Καλημέρα αγαπητή, θέλω να σε ρωτήσω για τον αδερφό μου και τους φίλους του. Τους είδα πάλι χθες στο πατρικό μου , μεγάλους άντρες πια σαραντάρηδες με μπύρες και πίτσα στο τραπεζάκι του σαλονιού και η μαμά είχε μαζέψει το κεντητό σεμέν και το είχε ακουμπήσει στην πλάτη της πολυθρόνας , μην το λερώσουν ( κι αυτά τα πράγματα δεν ξαναγίνονται ). Κουβέντιαζαν όπως παλιά για τα ίδια θέματα ,μιλούσαν με τον ίδιοτρόπο ,φωνές , γέλια , τα ίδια ανόητα αστεία , μόνο που τώρα επειδή έχουν παντρευτεί και έχουν γίνει μπαμπάδες η θεματολογία τους έχει εμπλουτιστεί , ο τρόπος προσέγγισης παραμένει ίδιος. Κάθησα μαζί τους , έφαγα την πίτσα που απέμεινε (άλλη μια διαφορά τώρα προσέχουν , έχουν κάνει κοιλίτσα, έχουν χοληστερίνη ,παλιά παραγγέλναμε μία οικογενειακή για τον καθένα τους), διαφώνησα με τις ανόητες απόψεις τους , χαχάνισα με τα σαχλά αστεία τους κι όταν σηκώθηκαν να φύγουν , βγήκα απο τη μηχανή του χρόνου , τους φίλησα σταυρωτά κι έστειλα χαιρετίσματα στις γυναίκες τους και φιλιά στα παιδιά τους. Ο αδερφός μου και οι φίλοι του είναι η επιτομή του καλού παιδιού αλλά…. Και οι τρεις είναι μοναχογιοί , ο ένας και μοναχοπαίδι, φίλοι από το σχολείο, συνέχιζαν να βρίσκονται και τα επόμενα χρόνια στο γήπεδο μπάσκετ , για φιλικά ματσάκια , πάντα θα έβλεπαν μαζί σημαντικούς αγώνες και τα αποτελέσματα των εκλογών. Συμπτωματικά και οι τρείς έχασαν σχετικα νωρίς τον πατέρα τους και υπέρ αγαπούσαν τις χήρες μάνες τους που βέβαια τους είχαν τρελή αδυναμία . Μέτριοι στις σπουδές τους ,μέτριοι και στις δουλειές τους, αλλά καλά παιδιά. Και το λέω με περισσότερη τρυφερότητα παρά με ειρωνεία. Πήγαιναν τις μαμάδες για ψώνια ( λαϊκή και σούπερ μάρκετ) , θα τις συνόδευαν σε μνημόσυνα και κηδείες που κανείς δεν εύρισκε το χρόνο να παρευρεθεί, επισκέψεις σε άρρωστους συγγενείς στα νοσοκομεία, θα στηνόντουσαν στην ουρά στο Ι.Κ.Α. για να γράψουν φάρμακα, αιμοδότες όπου χρειαζόταν, παρόντες στις συνελεύσεις της πολυκατοικίας τους. Τίνα πω αν δεν ήταν και εκείνοι δε θα λειτουργούσε ο μικρόκοσμός μας. Το αγκάθι βέβαια ήταν η προσωπική. τους ζωή , αυτά τα καλά παιδιά δε μπορούσαν να βρουν μια καλή και νοικοκυρεμένη κοπέλα, να χαρούν και οι μαμάδες τους, να στρώσουν τα κεντημένα τραπεζομάντηλα της προίκας τους , να ανοίξουν το σπίτι τους οι χήρες μάνες. Δεν ξέρω που τις έβρισκαν τις κοπέλες που τους απασχολούσαν , πάντως , από τα λεγόμενά τους ,ήταν όλες χάλια, άμυαλες, κουτσομπόλες, με κυτταρίτιδα και δεν ήταν να τους έχεις εμπιστοσύνη. Έτσι κατέληγαν οι τρεις τους στο τραπεζάκι του σαλονιού να βλέπουν αγώνες , να τρώνε πίτσα και να αναπτύσσουν θεωρίες συνομωσίας. Εγώ τους αποδεχόμουν όπως ακριβώς ήταν , τους ήξερα μια ζωή και αποτελούσαν μέρος της εφηβικής μου ηλικίας, μου έδιναν και ( ο Θεός να τις κάνει ) συμβουλές για τα “αισθηματικά”… Κάποια στιγμή μετά από πολύ κόπο και ψάξιμο και με τη βοήθεια της γειτονιάς βρήκαν ο καθένας από μία κοπέλα με τα κατάλληλα τυπικά προσόντα και τις παντρεύτηκαν. Σοβαρολογώ , δεν ξέρω πως τα κατάφεραν αλλά οι γυναίκες τους είναι και οι τρεις σα φτιαγμένες από το ίδιο καλούπι. Μικροκαμωμένες, με ξανθιές ανταύγειες , πολύ εμφανίσημες, μοναχοκόρες, καλομαθημένες, με πτυχία και προίκα έτοιμο διαμέρισμα πάνω ή δίπλα από τους γονείς σε βόρειο , νότιο και ανατολικό μεσοαστκό προάστιο αντίστοιχα. Και έγιναν οι στέψεις και οι γάμοι τους μοιάζουν με χρονογράφημα της Έλενας Ακρίτα, και έκαναν και παιδιά και πήραν και δάνεια και κανείς δεν περνάει καλά, και οι γυναίκες τους όλες έχουν παρεξηγηθεί με τις πεθερές τους (τις χήρες μάνες) και δεν πήραν και τα τραπεζομάντηλα , ούτε τα κεντητά ,ούτε αυτά στο βελονάκι και οι συμπέθεροι αντί να ηρεμούν τα πράγματα βάζουν λόγια και τα ανακατεύουν περισσότερο. Κι έχουν οι γιαγιάδες τόσους μήνες να δουν τα εγγονάκια τους (έχουν μαθήματα και πάρτυ και δραστηριότητες) και οι νύφες ούτε τις καλούν στο σπίτι τους , ούτε πατάνε στο δικό τους και τα αγόρια τους έρχονται να τις δουν αραιά και που και σταμάτησαν και το μπάσκετ. Μια ή δυο φορές το χρόνο ο αδερφός μου και οι φίλοι του ξεκλέβουν λίγο χρόνο από τις οικογένειες τους και κανονίζουν με κάποια γελοία δικαιολογία να βρεθούν στο σαλόνι των μαμάδων τους και σαχλαμαρίζουν σα δεκαπεντάχρονοι κάφροι . Και ξέρεις Α Μπα μου δε θυμώνω μαζί τους αλλά τους λυπάμαι που η δική τους διαφυγή από το αδιέξοδο που οι ίδιοι οδήγησαν τις ζωές τους είναι το σαλόνι της μαμάς τους. Πιστεύεις πως είμαι πολύ επιεικής μαζί τους?
– Σαριτέ
Πολύ επιεικής; Πολύ επιεικής;
Τους έχεις στολίσει κανονικότατα σε ένα κατεβατό (με αγάπη πάντα) και ρωτάς αν είσαι επιεικής; Λες ότι τους λυπάσαι και ρωτάς αν είσαι επιεικής;
Μήπως δεν ξέρεις τι σημαίνει επιεικής; Αυτό θα εξηγούσε την ερώτηση.
Δεν τους ξέρω τους ανθρώπους, αλλά θα μπορούσε να είναι μια ακριβής περιγραφή μιας ομάδας. Αυτούς τους χαρακτήρες κάπως όλοι τους αναγνωρίζουμε, και τα γράφεις πολύ ωραία, ακριβώς αυτά που πρέπει για να μπούμε στο κλίμα. Δεν χρειαζόμαστε χρονογράφημα της Έλενας Ακρίτα, αυτό που έγραψες ήταν μια χαρά εύστοχο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Γιατί εσύ τί έκανες τόσο σημαντικό στη ζωή συ ώστε αυθαίρετα να τοποθετηθείς τόσο πιο πάνω από αυτούς και να τους κοιτάς με οίκτο; Ποια είσαι ρε παιδί;
Κάθεσαι και ασχολείσαι με το reunion του αδερφού σου, που συμβαίνει 2 φορές το χρόνο και τρως και τα απομεινάρια της πίτσας τους.
Maggie, νομίζω πως αυτό που έθιξε η γράφουσα έχει να κάνει με τις νοοτροπίες με τις οποίες μεγαλώσαμε, τα κριτήρια που αναπτύξαμε και τους τρόπους που μάθαμε να σχετιζόμαστε. Και ίσως τις πιθανές συνέπειες αυτών. Δεν τον είπε κακομοίρη τον αδερφό της γιατί δεν διασκεδάζει αλλιώς, δεν μίλησε για τη δουλειά του ή το στάτους του. Αλλά θεωρώ πως και σε αυτό το site δεν κρίνουμε τους ανθρώπους από το αν κάνουν οικογένεια ή όχι, από το πόσο καταπληκτικά σε σχέση με άλλους περνάνε τον ελεύθερο χρόνο τους ή από το αν βγάζουν χρήματα ή όχι. Ούτε μοιάζει να ασχολήθηκε… Διαβάστε περισσότερα »
Ένιωσα ότι τοποθετήθηκε σε ψηλότερο βάθρο μιλώντας για μια ομάδα ανθρώπων και φέρνοντας το απ’έξω-απ’έξω σχολίασε με οίκτο τις ζωές τους. Δε χρειάζεται σε ένα κείμενο να πεις αυτολεξεί κακομοιρη κάποιον, μπορείς να το πεις με χίλιους τρόπους και η κοπέλα αυτό έκανε. “Αλλά θεωρώ πως και σε αυτό το site δεν κρίνουμε τους ανθρώπους από το αν κάνουν οικογένεια ή όχι, από το πόσο καταπληκτικά σε σχέση με άλλους περνάνε τον ελεύθερο χρόνο τους ή από το αν βγάζουν χρήματα ή όχι.” Όλο το κείμενό της είναι βασισμένο στο σχολιασμό κάποιων ανθρώπων ακριβώς στα θέματα των μανάδων τους, στης… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ βρε παιδιά (Maggie, δεν απευθύνομαι μόνο σε εσένα) γιατί είμαστε τόσο έτοιμοι να παρεξηγήσουμε κάποιον και όχι να τον κατανοήσουμε? Και έχοντας και υπόψη μας πως ο γραπτός λόγος πολλές φορές δεν είναι εύκολος. Δεν λέω να μην δείξουμε πού μπορεί να κάνει λάθος, άλλωστε κάποιος έστειλε ερώτηση για να μάθει και τη γνώμη μας, δεν απαντήσαμε σε κάποιον αυθαίρετα. Αλλά και πάλι, γιατί να είναι πιο εύκολο να τον κατακρίνουμε και πολλές φορές να τον προσβάλουμε κι όλας? Δεν ξέρω αν η ερωτώσα θεωρεί κακομοιριά την οικογένεια και τα παιδιά, το να βρίσκεσαι με φίλους στο πατρικό σου… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ βρε Κασσάνδρα, Πώρωση; Πώρωση: -η μετατροπή κάποιου σε αναίσθητο ως προς ζητήματα ηθικής, ηθική αναισθησία εξαχρείωση -η συναισθηματική ένδεια (οικείο) φανατισμός, πάθος, κόλλημα και (συνεκδοχικά) το αντικείμενο του πάθους ή του φανατισμού. Καθώς αναφέρεις ότι μπορεί να μην είναι εύκολος ο γραπτός λόγος, μάλλον έκανες λάθος χρήση της λέξης. Δεν ξημεροβραδιάζομαι με την έγνοια της. Δεν έχω φανατιστεί, δεν έχω κάποιο κόλλημα συγκεκριμένα με αυτήν. Θα ήθελες να συμφωνούμε; Θα ήταν υπέροχο. Έτυχε να διαφωνούμε; Να εκφέρω κάποια γνώμη που δεν σου άρεσε; Πάλι υπέροχα. Εσύ δεν ξέρεις αν “η ερωτώσα θεωρεί κακομοιριά την οικογένεια και τα παιδιά, το… Διαβάστε περισσότερα »
Να κατανοησουμε τι ακριβως;τις κακιες;τις προσβολες;ηταν απλα ενα αρθρο που απο πανω μεχρι κατω απλα εκραζε.Και το χειροτερο απ ολα ειναι οτι εκραζε ολα οσα ειχαν καταφερει οι αλλοι με τον εναν η τον αλλον τροπο στην ζωη τους και δεν μιλαγε καθολου για την δικη της ζωη..το μονο που ειπε ειναι οτι καθοταν κ αυτοι μαζι τους κ ετρωγε οτι εμεινε..οτι εστελνε χαιρετισματα σε γυναικες που απ οτι καταλαβα δεν συμπαθουσε κ δεν ειχε επαφες καν..και εκρινε οοοοολους αυτους τους ανθρωπους ετσι απλα επειδη μπορουσε..γιατι να μην κριθει;δεν καταλαβαινω.
Ειπε για την δουλεια..ειπε οτι εχουν μετρια μορφωση και μετρια δουλεια.
Χαχαχαχα ενταξει θεα..εγραψες ακριβως την σκεψη μου!!
Όταν μια παλιά μου διευθύντρια μου έλεγε ” θα σου πω κάτι, μη με παρεξηγήσεις, ξέρεις ότι τα λέω από αγάπη”, μετά ακολουθούσε στόλισμα και με έκανε σκουπίδι. Αυτή μου θύμησες.
Το κάζουαλ κουτσομπολιό της ημέρας
Εμένα μου φαίνεται,ότι ζουν ζωή χαρισάμενη.Μια χαρά τακτοποιήθηκαν,χωρίς να παιδευτούν ιδιαίτερα,χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθούν και πολύ από την εφηβεία τους.Ξέρεις τι εξοικονόμηση ενέργειας είναι αυτό;Ξέρεις τι μεγαλείο είναι να μην αναρωτηθείς ποτέ αν αρμενίζεις στραβά και να έρχεται ο γυαλός και να ευθυγραμμίζεται στα μέτρα σου;Χλίδα.Πολυτέλεια.Δεν τους λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους.Τους μακαρίζω.Έχουν τα κουτάκια τους όμορφα όμορφα στη σειρά και νιώθουν ασφαλείς και ευχαριστημένοι μέσα τους.Εσένα μπορεί να σου φαίνονται μίζερα όλα αυτά,αλλά ξέρεις στ’αλήθεια αν ήθελαν και κάτι άλλο;Και δεν καταλαβαίνω αυτό με την επιείκεια.Για ποιο πράγμα θα έπρεπε να τους την πεις ή να θυμώσεις μαζί τους;Που… Διαβάστε περισσότερα »
Μονο εμενα ενοχλησε το υφος της επιεικους κριτη? Απορω γιατι δε μας ανεφερε τα χαρακτηριστικα της δικης της ανωτερης καθημερινοτητας. (Ωραια γραφη, παντως! Να τα λεμε κ αυτα)
Επιεικής δεν είσαι. Αν ουσιαστικά ρωτάς αν θα έπρεπε εσύ να τους βάλεις κάτω και να τους εξηγήσεις πού έκαναν λάθος στη ζωή τους, γιατί αυτό αντιλαμβάνομαι ότι πιστεύεις, τότε από εμένα είναι όχι. Όταν βλέπεις ότι υπάρχει ένα μοτίβο συμπεριφοράς που επαναλαμβάνεται μεταξύ ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά, κάποιος λόγος υπάρχει. Και από αυτά που λες, ο λόγος είναι πως είχαν και οι 3 αυτοί άνδρες ένα δυσανάλογο φορτίο ευθυνών και προσδοκιών από μικροί, και έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να ανταπεξέλθουν. Επιφανειακά είναι μια χαρά επιτυχημένοι, όπως τουλάχιστον ορίζεται στην Ελληνική κοινωνία. Αν ψάχνοντας βαθύτερα, βρίσκεις και κάποιες… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω πάντως ζήλεψα ου βρίσκεται με τους φιλους του εστω και μια φορά το χρόνο και λενε μαλακιες….
Μου λειπουν κατι τέτοια…
Εσύ τι κάνεις στο πατρικό σου;
Γιατί είναι αξιολύπητοι; Επειδή έχουν άλλη κοσμοθεωρία από εσένα; Αλλοίμονο αν θέλαμε όλοι τα ίδια. Πόσο βαρετό θα ήταν!
Γράφεις ωραία. Πρόκειται όντως για μια ακριβή περιγραφή ατόμων που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε. Ωστόσο, το κείμενο αυτό είναι τόσο φτωχό σε ενσυναίσθηση και τόσο πλούσιο σε entitlement και υπεροψία, που μου προκαλεί περισσότερη αποστροφή για τον αφηγητή παρά για τα άτομα τα οποία περιγράφει-και δεν νομίζω ότι ήταν αυτός ο σκοπός του… Δούλεψε το περισσότερο και στείλε κι άλλα!