτήρα. Υπάρχουν κι αυτοί που οι δυσκολίες τους έκαναν ιδιαίτερα κλειστούς και επιφυλακτικούς (και χωρίς χιούμορ).