Αγαπητή «Α, μπα»: Τόσο εύκολα ξεχνούν οι άνθρωποι τις όμορφες στιγμές;

Αγαπητή Α, μπα , εύχομαι να συνεχίσεις να δίνεις συμβουλές στους αναγνώστες σου με τη δική σου μοναδική πινελιά. Διαβάζοντας ποικίλα θέματα στη στήλη σου και διακρίνοντας την ευθύτητα των λεγομένων σου αφορμίστηκα κι εγώ ώστε να πω τη δική μου ιστορία. Η ιστορία μου ξεκινά έξι χρόνια πριν, όταν πλέον είχα περάσει στη σχολή που επιθυμούσα και ξεκινούσα μια ‘’νέα’’ ζωή. Τότε λοιπόν γνώρισα τον Κώστα μέσω κοινών γνωστών , ένα παιδί αρκετά συνειδητοποιημένο (όσο συνειδητοποιημένο μπορεί να είναι ένα παιδί σε αυτή την ηλικία) και συνάμα χαμηλών τόνων. Η σχέση αυτή κράτησε τέσσερα χρόνια, όσα και τα χρόνια των σπουδών μας. Για να σας δώσω μια εικόνα της σχέσης, αν και παιδιά ,προσπαθούσαμε να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο, στα όμορφα αλλά και στα άσχημα, να ωριμάζουμε και να εξελισσόμαστε μαζί, είχαμε βέβαια και σκαμπανεβάσματα, όχι όμως τόσο σημαντικά για κάποιον απ’ τους δυο μας ώστε να οδηγηθούμε στον χωρισμό. Το λάθος απ την πλευρά μου και το είδα δυστυχώς εκ των υστέρων ήταν ότι έδινα περισσότερα στο εμείς και λιγότερα στο εγώ. Ανησυχούσα και νοιαζόμουν για τον Κώστα και ελάχιστα για εμένα, εκείνος όμως ήταν κάπου στη μέση, μου έδειχνε πως με νοιάζεται αλλά πάνω απ’ όλα είναι το μέλλον του , οι επαγγελματικές φιλοδοξίες, Η ΖΩΗ ΤΟΥ μετά τις σπουδές. Έτσι λοιπόν και ενώ τα πράγματα κυλούσαν γενικώς καλά(αν εξαιρέσεις ότι για ένα Καλοκαίρι ήμασταν σε διαφορετικές πόλεις, με την πίεση να παραδώσουμε ο καθένας εργασίες και πτυχιακή), μιλώντας στο τηλέφωνο μου ανακοινώνει πως θέλει να χωρίσουμε γιατί δεν αισθάνεται όπως πρώτα. Μα πως του λέω να αισθάνεσαι το ίδιο; Είναι λογικό με τόση πίεση και άγχος που μας καταβάλει δεν έχουμε το ίδιο πάθος όπως πρώτα. Παρ’ όλα αυτά, το αποδέχτηκα χωρίς ποτέ να ακούσω τον πραγματικό λόγο, μου έλεγε πως εγώ αξίζω τα καλύτερα και πως αυτός είναι πολύ λίγος μπροστά μου κλπ. Η οικειότητα και ο σεβασμός όμως που είχαμε αναπτύξει στάθηκαν πολύ πιο πάνω από όλα αυτά, τουλάχιστον για εμένα, κι έτσι συμφωνήσαμε να κρατήσουμε μια ανθρώπινη επικοινωνία. Το ζήτημα είναι πως το 70% της επικοινωνίας ξεκινούσε από εμένα τουλάχιστον στην αρχή, μέχρι που ξεκίνησε και εκείνος, όταν πλέον αισθάνθηκε ‘’καλά’’ για να πάρει την πρωτοβουλία να μου στείλει. Όταν λοιπόν του έθιξα το συγκεκριμένο ζήτημα μου είπε πως δεν στέλνει πρώτος τις περισσότερες φορές γιατί τον προλαβαίνω εγώ και πως και κείνος θέλει να μιλάμε γιατί το θεωρεί ανθρώπινο. Αγαπητή Α, μπα από τότε που μου ανέφερε αυτά τα λόγια (που ήταν η τελευταία φορά που βρεθήκαμε )δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μου , ούτε καν για να μάθει αν πέρασα στις εισαγωγικές εξετάσεις του Μεταπτυχιακού (που έδινα μετά από 15 ημέρες). Και φυσικά ούτε κι εγώ , γιατί στην τελευταία μας συνάντηση μου είπε χαρακτηριστικά ‘’ καλά δεν έχεις εγωισμό;’’ , μετά βέβαια προσπαθούσε να το σώσει λέγοντας πως είμαι πολύ ανώτερη που του μιλάω και πως εκείνος δεν θα μπορούσε να το κάνει στην θέση μου. Το ερώτημα είναι το εξής: Τόσο εύκολα ξεχνούν οι άνθρωποι τις όμορφες στιγμές; Με τέτοια ευκολία παύουν να νοιάζονται για ένα άτομο που μοιράστηκαν λίγες στιγμές απ’ τη ζωή τους; Νάσια..

Είναι πολύ επικίνδυνο να νοιάζεσαι για κάποιον περισσότερο από όσο νοιάζεσαι για τον εαυτό σου. Δεν είναι κακό από μόνο του, αλλά δεν είναι και καλό από μόνο του. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις εσύ η ίδια ποιο είναι το κίνητρό σου για να το κάνεις. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να το ελέγχεις, όχι ως προς τη γενναιοδωρία, αλλά ως προς την προσδοκία που έχεις για την ανταπόκριση. Επειδή σου τα λέω μπερδεμένα, έχω το εξής ερώτημα. Εστίαζες στο εμείς περισσότερο από ό,τι στο εγώ επειδή το ήθελες, επειδή αυτό ξέρεις και θέλεις να κάνεις, επειδή είχες το ψυχικό απόθεμα,

Ή

Επειδή πίστευες ότι αν φέρεσαι έτσι, θα έχεις ανταπόδοση;

Είναι δύσκολο να απαντήσεις γιατί αυτά τα δυο είναι μπλεγμένα μεταξύ τους. Οι σχέσεις βασίζονται και στην ανταπόδοση. Όμως η «θυσία» είναι ένα χαρακτηριστικό που οι γυναίκες έχουν μάθει να θεωρούν ευγενές, και νομίζουν ότι αυτό τους θα τους εξασφαλίσει την προστασία κάποιου άντρα. Η προτροπή «να είσαι καλό κορίτσι», κάτι που θα έχεις ακούσει πάρα πολλές φορές στη ζωή σου, μπορεί να σου έχει αφήσει αυτό το προβληματικό τσιπ.

Και θα σου πω γιατί πιστεύω ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να έχεις αυτό το προβληματικό τσιπ: διότι αισθάνεσαι σα να σε εξαπάτησαν, ενώ εσύ τα έκανες όλα σύμφωνα με τους κανόνες.

Όταν σου είπε ότι δεν αισθάνεται το ίδιο, δεν εννοούσε ότι αισθάνεται κάτι καινούριο, που είχε εξελιχθεί μαζί με τη σχέση σας, αλλά κάτι λιγότερο, τόσο λίγο που δεν αισθανόταν την ανάγκη να είναι πια μαζί σου. Το γιατί έγινε αυτό, δεν μπορείς να το καταλάβεις τώρα, και δεν είναι κάτι που εξηγείται πάντα με λόγια. Είναι δικό του θέμα, δικές του σκέψεις, δικές του ανάγκες. Το «παρ’ όλα αυτά το αποδέχτηκα» δείχνει την αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα. Δεν είχες άλλη επιλογή από το να το αποδεχτείς, δεν έκανες κάποια υποχώρηση, και δεν υπάρχει «πραγματικός λόγος», εκτός αν μπορείς να αντέξεις την απάντηση «δεν σε γουστάρω πια», γιατί πάνω κάτω, αυτός είναι συνήθως ο λόγος. Η τελευταία φράση που άκουσες «καλά δεν έχεις εγωισμό», δεν προέκυψε φαντάζομαι στα καλά καθούμενα, προηγήθηκε μια ολόκληρη κουβέντα, ή πολλές κουβέντες, που έχεις προσπεράσει. Σου είπε κι άλλα, αλλά δεν ήθελες να τα ακούσεις.

Ήξερε ότι δεν σου φέρεται καλά, και δεν καταλάβαινε γιατί το ανεχόσουν. Εσύ υποστηρίζεις ότι το έκανες λόγω της κοινής σας ιστορίας, αλλά αυτό δεν είναι αρκετά καλός λόγος. Οι σχέσεις μεταλλάσσονται όταν οι συνθήκες αλλάζουν, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι κάθε φορά να προσαρμοζόμαστε. Η επιμονή σου σε μια συμπεριφορά που είχε την αφετηρία της σε μια άλλη σχέση, του παρελθόντος, σε έκανε να φαίνεσαι ασεβής προς τον εαυτό σου, και αυτό, όταν γίνεται εμφανές στους άλλους, τους προκαλεί οίκτο, και ο οίκτος είναι ένα συναίσθημα που φέρνει μεγάλο βάρος. Και οι άλλοι δεν θέλουν να κουβαλούν το βάρος σου, εκτός από πολύ λίγους ανθρώπους, για συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.

Νομίζω ότι δεν ξέρεις πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Ότι δεν ξέρεις πώς να βάζεις όρια στους άλλους. Επειδή φαίνεται σα να ήταν αυτή η πρώτη σου σχέση, ίσως δεν είναι απόδειξη κάποιου μόνιμου τρόπου συμπεριφοράς, αλλά αν στο μέλλον δεις ομοιότητες στον τρόπο που βιώνεις τις σχέσεις σου, μην διστάσεις να πας σε ψυχολόγο για να αναλύσεις τα βαθύτερα σου κίνητρα και τον τρόπο λειτουργίας σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News