Mεγαλώσαμε μαζί θα μπορούσε να πει κανείς, ή τέλος πάντων ζήσαμε ολόκληρη την ενήλικη ζωή μας ως ζευγάρι, γιατί τα φτιάξαμε όταν ήμαστε 20, ήταν η πρώτη σχέση και για τους δυο μας και φτάσαμε 35. Αποφασίσαμε να χωρίσουμε γιατί δεν υπήρχε ιδιαίτερη ερωτική έλξη πια από καμία από τις δυο πλευρές. Αυτό που με δυσκόλεψε είναι το ότι έπρεπε να συνηθίσω χωρίς αυτόν που είχε γίνει πλέον κολλητός και συνοδοιπόρος μου, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε γρήγορα τη ζωή μας και θεωρήσαμε ότι το να μην επικοινωνούμε για ένα διάστημα θα βοηθήσει σε αυτό. Έτσι και έγινε, πέρασε ένας χρόνος χωρίς ουσιαστική επικοινωνία πέρα από λάικ στο φεισμπουκ, ώσπου κάποια στιγμή τον πέτυχα στο δρόμο με μία γυναίκα, η οποία ήταν σε εγκυμοσύνη. Μιλήσαμε, μου τη σύστησε ως κοπέλα του, με παρουσίασε κανονικά ως την προηγούμενη σχέση του για την οποία της είχε μιλήσει με το όνομά μου. Τους είπα ‘συγχαρητήρια’, ήταν περισσότερο ερώτηση παρά ευχή. Ήθελα να αποσπάσω τη λυτρωτική επιβεβαίωση ότι είναι αυτό που νομίζω. Είπαν ‘ευχαριστώ’ και τα πρόσωπά τους έλαμψαν. Συνέχισα τη συζήτηση λες και μια μαζοχιστική βερσιόν του εαυτού μου ζούσε μέσα στο αυτί μου και με εκβίαζε να μιλήσω. Είπαν ότι είναι κορίτσι, ρώτησα αν έχουν αποφασίσει όνομα, ανέφεραν το όνομα της πρώην μέλλουσας πεθεράς μου. Δε θυμάμαι ιδιαίτερα τον τρόπο που αποχαιρετιστήκαμε, μόνο ότι ακύρωσα ό,τι είχα κανονίσει εκείνη την ημέρα και γύρισα σπίτι μου να κλάψω. Η ιδέα ότι έχει νέα σχέση είναι κάτι που μου προκαλεί αυθόρμητη χαρά, δεν ήθελα να συνεχίσει η σχέση μας, αυτή την περίοδο είμαι μάλιστα ερωτευμένη ήδη με κάποιον άλλον. Αυτό που ένιωσα ως υπέρτατη προδοσία ήταν ότι αποφάσισε να κάνει παιδί. Κάτι που από τότε που ήμαστε 20 απεχθανόμασταν σαν ιδέα, συζητούσαμε πάντα πόσο σίγουροι είμαστε για το ότι θέλουμε να ζήσουμε childfree, πηγαίναμε κόντρα σε σόγια και κοινωνικό περίγυρο που ειδικά μετά τα 30 μας είχαν δώσει γκάζια στη συναισθηματική πίεση και κριτική της αντιδημοφιλούς απόφασής μας. Ένιωσα ότι είχα ένα σύμμαχο σε μία γενναία απόφαση που πήραμε μαζί και με το που έστριψα από τη γωνία, γύρισα και τον είδα να με προδίδει. Όλες αυτές οι συνωμοτικές κουβέντες, ότι μπορούμε σε πείσμα των κοινωνικών μύθων, να ζήσουμε σαν άνθρωποι, χωρίς να φέρουμε άλλους ανθρώπους στον κόσμο, όλη η αγάπη που τρέφαμε στο όραμα μιας πιο ανέμελης συντροφικότητας από αυτή της μεγάλης οικογένειας, όλα αυτά κυριολεκτικά εξευτελίστηκαν όταν τον πέτυχα ούτε ένα χρόνο μετά το χωρισμό μας, με μία γυναίκα γκαστρωμένη και ένα παιδί που μάλιστα θα πάρει και πατροπαράδοτα το όνομα της μαμάς του. Δεν σου κρύβω ότι όλες αυτές οι αμφιβολίες οποιασδήποτε γυναίκας πλησιάζει τα 40 και έχει αποφασίσει ότι η μητρότητα δεν της ταιριάζει, ζωντάνεψαν και με έπνιξαν, με γύρισαν δέκα βήματα πίσω στην αυτογνωσία και την ασφάλεια των επιλογών μου.
–ήθελα απλώς να τα γράψω. Τα σχόλιά σου/σας παραπάνω από καλοδεχούμενα..
Οι επιλογές σου ήταν ασφαλείς μόνο όσο είχες κάποιον άλλον να τις επιβεβαιώνει;
Δεν ισχύει ότι οποιαδήποτε γυναίκα που πλησιάζει τα σαράντα και έχει αποφασίσει ότι η μητρότητα δεν της ταιριάζει, έχει και αμφιβολίες. Υπάρχουν γυναίκες που τα πλησιάζουν και τα έχουν περάσει και δεν αμφέβαλλαν ποτέ για την απόφαση τους να μην κάνουν παιδιά. Έχεις αμφιβολίες επειδή έχεις αμφιβολίες, αυτό είναι δικό σου θέμα, και χρειάζεται να τις αντιμετωπίσεις, ανεξάρτητα από την δική του πορεία. Το τι κάνει αυτός με την δική του αυτοπραγμάτωση δεν ακυρώνει την δική σου στάση, δεν ήταν κάποια ιδιωτική σας συνωμοσία που προδόθηκε, ήταν μια στάση δυο ανθρώπων που έτυχε να συμφωνούν (ή έτσι φαινόταν). Εσύ πρέπει να ξέρεις αν θέλεις παιδιά, αυτός (ο οποιοσδήποτε αυτός) πρέπει να ξέρει αν θέλει παιδιά, και αν συμφωνείτε, τότε έχετε μια σχέση με προοπτική διάρκειας. Όχι εγγύηση διάρκειας, γιατί κάποιος μπορεί να αλλάξει γνώμη. Προοπτική.
Τώρα να πω την αλήθεια δεν θα δεχτώ ως δεδομένο ότι έλαμψαν τα μάτια τους. Θα το έβλεπες έτσι κι αλλιώς, στην κατάσταση που ήσουν, πώς να το κάνουμε, δεν είσαι αξιόπιστη μάρτυρας. Επειδή έκανε τώρα παιδί ενώ για δεκαπέντε χρόνια έλεγε ότι ήθελε, δεν είναι απαραίτητα απόδειξη ότι πάντα ήθελε, ούτε ότι δεν ήθελε μαζί σου. Μπορεί να σημαίνει ότι κάνει ό,τι του λένε οι γυναίκες του, γιατί αυτός δεν ξέρει τι θέλει. Δεν τον ξέρω, ούτε λέω ότι αυτό έγινε, λέω ότι δεν βγαίνει το συμπέρασμα που έβγαλες, όχι απαραίτητα.
Κάποια άλλη στη θέση σου μπορεί να τον λυπόταν, αντί να μπει στο λούκι να αμφισβητεί μια τόσο θεμελιώδη προσωπική απόφαση. Επειδή η αντίδραση σου δεν είναι νομοτελειακά αναμενόμενη, κι επειδή δεν υπάρχει λόγος να επιμένεις σε μια απόφαση για την οποία έχεις αμφιβολίες, και επειδή έχεις ακόμα πιθανότητες να κάνεις παιδί, πρέπει να καταλάβεις τι θέλεις, και ο πιο γρήγορος και ασφαλής τρόπος είναι με θεραπεία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η λέξη γκαστρωμένη είναι για μένα απο τις χειρότερες κακόηχες λέξεις που υπάρχουν στην ελληνική γλώσσα.
Όπως και το κοροϊδευτικό του “γκαστρούλα”.
“Γκαστρούλα” μπλιαχ
Πρώτη φορά το ακούω αυτό το “γκαστρούλα” 😮 Μπορούσα να ζήσω και χωρίς να το ξέρω πάντως, είναι ακόμα πιο άθλιο και απο το “γκαστρωμένη”.
Υπαρχει τετοιο πραμα;;;
Χρησιμοποιείτε από πολλούς σε νησιά η λέξη γκαστρωμενη και για αυτούς δεν έχει αρνητική χροιά..
Ναι κοίτα, και εγώ έχει τύχει να το ακούσω απο μια γλυκήτατη γνωστή μου σε ένα χωριό για τη νύφη της και δεν μου κακοφάνηκε γιατί προφανώς έιναι μια λέξη, κακόηχη όπως είπα, αλλά που σε αυτούς δεν έχει αρνητική χροιά. Εδώ όμως έχουμε μια 35χρόνη cool τύπισα που θέλει να ζήσει child free και το θεωρεί και απίστευτο κατόρθωμα που χαρακτηρίζει έτσι την επόμενη του πρώην. Δεν την χαρακτηρίζει έτυσι στην κολλητή της πάνω στα νέυρα της, αλλά σε μια γραπτή ερώτηση η οποία θα δημοσιευτεί δημόσια, ανώνυμα μεν, αλλά δημόσια. Μια χαρά αρνητική και υποτιμιτική διάθεση είχε.
@Betty Boop Νομίζω ότι χρησιμοποιεί αυτή την τόσο κακή λέξη όχι ακριβώς υποτιμητικά, αλλά για να εκδηλώσει την απέχθεια απέναντι στον πρώην σύντροφο κι ενδεχομένως και την κοπέλα. Επιλέγει μια άσχημη λέξη για να αποτυπώσει τα άσχημα συναισθήματα που πυροδοτήθηκαν μέσα της.
Μπα σε βρίσκω αρκετά επιεική.
Εγώ πάλι δεν νομίζω καθόλου. Αναφέρει ότι οτι εξευτελίστηκε η συμμαχία τους και στην συνέχεια εξευτελιζει και η ίδια την κατάσταση μιλωντας για την “γκαστρωμένη” και κοροϊδεύοντας την αποφασή των πληβείων να βαφτίσουν το παιδί με το ονομα της πεθεράς. Επειδη εσυ της καταλογίζεις ελαφρυντικά, δεν σημαίνει ότι τα δικαιουται κιολας. Είναι απο τα βήματα που κανεις στην ζωή σου, χωρις να υπολογιζεις οτι οφειλεις και κάποιου είδους απολογια σε πρώην.
Πού τα είδες τα ελαφρυντικά; Γιατί σίγουρα δεν της δίνω. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι όσο έγραφε, τόσο φορτιζόταν, γι’ αυτό και το “γκαστρωμένη” στο τέλος. Για εμένα εδώ δεν είναι υποτιμητική λέξη, αλλά λέξη φορτισμένη με κακία, ειρωνεία και ζήλια. Ζήλεψε, ενοχλήθηκε, στενοχωρήθηκε, τρελάθηκε και δεν ξέρω αν είναι επειδή τον θέλει ακόμη και πίστευε ότι θα τα ξαναβρούν κάποτε ή επειδή το childfree δεν ήταν συνειδητή της επιλογή.
Τόσο μένος και κακό δεν είναι επειδή απλά τον είδε με άλλη. Η εγκυμοσύνη είναι σαν ταφόπλακα του έρωτα, λες ότι αφού έκανε παιδί με άλλη, πάει, τέλος.
και αφού διαβάζω όλα τα πολίτικαλ κορέκτ φτάνω στο πραγματικό συναίσθημα και στην πραγματική πολιτική στάση: “όλα αυτά κυριολεκτικά εξευτελίστηκαν όταν τον πέτυχα ούτε ένα χρόνο μετά το χωρισμό μας, με μία γυναίκα γκαστρωμένη”. Το “γκαστρωμένη” τα είπε όλα για τη γράφουσα. Και σόρυ που είμαι απόλυτη, αλλά νομίζω ότι κάποια πράγματα είναι ενδεικτικά και όλα τα άλλα μάντολες.
Κι εγώ από τα 20 ήξερα ότι δεν ήθελα παιδιά. Γύρω στα 25 σκέφτηκα ότι δεν μπορώ να δεσμεύω τα θέλω του εαυτού μου στο μέλλον κι έπαψα να το δηλώνω τόσο απόλυτα. Στα 32 κατάλαβα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να θέλω. Το μόνο που άλλαξε με τα χρόνια είναι ότι σταμάτησα να βλέπω σαν εξωγήινους αυτούς που ήθελαν. Τώρα, κοντά στα 50 νιώθω πολύ τυχερή που αυτό το θέμα ήταν τόσο ξεκάθαρο μέσα μου που γλίτωσα από πολλές παγίδες και κοινωνικές πιέσεις. Πάντως για τους άντρες στην Ελλάδα είναι πολύ΄εύκολο να αλλάξουν γνώμη και να κάνουν παιδιά. Στο πίσω… Διαβάστε περισσότερα »
Κλασική ιστορία, ο κουλ πρώην που δε θέλει παιδιά και οικογένειες στα 10 χρόνια σχέσης, βρίσκει την επόμενη καπάκι και κάνει όλα αυτά για τα οποία εσύ ήλπιζες κατά βάθος ότι θα κάνει κάποια στιγμή για σένα. Μια φίλη μου που έπαθε ακριβώς το ίδιο έλεγε “είδες; Τον έκανα άνθρωπο και τον βρήκε έτοιμο η άλλη, εγώ μέχρι και για 1 καφέ μάχη έδινα για να βγούμε. ” Οπότε μπορεί να βρεις κι εσύ κάποιον “έτοιμο” κάποια στιγμή πού ξέρεις. 😁
“Τον έκανα άνθρωπο και τον βρήκε έτοιμο η άλλη, εγώ μέχρι και για 1 καφέ μάχη έδινα για να βγούμε.” Χτύπησες ευαίσθητη χορδη, μα καρμπον όμως η αίσθηση! Πολύ φίλη μου η φίλη σου. 😛
Γι΄αυτό καλό θα ήταν να μην μένουμε σε μία σχέση με την κρυφή ελπίδα κατά βάθος ότι θα κάνει ο άλλος κάτι διαφορετικό από αυτό που μας δίνει μέχρι τώρα. Δε μας φταίει η επόμενη “άλλη” και η κάθε “άλλη”, το κεφάλι μας μάς φταίει.
lioness πολύ δίκιο έχεις, δεν έχω βάλει ποτέ κάποιο φταίξιμο στην όποια επόμενη (που δεν ασχολούμαι καν αν υπάρχει κιόλας). Το θέμα δεν είναι η κρυφή ελπίδα μόνο, αλλά ότι προσπαθείς να κάνεις τον άλλο να καταλάβει, το λες το ξαναλες, περνανε οι μήνες τα χρόνια, και σκάς, ενώ μια ωραία πρωϊα σου λέει ένα “μεχρί εδώ είχα να δώσω, γεια σας” και σκέφτεσαι “αυτό ήταν; Τι στο καλό περίμενα, αφού τα έβλεπα, δεν ξέρω!” Αλλά έτσι είναι η ρημάδα η αυτογνωσία, πρώτα παθαίνεις και μετά μαθαίνεις! 🙄
Felis μου, δεν απαντάω σε σένα, ήταν ένα γενικό σχόλιο σε αυτά που λέει η Εντελβάις για κρυφή ελπίδα και για τη φίλη της που της φταίει η “άλλη” που τον βρήκε έτοιμο. Όταν έστειλα το σχόλιό μου, δεν υπήρχε καν το δικό σου. Επίσης, δε θα στο έκανα αυτό, κοιτάω πρώτα την καμπούρα μου πάντα. <3<3<3
(παθαίνεις/ μαθαίνεις, αυτό ξαναπές το!)
lioness 🤗🤗🤗
Εδώ όμως η κοπέλα της ερώτησης ΔΕΝ ήθελε και θεωρητικά ακόμα δεν θέλει να κάνει παιδιά. Είναι διαφορετικό να είσαι 10+ χρόνια με κάποιον, να χωρίσεις γιατί εσύ θέλεις παιδιά και αυτός δεν θέλει και στο τέλος να τον δεις με παιδί ενώ εσύ το παλεύει ακόμα. Και είναι τελείως διαφορετικό να δεις έναν άνθρωπο να αλλάζει γνώμη για κάτι που δεν σε επηρέαζε όσο είχατε σχέση και σίγουρα δεν σε επηρεάζει ούτε και σήμερα.
Προτείνω να τους παραλαμβάνουμε έτοιμους. Οι μη έτοιμοι να επιστρέφονται άμεσα.
Προτείνω να υπάρχει και σχετική πιστοποίηση από πρώην.
Μάλιστα. “όλα αυτά κυριολεκτικά εξευτελίστηκαν” “με μια γυναίκα γκαστρωμένη”. Καλύτερα να ψάχνουμε τι πραγματικά μας φταίει… στον εαυτό μας.
“Υπερτατη προδοσία”? “Γκαστρωμενη”? Για αρχή ηρέμησε λίγο. Δεν ξέρεις πως προέκυψε το παιδί, αλλά όπως και να προέκυψε, είμαι σίγουρη ότι δεν το έκαναν επίτηδες που δεν σε ρώτησαν αν συμφωνείς ή όχι… Είναι διαφορετικό το να σου κάνει εντύπωση που δειχνει ν αλλαξε η στάση του επι του θέματος και διαφορετικό αυτό που κάνεις τωρα και το εκλαμβάνεις σαν προσωπική επίθεση. Δεν το ξεραμε οτι θα έπρεπε να σε ρωτήσει μέχρι ποιου σημείου εχει δικαιωμα να προχωρήσει την ζωή του. Ζηλεύεις και τα παγωτά των άλλων ή μόνον όσων ακόμα υπολογίζεις σαν “εσείς οι δύο συνεχίζετε να είστε ένα”?… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω μια λίγο παρόμοια εμπειρία, με πρώην που ήταν αδελφικός φίλος για 10 χρόνια και τώρα δεν είμαστε ο ένας στη ζωή του άλλου. Προσωπικά το μόνο που με στεναχώρησε είναι που ποτέ δε θα γνωρίσω τη μικρή, που δε θα είμαι κομμάτι της ζωής της, ακόμα δεν το ‘χω χωνέψει αυτό. Αν έπαθα πλάκα που ο πιο κάθετος childfree άνθρωπος που γνώριζα, που μαζί τα λέγαμε όπως κι εσείς, έκανε παιδί; Όχι ιδιαίτερα, γιατί η σύντροφός του ήθελε και τη λατρεύει όσο τίποτα. Αν με επηρέασε ως προς τη δική μου childfree επιλογή; Σαφώς, μου επιβεβαίωσε ακόμα περισσότερο ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Αντιλαμβάνομαι πως το σκέφτεσαι και πόνεσα μαζί σου.
Το ερώτημα είναι, ήθελες όντως να μην κάνεις παιδί ή ήθελε εκείνος να μην κάνει παιδί μαζί σου και σε είχε πείσει για αυτό;
Είναι τόσο κοινές αυτές οι ιστορίες, δυστυχώς, ζευγάρια χρόνια πολλά μαζί, μια ζωή μαζί, οι γυναίκες να φτάνουν 30-35-40, να χωρίζουν και οι άντρες να κάνουν παιδί με την αμέσως επόμενη σχέση. Τι είχε η επόμενη που δεν είχε η προηγούμενη; Και πώς ήταν τόσα χρόνια μαζί;
Μια μεγάλη αγκαλιά, γιατί στη θέση σου, το ίδιο θα ένιωθα, και να δεις τι θέλεις πραγματικά, εσύ για εσένα.
Δεν το κάνουν μόνο οι άντρες αυτο, το κάνουμε κι εμεις αρκετα συχνα. Και ο λογος, θεωρώ, ειναι πως αυτός που μένει σε μια σχεση 10 χρονια ειναι ανθρωπος της συντροφικότητας. Και οταν και αν χωρίσει αυτό θα γίνει με τόσο κόπο και πόνο και τόσο δύσκολα ωστε να μη θέλει να το ξαναζήσει… και θα επισφραγίσει τον νεο δεσμό αμέσως ωστε όντως να αποφύγει να το ξαναζήσει.
Λίγα πραγματα πονανε τοσο οσο ο χωρισμός απο μακροχρόνια σχέση. Ειναι σαν ακρωτηριασμός.
Αναφέρομαι περισσότερο σε περιπτώσεις που φάνηκε ότι ο άντρας ήταν αρκετό καιρό με μία γυναίκα, χωρίς να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο γι’ αυτόν. Μία φίλη μου ήταν κάποια χρόνια με έναν άντρα. Εκείνος είχε άρρωστη μαμά. Στα τελευταία της η μαμά του ήταν στο νοσοκομείο. Η φίλη μου καθόταν με τις ώρες μαζί της. Πεθαίνει η μαμά, χωρίζει τη φίλη μου, επειδή ήθελε να μείνει μόνος. Λέει η φίλη μου, θα του στοίχισε ο θάνατος. Σε 1-2 μήνες είχε βρει άλλη, την είχε αφήσει έγκυο και σύντομα παντρεύτηκαν. Η φίλη μου έπαθε σοκ. Δεν είναι σαν να χρησιμοποίησε τη φίλη μου… Διαβάστε περισσότερα »
Apparently δεν είμαι τόσο ζεν. Οκ, το “γκαστρωμένη” και το “προδοσία” δε στέκουν. Αλλά εγώ, αν είχα σχέση με κάποιον 15 χρόνια, και με το που χωρίζαμε έβρισκε αλλη και έκανε παιδιά, ενώ πριν δήλωνε αντίθετος, θα φρίκαρα λίγο. Όχι ανεπανόρθωτα, αλλά θα φρίκαρα. Επίσης δε νομίζω ότι μια νέα σχέση του επί 15ετίας γκόμενού μου θα μου προκαλούσε “αυθόρμητη χαρά”. Αν ψιλογούσταρα ακόμα θα ζήλευα λίγο, αν όχι, θα ένιωθα από ανακούφιση που τον ξεφορτώθηκα ως παγερή αδιαφορία.