Καλησπέρα! Αυτό που θέλω να ρωτήσω εγώ είναι αν υπάρχει σωστό και λάθος στις σχέσεις. Τι εννοώ, γιατί προφανώς δεν μιλάω περί ανέμων και υδάτων, λέμε ας πουμε ότι αφου χωρίσουμε με κάποιον δεν πρέπει να μιλάμε για να προχωρήσουμε κτλ κτλ. Είναι πάντα σωστό αυτό για όλες τις σχέσεις? Βρίσκομαι σε μία τέτοια φάση με τον επί 6 χρόνια σύντροφο μου (πλεον πρώην). Είμαστε στα late 30s τώρα και χωρίσαμε ύστερα απο δική του πρωτοβουλία γιατί θεώρησε ότι αυτή η σχέση έχει κάνει τον κύκλο της και ήθελα να ειναι μονος. Χωρίσαμε καλα χωρίς τσακωμούς και κατάλαβα κι εγώ ότι είχαμε φτάει σε τέλμα και έπρεπε να χωρίσουμε, απλά αυτός είχε τη δύναμη να το πει πρώτος. Αφου πέρασε λοιπόν το πρώτο δύσκολο διάστημα και όπου ζήτησα να μην μιλάμε και το δέχτηκε (για ενα 2 μηνο) ξανα μιλήσαμε για πρακτικά ζητηματα ώς αφορμή. Ε από τότε έχουν περάσει 7 μήνες που μιλάμε συνεχώς και γενικά έχουμε συζητήσει πολλές φορές ότι ειμαστε ο ένας το άλλο μισό του άλλου (αν υπάρχει κατι τέτοιο) ή ότι τελοσπάντων θεωρούμε ότι θα ξανά είμαστε μαζί. Είναι αυτο που δεν σε νοιάζει πια αυτο το συναίσθημα του έρωτα αλλά σου φτάνουν τα υπόλοιπα συναισθήματα που σου βγαίνουν σε μιά σχέση και για έναν ανθρωπο. Το πρόβλημα, που δεν ξέρω αν ειναι πρόβλημα έτσι μου λένε φιλοι, είναι ότι βρίσκομαι σε μια ενδιάμεση κατάσταση, σαν να κάνω ένα διάλειμμα απο την κανονικη μου ζωη όπως το λέω. Δεν ειναι ότι δεν προχωράω στη ζωη μου και με αλλους πήγα, χωρίς να μου βγήκε κάτι συναισθηματικό, ήταν μονο σεξ και εξελίσσομαι σαν ανθρωπος, αλλά δεν θέλω να προχωρήσω τόσο ώστε να ξεκολλήσω εντελώς και να τον ξεχάσω γιατί ξέρω ότι τώρα είναι νωρίς ακόμα αλλά θα ξανα είμαστε μαζί. Δεν θέλω να σταματήσουμε να μιλάμε ειναι ο άνθρωπός μου το στήριγμα μου ο πρώτος που θέλω να μοιραστώ χαρά και λύπη και το ίδιο και αυτός. Απλά φοβάμαι ότι πρώτον δεν θα μπορώ να τον διαγράψω και να θέλω (εννοω συναισθηματικά) οπότε θα βασανιστώ και δεύτερον φοβαμαι εαν τον διαγραψω οτι θα βρω άλλον και δεν θέλω πραγματικά. Αχ και να γνωριζομασταν λιγο πιο μεγάλοι…
-Υπάρχει σωστό και λάθος
Δεν κατάλαβα ποιο είναι το πρόβλημα. Αν είσαστε ο ένας το μισό του άλλου ή πως το λένε, και θα είσαστε κάποτε ξανά μαζί – είσαστε σίγουροι, όπως λες- τι συζητάμε; Να μην τον διαγράψεις, αφού είναι το μέλλον σου. Κάνε σεξ και εξελίσσου σαν άνθρωπος. Αφού σου φαίνεται λογικό αυτό που λες, ότι είσαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον και τα λοιπά και τα λοιπά, μόνο αυτό μπορείς να κάνεις. Εκτός αν τελικά υπάρχει κάτι παράλογο στην ιστορία, και δεν θέλεις να το δεις. Ίσως.
Αν είχατε γνωριστεί πιο μεγάλοι τι θα είχε γίνει; Θα είχατε μείνει μαζί επειδή δεν θα είχατε άλλη επιλογή; Πολύ ανεβαστικό.
(Ναι, υπάρχει σωστό και λάθος).
Και ένα υστερόγραφο. Αν χωρίσατε επειδή η σχέση είχε κάνει τον κύκλο της, πώς πηδήξαμε το κενό και πήγαμε στην συνειδητοποίηση ότι ο ένας είναι το άλλο μισό του άλλου;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ πόσο ταυτίστηκα δεν ξέρεις. Θα σου πω τι συνέβη στη δική μου περίπτωση, όχι γιατί θα συμβεί και σε σένα προφανώς αλλά για να το έχεις στο μυαλό σου.Γιατι δεν είναι ευχάριστο. Κι εγώ κάπως έτσι χώρισα,το σκεφτόμουν πολύ,ίσως πιο πολύ από τον άλλο αλλά δεν άντεχα να το πω τελικά. Το είπε αυτός και πήραμε την απόφαση κοινή συναινέσει ,ας το πούμε. Από την επόμενη μέρα μιλούσαμε σαν να μην χωρίσαμε επικοινωνία φουλ όμως,με πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από μεριά του. Δεν περνούσε μέρα να μη μου στείλει,να μην με πάρει τηλέφωνο. Συνειδητοποίησα μετά από τρεις μηνες ότι δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν εγραψα εγω την ερωτηση αλλα….Έχω να πω ως μεγααααλο θύμα ότι έχω φτάσει μεχρι το σημείο που λες και όχι μόνο δεν αντιλαμβάνομαι την χυλόπιτα αλλά είναι σε φάση ” θα καταλάβει το λάθος του,ας κάνω λίγη υπομονή.”.
“Και χώρισα μέσα μου για δεύτερη φορά,γιατί την πρώτη δεν είχα καταλαβει ότι είχα χωρίσει, από ότι φαίνεται.”
Αααχ ποσο σε νιωθω
Έτσι όπως κάνω τους υπολογισμούς μου, μια χαρά μεγάλοι γνωριστήκατε!!!
Μου θυμίζεις τον εαυτό μου μόλις είχα χωρίσει. Δεν με χάλασε καθόλου, μου είχε λείψει τόσο πολύ η ξεγνοιασιά, να μην έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου… Αλλά. Κάπου εκεί έσκαγε μύτη η ανασφάλεια και σκεφτόμουν “Μα πώς γίνεται να ξαναβρώ ποτέ καποιον που να με θέλει; Δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Αυτός είναι το άλλο μου μισό και γι’ αυτό θα είμαστε ξανά μαζί κάποια στιγμή”. Ήθελα πραγματικά να είμαστε ξανά μαζί; Όχι. Κάποια στιγμή το είδα. Μέχρι τότε όμως, δεν ήμουν διατεθειμένη να τον αφήσω να φύγει, γιατί αυτό προϋπέθετε δουλειά, πολλή δουλειά. Και να που… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω καταλαβαινω οτι εισαι ακομα στη σχεση. Μπορει να μην υπαρχει σεξ αλλα εισαι ακομα εκει και δε θελεις να φυγεις. Αυτο δεν ειναι κακο απο μονο του εφοσον δεν εισαι ετοιμη και δε θελεις να το κανεις. Τωρα συντηρεις μια πλατωνικη επαφη βασισμενη στο δεσιμο που ειχατε.
Σκεψου μονο (και μιλαω ως παθουσα) πως θα νιωσεις οταν αυτος γνωρισει καποια αλλη και καταλαβεις πως ειναι κατι ουσιαστικο και βαθυ αυτο που εχει μαζι της και οχι μονο σεξ.
Το πράγμα είναι απλό. Έχεις όλη τη συναισθηματική υποστήριξη και οικειότητα που σου προσφέρει η πρώην μακροχρόνια σχέση, και ταυτόχρονα το αίσθημα ελευθερίας που σου προσφέρει το να ‘σαι single. Έχεις και σεξάκι και excitement, έχεις και βαθιά αγάπη και αγκαλιά. Πίτα ολόκληρη, σκύλος χορτάτος, γιατί να θες να το χάσεις αυτό; Οι προτάσεις μου είναι δύο. Αν θεωρείς ότι επιθυμείς μονογαμική σχέση, τότε διάλυσέ το εντελώς και προχώρα. Για να εξελιχθείς σαν άνθρωπος, χρειάζεται να παλέψεις τους φόβους σου, κι ένας από τους μεγαλύτερούς μας είναι το να μείνουμε οριστικά μόνοι – τον οποίο, χάρη στον πρώην, δεν τον… Διαβάστε περισσότερα »
Θα μπορούσα να στείλω εγω την ερώτηση εδώ και τώρα. Τώρα που το διαβάζω, μου φαινεται λίγο μίζερη η κατάσταση μου. Τι στο καλό, μάγια μας κάνουν;
Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Πουθενά. Υπάρχει μου αρέσει δε μου αρέσει. Το δίλημμά σου το έχεις καταλάβει καλά νομίζω. Και αν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου θα έλεγες ότι τώρα δεν τον θέλω για σχέση. Αλλά φοβάμαι ότι αν τον αφήσω και στο μέλλον βρω κάποιον μετά θα τον χάσω. Μα αν στο μέλλον κάνεις σχέση τότε ο μελλοντικός εαυτός σου δε θα θέλει να είναι με τον πρώην σου. Οπότε, τότε δε θα σε νοιάζει. Ο παροντικός εαυτός σου μπερδεύεται. Και φυσικά σαφώς και σε κρατάει πίσω και η αίσθηση καβάντζας σου απαγορεύει να… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό το “ξέρω ότι θα είμαστε ξανά μαζί” αλήθεια πως προεκυψε; Στην κρυστάλλινη σφαίρα το είδες; Από που προκύπτει αυτή η βεβαιότητα;
Κρατα όσο θέλεις και για οσο θελει και εκεινος την ενδιάμεση κατάσταση, αφου σου αρέσει – και εγω το καταλαβαίνω ότι έχει πολλά θετικά – αλλά σίγουρη να μην είσαι για τίποτα. Νομίζεις ότι επειδή μιλάτε έχεις και έλεγχο στην ζωή του; Το αποκλυεις δηλ. αυτός τελικά να μην θέλει, γιατι ας πουμε θα ερωτευτεί κάποια αλλη;