Αγαπητή Α.μπα! Χαίρομαι πολύ να σε διαβάζω κάθε πρωί, και είμαι πραγματικά ευγνώμων για την ύπαρξη αυτού του σαιτ! Στο θέμα μας λοιπόν, ζω στο εξωτερικό και κάνω παρέα με συναδέλφους από τη δουλειά. Οι πλειοψηφία βρίσκεται σε σχέση, αλλά παρατηρώ κυρίως ανάμεσα στον υπεύθυνο μού και άλλες συναδέλφισσες έντονο φλερτ, ενώ είναι με κοπέλα που γνωρίζουμε. Άλλοι συνάδελφοι, ενώ είναι σε σχέση καταλήγουν κάποια βραδιά να κάνουν κάτι με άσχετες, και μια συνάδελφος μου έχει πει, ότι δεν τη νοιάζει καθόλου αν ο άλλος είναι σε σχέση, γιατί αυτουνού είναι η αποκλειστική ευθύνη. Η ερώτησή μου τώρα: ρε παιδιά είμαι υπερβολική εγώ που κάπως με αηδιάζει και με ενοχλεί αυτή η κατάσταση, από τη στιγμή που δε με αφορά? Βγαίνουμε μαζί, και μια δυο, από ένα σημείο κ μετά, όλο αυτό μου χαλάει τη διάθεση…. Φταίει το ότι βγήκα από μακροχρόνια σχέση (όχι λόγω απιστίας)? Είμαι πιο πουριτανη απ ότι νόμιζα? Ξέρω, ότι είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο η απιστία, αλλά να βλέπω αυτήν την κοροϊδία στο κοντινό μου περιβάλλον, με ξενερώνει φουλ.
–Η περί ορέξεως, όχι κολοκυθόπιτα
Αναρωτιέμαι αν θα έκανες την ίδια ερώτηση αν είχες άλλου είδους διαφορές, πολιτικές ή πολιτισμικές. Αν οι συνάδελφοι πχ ήθελαν μόνο χέβι μέταλ συναυλίες, κι εσύ μόνο μπουζούκια, θα μας ρωτούσες αν είσαι υπερβολική;
Σε αφορά διότι για αυτά μιλάνε και αυτά κάνουν όταν είσαστε έξω, μαζί. Αυτές τις συζητήσεις κάνεις, αυτά τα φλερτ βλέπεις. Δεν είπαμε να τους κρίνεις. Είπαμε όμως να περνάς καλά. Αν δεν περνάς καλά, γιατί να τους κάνεις παρέα; Φάρμακο είναι, για να το καταπιείς με το ζόρι;
Και πουριτανή να ήσουν, ποιο είναι το πρόβλημα; Θα σου έλεγα να βρεις άλλους πουριτανούς για να νιώθεις άνετα. Τις φιλίες τις διαλέγουμε, δεν είναι σαν τους συγγενείς. Αυτή είναι η ευλογία της φιλίας.