Γεια σου Αμπα. Το πρόβλημα μου είναι πολύ κοινό. Είμαι στα 38 και μόνη, έχω να κάνω σχέση πολύ καιρό. Η τελευταια σοβαρη και μακροχρόνια σχέση μου ήταν πριν δεκα χρονια. Από τότε υπήρξαν διαφορες ασήμαντες ιστορίες που είχαν να κάνουν κυρίως με το σεξ και δυο μεγαλοι έρωτες που όμως ήταν αδιέξοδοι απ’ την αρχή και τέλειωσαν άδοξα. Εχω βαρεθεί να ακούω από παντού συμβουλές και προτροπές και υπονοούμενα για το πως γίνεται να είμαι μονη. Για κάποιο λογο τους φαίνεται αδιανόητο όταν το ακούνε. Έχω κόψει κόσμο και ανόητους γι αυτό το λόγο. Κι εχω κουραστει, όταν πάει να ξεκινήσει κατι και πάνω που αρχίζω να ενθουσιάζομαι, να τελειωνει γρήγορα, αφηνοντας μου μια αισθηση ανικανοποίητου μόνιμα.Ο γαμος και η οικογενεια δεν με απασχολησαν ποτέ, αλλά νιώθω μεγάλη μοναξιά από την απουσία ενός συντρόφου. Αναρωτιέμαι, αν ήταν τόσο ευκολο να βρω καποιον, όλοι αυτοί που το λένε, πιστευουν ότι δεν θα το εκανα; Ή νομιζουν ότι ειναι κάτι σαν ένα είδος ευφυιας ή ταλέντου κι εγω υπολείπομαι και χρειάζομαι τα φώτα τους; Μήπως είναι τελικά ταλέντο; Βλέπω ανθρωπους να κάνουν εύκολα σχέσεις και το ζηλεύω αυτό. Βγαίνω, γνωριζω καινούριο κόσμο, κάνω γνωριμίες και από το ιντερνετ, έχω έναν κοινωνικό κύκλο, έχω χόμπι και ενδιαφέροντα αλλά τιποτα. Τις φορες που μου αρεσει καποιος και θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα είτε θα ανακαλύπτω πως τελικά έχει σχέση ή είναι παντρεμένος είτε δεν θα ανταποκριθεί στο ενδιαφερον μου. Αρκετες φορές, για να είμαι ειλικρινης τόσο εσυ από απαντησεις σου όσο και κάποιοι σχολιαστες, μου δίνετε την εντυπωση οτι επίσης το θεωρείτε αν όχι κάτι εύκολο, παντως όχι και τόσο δυσκολο όσο στην περιπτωση μου. Τι άλλο να κάνω;
Ο πιο ασφαλής τρόπος για να πάρεις απαντήσεις σε αυτά που ρωτάς είναι να πας σε ψυχολόγο. Δεν γίνεται να σου πει κάποιος από μακριά χωρίς να ξέρει τίποτα για σένα πέρα από αυτά που λες εσύ (που δεν είναι αντικειμενικά, δεν θα μπορούσαν να είναι) γιατί δεν έχεις κάνει σχέση εδώ και δέκα χρόνια, ενώ λες ότι θέλεις. Μπορεί να είναι απλή κακή τύχη – μπορεί και όχι. Μπορεί να είναι πάρα πολλά πράγματα. Επειδή ρωτάς «τι άλλο να κάνω», αυτό είναι το άλλο που μπορείς να κάνεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σε αυτή την ηλικία, με τις παρέες να έχουν κλείσει (σας παρακαλώ, ας μην αρχίσουμε τα χίπικα πάντα μπορείς να κάνεις φίλους, ναι μπορείς αλλά με τεράστια δυσκολία, αν είναι μέσα από αναγκαστική καθημερινή τριβή όπως το επάγγελμα) και με τους περισσότερους να είναι παντρεμένοι είναι πιο δύσκολο από ότι στα 25. Εδώ που τα λέμε, οι πιο πολλοί βρίσκουν σύντροφο κάπου νωρίς στη δεκαετία των 30. Δεν είναι εύκολο, μην νομίζεις ότι υστερείς σε κάτι. Δες αν μπορείς να ψαχτείς με χωρισμένους, αλλά κι εκεί είναι δύσκολο τερρέν, πρέπει να έχεις στο νου σου ότι θα έχουν παιδιά και… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι οι απαιτήσεις, είναι η ίδια η ζωή. Δεν βγαίνουμε σε καθημερινή σχεδον βαση οπως παλιά, άλλα ωράρια, περισσότερες ευθύνες, είναι αλλιώς. Οι γνωστοί μας βγαίνουν πλεον σε παιδότοπους, κανουν οικογενειακές εκδρομές, δε υπαρχει χωρος και διάθεση.
Όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο αν έχεις στάνταρς και ζεις σε μια χώρα όπου οι περισσότεροι είναι κάφροι, σεξιστές, μαμακηδες, παρτάκηδες, γλοιώδεις κτλ. 24 χρονών εδώ και ΠΟΤΕ μέχρι τώρα δεν έκανα μακροχρόνια/ σοβαρή σχέση. Ξέρω τί θέλω, ξέρω ότι όταν το βρω θα είναι αυτό και τίποτε άλλο αλλά δεν το έχω βρει ακόμα και όλοι όσοι είχα μέχρι τώρα, δεν πληρούσαν τα στάνταρς μου για κάτι σοβαρότερο οπότε και δεν επεδίωξα κάτι σοβαρότερο γιατί την ψυχική μου υγεία και την αξία μου ως άνθρωπο προσπαθώ να την βάζω πάνω από το αίσθημα της μοναξιάς. Εύκολο είναι να βρεις… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που λες πως είναι οι περισσότεροι, πέραν του ότι είναι τραγικό τσουβαλιασμα, είναι και μισανδρισμος (δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιος όρος αντίστοιχος του μισογυνισμου).
1. Δεν υφίσταται μισανδρισμός. Δε χρειάζεται πιστεύω να εξηγήσω το λόγο.
2. Η άποψή μου δεν περιορίζεται μόνο στους άντρες.
3. Εντάξει αν εσύ το θεωρείς εύκολο να βρίσκεις ανθρώπους αξιόλογους και με ισορροπημένο χαρακτήρα, μπράβο σου. Δεν ξέρω σε τι αρκείσαι εσύ, ξέρω μόνο σε τί αρκούμαι εγώ. Ένας μη αξιόλογος άνθρωπος για μένα, μπορεί να φαίνεται μια χαρά αξιόλογος σε σένα.
Δεν υπάρχει μισανδρισμός, όπως δεν υπάρχει αντίστροφος ρατσισμός.
Ε μα πεστα! Αυτό μας έλειπε να τους βγάλουμε και θύματα από πάνω.
Δεν υπάρχει αστυνομία λέξεων, ούτε έννοια που μπορεί να αντισταθεί στη λεξικοποίηση της. Το ότι ο μισανδρισμός δεν υφίσταται ως διαδεδομένο concept σήμερα/στην κοινωνία/γλώσσα που γνωρίζουμε, δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατο να υπάρξει. Ξέρω ότι θα ακουστεί παράξενο, αλλά χοντρικά: αν ένας άνθρωπος θέλει να υπάρχει η λεξικοποίηση μιας έννοιας, υπάρχει. Τώρα αν θα γενικευτεί η χρήση του όρου είναι άλλο θέμα (ύπαρξη vs. συχνότητα/εύρος χρήσης). Εν προκειμένω, google misandry, η λέξη/έννοια υπάρχει. Μπορούμε να διαφωνούμε με το τι εκφράζει, αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ύπαρξη της. Είναι κάπως σαν να λέω ότι δεν υπάρχει η λέξη ρούτερ. Ε… Διαβάστε περισσότερα »
Σαν λέξη υπάρχει και ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε δείχνει την ανάγκη να αποσιωπηθούν/ πατρωναριστούν οι εμπειρίες των γυναικών στην πατριαρχική κοινωνία. Σαν έννοια είναι πολύ υπερβολική και μη ρεαλιστική. Είναι σα να λέει κανείς ότι υπάρχει ρατσισμός εκ μέρους των φτωχών εναντίον τον πλούσιων. Τόσο γελοίο ακούγεται.
Δεν αναφέρθηκα στην ύπαρξη της λέξης ούτε ισχυρίστηκα ότι @ Ederra έβγαλε από το μυαλό τ@ τη λέξη “μισανδρισμός”. Σαν έννοια όμως, δεν υφίσταται. Παραθέτω ένα αρθράκι που το εξηγεί πολύ καλύτερα απ’ ότι θα το εξηγούσα εγώ, αν και έχει συζητηθεί άπειρες φορές εδώ μέσα: https://yr.media/news/its-almost-mlk-day-dont-bring-up-reverse-racism/
@penthesilea σε παραπέμπω στην απάντηση τ@ Sailor Moon, που ορθά επισημαίνει ότι η έννοια υπάρχει και ανοίγει δρόμους για προβληματισμό σχετικά με αυτήν. Σκέψου το κι αλλιώς. Λες ότι υπάρχει μια λέξη χωρίς έννοια. Κοντολογίς μια λέξη κενή σημασιολογικά. Δεν γίνεται.
@Sailor Eartch Θα έλεγα ότι το αντίστοιχο είναι ότι υπάρχει ταξικό μίσος από τους φτωχούς προς τους πλουσιους. Δεν μου ακούγεται και τόσο γελοίο. Πάντως, επειδή όπως φαντάζομαι ξέρεις η πατριαρχία δεν είναι κάτι που σκεφτηκαν οι άντρες προχτές αλλά βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία και επιρεάζει όλους, καταλαβαίνεις πιστεύω ότι αν οι περισσότεροι άντρες είναι κάφροι κ.τ.λ. τότε το λογικό συμπέρασμα είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες ασχολούνται με τα νύχια τους και κοιτάνε πως θα τυλίξουν κανένα γιατρό να χαρούν η μαμά και ο μπαμπάς…
Με εσένα Mitsi φταίει ότι είσαι γαμώ τα άτομα και ως τέτοια δύσκολο να βρεις κάτι ανάλογο! :*
Εννοείται πως δεν είναι εύκολο, όχι για όλους τουλάχιστον. Πρόσφατα ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, με αντικείμενο ακριβώς αυτό – την προσωπική μου ζωή. Έχω εκπλαγεί από το πόσα πράγματα αντιλαμβάνομαι για τον εαυτό μου και τις σχέσεις μου. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Μια μεγάλη αγκαλιά!! Έχω το ίδιο θέμα (είμαι 30 κ έχω 5 χρόνια να κάνω σχέση) και ξέρω ότι αυτό συμβαίνει γιατί έχω πολύ ψηλά στάνταρ. Προτιμώ να είμαι μόνη μου παρά να είμαι με κάποιον που δεν με καλύπτει σχεδόν στα πάντα. Ξέρω ότι δεν είμαι συντροφικός σαν άνθρωπος και η συντροφικότητα μου βγαίνει πολύ δύσκολα με πολύ λίγα άτομα. Όσοι κάνουν σχέσεις πιο εύκολα είναι επειδή ίσως είναι πιο easy-going, κάνουν ευκολότερα κάποιους συμβιβασμούς και δεν έχουν τόσες απαιτήσεις (δεν το θεωρώ κακό, κι εγώ το ζηλεύω αυτό, μακάρι να ήμουν έτσι). Σου εύχομαι καλή δύναμη, και να… Διαβάστε περισσότερα »
Τόσες που είμαστε έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι πρέπει να κανονίσουμε για ποτα…
Είναι πολύ δύσκολο. Τελικά πολύ συχνά απλα δεν τυχαινει. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει στο να καταλάβεις αρκετά πράγματα, και τη συνιστώ έχοντας κάνει κι η ίδια για παρομοιο λόγο, αλλά δε θα σου γνωρίσει ανθρώπους.
Ederra το σχόλιο σου μου θύμισε ένα “αστείο” περιστατικό, όπου με ρωτάει γνωστός μου: τι γίνεται παίζει τίποτε; του απαντάω, μεταξύ αστείου και σοβαρού, τίποτε Μπάμπη μου, σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο μήπως βρω καμιά άκρη. Όχι ρε μου λέει με τίποτε, οι ψυχολόγοι σε μαθαίνουν να μένεις μόνος σου δεν θα βρεις γκομενο ποτε.:)
Δε έχει νόημα να ζηλεύεις επειδή βλέπεις τους γύρω σου να έχουν σχέσεις. Δεν ξέρεις πώς είναι πραγματικά η ζωή και η καθημερινότητα τους. Άλλοι είναι ευτυχισμένοι στη σχέση τους, άλλοι όχι, άλλοι βρίσκουν αυτό που θελουν, άλλοι συμβιβάζονται. Εσύ απο ότι φαίνεται δε θέλεις να συμβιβαστείς απλά για να έχεις σχέση, και καλά κάνεις. Πρέπει να μάθεις πολύ καλά τον εαυτό σου και τι θέλεις εσύ. Επικεντρωσου σε αυτό και άσε τι κάνουν οι άλλοι. Γενικά είναι δύσκολο να έχεις μια επιτυχημένη σχέση ναι, αλλά όσο καλύτερα γνωριζεις τον εαυτό σου, όσο έχεις λογικές απαιτήσεις και οσο είναι ισορροπημένο… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτό, βλέπω πολλά ζευγάρια να είναι μαζί από συμβιβασμό κι όχι από έρωτα. Και να παντρεύονται από συμβιβασμό κι όχι από έρωτα. Και να περιφέρονται και να “διαφημίζουν” τη σχέση τους, ενώ η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό που θέλουν να προβάλουν.
Είμαστε πολλές στην ίδια φάση και δεν είναι τυχαίο που βρισκόμαστε οι περισσότερες κοντά ηλικιακά. Είναι που μεγαλώνοντας έχουν οξυνθεί τα κριτήρια μας.
Αλλά αυτοί που προσπαθούν να μας κάνουν να αισθανθούμε άσχημα, επειδή δεν έχουμε σχέση, δεν έχουν ποτέ καλή προαίρεση, να μην αφήνετε να σας επηρεάζουν, εκεί αποσκοπούν
Άλλοι είναι ανασφαλείς και δεν μπορούν να είναι μόνοι τους, άλλοι είναι με κάποιον για οικονομικούς λόγους, άλλοι πιέζονται από το κοινωνικό τους περιβάλλον να μη χωρίσουν, άλλοι βρίσκουν κάποιον που μπορούν να χειριστούν εύκολα και βολεύονται, είναι τόσοι πολλοί οι λόγοι…
Το σχόλιό σου ήταν από τα πιο χρήσιμα, έδειξες το είδος των ανθρώπων που συνήθως προσπαθούν να κάνουν όσους είναι μόνοι τους να αισθανθούν άσχημα.Καλή εβδομάδα! ☺
Καθολου ευκολο δεν είναι, ποιος ειπε οτι ειναι ευκολο? Ειναι αυτο ακριβως που λεμε πολλες φορες σχετικα με τη δουλεια που απαιτει η δημιουργία και συντηρηση σχεσεων. Ειναι επενδυση χρονου για να βγεις, να γνωρισεις κοσμο, να φτιάξεις και να μπεις σε παρεες, να παρουσιαζεις τον εαυτο σου κλπ κλπ Δεν γινεται σε ενα βραδυ. Ολο αυτο απαιτεί υπομονη, να αφιερωνεις χρονο και να δειχνεις ενδιαφερον μεχρι να χτισεις γνωριμιες και μεχρι κατι να εξελιχθει…