Έλεος πια μ αυτόν τον φασισμό των γονέων που σου επιβάλλουν να ακούς τις τσιριχτές φωνουλες του 2χρονου παιδιού τους στο σινεμά, στην καφετέρια, στο εστιατόριο, τις σπρωξιές ανάμεσα στις καρέκλες, γιατί εκεί ακριβώς από πίσω σου θέλει να περάσει το παιδάκι που παίζει κυνηγητό μέσα στην ταβέρνα.. Τις προάλλες σε καφέ σε πλατεία, μια γλυκιά μανούλα κοπανησε 2 φορές την καρέκλα μου με το καροτσάκι, γιατί δεν χωρούσε (παρότι είχα φροντίσει να μην απλωθώ), αλλά της φάνηκε πιο λογικό να βαράει την καρέκλα μου, από το να ζητήσει να μετακινηθώ λίγο να περάσει… Όοοοοοχι, αυτή έχει παιδί, άρα περισσότερα δικαιώματα. Σήμερα, μια άλλη μανούλα ήρθε να δει δραματική ταινία -μη καρτούν- σε θερινό με την 1 έτους κόρη της, η οποία προφανώς βαριόταν και άλλοτε φώναζε και άλλοτε έτρεχε ανάμεσα στα καθίσματα. Γιατί οφείλω να το υποστώ;;; Και τί μπορώ να πω ώστε να δω την ταινία μου ήρεμη; Θεώρησα ότι το “δεν πάτε μια βόλτα πιο κει;”, θα ήταν πολύ παρεμβατικό…
– Ο φασισμός των γονέων
Αν χρησιμοποιείς τη λέξη «φασισμός» για να μας πεις ότι σε ενοχλούν οι φωνές των παιδιών χάνεις το δίκιο σου από τα αποδυτήρια.
Οι άνθρωποι είναι ευγενείς ή αγενείς ή κάτι ενδιάμεσο ανάλογα με την περίσταση, και αυτό είναι εντελώς άσχετο με το αν έχουν παιδιά. Οι «γονείς» δεν είναι μια μάζα με τα ίδια χαρακτηριστικά, ούτε είναι όλα τα παιδιά ίδια. Κάποιος που σπρώχνει καρότσι δεν έχει περισσότερα δικαιώματα, έχει όμως περισσότερες υποχρεώσεις και πρέπει να συντονίσει πολύ περισσότερα πράγματα από σένα που κάθεσαι στην καρέκλα σου, οπότε δεν θα ήταν και τελείως εξωφρενικό να μην το πάρεις προσωπικά και να σκεφτείς πρώτα μήπως δεν υπολόγισε καλά την απόσταση, ή μήπως είναι δύσκολο να περάσει μπροστά από το καρότσι για να το κουμαντάρει ώστε να μην σε τρακάρει. Η άλλη μανούλα ίσως να μην έχει κανέναν να της κρατήσει το μωρό και να μην αντέχει άλλα καρτούν στη ζωή της και ίσως εκείνη την ημέρα το παιδί της να ήταν κάπως ήρεμο και να είπε ‘ας το προσπαθήσω σήμερα, μπορεί να πετύχει’.
Δεν ξέρω. Πόσες φορές σου διέκοψε την θέαση δραματικής ταινίας ένα μωρό, και πόσες φορές ένας ενήλικας που μιλάει, ανοίγει συνέχεια σακουλάκια με πατατάκια και τα τσαλακώνει, στέλνει μηνύματα στο κινητό και γελάει δυνατά σε ακατάλληλα σημεία;
Υπάρχουν περιστάσεις που τα παιδιά είναι πάρα πολύ ενοχλητικά, υπάρχουν γονείς που δεν κάνουν τίποτα για να τα μαζέψουν ή περιορίσουν, υπάρχουν μέρη στα οποία τα παιδιά δεν αρμόζουν, ώρες που δεν είναι για παιδιά, όλα αυτά υπάρχουν. Πρέπει όμως και να καταλαβαίνεις ότι τα παιδιά είναι μέρος της κοινωνίας που ζεις, και θα τα «υποστείς», όπως πρέπει να υποστείς όλους τους ενήλικες, που δεν είναι όλοι τους αξιαγάπητοι. Είναι πολύ εύκολο να αποφύγεις τους μικρούς ανθρώπους. Τα μέρη χωρίς παιδιά είναι πολλά περισσότερα από αυτά που έχουν παιδιά. Αν κάνεις, θα το καταλάβεις 😊
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Να πω κι εγώ την αποψάρα μου ως μητέρα δυο παιδιών, ενός 4 χρόνων και ενός βρέφους. Το μωρό στο σινεμά είναι γαϊδουριά και καφρίλα από τις λίγες…. Τι να κάνουμε, όσο το παιδί σου είναι μωρό δεν μπορείς να πας μαζί του σινεμά… κι άντε ας πούμε λες μήπως πιάσω το λαχείο και κοιμάται στο καρότσι… Αλλά αφού ξύπνησε και άρχισε να ενοχλεί πρέπει να το πάρεις και να φύγεις. Εγώ που άφησα τα παιδιά μου σπίτι και πλήρωσα babysitter τι σου φταίω…. Ο άλλος που όλη μέρα δουλεύει και είπε να πάει να δει μια ταινία με την… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαιρετικό σχόλιο.. απ την αρχή μέχρι το τέλος..
Ευχαριστώ 😄
Συμφωνώ. Και εγώ ζούσα στην μυστηριώδη χώρα της Νορβηγίας και γινόταν το ίδιο. Εδώ τα παιδιά είναι κλεισμένα στους παιδότοπους και στα κδαπ. Είναι δυνατόν 4 χρονων παιδί να είναι κλεισμένο σε αίθουσα; Στειλ’το στίβο,στειλ’το καράτε, στειλ’το κολυμβητήριο..όχι 4 ώρες σε ένα κτηριο για αγγλικά,ζωγραφική, μουσική ,κατασκευές. Καλά και αυτά αλλά πρέπει να εκτονωθούν.
ετσι ακριβως. επειδη καταπιεζομαστε με τα παιδια στο σπιτι, δεν θα βαφτισουμε την καθε καφριλα, δικαιολογημενη…
ο ενας και βασικος λογος που τα ελληνακια κανουν φασαρια ειναι αυτος που ειπες, οτι οι πολεις και το εκπαιδευτικο συστημα δεν ειναι φγιαγμενα για την εκτονωση της ενεργειας των παιδων.
ο αλλος λογος ειναι οτι οι ελληνες οπως και οι ιταλοι εινι φωνακλαδες κι αυτο αντιγραφουν και τα παιδια τους.
Χμ… σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μου τα ιταλάκια είναι πολύ ήσυχα εν σχέσει με τα ισπανάκια, και τα βάζουν κάτω και τα δύο τα ελληνάκια 🙂
Να προσθέσω και τα τουρκάκια και νομίζω πως η λίστα είανι πλήρης 🙂
Διαφωνώ με τους χώρους στην Ελλάδα. Εδώ ζω, εδώ μεγαλώνω το παιδί μου και υπάρχουν χώροι αρκεί ο γονέας να έχει όρεξη. Η παιδική χαρά στην Αθήνα μπορεί να μην είναι πάρκο στη Δανία αλλά το παιδί μια χαρά μπορεί να τρέξει και να εκτονωθεί. Από 2 μηνών υπάρχουν δραστηριότητες για τα παιδιά όπως π.χ. το κολυμβητήριο. Ήλιο έχουμε όλο το χρόνο… Δε φταίνε οι υποδομές αλλά η νοοτροπία. Όσο κουρασμένοι και αν είμαστε αρπάζουμε τον μικρό σχεδόν κάθε απόγευμα και κάνουμε κάτι.. ακόμα και βόλτα στο σούπερ μάρκετ. Στη Δανία ο κόσμος δε δουλεύει; Όλη μέρα τρέχει στα πάρκα;… Διαβάστε περισσότερα »
Clocloudaki, δεν είπα ότι δεν έχει. Είπα ότι επιλέγουν πολλές φορές να μην τα στείλουν ο καθένας για τους λόγους του.
Χαίρομαι που έχει χωρους στην Αθήνα. Εγώ πάντως τώρα που πήγα για διακοπές σε επαρχιακή πόλη, πραγματικά πέρα από την παραλία δεν είχα τι να κάνω (με) τα παιδιά μου. Λίγες και ακατάλληλες παιδικές χαρές και συχνά χωρίς σκιά. Και το να βγω με το καρότσι στο δρόμο επισης γολγοθάς, αφού σε μεγάλα τμήματα δεν έχει πεζοδρόμιο. Ίσως βέβαια να είμαι απλά καλομαθημένη τόσα χρόνια στη Σκανδιναβία. Αυτο που θέλω να πω, ότι εδώ η πόλη διευκολύνει το γονιό, ενώ στην Ελλάδα, ίσως όχι στην Αθήνα (δεν ξέρω), ο γονιός πρέπει να κάνει αρκετή προσπάθεια για πράγματα που εδώ είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή είμαι από αυτούς που δεν έχουν παιδιά και δεν καταλαβαίνω, τι ήθελε να πετύχει η μαμά με το μωρό στο σινεμά; Να κάτσει το μωρό ήσυχο επί μιάμιση ώρα; Δεν πιστεύω ότι υπάρχει γονιός που ξέρει ότι το ενός έτους παιδί του θα κάτσει ήσυχο επί μιάμιση ώρα συνεχόμενα και μάλιστα σε χώρο ξένο, όχι οικείο όπως το σπίτι. Εκτός και αν ο γονιός έχει παραισθήσεις.
κατανοηση θα δειξεις, σε εναν χωρο που ειναι για ολον τον κοσμο, κι αυτο αν ο γονιος κανει ο’τι ειναι εφικτο για να ηρεμησει το παιδι του, οπως το να ασχολειται μαζι του αντι να μασαμπουκιαζει την μπριζολα του. αλλα σε εναν χωρο που δεν ειναι για παιδια και θελει ησυχια οπως το σινεμα ενηλικων, οχι δεν θα δειξεις κατανοηση, ο γονιος πρεπει να δειξει ενσυναισθηση και να μην χαλαει ολων την διασκεδαση επειδη δεν εχει που να παρκαρει το παιδι του (σιγα μην διασκεδαζει το παιδι στο δραματικο εργο. ομηρο το ειχε εκει, για να δει την ταινια η… Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχουν παιδιά που μπορού να το κάνουν, αλλά δεν τα έχεις προσέξει, ακριβώς γιατί κάνουν ησυχία. Μπορεί βέβαια και να ήταν αναίσθητη η μάνα και να μην σκεφτόταν τίποτα, δεν ξέρω, αλλά ούτε εσύ ξέρεις.
Αυτό που ξέρω είναι ότι ο κινηματογράφος δεν είναι για παιδιά ενός έτους. Να δείχνουμε κατανόηση υπό ορισμένες συνθήκες, όχι όποτε του κατέβει του καθενός. Η Franny το έθεσε αρτιότερα.
Οι γονείς μου κι οικογενειακοί φίλοι ακόμα και τώρα 30 χρόνια μετά, λένε πόσο ήσυχη ήμουν σε εστιατόρια, καφέ και μπαρ. Χάρηκα πολύ τα παιδικά μου χρόνια που οι γονείς μου δεν ήθελαν να με παρκάρουν σε γιαγιάδες, νταντάδες κλπ. , πήγαινα παντού μαζί τους, δεν ενοχλούσα τους γύρω μου κι όταν κουραζόμουν/βαριόμουν, έπαιρνα κι έναν υπνάκο στην καρέκλα. 😉 Οπότε θεωρώ πως κάποιος τρόπος υπάρχει να συμπεριφερθούν κόσμια τα μικρά παιδιά έξω, από τους γονείς εξαρτάται.
Καλέ εγώ ήμουν σε τραπέζι γάμου με τους δικούς μου και όταν νύσταξα έγειρα το κεφαλάκι μου δίπλα από το πιάτο με την τούρτα. Και επίσης σε συναυλία στον Λυκαβηττό, κοιμήθηκα πιο πέρα από το ηχείο. Ήμουν βολικό παιδάκι!
Axaxa..Ελπίζω να μην έπεσαν τα μαλλιά στην τούρτα και να πήγε χαμένη! Σε καταλαβαίνω απόλυτα, έχω κοιμηθεί σε συναυλία του Goran Bregovic! Ήμουν μικρή, δεν ήξερα..
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι χώροι αυτοί κατάλληλοι για παιδιά διότι δεν προσφέρουν κατάλληλη απασχόληση για να μην πούμε για το κάπνισμα, τα ωράρια (τι ώρα πηγαίνατε στην ταβέρνα και στα μπαρ?). Οπότε λυπάμαι αλλά όχι δεν έκαναν καθόλου καλά οι γονείς σου (ναι οκ πάλι κουνάω το δάχτυλο) και όχι για κανένα λόγο δεν πρέπει οι γονείς να ενθαρρύνουν το παιδί να έχει τη συμπεριφορά που είχες εσύ διότι δεν ήταν προς το συμφέρον σου ούτε βοηθούσε την ανάπτυξή σου. (Ύπνο στην καρέκλα? Πως να επηρρεάστηκε άραγε η σπονδυλική σου στήλη??).
Όταν είσαι 3-4 χρονών δεν νομίζω ότι παθαίνεις κάτι να μείνεις έξω μέχρι τις 12 το βράδυ μια στο τόσο. Κι όταν λέω μπαρ έννοω τα γνωστά καφέ-μπαρ της δεκαέτιας του 90 που είχαν μεγάλες αυλές κι άνετες καρέκλες σκηνοθέτη. Δεν πηγαίναμε για κλάμπινγκ, αν είναι δυνατόν δεν έχω ανεύθυνους γονείς. Κι η σπονδυλική μου στήλη είναι μια χαρά, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Παθητικοί καπνιστές έχουμε υπάρξει όλοι μας και σήμερα ακόμα στις περισσότερες ταβέρνες *επιτρέπεται* το κάπνισμα. Γονέας δεν είμαι για να ξέρω τι θα κάνω όταν έρθει η ώρα μου αλλά στο μυαλό μου το να κάνεις παιδιά… Διαβάστε περισσότερα »
Και προφανώς δεν υποδεικνύω τρόπους για το μεγάλωμα των παιδιών (δεν είμαι μάνα και δεν καταλαβαίνω) απλά θέλω να πω πως δεν είναι όλα μαύρο ή άσπρο, υπάρχουν κι άλλα χρώματα.
Το ‘χω ξαναπεί και θα το ξαναπώ κι άλλες 1000 φορές. Στο κέντρο που δουλεύω έρχονται παιδιά για λογοθεραπεία και ειδική διαπαιδαγώγηση. Ως ειδική παιδαγωγός 9 στις 10 φορές καταλήγω να κάνω (άτυπη) συμβουλευτική γονέων και (τυπική) ψυχοεκπαίδευση παιδιών γιατί απλά τα παιδιά δεν έχουν μάθει να φέρονται σωστά ούτε στο σπίτι (κυρίως) ούτε στο σχολείο. Αρκετά δε από τα παιδιά με τα οποία δουλεύω έχουν πολύ light δυσκολίες, οι οποίες δεν δικαιολογούν τη συμπεριφορά τους. Πολλοί γονείς δεν ξέρουν να χειρίζονται τα παιδιά τους! Όμως με τη συμπεριφορά που έχουν τα παιδιά δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε ένα απλό… Διαβάστε περισσότερα »
ε πες τα. επιτελους, η φωνη της λογικης..
Σοκοφρέτα, δεν τα λέω όλα αυτά για να τρομάξω τους γονείς 😛
Απλά, το πιστεύω ότι ειδικά στο θέμα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.
Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς και ακόμη χειρότερα οι περισσότεροι παιδαγωγοί ψάχνουν την εύκολη λύση.
Πες μας κι άλλα θέλω να ακούσω παραδείγματα!
Μia Idea, μόνο μια συμβουλή έχω να πω (γιατί τα χω πάρει με πολλούς γονείς τώρα τελευταία) όταν κάποιος ειδικός στον τομέα του, στον οποίο έχετε απευθυνθεί ακριβώς γιατί βλέπετε κάποιες συμπεριφορές στο παιδί σας που δεν μπορείτε να χειριστείτε, ακούστε τον! Μην αρχίζετε τα “Εγώ το ξέρω το παιδί” “Μπα δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο.” “Μήπως είσαι υπερβολική/αυστηρή;” κ.τ.λ.
Ουφ! Τα ‘πα και ξεθύμανα!
γρανίτα, συμφωνώ στον γονιό οφείλει την συμπεριφορά του το παιδί. Δε θα ξεχάσω, κάποιο καλοκαιρι άραζα σε ξαπλώστρα και ξαφνικά πλάτς! σκάει μια νερόβομβα, κάνω έτσι βλέπω ότι μου την πέταξε ένα τόσο δα πλασματάκι που μόλις στεκόταν στα πόδια του. Η γαλλίδα μαμά έσκασε από τη στεναχώρια, κοκκίνησε, το έπιασε και του είπε στα γαλλικα κάτι που είχε τη λέξη sorry μέσα. Αυτό ανένδοτο. Νο! Χαμογέλασα (άσε που με δρόσισε ούτε παραγγελία να το είχα το σκασμένο) και το ξέχασα. Μισή ώρα μετα, βλέπω τη μαμά να έρχεται και κρατώντας το παιδάκι μου λέει “He wants to apologize” και… Διαβάστε περισσότερα »
Έ όχι Αμπα, δεν συμφωνώ καθόλου. Η απάντησή σου μου θυμίζει “ναι αλλά για αυτό δεν λέτε τίποτα”. Το ότι υπάρχουν και ενήλικες που ενοχλούν δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραβλέπουμε τις άσχημες συμπεριφορές των παιδιών. Προσοχή, μιλάω μόνο για παιδιά που γίνονται ενοχλητικά επειδή τρέχουν ανάμεσα στα τραπέζια, κλαίνε συνεχώς λόγω γκρίνιας και όχι τις φυσιολογικές φωνούλες παιδιών που απλά περνάνε καλά. Δεν είμαι Ηρώδης! Είναι ευθύνη των γονέων να μάθουν τρόπους καλής συμπεριφοράς σε διάφορα κοινωνικά περιβάλλοντα. Αυτό το “παιδί είναι, τι να κάνουμε” μου γυρνάει τα μυαλά. Αν είναι πολύ μικρό ή δεν του έχεις μάθει τρόπους… Διαβάστε περισσότερα »
Αμύριστο λουλούδι δυστυχώς οτι τα παιδιά των Γάλλων συμπεριφέρονται πάντα κόσμια είναι μύθος. Εχω ζήσει στη Γαλλιά και εξαρτάται πολύ απ τον γονιό όπως κι εδώ. Και μια προσωπική ιστορία…Φετος τρώγοντας σε παρθαλάσσιο εστιατόριο νησιού βλέποντας το ηλιοβασίλεμα (εκείνη την στιγμή υπήρχε ησυχία γιατί ολοι βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα) ένα τρίχρονο γαλλάκι ήθελε να ανέβει στο διακοσμητικό καράβι που υπήρχε στη μια πλευρά του εστιατορίου. Οι γονείς του ήταν καθισμένοι στην άλλη άκρη που υπήρχε καραβάκι όμως το παιδί ήθελε το άλλο. Ε λοιπόν σε πληροφορω οτι οι γονείς το άφησαν εκεί κι επί ένα τέταρτο τουλάχιστον έκλαιγε και τσίριζε ακριβώς… Διαβάστε περισσότερα »
γενικα, τα παιδια αντιδρουν οπως οι γονεις τους. εχει τυχει σε παραλια να ειναι διπλα μας ενα νεαροτατο ζευγαρι με 2 πολυ μικρα παιδακια. ουτε μπαμπουλες ηταν, ουτε τα χαζευαν, απλα γιατι δεν χρειστηκε.
τα παιδακια ηταν ησυχα σαν τους γονεις τους και δενε νοχλουσαν κανεναν.
απειρες φορες εχουνκατσει κοντας μας φωνακλαδες ,υστερικοι γονεις, με τα φωνακλαδικα και υστερικα παιδια τους. και δεν τα μαζευαν γιατι βαριοντουσαν. τοσο απλο…
Δεν είναι τόσο γραμμικά τα πράγματα δυστυχώς. Υπάρχουν παιδιά πολύ ευαίσθητα που διαισθάνονται αμέσως την ανάγκη της μάνας να αποσυνδεθεί λίγο και να χαλαρώσει πχ και τότε κάνουν τα πάντα για να της τραβήξουν την προσοχή και να ασχοληθεί μαζί τους. Θέλει αγώνα, δεν είναι εύκολο.
Εντελώς αναίτια η άρνηση των γονιών κατά τη γνώμη μου, που δημιούργησε νευρική κρίση στο παιδί (και στους θαμώνες) χωρίς λόγο. Νομίζουν ότι έτσι μαθαίνουν πειθαρχία στα παιδιά τους.
Συμφωνώ και επαυξάνω! Τα περισσότερα καλοκαίρια μου ως παιδί τα είχα περάσει στην Κρήτη, όπου είχε πολλούς Βορειοευρωπαίους και Γάλλους τουρίστες. Στις παραλίες έβλεπες οικογένειες με παιδιά και δεν καταλάβαινες ότι υπήρχαν παιδιά γύρω σου. Έπαιζαν, κολυμπούσαν, όλα χωρίς φωνές και τσιρίδες. Το ίδιο και στις ταβέρνες. Ε τα Σαββατοκύριακα που έρχονταν οι Έλληνες γινόταν το έλα να δεις από φασαρία, γιατί φυσικά μόνο αυτά είναι-παιδιά-τί-να-κάνουμε.
Τα παιδιά αντιγράφουν τον τρόπο συμπεριφοράς που βλέπουν γύρω τους, καθώς μεγαλώνουν. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια χώρα όπου γενικώς οι άνθρωποι μιλούν πιο σιγά και ήρεμα είναι λογικό να αντιγράφει το ίδιο πρότυπο. Αν πας σε ένα ελληνικό εστιατόριο και σε ένα ελβετικό εστιατόριο που έχουν μέσα μόνο ενήλικες σε ποιο πιστεύεις θα έχει μεγαλύτερη ησυχία; Οι Έλληνες είμαστε πιο φασαριόζικοι ως λαός γι αυτό και τα παιδιά μας είναι πιο φασαριόζικα. Κι εμένα η κόρη μου που ζούμε στο εξωτερικό μετά από μια εβδομάδα διακοπών στην Ελλάδα γίνεται άλλο παιδί. Είναι διαφορετικές κουλτούρες. Ο λόγος δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα πάλι η κόρη μου 2 ετών στην ελλάδα έγινε αρνάκι γιατί χόρτασε παιχνίδι έξω, με παιδάκια, στην πλατεία, στο λινάνι. Μόλις γυρίσαμε πίσω αρχίσανε πάλι τα σπαστικά, όχι δεν αλλάζω το πάμπερ, πετάω τα παιχνίδια μου κάτω για να μου δώσεις σημασία, υστερία για να μην πάω για ύπνο κλπ κλπ. Η προσοχή της μαμάς είναι κλειδί τουλάχιστον για κάποια παιδιά.
Απάντησα πιο πάνω
Πόσες φορές διάβασα φέτος για παιδιά μου ενοχλούν. Ενοχλούν στις παραλίες, στα εστιατόρια, στα αεροπλάνα, στους γάμους, στα σουπερ μάρκετ. Και εσύ είσαι κακός γονιός γιατί δεν κάνεις κάτι γι αυτό και δεν σε νοιάζει και είσαι στην κοσμάρα σου. Και βέβαια υπάρχουν και κάτι άλλα κείμενα που σου λένε ότι είναι ανεπίτρεπτο να παίρνεις το παιδί σου στο εστιατόριο και να το βάζεις να βλέπει παιδικά στο κινητό ή να παίζει με το ipad γιατί έτσι δεν επικοινωνείς μαζί του κλπ κλπ Και μετά έχουμε και αυτούς που πειράζονται όταν στα παραπάνω σχόλια τους απαντάς όταν θα κάνεις παιδί… Διαβάστε περισσότερα »
Κολλητηρι νομίζω οτι παραφράζεις την ερώτηση και επικεντρώνεσαι στα σημεία που θες. Ναι ο γονιος που λεει στο παιδί του να πάει να παίξει παραπέρα στο εστιατόριο και δεν ενδιαφέρεται αν χαλάει τον κόσμο είναι κοσμάρα και μέχρι να μάθει αυτός να βάζει όρια στο παιδί να κάτσει σπίτι. Σε κανένα σημείο της ερώτησης δεν επικρίνεται ο γονιός που προσπαθεί να ηρεμήσει το παιδί και δεν τα καταφέρνει ούτε αυτός που του έδωσε το ταμπλετ ή το κινητό (δεν ξέρω αν στο έχουν πει εσένα, εγώ μιλάω για τους σχολιαστές εδώ). Ο γονιός που πάει το μικρό παιδί στον κινηματογράφο… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνω απολύτως BabyDoll.
Αγαπητή babydoll δεν εννοούσα ότι αναφέρεται στην ερώτηση το θέμα με τα Tablet. Χρησιμοποιήσα την ερώτηση για να σχολιάσω διάφορα αντίστοιχα κείμενα που κυκλοφορούν στο ιντερνετ. (για το ταμπλετ δες ας πούμε ένα εδώ https://www.mama365.gr/32778/pros-toys-goneis-poy-dinoyn-sta-paidia-to-tablet-s.html) Επίσης, λες ότι στην ερώτηση δεν επικρίνεται ο γονιός που προσπαθεί, αλλά εγώ δεν βλέπω να λέει κάπου στην ερώτηση ότι ο γονιός δεν προσπαθούσε, βλέπω μια γενική αναφορά σε «Τσιριχτές φωνούλες». Κι εγώ το βρίσκω τραβηγμένο να πας στον κινηματογράφο με ένα τόσο μικρό παιδί, αλλά αν ας πούμε είχε πάει κι άλλες φορές και κοιμόταν εκείνη την ώρα το παιδί στο καρότσι και… Διαβάστε περισσότερα »
Κολλητήρι δε γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου. Ειδικά με αυτό το ουφ στο τέλος. Που εγώ το κάνω βαρύ, πολύ βαρύ γιατί πραγματικά δεν μπορείς να βγάλεις άκρη. Ειδικά στο θέμα του κινητού ένιωθα μέχρι και ντροπή όταν το έδινα ως έσχατη λύση να επέλθει η ηρεμία, κοιτούσα μάλιστα τριγύρω να δω με τι βλέμμα με κοιτάζουν. Πλέον το βγάζω με καμάρι. Ε μα! Προσωπικά πάντως όταν έγινα γονιός κατάλαβα ότι πριν δεν ήξερα τίποτα και δεν μπορούσα να μπω στη θέση του γονέα. Οι αντιδράσεις τους για εμένα τότε ήταν σαν να προσπαθείς να μιλήσεις κινέζικα στη γάτα… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει όπως τα διαβάζω εδώ από διάφορα σχόλια, εμείς που έχουμε παιδιά μικρά (και όχι γαλλάκια) πρέπει να μείνουμε μέσα στο σπίτι για κάμποσα χρόνια. Βέβαια όταν θα χτυπήσουν όλες οι καταθλίψεις θα στείλω εδώ στο ΑΜΠΑ να μου συμπαρασταθείτε! Όμως να προτείνετε άλλα πράγματα όχι να βγαίνω βόλτες με τα παιδιά έξω οκ? Συναισθήματα και σκέψεις όταν είμαι έξω με τα παιδιά μου: 1.Θεέ μου θα καταφέρω να φάω μια μπουκιά σαν άνθρωπος? 2. Πόση ώρα λες να καταφέρουμε να είμαστε καθιστοί σήμερα? (10 λεπτά?) 3. Πόσοι άνθρωποι θα σκεφτούν να μας πουν “μαζεύτε τα τα κωλόπαιδα”? 4. Λες… Διαβάστε περισσότερα »
αυτό που αναφέρεις στο (10) θέλω να επισημάνω για να το λάβουν υπόψη τους όσοι παραπονούνται. η καλή συμπεριφορά στα παιδιά είναι μια διαδικασία, δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να έχουμε παιδιά πειθαρχημένα, ήσυχα, ευγενικά κτλ. 1,5 έτους είναι αδύνατον το παιδί να είναι μαθημένο. ωστόσο, είναι υποχρέωση του γονιού να το μάθει, να το διαπαιδαγωγήσει, να το μαλώσει κτλ, δηλαδή μια διαδικασία καθημερινή και εξελικτική.
Καταλαβαίνεις προφανώς ότι δεν ευθύνεται η εθνικότητα για τα γαλλάκια….
εννοειται οτι τα παιδια πρεπει να τα βγαζεις καθημερινα για βολτα και να μην τα εχεις κλεισμενα σπιτι. να περπατησουν και να παιξουν και να κοιταξουν. δεν νομιζω οτι σε ενα σινεμα με δραματικο εργο για ενηλικες μπορουν να κανουν κατι απ ολα αυτα. υπαρχουν μερη για να περασουν καλα τα παιδια, λεγονται παιδικες χαρες, παιδικα θεατρα, παιδικα σινεμα, ΕΞΟΧΗ, λουναπαρκ, σπιτια με αλλα παιδακια, παιδοχωροι, παιδικα παρτυ, ορεξη ναχεις… οταν ομως πας καπου για να ευχαριστηθεις κι εσυ ως ενηλικας κατι και το εχεις μαζι σου, εννοειται οτι αν ειναι ησυχο, ασχολεισαι μαζι του κι οχι με το φαγητο… Διαβάστε περισσότερα »
καντε εσεις τις διορθωσεις στο σχολιο, με το μυαλο σας. τροποποιηση , γιοκ….
Ρε συ Franny, εμένα μου βγάζει Επεξεργασία δίπλα στο κουμπί Απάντηση λίγο αφού το δημοσιεύσω, και παραμένει η δυνατότητα για μισή ώρα. Τι στο καλό, είμαι σε κάποιο pilot και δεν το ξέρω?!
Μόνο στον υπολογιστή το έχω πάντως – δεν μπορώ να ελέγξω σε iOS τάμπλετ ή κινητό, γιατί δεν με αφήνει να συνδεθώ με fb acct.
ETA: η δυνατότητα επεξεργασίας εμφανίζεται όταν το σχόλιο περάσει “από εποπτεία”.
εχεις δοντι στην διαχειριση, μαλλον. εγω δεν εχω τετοιο πραγμα..
ΑΠΕΚΤΗΣΑ “ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ”!!!
παιρνω ολες τις κακιες μου για την τροποποιηση, πισω!
Πες τα ρε Rubia! Έχουμε διαβάζει τόσες προσωπικές ιστορίες εδώ για την απομόνωση των νέων γονέων και βασικά μητέρων.
Δεν συμφωνώ με αυτό που πολλοί γράφετε, αν δείχνει να το προσπαθεί ο γονιός τότε εντάξει. Δεν είναι μέρος το εστιατόριο για μικρά παιδιά, τέλος. Τι να προσπαθήσει; το ακατόρθωτο; μάταιο είναι. Μόνο αν έχει παιδική χαρά δίπλα μπορούν να ανεχτούν τα παιδιά το εστιατόριο. Μιλάω για μικρές ηλικίες όχι 8-10 χρονών.
Rubia η τελευταία σου φράση μου φαίνεται κάπως χειριστική. Δεν είμαστε οι υπόλοιποι (που τρώμε στην ίδια ταβέρνα) υπεύθυνοι για να μην πάθει η εκάστοτε μητέρα κατάθλιψη. Είτε γιατί κι εμείς μπορεί να είμαστε γονείς που θέλουμε να ξεσκάσουμε χωρίς τα παιδιά μας, είτε γιατί έχουμε ήδη κατάθλιψη και θέλουμε να ξεχαστούμε, είτε γιατί είμαστε ιδιαιτέρως κουρασμένοι/μπαϊλντισμένοι και θέλουμε να χαλαρώσουμε, είτε χίλια δύο και όλα αυτά εκείνη την ώρα που το παιδί του άλλου εκτονώνεται δίπλα μας. Οπότε, σκέψεις των άλλων κάθε φορά που είναι έξω χωρίς παιδιά: 1. Θα καταφέρουμε να φάμε μια μπουκιά σαν άνθρωποι χωρίς τσιρίδες… Διαβάστε περισσότερα »
no_roots μόλις μου ενέτεινες όλα τα αρνητικά μου συναισθήματα που περιέγραψα παραπάνω. Over and out από εμένα.
Πολύ ψυχοφθόρο, δεν έχει νόημα όλο αυτό.
Πλάκα έκανα ρε παιδιά, μάλλον δεν πέτυχε. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι δεν είναι δύο αντίπαλα στρατόπεδα, γονείς-μη γονείς. Δεν μεταλάσσεσαι όταν κάνεις παιδιά – γι’αυτό λέω για ενήλικες μέσα, δεν προσπαθώ να πω “υπάρχουν και χειρότερα”. Όσοι ειναι ευγενείς, παραμένουν ευγενεις και όταν κάνουν παιδιά, και προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο (γι’αυτό λέω ότι ακόμα και συμπεριφορες που φαίνονται επθετικες μπορεί να μην είναι, δεν είναι για τσουβάλιασμα όλοι όσοι κυκλοφορουν με παιδιά). Αυτό ήθελα να γράψω, και δεν έγινε σαφές, όπως φαίνεται. Καταλαβαίνω την ένταση λόγω θέματος, είναι αναμενόμενο, αλλά μην αρπαζόμαστε τόσο εύκολα, και ας… Διαβάστε περισσότερα »
Λένα, το κατάλαβα ως “αν κάνεις παιδιά, θα καταλάβεις σε πόσα μέρη δεν είναι ευπρόσδεκτα, γιατί τότε θα θες να πας και θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν θα μπορείς να τα πάρεις μαζί σου”. Άρα είτε κλείνεις νταντά είτε διαλέγεις να πας αλλού. Δύσκολο να το κάνεις σε εξόδους της τελευταίας στιγμής. Πράγμα που εμένα δεν μου περνούσε από το μυαλό νωρίτερα, γιατί απλά δεν υπήρχε παιδί να μου στενεύει τις επιλογές και δεν μπορούσε να μου πει κανείς ότι δεν θα πάω κάπου. Πώς να το πω, είναι αλλαγή του πλαισίου σκέψης γιατί πρέπει να συνυπολογίσεις κι άλλους παράγοντες εκτός… Διαβάστε περισσότερα »
Το αν θα πας σε ένα μέρος με το παιδί σου ή όχι το κρίνεις από το αν αυτό το μέρος είναι κατάλληλο ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού σου στη συγκεκριμένη ηλικία. Δεν θα πήγαινα το 2χρονο παιδί μου σε σινεμά με την προσδοκία να μείνει αμίλητο και ακουνητο για 2 ώρες, γιατί δεν είναι προς το συμφέρον του παιδιού μου να κάνει το στρατιωτάκι. Θέλει να τρέξει να παίξει και να φωνάξει. Επειδή όμως δεν υπάρχουν πολλά μέρη που να απευθύνονται στα παιδιά (στην ελλάδα έχει πιάσει η μπίζνα των παιδότοπων κι έχει ένα σωρό, εδώ στα ξένα… Διαβάστε περισσότερα »
Ως γνωστόν, ο Μπενίτο Μουσολίνι στήριξε την πολιτική του δράση πάνω στο δικαιωμα των μαναδων να ενοχλούν. Συγγνώμη, αλλά δεν κρατήθηκα, νισάφι με την λανθασμένη χρήση της λέξης φασισμός. Αρχικά, πρέπει να καταλάβεις οτι και οι μαμάδες είναι ανθρωποι. Μπορει να είναι αγενείς, μπορεί να μεγαλώνουν αγενή παιδιά, μπορει να μην μπορουν να κοντρολάρουν ενά καρότσι ή να είναι φριχτα κουρασμένες για να μαζέψουν το μωρο που τσιριζει. Μπορει φυσικά να μην νοιάζονται. Δεν είναι κατι διαφορετικό απο εσένα και απο εμένα. Σε κάθε περίπτωση, αν σε ενοχλουν μπορεις να το επισημάνεις ευγενικά. Να είσαι έτοιμη όμως και για την… Διαβάστε περισσότερα »
Ο Τζιοβάνι Τζεντίλε, οπαδός του Μαρξ και του Χέγκελ, ήταν ο θεωρητικός του φασισμού.
Ο Μουσολίνι είχε τόση σχέση με τον φασισμό όση ο Στάλιν με τον κομμουνισμό.
Από τη wikipedia: Ο φασισμός είναι ριζοσπαστική, αυταρχική και εθνικιστική πολιτική ιδεολογία που έχει ως στόχο να θέσει το έθνος, το οποίο ορίζει βάσει αποκλειστικών βιολογικών, πολιτισμικών και ιστορικών συνθηκών, υπεράνω κάθε άλλης αξίας και να δημιουργήσει μια κινητοποιημένη εθνική κοινότητα.[1] Πρόκειται για εθνικιστική και φυλετική πολιτική ιδεολογία που πρωτοεμφανίζεται στην Ιταλία του Μουσολίνι και αναπτύχθηκε από τους Γερμανούς ναζιστές και άλλους, η οποία προτείνει έναν ολοκληρωτικό τρόπο διακυβέρνησης, από έναν συγκεκριμένο Αρχηγό. Αυτός είναι που θα συνενώσει όλες τις τάξεις σε ένα Έθνος, που μάλιστα είναι το ανώτερο έθνος και έχει προορισμό να κυριαρχήσει στα άλλα, “κατώτερα” έθνη και… Διαβάστε περισσότερα »
Φαντάζομαι ούτε ο Τζιοβανι είχε στο μυαλο του τις αγενεις μανουλες, όχι;
Ω ποσώς, έχετε απόλυτο δίκιο. Απλά έχω μια μικρή διαταραχή. Μ’ αρέσει να βρίσκω την αρχή των πραγμάτων στα κοινωνικά πράγματα.
Ο φασισμός δεν φύτρωσε. Είναι παρακλάδι του μαρξισμού. Καλό είναι να ξέρουμε ποιος έρχεται από πού.
οταν εχεις απαγαγει τον εαυτο σου κ του ζητας κ λυτρα ενα εκατομμυριο ευρω
Θα συμφωνήσω μαζί σου για τη χρήση της λέξης φασισμός. Μου φαίνεται είναι της μόδας τώρα τελευταία με αποτέλεσμα να χρησιμοποιειται όπου να ναι. Αν και δεν έχω παιδιά, μπορώ ,θεωρώ, να μπω στη θέση της μάνας και να καταλάβω έστω και σε γενικό πλαίσιο τη δυσκολία που μπορεί να αντιμετωπίζει. Η έστω μπορώ να καταλάβω ότι μπορεί η καημένη η μάνα να έχει δυσκολίες που ακόμη και αν δεν τις αντιλαμβάνομαι , δικαιολογούν την επιλογή της να φέρει το.παιδι στο σινεμά η να με σπρώξει με το καρότσι κλπ. Ένα πράγμα που με εμποδίζει από το να μπω στη… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι αλήθεια πως οι περισσότεροι δίνουν στα παιδιά τους συγχωροχάρτι για κάθε πιθανή και απίθανη συμπεριφορά. Δεν είμαι της άποψης οτι πρέπει να δεχόμαστε το οτιδήποτε μονο και μόνο επειδή προέρχεται απο ένα παιδάκι. Φυσικά, δεν μαλώνουμε το ανήλικο, αλλά αν παρατραβήξει η ενόχληση μιλάμε ευγενικά με τον ενηλικο που το συνοδευει. Ο ενηλικος είναι υπεύθυνος για το παιδί, να το μαζέψει, να το ηρεμήσει ή να το απομακρύνει γιατι αυτό ειναι η απλή, τυπική κοινωνική ευγένεια. Αν πάω σινεμά, πλήρωσα για να το απολαυσω στις χ συνθηκες. Δεν θα θυμώσω αν ένα παιδάκι κλάψει ή τρέξει, αλλά η ενσυναίσθηση… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία απάντηση! Εμένα δεν με ενοχλούν τα παιδάκια καθώς αποφεύγω επιμελώς τα μέρη που βλέπω μαζεμένες πολλές οικογένειες 😉 Ωστόσο, έχει τύχει να πάμε μεγάλη παρέα σε ακριβούτσικο ιταλικό εστιατόριο με σαφές ”ενήλικο” στιλ και έχουμε μαζί μας ένα 10χρονο παιδί, δεν το λες και μικρό δηλαδή. Και όχι μόνο φώναζε, έτρεχε ανάμεσα στα τραπέζια, έκανε χαμό, οι γονείς του δεν το μαζεύανε, έκαναν λες και ήταν αλλουνού. Εντάξει, ντραπήκαμε όσο ποτέ, χαλάσαμε τη βραδιά στους υπόλοιπους συνδαιτημόνες (και ήταν και 11.30μμ βράδυ Σαββάτου) και εντέλει δεν ξαναβγήκαμε με τη συγκεκριμένη οικογένεια.
Δεν ξέρω αν θα το χαρακτήριζα φασισμό όμως ενοχλήτικό και απαράδεκτο ναι. Και μιλάω για τους γονείς που βαριούνται και αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν ο,τι θέλουν. Γιατί όσοι προσπαθούν να ηρεμήσουν το παιδί δεν μπορούν να κάνουν κάτι πέραν αυτού. ‘Η αυτό ή να κλειστούν στο σπίτι. Και φυσικά δεν θα κλειστούν στο σπίτι. Και είναι ο ίδιος ενήλικας που θα μιλήσει στον κινηματογράφο που θα αφήσει το παιδί του να κάνει το ίδιο. Το πρόβλημα όμως είναι οτι στον ενήλικα μπορείς να πεις να μη μιλήσει, αν το πεις στο παιδί ή κάνεις παρατήρηση στον γονιό θα… Διαβάστε περισσότερα »