in

Αγαπητή «Α, μπα»: Βρήκε άλλη μόλις πέθανε η γυναίκα του

Δεν καταλαβαίνω πώς την ξέχασε τόσο γρήγορα

Δεν καταλαβαίνω πώς την ξέχασε τόσο γρήγορα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

k mitch hodge IqSaG9zv2e0 unsplash

Αγαπητή α,μπα Υπάρχει ένα ζήτημα που με βασανίζει το τελευταίο διάστημα.Ο σύζυγος μου έχει έναν αδερφικο φίλο μεγαλώσανε μαζί.Οι γάμοι μας γίνανε σχετικά κοντά κι η γυναίκα του φίλου του μια εξαιρετική κοπέλα κάναμε στενή παρέα όλοι μαζί είχαμε μια υπέροχη χαρούμενη ζωή.Δυστυχως πριν από 20 μήνες η κοπέλα έχασε τη ζωή της με τραγικό τρόπο σε τροχαίο λίγες μέρες μετά την πρώτη επέτειο του γάμου τους.Οπως καταλαβαίνετε το σοκ ήταν μεγάλο για όλους μας.Πολυ δύσκολο μακάρι να μην αξιώνεται κανείς να ζει τέτοιες στιγμές.Να μη πολυλογω του σταθήκαμε όλοι οι φίλοι δεν τον αφήναμε μόνο κλπ.Στους 8 μήνες έκανε μια σχέση με μια κοπέλα αρκετά μικρότερη του.Στην αρχή θεωρήσαμε ότι είναι κάτι επιπόλαιο γιατί έτσι το παρουσίαζε κι ότι Μ αυτόν τον τρόπο ξεσπάει ίσως.Μολις όμως έγινε το ετήσιο μνημόσυνο σιγά σιγά την έφερε στο σπίτι και συγκατοικούν (στο σπίτι που έμενε με την γυναίκα του γιατί είναι δικό του)και πλέον η κοπέλα έχει γνωρίσει όλο του το σόι και συμπεριφέρεται σαν αρραβωνιαστικια του ας πούμε.Το θέμα μου εμενα είναι το εξής:δυσκολεύομαι τόσο πολύ να βρισκόμαστε με την καινούρια σχέση χωρίς να γίνεται το στομάχι μου κόμπος.Δε μπορώ να είμαι χαζοχαρουμενη σαν να μη συνέβη τίποτα σκέφτομαι αυτή την κοπελίτσα που τόσο άδικα έφυγε στο άνθος της ηλικίας της.Ακομα δε μπορώ καλά καλά να το χωνέψω ότι έγινε.Εχω τη φωνή της ακόμη στ αυτιά μου.Πολλες φορές σκέφτομαι ότι βλέπω εφιάλτη και θα ξυπνήσω και θα είναι όλα όπως πριν.Προσωπικα δεν ήμουν ακόμη έτοιμη να την γνωρίσω.Η κατάσταση που ζούμε με βοηθά να κρατώ τις αποστάσεις μου αλλά δε γίνεται να τους αποφεύγω συνέχεια.Οι υπόλοιποι της παρέας είναι κουλ και μέσα στα γέλια.Ο σύζυγος μου λέει ότι υπερβάλλω κι ότι έγινε δεν θα αλλάξει ακόμη κι αν έβρισκε κοπέλα σε δέκα χρόνια.Φυσικα κανείς δεν είπε ότι ο άνθρωπος πρέπει να κλειστεί μέσα έζησε έναν εφιάλτη και του αξίζει να ζήσει πάλι τη χαρά.(αν και δε ξέρω κατά πόσο μπορεί κάποιος να βγει αλώβητος μετά από ένα τέτοιο τραυμα)Το θέμα μου είναι γιατί εγώ δυσκολεύομαι να το ξεπεράσω?Κι αν εγώ δυσκολεύομαι εκείνος που ήταν και γυναίκα του πως κατάφερε να την ξεχάσει τόσο γρήγορα και να βάλει μια άλλη κοπέλα στο σπίτι που στεγασε τα όνειρα τους?θα ηθελα ειλικρινά να είμαι κι εγώ σαν τους άλλους και να λειτουργώ με ψυχρή λογική κι όχι συναισθηματικά αλλά δυσκολεύομαι κι αναρωτιέμαι αν έχω τελικά εγώ το θέμα η όλοι οι άλλοι?Είναι παράλογο που εναμιση χρόνο μετά σκέφτομαι την κοπελίτσα και δακρύζω? πρέπει να απευθυνθώ σε ψυχολόγο?

=Αφροδιτη

Ίσως, γιατί μόνο έτσι θα καταλάβεις τι έχεις πάρει τόσο προσωπικά. Φοβάσαι την ιδέα ότι ουδείς αντικατάστατος; Φοβάσαι ότι αν πέθαινες εσύ, ο άντρας σου θα γινόταν ξανά ευτυχισμένος με κάποια άλλη; Πιστεύεις ότι όσοι σημαδεύονται από τη ζωή οφείλουν να φέρουν αυτό το σημάδι για πάντα, να ζουν ως κατεστραμμένοι, επειδή δεν δικαιούνται κάτι άλλο; Αν δεν το βρεις μόνη σου, να πας, γιατί κάποια που λες δεν είναι και πολύ λογικά. Δεν είναι παράλογο που δακρύζεις όταν τη σκέφτεσαι, αλλά ποιος είπε ότι οι άλλοι δεν δακρύζουν όταν την σκέφτονται; Δεν χρειάζεται να μείνει ο άλλος μόνος του για να δακρύζεις εσύ με την ανάμνηση της, είναι εντελώς ξέχωρα αυτά μεταξύ τους. Ο άντρας σου τα είπε μια χαρά: αυτό που έγινε δεν ξεγίνεται, αλλά δεν χρειάζεται να είναι “αλώβητος” κάποιος για να ζήσει ξανά τη χαρά της ζωής. Όσο για το σπίτι, τι προτείνεις; Να το πουλήσει τώρα για να αποδείξει πόσο συντετριμμένος είναι; Είναι κάτι που τον συνδέει με το παρελθόν που δεν θέλει να χάσει, έχεις σκεφτεί ότι λειτουργεί και έτσι; Και ότι οι άλλοι χαίρονται με την εξέλιξη δεν σημαίνει ότι είναι ψυχροί υπολογιστές και εσύ που δεν χαίρεσαι η συναισθηματική. Μάλλον ανάποδα πάει. Εσύ είσαι που απαιτείς να λειτουργούν οι άλλοι με την λογική σου χωρίς να αφήνεις περιθώριο στα συναισθήματα των άλλων.

Δεν την ξέχασε την γυναίκα του. Εσύ πιστεύεις ότι την ξέχασε, επειδή έχεις πολύ συγκεκριμένη άποψη για το πένθος. Πρέπει να απαγορέψεις στον εαυτό σου να έχει γνώμη για το πένθος των άλλων, και σου το λέω πολύ καλοπροαίρετα. Εσύ, να πενθείς όπως θέλεις (κι ελπίζω να μην πενθήσεις ποτέ ξανά) αλλά μην διανοείσαι καν να νομίζεις ότι ξέρεις τι σκέφτεται και τι νιώθει κάποιος άλλος που έχει ζήσει κάτι τέτοιο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

65 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
WordPress › Σφάλμα

Παρουσιάστηκε ένα κρίσιμο σφάλμα σε αυτόν τον ιστότοπό.

Μάθετε περισσότερα για την αποσφαλμάτωση του WordPress.