in

Αγαπητή «Α, μπα»: Βαριέμαι τους ανθρώπους

Προτιμώ τους ανθρώπους των βιβλίων

Με κουράζουν. Νιώθω ότι αναλώνομαι στις ίδιες και στις ίδιες συζητήσεις με τους μακροχρόνιους φίλους μου, ότι δεν με εξελίσσουν πια (μπορεί το ίδιο κι εγώ αυτούς), ότι υπάρχει μία έντονη στασιμότητα στη σχέση μας, ένας κύκλος που θα πρέπει να κλείσει. Θα μου πεις: «γνώρισε άλλους». Ε, θα σου πω: «τους γνώρισα π.χ. σε μια καινούρια δραστηριότητα που άρχισα φέτος, κι από τον Οκτώβριο μέχρι τώρα, έχω βαρεθεί» ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

image 1

Α, μπα μου, βαριέμαι πολύ τους ανθρώπους. Με κουράζουν. Νιώθω ότι αναλώνομαι στις ίδιες και στις ίδιες συζητήσεις με τους μακροχρόνιους φίλους μου, ότι δεν με εξελίσσουν πια (μπορεί το ίδιο κι εγώ αυτούς), ότι υπάρχει μία έντονη στασιμότητα στη σχέση μας, ένας κύκλος που θα πρέπει να κλείσει. Θα μου πεις: “γνώρισε άλλους”. Ε, θα σου πω: “τους γνώρισα π.χ. σε μια καινούρια δραστηριότητα που άρχισα φέτος, κι από τον Οκτώβριο μέχρι τώρα, έχω βαρεθεί”. Θα μου πεις: “συνέχισε κι αλλού”. Έλα, όμως, που προτιμώ να αποφεύγω τους ανούσιους καφέδες και να ψάχνω “αυτό που μου λείπει” στα βιβλία, γνωρίζοντας έτσι “σπουδαίους ανθρώπους”. Να ρουφήξω τη “σοφία” τους, το “είναι” τους μέσα από τα γραπτά τους. Ενώ στην πραγματική ζωή δεν έχω την ευκαιρία να συναναστραφώ κανέναν “όμοιό” τους. Είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις τον προβληματισμό μου. Και την ερώτηση που θέλω να σου κάνω.

cest tout!

 

Η ερώτηση είναι γιατί δεν μπορείς να κάνεις κολλητό σου κάποιον σαν τον Ντοστογιέφσκι; Επειδή ούτε εσύ είσαι Ντοστογιέφσκι. Οι Ντοστογιέφσκηδες στην πραγματικότητα δεν είναι πομποί που κάθονται για να πηγαίνουμε εμείς να ρουφάμε την σοφία τους. Θέλουν παρέα όπως θέλουμε όλοι, και θέλουν αντάξια παρέα όπως θέλουμε όλοι, ιδανικά, θέλουν άλλους σοφότερους από τους ίδιους για να τους ρουφήξουν τη σοφία ως βαμπίρ, όπως προσπαθείς να κάνεις εσύ τώρα.

Επίσης, μην ταυτίζεις τα πνευματικά έργα των σοφών με την ανθρώπινη τους υπόσταση. Τα βιβλία τους είναι αποτέλεσμα πολύ σκληρής δουλειάς, είναι αποστάγματα σκέψης που έχουν προκύψει μετά από άπειρες τροποποιήσεις, που έχουν ως αποδέκτη ένα ανώνυμο κοινό. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αν πήγαινες για καφέ με τον Ντοστογιέφσκι θα είχε την όρεξη να λέει σοφίες ασταμάτητα. Μπορεί να είχε τα λαιμά του εκείνη τη μέρα και να μην είχε όρεξη για κουβέντα. Φεύγοντας μπορεί να έλεγες ότι ήταν ένας ανούσιος καφές.

Για να ζήσεις λαμπερές στιγμές με ανθρώπους, πρέπει να είσαι σε θέση να εμπνεύσεις. Το «βαριέμαι» δεν είναι κίνητρο για τους άλλους. Δεν είναι εκεί για να σε διασκεδάσουν, κυρίως όταν δεν τους διασκεδάζεις εσύ. Δεν θα σου έλεγα να βρεις άλλους ανθρώπους. Θα σου έλεγα να αναρωτηθείς κατά πόσο είσαι εσύ ένας άνθρωπος που μπορεί να προσελκύσει αυτούς που πιστεύεις ότι είναι αντάξιοι σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

24 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν

Θα συμφωνήσω με Μάγκι και Α,μπα, μου θύμησες φίλη μου που μου έλεγε το ίδιο περίπου, ότι πήγε σε μια ομάδα που ασχολείται με καλλιτεχνικά και πολύ απογοητεύτηκε που δεν βρήκε ενδιαφέροντες ανθρώπους, κανένας λέει δεν έλεγε ενδιαφέροντα πράγματα. Κουβέντα στην κουβέντα ανακαλύψαμε ότι η βασική ανάγκη της ήταν κάποιος να της δίνει πάσες για να μπορεί εκείνη να μοιραστεί αυτά που ξέρει ή αυτά που σκέφτεται. Θα σου περάσει, μην ανησυχείς. Μόλις θα έρθει η στιγμή που θα χρειαστείς “έναν άνθρωπο”, θα αντιληφθείς τη διαφορά μεταξύ μακροχρόνιας_φιλίας_που_όμως_δε_με_εξελίσσει_πια και ανθρώπου_που_βαριέμαι_μέχρι_και_καφέ_να_πιώ. Βαρετοί είναι οι άνθρωποι που περιμένουν από τους άλλους να… Διαβάστε περισσότερα »

Γοργονάκι
Γοργονάκι
5 χρόνια πριν

Πόντια δεν θα μπορούσες να με καλύψεις περισσότερο με το σχόλιό σου!

βλαχάκι(το)
βλαχάκι(το)
5 χρόνια πριν

Eίναι διαφορετικό, όμως, να αισθάνεται, κανείς, εσωστρεφής και να καλύπτεται με μικρό αριθμό ατόμων στην ζωή του (δεν είναι και τόσο ασύνηθες οι άνθρωποι που έχουν καλή σχέση με τους συντρόφους να τους μετατρέπουν σε σχέσεις με στοιχεία πασπαρτού: συντροφικά, φιλικά, ακόμη και γονεϊκά) και διαφορετικό να θεωρεί, κανείς, ότι όλος ο κόσμος είναι …βαρετός. Μπορεί να έχει δημιουργηθεί απόσταση από τους φίλους και να μην έχει, πια, κανείς τόσα κοινά, μπορεί οι αρνητικές εκφάνσεις των φίλων να κουράζουν περισσότερο, μπορεί να κοπιάζει, κανείς, από την ελαφρώς έξτρα προσπάθεια real life κανονισμού και συντονισμού με τρίτους, μπορεί -όντως- να προτιμά… Διαβάστε περισσότερα »

Μάνα Κουράγιο
Μάνα Κουράγιο
5 χρόνια πριν

Πολλοί από τους συγγραφείς (μη σου πω όλοι) θα σε απογοήτευσαν. Θα ακολουθούσες ευχαρίστως τον Ντοστογιέφσκι στις χαρτοπαικτικές λέσχες; Τον Παπαδιαμάντη που καθόταν αμίλητος στα κουτούκια; Τον Χέμινγουεϊ στα μπαρ, να καταρρέει απ’ το ποτό; Και πάει λέγοντας. Γενικά, είναι καλύτερο να ζεις στην γη παρά στη φαντασία σου.

Franny
Franny
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μάνα Κουράγιο

ας μην ξεχναμε ομως, οτι αυτη ηταν η ερωτηση που υπεθεσε η λενα, ελλείψει ερωτησης… η ιδια δεν ειπε οτι θα τους ηθελε για παρεα της, μονο οτι προτιμαει να τους διαβαζει απο το να παει με την παρεα της.

Franny
Franny
5 χρόνια πριν

αναρωτιεμαι τι θεση εχει το χιουμορ και το γελιο στην ζωη σου.

Felis
Felis
5 χρόνια πριν

Κοίτα να δεις αγαπητή ερωτώσα, άκου έναν προβληματισμό: Γιατί χρειάζεται ΟΛΕΣ μας οι συναναστροφές να περιέχουν βαθυστόχαστα νοήματα, να μας προσφέρουν μάθηση και προβληματισμό ή να μας πάνε παρακάτω (λες και οι γύρω μας είναι εκεί μόνο για να ανέβουμε εμείς); Γιατί πιστεύεις ότι κάθε συνάντηση για καφέ είναι “ανούσια” και βαρετή, χάσιμο χρόνου ξερωγω; Στην ζωή μας μπορεί να υπάρχει και ο φίλος που θα κάνουμε βαθυστόχαστες αναλύσεις και ο φίλος που θα λέμε μόνο χαζά ανέκδοτα και ατάκες από το twitter, και ο φίλος που θα συναντιόμαστε μόνο για να περάσει η ώρα. Ενίοτε μπορεί να είναι και… Διαβάστε περισσότερα »

leas
leas
5 χρόνια πριν

‘για να τους ρουφήξουν τη σοφία ως βαμπίρ, όπως προσπαθείς να κάνεις εσύ τώρα.’

Πω πω Λένα, πολύ ενδιαφέρουσα φράση. Μου θύμισε μια φορά που είχα πάει σε μια έκθεση χαρακτικών του Μουνκ, και είχε εκεί ένα έργο του που δε θα το ξεχάσω. Μια γυναίκα, φιλούσε τον αυχένα ενός άντρα. Θα μπορούσε να είναι μια πολύ τρυφερή σκηνή, αλλά στη λεζάντα έγραφε πως ένας φίλος του Μουνκ ονόμασε αυτό το έργο ‘βαμπίρ’.

Όπως αυτό που είπες. Να τους ρουφήξουν τη σοφία, αλλά να το κάνουν ως βαμπίρ.

Maggie
Maggie
5 χρόνια πριν

Ο μπαμπας της Betty Draper ελεγε το σοφο: Boring people are bored. Αν είχες κάτι ενδιαφέρον να πεις θα έβλεπες και μία ενδιαφέρουσα αντίδραση από το συνομιλητή σου και θα έρεε η κουβέντα ομαλά. Μπορεί και αυτοί να βαριούνται με σένα και να δημιουργείται ένα περίεργο νέφος βαρεμάρας.

τοστογιεφσκι
τοστογιεφσκι
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Maggie

and bored people are boring

flavors
flavors
5 χρόνια πριν

Εαν πηγαίνεις με διάθεση ‘μια απ τα ίδια’ είναι σαν να καταδικάζεις την συνάντηση. Γενικά τους φίλους μας τους συναντάμε για να χαλαρώσουμε, να διασκεδάσουμε,να πούμε τα νέα μας ,να πούμε τις μπούρδες μας κατά κύριο λόγο ,και ναι κάποιες φορές η συζήτηση ίσως οδηγήσει σε κάτι βαθύτερο αλλά ίσως και όχι. Αλήθεια όλα τόσα ‘βαριά’ τα παίρνεις; Λίγη ελαφρότητα ρε παιδί μου;

namai
namai
5 χρόνια πριν

Είναι δύσκολο να βρεις χαρισματικούς ανθρώπους να σε εμπνέουν, που σε πάνε ένα βήμα μπροστά, που σου δείχνουν και άλλους δρόμους, πόσο μάλιστα να τους κάνεις φίλους σου.

Πραγματικά και εγώ ονειρεύομαι να μπορούσα να πιώ έναν καφέ με το ζεύγος Ομπάμα αλλά να! καταλήγω με την παιδική μου φίλη που δεν της πέτυχε το σουφλέ.

Μερικές φορές η τύχη είναι με το μέρος μου, και κάποιες φορές συναντώ τέτοιους ανθρώπους, που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά αλλά πρέπει να είσαι ανοιχτός και να τους καταλάβεις.

Εν τέλει θέλει ψάξιμο!!! όπως όλες οι σχέσεις !!!

Franny
Franny
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  namai

αντε καλε που θα ειχες τι να πεις με τους ομπαμες. το σκεφτηκες καλα;
οι ανθρωποι που μπορει να σε εμπνευσουν και να σε πανε ενα βημα μπροστα, συχνα δεν ειναι καν ιδιαιτερα χαρισματικοι.
συνηθως ειναι καθημερινοι ανθρωποι, με συναισθηματα, ειλικρινεις και δοτικοι.

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν

Βρέθηκα σε μια εκδρομή, μιας ομάδας όπου συμμετέχουν ενδιαφέροντες, για μένα, άνθρωποι. Στο λεωφορείο, καθώς πηγαίναμε στον προορισμό μας, σε κάποια θέση πίσω από μένα, ήταν κάποιος που μιλούσε με μια μαγευτική φωνή, για μαγευτικά πράγματα, που είχαν σχέση με την τέχνη. Δεν συγκράτησα τίποτα βέβαια, γιατί δεν είχα που να κουμπώσω αυτές τις πληροφορίες, μιλούσε όμως για ζωγράφους και ποιητές, τον διάλογο τους μέσα από τα έργα τους και άλλα υπέροχα, που τα έλεγε με εξίσου μαγευτική χρήση της γλώσσας, με την άνεση του λόγου που έχει κάποιος όταν ξέρει για τί μιλάει και δεν έχει καμία ανάγκη επίδειξης,… Διαβάστε περισσότερα »