Αγαπητή Α μπά και σχολιαστές, γεια σας. Αυτό είναι ένα update σχετικά με το φιλί με τον ροκ σταρ που δεν μπόρεσα να ξεχάσω. Ήθελα πολύ να σας γράψω την ιστορία ολοκληρωμένη αλλά δεν ένιωθα καθόλου έτοιμη για πολύ καιρό μετά. Ήταν ένα γεγονός που με τάραξε πολύ και τότε που έγινε (βλέποντας το γράμμα που έστειλα στη Λένα σχεδόν δεν αναγνωρίζω πως το έγραψα εγώ) αλλά και στη συνέχεια. Να σας ευχαριστήσω πάντως βαθύτατα για το ατελείωτο γέλιο που έριξα με τα τερατώδη σχόλιά σας. Έπαθα σοκ που από το πουθενά μαντέψατε τον τύπο αμέσως. Να διευκρινίσω πως το «ροκ σταρ» το χρησιμοποίησα με ειρωνική διάθεση προς τον εαυτό μου, και καλά η groupie που στα 36 της την προσέχει ο ροκάς της καρδιάς της. Γιατί σαν σωστή groupie έφαγα μεγάλη κατραπακιά τελικά. Θα θελα να σας πω κάποιες λεπτομέρειες: η γνωριμία ήταν τελείως απρόσμενη, ένας φίλος φίλου τον ήξερε και μετά το live ήρθε στο μπαράκι που είχαμε πάει. Εγώ δεν ήξερα καν ότι θα έρθει μέχρι που ανοίγει η πόρτα και τον βλέπω μπροστά μου και μένω κόκκαλο. Το ό,τι ακολούθησε ήταν σαν κινηματογραφική σεκάνς, κοιταχτήκαμε και ήταν σαν να έσβησε κάθε ήχος ρε παιδιά και με πλησίασε, μου μίλησε, απομονωθήκαμε και μιλάγαμε λες και γνωριζόμασταν αιώνες και άρχισαν κατά τη διάρκεια της νύχτας να φεύγουν ένας ένας από την παρέα και κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι είχε φτάσει 5 το πρωί και οι άλλοι είχαν φύγει. Κι εκεί κάπου με φίλησε και ειλικρινά νομίζω πως η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά για δευτερόλεπτα. Και μετά με ρώτησε αν θα με ξαναδεί. Κι εκεί έφαγα τη φρίκη της ζωής μου, μιλάω για τρόμο, γιατί ήξερα πως απείχα μια κρίσιμη στιγμή από το να πω δεν $%#*&# όλα και να πάω εκείνη την ώρα σπίτι του. Και πήρα τη βαθιά ανάσα και του είπα πως δεν γίνεται. Οικτίρω ακόμα τον εαυτό μου που δεν τόλμησα σ αυτόν τουλάχιστον τον άνθρωπο, που τα ‘χει κάνει όλα στη ζωή του, να πω την αλήθεια. Με κοίταξε μ’ αυτό το βλέμμα του και μετά μου έγραψε στο χαρτί από τα τσιγάρα του το τηλέφωνό του και μου είπε να επικοινωνήσω εγώ μαζί του. Τι να πω. Αυτή η λεπτομέρεια νομίζω μου έκαψε τον εγκέφαλο, ελπίζω κάποιες τουλάχιστον να με καταλαβαίνετε. Άτιμη γοητεία, πλανεύτρα πείρα. Και γύρισα σπίτι μου, στον καταπληκτικό σύζυγο, στήριγμά μου, φίλο και άνθρωπό μου, και τις επόμενες εβδομάδες ένιωθα λες και είχα ζήσει το πιο εξωφρενικά ρεαλιστικό όνειρο. Θεώρησα λογικό πως τον είχα εξιδανικεύσει (σε όλη την εφηβεία μου είχα αφίσα στο δωμάτιό μου που πόζαρε πρώτο πλάνο) οπότε προσπάθησα να εκλογικεύσω την κατάσταση, να ψάχνω στο youtube συνεντεύξεις κλπ να τον φέρω στην ανθρώπινή του υπόσταση (μην το δοκιμάσετε, πλήρης αποτυχία). Πάντως κάπου εκεί στο ψάξιμο μου ήρθε κατακούτελα η αλήθεια: ο τραγουδιστής ΜΟΥ είχε σχέση την ίδια περίοδο που έγινε η δική μας φάση. Και η σχέση του ήταν γυναίκα με υπόσταση, όχι καμια τυχαία. Δεν είναι πως πληγώθηκε ο εγωισμός μου, είμαι σίγουρη πως όλο εκείνο το βράδυ υπήρξε πολύ αληθινό, με έπιασαν τα υπαρξιακά μου όμως. Τι διάλο γίνεται δηλαδή. Δεν νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν αγαπούν; Κυνηγούν το ένα πάθος μετά το άλλο; Με ρηχές εμπειρίες γράφουν τέτοιους στίχους; Και μετά διάβασα ένα ποστ στο Α-μπα και όλα σαν να τακτοποιήθηκαν. Όπως λέει η Λένα μας (αν κατάλαβα σωστά) και παντρεμένος να είσαι και ευτυχισμένος, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος στον πλανήτη με τον οποίο να ταιριάζεις. Η θεωρία των μισών του Πλάτωνα δεν ισχύει. Η μονογαμία είναι απόφαση που απαιτεί προσήλωση και πειθαρχία (αυτό είναι δικό μου). Και ο πιο τέλειος σύζυγος δεν μπορεί να σου προσφέρει την αδρεναλίνη της πρώτης γνωριμίας. Επιλέγεις να είσαι με τον άνθρωπό σου και εμμένεις στην επιλογή σου παρά τις σειρήνες που ίσως προκύψουν. Ούτως οι άλλως, οι επιλογές αποκλείουν (αυτό είναι του I.Yalom). Αυτά. Νιώθω εντάξει με τον εαυτό μου (παρόλαυτά ένα σχολιάκι από την common sense της Λένας θα το ήθελα), θεωρώ πως πέτυχα και μια πολύ εξτρίμ περίπτωση (δηλαδή και γυρεύοντας να πήγαινα δεν θα πετύχαινα τέτοια φάση, έχουν περάσει πια μήνες και αναρωτιέμαι καμιά φορά μήπως και δεν έγινε στην πραγματικότητα) και, φυσικά, ακούω κάθε στίχο του και νομίζω πως τον έχει γράψει για μένα, τον βλέπω στην οθόνη και νομίζω πως κοιτάζω τον πιο καταστροφικά γοητευτικό άνδρα που έχω γνωρίσει. Και συνεχίζω με πολλή χαρά τη ζωή μου.
–Penny Lane
Δεν χρειάζεσαι το common sense της Λένας, τα έχεις πει ήδη όλα μόνη σου.
«και παντρεμένος να είσαι και ευτυχισμένος, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος στον πλανήτη με τον οποίο να ταιριάζεις. Η θεωρία των μισών του Πλάτωνα δεν ισχύει. Η μονογαμία είναι απόφαση που απαιτεί προσήλωση και πειθαρχία (αυτό είναι δικό μου). Και ο πιο τέλειος σύζυγος δεν μπορεί να σου προσφέρει την αδρεναλίνη της πρώτης γνωριμίας. Επιλέγεις να είσαι με τον άνθρωπό σου και εμμένεις στην επιλογή σου παρά τις σειρήνες που ίσως προκύψουν. Ούτως οι άλλως, οι επιλογές αποκλείουν (αυτό είναι του I.Yalom). Αυτά.»
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ εσάς που μας κάνετε update σας αγαπάμε λίγο παραπάνω.
Παιδιά μου αυτή είναι η πραγματική ζωή. Σαν ξεπλυμένο γκλίτερ στο δρόμο μετά από βροχή. Αλλά δεν πειράζει, όλα για τους ανθρώπους είναι.
Αχ πόσο χάρηκα με το update σου. Πόσες έχουμε φιλήσει την αφίσα μας; Το έζησες και για μας. Όσο για τα υπόλοιπα που λες συμφωνώ. Αν και δεν επιβεβαίωσες τελικά, αλλά από ότι θυμάμαι η γενική παραδοχή ήταν ο Παυλίδης.
Λευκή Καταιγίδα στο repeat σήμερα για τη φίλη μας #δόξα
Καλά….έξαλλη είμαι. Την ιστορία σήμερα την διάβασα για να καταλάβω το απντειτ. Ρε Τί έχασα! Και μετά σου λενε «τα rom-com δεν βγαίνουν απ τη ζωή.» Πέθανα με τα σχόλια. Ειδικά με Δάντη-Κοργιαλά. Φιλη μην το συζητάς. Και γαμω τις φάσεις ( που λέγαμε και στα 90’s).
Επίσης και εγώ στη θέση σου θα έκλαιγα με τα σχόλια, είχαμε λυσσάξει
Εγώ πάλι πιστεύω ότι δεν κατάλαβες τίποτα από τις απαντήσεις που πήρες στην αρχική σου ερώτηση κι επιλέγεις να ζεις στο ροζ συννεφάκι σου. Ο τύπος την πέφτει σε όλες. Πόσο πιο χύμα να ειπωθεί; 😛
Έλα μωρέ σιγά πια. Αφού και μόνη της βρήκε πως αυτός είχε σχέση ακόμα κι εκείνη την περίοδο. So what, ούτε να τον παντρευτεί ήθελε, ούτε σχέση περίμενε, ούτε τίποτα. Έζησε μια “κινηματογραφική σεκάνς” και τελείωσε. Ας μην υπερβάλουμε.
Υπερβολή είναι να μετατρέπουμε μία ρηχή εμπειρία σε κινηματογραφική σκηνή. Ούτε καν σεκάνς…
Ρηχή για εσένα αγαπητή, για εκείνη ήταν σεκάνς, πώς να το κάνουμε τώρα.
Κάποιος βρίσκεται σε σχέση, την πέφτει σε άλλες όποτε του δοθεί ευκαιρία κι εσύ αυτό το λες “κινηματογραφικό”. Οκ, πάω πάσο, αγαπητή…
Δεν σε ειρωνεύομαι, το αγαπητή ήταν κυριολεκτικό. Για εσένα είναι ένας πέφτουλας, για εκείνη ήταν η αφίσα που είχε στο δωμάτιό της, το ίνδαλμά της. Αυτά δεν μπαίνουν σε κουτάκια, άλλο είναι για εσένα, άλλο για τον άλλο.
Αυτό ακριβώς! Περί ορέξως, κολοκυθόπιτα. Άλλωστε, και τον Ντον Ντρέιπερ αν τον δεις υπό συγκεκριμένο πρίσμα, ανθρωπάκι μοιάζει. Αλλά έχει και άλλες αναγνώσεις.
Γιατί 3,14159265, τόση ανάγκη να την κάνουμε να ξενερώσει;
Κινηματογραφικά το έζησε, ας το κρατήσει έτσι στο μυαλό της, ως μια όμορφη ανάμνηση. Γιατί δηλαδή πρέπει να της το διαλύσουμε και να την κάνουμε να το δει αλλιώς;
Penny Lane εμένα αυτή η ιστορία με έκανε να φτιάξω λογαριασμό εδώ!
διαβάζω τα παλιά σχόλια και γελάω μόνη μου στη δουλειά 😛
Και γω!!! (Μετά τη δουλειά)
Καλέ αυτός μέχρι και σε μια φίλη μου στην Κύπρο την είχε πέσει πριν από λαιβ του
Νομίζω έχουμε παρανοήσει. Το ότι ο Παυλάκος την πέφτει σε κάποιες κοπέλες ενώ έχει σχέση δεν σημαίνει πως την πέφτει σε ΟΛΕΣ. Είναι θέμα προοπτικής διότι είναι δημόσιο πρόσωπο. Και δηλαδής τι έχει η φίλη σου? Τι έχει η Κύπρος?? Εν καταλάβω!
Είπαμε, μετά τα 200 χλμ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ!
Δεν υπάρχουν έλληνες ροκ σταρ. Ο μοναδικός έλληνας ροκ σταρ πέθανε το 1990.
Πω πω και ήτανε και κουκλί…
Παιδιά τι λέμε τώρα; Εννοείται πως έχω αποθηκεύσει την αρχική ερώτηση στους σελιδοδείκτες…
Θα ξεχάσω εγώ που βγήκε ροκ σταρ ο Μαραντίνης; Επίσης να σας πω ότι εγώ τότε είχα σκεφτεί και τον Μανού Τσάο. Ροκ σταρ δεν τον λες αλλά τώρα που το έβαλε σε εισαγωγικά, έμαθε και για τη σχέση που δεν είναι οποία κ οποία, ενισχύουν το επιχείρημα!
Λες;;;;;
Όσο εξελίσσεται ο διάλογος,νομίζω κερδίζει πόντους λόγω της γυναίκας με υπόσταση.
Ο Παύλος δεν έχει τέτοια.