Είσαι η πιο όμορφη συνήθεια!! Καιρό τώρα σε διαβάζω και θαυμάζω όλο αυτό που έχει στηθεί από τα χερια σας! Το δικο μου θέμα λοιπον…. Κρίνω! Μα θα μου πεις δεν είναι αυτονόητο εφόσον είμαστε λογικά όντα να κρίνουμε; Ναι υποθέτω… Αλλά και τι γίνεται με το πόσο καλοί άνθρωποι είμαστε μέσα μας; Στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας απέναντι στους άλλους; Να εξηγηθώ. Δεν εννοώ ότι κατακρίνω λεκτικά, δηλαδή αν δε μου ζητηθεί η άποψη δεν την εκφέρω ούτε προσπαθώ να επιβληθώ. Πάραυτα πολλοί γύρω μου μου ζητουν άποψη, πολλές φορές ακούγεται αρκετά τετράγωνη και δεν αρέσει αλλά όλοι μου αναγνωρίζουν το ρεαλιστικό της οπτικής. Το πρόβλημα είναι στο κεφάλι μου. Θες από την υπερπληροφόρηση φιλοσοφικών βιβλίων; Είχα ασχοληθεί πιο παλιά με τη γιόγκα και είχα μπει ένα διάστημα στο τριπάκι του να διωχνεις τις σκέψεις σου. Αργότερα συνειδητοποίησα πόσο λάθος είναι αυτό το σκεπτικό ψάχνωντας ακόμα πιο πολύ και ανακαλύπτοντας ότι όσο διώχνεις μια “αρνητικη σκέψη” αυτή επιμένει και επιμένει. Ετσι λοιπόν αποφάσισα να αγκαλιάζω τις σκέψεις μου και να τις παρατηρω, κι αυτό που παρατηρώ είναι ότι κρίνω πολύ και πρέπει να σου πω ότι κ η στήλη σου με ώθησε σ αυτό γιατι κάθε φορά που διάβαζα κάτι με το οποίο δε συμφωνούσα ξυπνούσε μέσα μου το τέρας της κρίσεως! Να σημειώσω ότι δε θεωρώ πως κρίνω παράλογα πράγματα αλλά όταν ας πούμε πρόκειται για πρόσωπα που αγαπάμε δε θα πρεπε να τους δεχόμαστε όπως είναι και να μη φωλιάζουν αρνητικές σκέψεις γι αυτους στο κεφάλι μας; Από που ξεκινά και που τελειώνει η αποδοχή της μοναδικότητας του αλλου; Εσυ πως το βλέπεις; τα βλέπουμε τα άσχημα, τα δεχόμαστε, ζούμε μ αυτά και όταν ξαναρχονται στη σκέψη φτου κι από την αρχη; Ελπίζω να μην κούρασα! Πολλά φιλιά και καλή συνέχεια!
Δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα τι ρωτάς. Δεν χρειάζεται να κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να μην κάνεις αρνητικές σκέψεις για τους άλλους, ούτε γενικώς, και λες ότι αυτό το κατάλαβες. Οι αρνητικές σκέψεις έχουν θέση στη ζωή μας, όπως και οι υπόλοιπες. Μήπως είσαι θύμα του νεοχιπισμού, του wellness και των Γκουίνεθ Πάλτροου αυτής της γης; Σε πρόδωσε η λέξη «μοναδικότητα».
Πρόβλημα είναι να κρίνεις τους άλλους μόνο αν φτάνεις σε σημείο να μην έχεις φίλους, να μην αγαπάς κανέναν τελικά. Είναι μεγάλο πρόβλημα αν είσαι τόσο επικριτική που καταλήγεις να είσαι μόνη σου, ή με παρέες ανάγκης, χωρίς ουσιαστική επαφή. Μιλάς για κάτι τέτοιο; Αλλιώς είναι κάτι που κάνουμε όλοι μας μέσα στα κεφάλια μας. Κρίνουμε. Δεν είμαστε αμοιβάδες. Όταν δεχόμαστε ερεθίσματα, σκεφτόμαστε αν συμφωνούμε, διαφωνούμε, ελέγχουμε πώς νιώθουμε. Έτσι συνυπάρχουμε με τους άλλους.
Ρωτάς αν πρέπει να δεχόμαστε όλους τους άλλους όπως είναι και να μην σκεφτόμαστε ποτέ «πω πω τι βλακεία είπε τώρα;» Όχι, δεν πρέπει. Δεν μας κάνει αυτό κακούς ανθρώπους. Η αγάπη δεν είναι όπως στα βιβλία του κατηχητικού. Μπορείς να σκεφτείς «τι βλακεία είπε» με απέραντη αγάπη.
Αν τώρα εννοείς ότι υποψιάζεσαι ότι νομίζεις ότι είσαι καλύτερη από όλους τους άλλους και αυτό σε κάνει να νιώθεις άβολα, τότε αλλάζει το πράγμα, και μάλλον είναι όπως σου φαίνεται και ακόμα χειρότερα, και ο λόγος που δεν αρέσει είναι ο τρόπος που μεταφέρεις το μήνυμα. Αλλά πραγματικά, δεν έχω καταλάβει τι θέλεις να πεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“κάθε φορά που διάβαζα κάτι με το οποίο δε συμφωνούσα ξυπνούσε μέσα μου το τέρας της κρίσεως! ”
μήπως δεν είναι η εσωτερική κριτική που κάνεις το πρόβλημά σου αλλά η απολυτότητα των απόψεών σου; Αυτό το απόσπασμα που παρέθεσα αυτό μου δείχνει. Σαν να θεωρείς ότι μόνο εσύ κατέχεις την αλήθεια και το σωστό και όλοι οι άλλοι κάνουν λάθος. Αυτό δεν είναι κριτική.
Προτείνω να προσπαθήσεις πραγματικά να ακούσεις τους άλλους. Και να κάνεις προσπάθεια να καταλάβεις.
δεν σου ασκώ κριτική τώρα (!), προσπαθώ να σε βοηθήσω. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Μήπως εννοείς ότι διαβάζεις ή ακούς κάτι και μέσα σου επαναστατείς, γιατί σου φαίνεται λάθος με την πρώτη; Και θα ήθελες να πεις αμέσως ότι διαφωνείς, έτσι ορθά κοφτά; Ίσως κάποιες φορές αναγνωρίζεις ότι δεν ζήτησε κανείς την άποψή σου, ενώ άλλες δεν είναι ευγενικό, ή θεωρείς ότι δεν σε παίρνει; Καλώς ήρθες στον κόσμο των ενηλίκων, λοιπόν! Μόνο από παιδιά και πολύ νέους συγχωρείται η άκριτη ειλικρίνεια. Από την άλλη δεν γίνεται να θεωρείς ότι όλοι και όλα είναι καλά, όλη την ώρα. Αλίμονο, θα ήσουν τρομακτικά αφελής ή όπως λέει και η Λένα, θύμα του νέου ρεύματος θετικισμού!… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαρτάται από το τι είδους και πως κάνεις την κριτική σου. Έχεις να πεις κάτι θετικό για τα άτομα που κρίνεις; Πόσο κοντά σου είναι, φίλοι σου ή απλοί γνωστοί; Μπορείς να πεις μια ξεκάθαρα θετική κουβέντα για αυτούς ή πάντα λες πρόταση με “αλλά”; Τα εξωτερικεύεις καθόλου ή απλά μένουν σε εσένα από το να πάνε σε αυτούς που απευθύνονται; Μήπως φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο τέλεια πλασμένοι είμαστε όλοι στη γη; Η κριτική δεν είναι κακό πράγμα, ειδικά μεταξύ φίλων βοηθάει την παρέα να γίνει πιο στενή και να προχωρήσει και να βελτιωθεί.… Διαβάστε περισσότερα »
Το σύνηθες είναι να συναντάμε ιδέες, απόψεις και ανθρώπους που έρχονται σε τέλεια αντίθεση με το δικό μας σύστημα αξιών. Αν ήταν αλλιώς ούτε οι σχέσεις, ούτε οι φιλίες θα ήταν δύσκολες. Θα ήμασταν φίλοι και γκόμενοι με όλους.
Όσο μεγαλώνουμε δε, είναι ακόμα πιο δύσκολο καθώς το τοπίο γίνεται πιο σαφές μέσα στο κεφάλι μας. Κατασταλαζουμε στο τι ΔΕΝ θέλουμε γύρω μας.
Δεν είναι φοβερό εκτός κι αν, όπως λέει κι η Λένα, σε απομονώνει από όλους. Το να έχεις λίγους (ελάχιστους) φίλους που επικοινωνείς δεν είναι καθόλου περίεργο. Το “κανέναν” είναι.
Δεν το πολυπιάνω,αλλά θα κάνω μια προσπάθεια,να απαντήσω σε αυτό,που νομίζω,ότι σε απασχολεί.Κάποιες φορές θα γίνουμε και δυσάρεστοι.Δεν μπορεί η κρίση μας να είναι μόνο θετική.Δε γίνονται όλα τέλεια γύρω μας ή όπως τα βλέπουμε εμείς.Έχουμε αντιρρήσεις,αμφιβολίες,μας ξινίζουν πράγματα,μας κλωτσάνε.Δε χρειάζεται βέβαια,να δηλώνουμε πάντα τη διαφωνία μας.Καλό είναι να φιλτράρουμε αυτό που βλέπουμε.Να ακούμε.Να κάνουμε και μια δεύτερη σκέψη.Μπορεί να υπάρχουν κι άλλες πλευρές.Δεν είναι απαραίτητη και η κόντρα.Είναι συνετό ενίοτε να αποφασίσουμε σιωπηλά,ότι δεν υπάρχει λόγος να χαλάσουμε τις καρδιές μας και τη διάθεση μας.Άστο να πάει στο καλό.Δεν πρόκειται,να βρεθεί άκρη.Χρήσιμο είναι να “λογοκρίνουμε” και τη συμπεριφορά μας… Διαβάστε περισσότερα »
Ήθελα να πω κάτι για το θέμα της γιόγκα που αναφέρθηκε μιας και ασχολούμαι λιγάκι. Η φιλοσοφία της γιόγκα δεν μας λέει να διώχνουμε τις κακές σκέψεις, αλλά να κάνουμε αυτό ακριβώς που είπες παρακάτω, να παρατηρούμε τις σκέψεις (αρνητικές ή και θετικές) για να καταλάβουμε γιατί ίσως τις κάνουμε και να εκπαιδευτούμε στον τρόπο ώστε να μην μας επηρεάζουν τόσο. Το να διώχνουμε σκέψεις (αρνητικές ή θετικές) μου ταιριάζει περισσότερο με τη διαδικασία του διαλογισμού, η οποία όμως δεν είναι μία φυσική κατάσταση. Είναι μια άσκηση που γίνεται για πολύ μικρό χρονικό διάστημα και δεν έχει τόσο να κάνει… Διαβάστε περισσότερα »
Ως νεοφώτιστη στο διαλογισμό, να σημειώσω ότι δεν “διώχνεις” τις σκέψεις, αλλά αποφεύγεις να εστιάσεις σε όποια έρχεται στο μυαλό σου. Την παρατηρείς και την “αφήνεις” να φύγει ώστε να επικεντρωθείς και πάλι σε αυτό που σε κρατά ουδέτερο – πχ αναπνοή.
Coming and going, που λεν και στο χωριό μου.
Και ναι γίνεται για μικρά χρονικά διαστήματα, ακόμη για μένα είναι πολύ δύσκολο!
Ναι, σωστά.
Όπως έχει πει και ένας δάσκαλός μου, “εστίασε στα διαστήματα ανάμεσα στις σκέψεις”, που όταν το πρωτοάκουσα σκεφτόμουν “Τι λες ρε δάσκαλε;” και κάπου εκεί χάθηκε όλο το νόημα του διαλογισμού εκείνης της ημέρας. 🙂
Παντως σε ο,τι αφορα τις απαντησεις τις Α,μπα, πιστευω οτι η κριτικη σκεψη ειναι απειρως ωφελιμοτερη απο την παθητικη αποδοχη. Οταν πρωτοαρχισα να διαβαζω τη στηλη -ουτε θυμαμαι ποτε!-, ανακαλυπτα τοσα καινουργια πραγματα, νεες οπτικες γωνιες, διαφορετικες αποψεις, φρεσκο τροπο σκεψης, που απλα ρουφουσα τα παντα σαν το σφουγγαρι κι ο λογος της Λενας ηταν ευαγγελιο. Μολις τακτοποιηθηκαν ολα αυτα τα νεα ερεθισματα στο μυαλο μου, παρατηρησα οτι πλεον δεν συμφωνουσα τυφλα με ο,τι διαβαζα -αν και προφανως σε γενικες γραμμες σπανια διαφωνω καθετα, γι’αυτο ειμαι ακομα εδω αλλωστε. Ε αυτο για μενα ειναι ενδειξη πως ο,τι διαβασα μου διδαξε… Διαβάστε περισσότερα »
” Από που ξεκινά και που τελειώνει η αποδοχή της μοναδικότητας του αλλου;”
απο εκει που εμπλεκεται με την ελευθερια και τα δικαιωματα καποιου αλλου..
Ρωτάς κάτι πραγματικά πολύ πολύπολοκο. Είπες ότι έχεις ασχοληθεί και με γιόγκα. Επειδή κι εγώ έχω παρόμοια εμπειρία και προβληματισμό, νομίζω ότι και στην κρίση πρέπει να γίνεται διάκριση. Η κριτική ικανότητα είναι στοιχείο της ευφυίας, προστατεύει τον άνθρωπο από κινδύνους, γενικά χρειάζεται σε κάθε περίπτωση, να μπορείς να διακρίνεις καταστάσεις και γεγονότα για να μπορείς να συνθέσεις και να δημιουργήσεις. Πλην όμως, στο Δυτικό πολιτισμό (πες το και καπιταλιστικό σύστημα), όλο το αξιακό σύστημα μας, βασίζεται στο διχασμό. Δηλαδή ξεκινάμε από το απλοϊκό καλός – κακός, προχωράμε σε έννοιες εξωτερικές πχ ψηλός – κοντός και φτάνουμε σε βαθύτερες έννοιες… Διαβάστε περισσότερα »