Γεια σε όλους! Είμαι η απεγνωσμένη μαμά/νοικοκυρά της ερώτησης .
Ήθελα να σας μεταφέρω με συγκρατημένη αισιοδοξία ότι τα πραγματα δεν είναι καθόλου ζοφερά όπως τα περίμενα. Όπως σωστά είπε κάποιος απ- τους σχολιαστές η δουλειά εδώ είναι όντως οργανωμένη και υπάρχει σεβασμός στις άδειες και στα ωράρια οπότε αυτό βοηθάει τρομερά καταρχήν στην ψυχολογία αλλά και πρακτικά. Όσον αφορά στο σύζυγο τώρα… Σε γενικές γραμμές δείχνει να σεβεται απολύτως τις αναγκες που προκυπτουν λογω της δουλειας μου και αναλαμβάνει το κόστος. Όχι δε βάζει πλυντήριο, ούτε σιδερώνει (ουτε εχει απαιτησεις απο εμενα να είναι το σπιτι τελειο) αλλά αν φτάσει αυτός πρώτος σπίτι θα μαγειρέψει αυτός για όλους και θα πάει και σουπερμάρκετ. Η γυναικα που προσλάβαμε βοηθάει και γενικά δεν αισθάνομαι την πίεση και το βάρος που περιμενα. Μη σας πω οτι είμαι πιο ξεκουραστη τωρα που δουλευω σε σχεση με πριν! Ωστόσο αυτό που διαπίστωσα με βαραίνει και θελω να το μοιραστω μαζι σας. Αυτό που νιώθω είναι ότι τελικά ο συζυγος δε σεβεται εμενα και τις αναγκες μου αλλά απλά αντιλαμβάνεται ότι ειναι πρακτικά αδύνατον να τα κάνω όλα γι αυτό και συμμετέχει εκεί όπου δε γίνεται αλλιώς. Δε συμμετέχει δηλαδή επειδή συμπάσχει ή κατανοεί, αλλά απλά επειδή καταλαβαινει οτι δε γίνεται αλλιώς. Σαν κομπιουτερ που έλαβε ένα μηνυμα ότι κάτι χάλασε και πάει να το φτιάξει. Τέλοσπάντων. Ξέρω σε τι κόσμο ζω και δεν εχω αυταπάτες. Το ότι εγώ μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω (στο πετσι μου) σε τι κοινωνία μεγαλώσαμε και ζούμε δε σημαινει ότι αυτόματα το καταλαβαίνει κι εκείνος. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι εγω δε θα του το επισημαίνω, όπως κάνω ήδη. Όχι για να αλλάξει η δική μου κατάσταση τώρα. Αλλά επειδή πρώτον δεν αντέχω αν δεν του πω όσα πιστευω (αν ειναι δυνατόν, μαζί είμαστε!) και δευτερον επειδή έχουμε παιδιά. Εχει σημασία να αντιληφθεί το μέγεθος της αδικίας, γιατί μόνο τότε θα μπορέσει να το μεταδωσει και στα παιδιά, δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα. Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρουμε!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νομίζω ότι μιλάω για την πλειοψηφία όταν λέω ότι θέλουμε update από το update. Καλή δύναμη φίλη μου!
Εγώ δεν κατάλαβα αν εννοείς ότι δεν βοηθάει αρκετά ή ότι δεν το κάνει με χαρά… Και γω που είμαι γυναίκα τις δουλειές του σπιτιού τις κάνω επειδή πρέπει να γίνουν και δεν γίνεται αλλιώς…
Εγώ το καταλαβαίνω ως εξής: ότι ο άντρας της καταβαθος πιστεύει ότι οι δουλειές ειναι μόνο ευθύνη της γραφουσας αλλα επειδή εκείνη δηλώνει ότι δεν μπορεί να τις κάνει και έχει μια απαιτητική δουλειά ο άντρας της το έχει “αποδεχτει” με την έννοια ότι δεν γίνεται διαφορετικά.
Είναι διαφορετικό να κάνεις τις δουλειές επειδή πρέπει να γίνουν από το να τις κάνεις επειδή θεωρείς ότι θα έπρεπε να τις κάνει ο Κώστας αλλά αφού δεν προλαβαίνει, άντε, ας τις κάνεις εσύ -χαριστικα.
Καταλαβαίνω τη διαφορά. Απλά επειδή έχουν πληρωμένη βοήθεια και βοηθάει και εκείνος, εμένα περισσότερο μου φαίνεται ότι δε θα ήθελε να κάνει δουλειές γενικά και όχι επειδή ανήκουν στη σύζυγο. Αν είχαν αρκετά χρήματα ώστε να τα κάνει όλα η πληρωμένη βοήθεια ή γινόντουσαν μαγικά θα ήταν αυτό που ήθελε. Δεν θέλει να γίνει χίλια κομμάτια η γυναίκα του να τα κάνει όλα μόνη της… Αν ήθελε αυτό δε θα βοηθούσε και θα γκρίνιαζε και που δεν γίνονται όλα στην ώρα τους.
Αναφέρει ότι ο σύζυγος βοηθά όπου δεν γίνεται αλλιώς. Δηλαδή ας εξαντληθεί πρώτα η σύζυγος και όταν δεν αντέχει άλλο κάτι θα αναλάβει αυτός. Δεν αναλαμβάνει κάτι με δική του πρωτοβουλία. Κι εμένα θα με πείραζε αυτο.
Αν ίσχυε αυτό η γράφουσα θα ήταν εξαντλημένη κι όχι πιο ξεκούραστη από πριν. Χρειάζεται χρόνος έτσι και αλλιώς για να βρουν καινούργιες ισορροπίες μετά από μια αλλαγή.
καλή αρχή και ευχαριστούμε για το update!Νομίζω εγώ σου είχα γράψει το σχόλιο που αναφέρεις, οπότε χαίρομαι που το έχεις βιώσει όσο θετικά όσο κι εγώ. Αυτό που αναφέρεις λέγεται mental workload, είναι ένας όρος που συνάντησα πολύ πολύ πρόσφατα και μόλις διάβασα το άρθρο ήμουν σε μια φάση “ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΗ”. Θέλω να ανεβάσω κάποιο κείμενο το επόμενο διάστημα γυρω από αυτό, ακόμα ψαχνω τις πηγές μου και είμαι σίγουρη ότι από κάτω θα έχει εκατοντάδες σχόλια από γυναίκες που τους ήρθε η αποκάλυψη 🙁
https://english.emmaclit.com/2017/05/20/you-shouldve-asked/
Αυτό 🙂
Είστε όμως λίγο drama queen….Έχετε έμμισθη βοήθεια, ωραία δουλεια, ως ζευγάρι δεν είστε υστερικοί με την τάξη, έχετε σύζυγο που συμμετέχει σοβαρά στο σπιτι, ΑΛΛΑ δεν χαίρεται, και γι αυτό εσείς στεναχωριεστε, γιατί αισθάνεστε μια τεράστια αδικία!
Κοίτα,το να θεωρούν πως το μεγαλύτερο μερίδιο του νοικοκυριού ή των παιδιών ανήκει στη γυναίκα,το λες και σεξισμό.Και έλλειψη σεβασμού.Και κακομαθησιά.Αυτό νομίζω δεν είναι λίγο για να σε ενοχλεί.
Ποιοι θεωρούν; Ο σύζυγος ψωνίζει και μαγειρεύει και κάνει και άλλες δουλειές, όπως βλέπουμε και από το προηγούμενο post.Αυτες είναι σοβαρές δουλειές, έχει δε το ζεύγος παράλληλα και βοηθό στο σπιτι. Ο σύζυγος δεν διαμαρτύρεται, απλώς δεν του αρέσει, το κάνει γιατί πρεπει, άρα ανταποκρίνεται στην υποχρέωση του. Αυτό είναι προς τιμήν του. Και μένα οι δουλειές δεν μου αρέσουν, τις κάνω γιατί πρεπει Η γυναίκα στεναχωριέται όχι γι αυτά που πράττει ο σύζυγος της, αλλά γι αυτά που έχει στο μυαλό του; Πολύ αδύνατη αιτία στεναχώριας
Αδύνατη αιτία στεναχώριας το να είναι ο άντρας σου σεξιστής?
Πως βγάζετε το συμπέρασμα ότι είναι σεξιστής; Δεν του αρέσουν οι δουλειές του σπιτιού, και ίσως και να πιστεύει ότι κουράζεται, γενικά, περισσότερο από τη γυναίκα του, και ότι γι αυτό είναι δίκαιο εκείνη να αποδίδει περισσότερα στο σπιτι. Που μπορεί να είναι και αλήθεια. Ορίστε δυο λόγοι για την ενδεχόμενη σχετική απροθυμία του που δεν σχετίζονται με σεξισμό. Αλλά ακόμα και αν είχε την εσφαλμένη πεποίθηση ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι περισσότερο αρμοδιοτητα της γυναίκας παρά του άντρα, πεποίθηση δηλ. που είναι πραγματι σεξιστική, δεν το βρίσκω και πάλι αιτία τόσου προβληματισμού και στεναχωριας και “ δεν με… Διαβάστε περισσότερα »
Σωστός ο συλλογισμός αλλά όντως κατανοεί?Αλήθεια,πόσο πιθανό είναι ένας άνθρωπος να αναιρέσει τόσο βαθιές πεποιθήσεις?Μήπως απλά δεν τον παίρνει να μη συμμετέχει?
Αυτο το μακαρι, να δουμε πως θα πάει, ας ελπίσουμε κλπ λες και ειναι στην τυχη του αερα για το ποια θα ειναι η έκβαση των πραγματων με προβληματιζει οταν το λενε. Δεν ειναι τα πραγματα στη μοιρα τους, ας παρουμε τη ζωη μας και τις επιλογες μας στα χερια μας.