Αγαπητή «Α, μπα»: Το πέος του γιου μου είναι μικρό

Αγαπητοί α, μπα και καυστικοί σχολιαστές. Έχω έναν προβληματισμό τον οποίο χαίρομαι που μπορώ να στείλω ανώνυμα. Έχω έναν γιο 2 ετών. Από την αρχή που έμεινα έγκυος κ είχε φανεί ότι είναι αγόρι, όλοι οι άντρες φίλοι κ γνωστοί έλεγαν “χιουμοριστικά” ότι πω πω η αγορίνα με το τεραστιο εργαλείο, κ θα έχει μια τσουτσου ΝΝΑΑΑΑ κ τέτοια εκπληκτικά σχόλια στα οποία εγώ έμενα αποσβολωμένη. Μετά που γέννησα και άκουγα ακόμα κ μαμμάδες να σχολιάζουν τα τσουτσουνάκια των γιων τους ότι “μέχρι και η γιατρός μας είπε τι τεράστιο πουλάκι μπράβο” άρχισα να προβληματίζομαι στο μα τι σκ@τ@ επιτέλους γίνεται με αυτό το μέγεθος, αλήθεια τώρα μιλάμε για βρέφη. Ωστόσο δεν το κρύβω ότι άρχισε να γίνεται μια περίεργη διαδικασία στο μυαλό μου όσον αφορά το μέγεθος του πέους του παιδιού μου το οποίο άρχισα και να παρατηρώ και να συγκρίνω με άλλα μωρά πχ σε μια αλλαγή πάνας που γινόταν μπροστά μου (μη νομίζετε ότι έγινα και ματάκιας) και κατέληγα στο συμπέρασμα ότι του γιου μου είναι πολύ πολύ μικρό (ενώ ως πριν μου φαινόταν φυσιολογικό γιατί δεν ήξερα). Είναι πλέον 2 ετών κ κάτι κ το πέος του μοιάζει με ενός νεογέννητου. Να σημειώσω ότι και του συζύγου μου το πέος είναι μικρό. Κάτι που οπτικά με ενοχλεί ωστόσο όταν γίνεται η πράξη είναι από αυτά που διπλασιάζονται. (Θεέ μου τι γράφω). Αυτό που νιώθω κάθε φορά σχεδόν που θα δω το πέος του γιου μου στην αλλαγή πάνας ή στο μπάνιο είναι ενόχληση, φόβος, και έγνοια για το τι πρόκειται να βιώσει, ίσως, το παιδί μου όταν έρθει η ώρα της σεξουαλικής του συνεύρεσης. Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ, συνεχώς σκέφτομαι πόσο μικρό είναι και με ενοχλεί που με ενοχλεί μεν αλλά δε ξέρω τι θα μπορούσα να σκεφτώ πιο θετικά ως προς αυτό. Έχω πει στον άντρα μ τις παράνοιές μου κ αυτός μου απαντά “ε και τι να κάνουμε; και του μπαμπά του είναι μικρό και μια χαρά παντρεύτηκε και έκανε και παιδί”. Και μετά αμέσως σκέφτομαι όλες εκείνες τις κοριτσίστικες συζητήσεις που κάναμε στα νιάτα μας για το πόσο την είχε ο ένας και ο άλλος και αν κάποτε κάποιος το είχε μικρό κοροϊδεύαμε και κράζαμε… Δεν ξέρω ποια είναι η ερώτηση, ωστόσο νιώθω ότι αυτό το μέγεθος του πέους στους άντρες πρέπει να είναι ένα τεράστιο άγχος και δε θα ήθελα το παιδί μου αν στην πορεία όντως το πέος του παραμείνει μικρό να βιώσει λόγω τούτου οποιαδήποτε κοροϊδία ή οτιδήποτε. Με ενοχλεί που υπάρχει αυτό μα περισσότερο με ενοχλεί που μπαίνω στο τρυπάκι και δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ.

–μη βαράτε ρε παιδιά τη μάνα

Είναι η ώρα να σταματήσεις να μπαίνεις στο τριπάκι (και όχι τρυπάκι) γιατί είναι όντως κάτι που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον. Δεν είναι «παράνοια». Είναι μεγάλη υπόθεση το μέγεθος για τους άντρες, αλλά περισσότερο για τους άντρες, παρά για τις γυναίκες. Εσείς κράζατε, αλλά εκ των υστέρων – το μέγεθος γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας κατόπιν απόρριψης ή χυλόπιτας, ως παρηγοριά, γιατί κατά τα άλλα, όπως λέει και ο άντρας σου, και γυναίκα βρήκε, και παιδί έκανε. Πρόβλημα υπάρχει αν δεν λειτουργεί, γιατί τότε πρέπει να πας και σε κανέναν γιατρό. Αν λειτουργεί, όλα τα άλλα βρίσκονται.

Αυτό είναι το μήνυμα που χρειάζεται να ακούσει από σένα το παιδί σου, αν έρθει η ώρα που στενοχωρηθεί για το θέμα. Το μέγεθος είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες. Το μυστικό το καλού εραστή είναι να μην σιχαίνεται. Το γράφω πολύ απλοϊκά, αλλά αυτό είναι όλο. Αν αγαπάς το ανθρώπινο σώμα, δηλαδή αρχικά το δικό σου σώμα, και αν δεν σου έχουν μάθει να ντρέπεσαι τις ανθρώπινες λειτουργίες του, τότε γίνεσαι και καλός εραστής.

Το πέος του είναι όπως τα υπόλοιπα του χαρακτηριστικά, και μπορεί να τον απορρίψουν για οποιοδήποτε από αυτά: για το ύψος του, για το βάρος του, για τη μύτη του. Όπως θα τον προετοιμάσεις για την απόρριψη, έτσι θα βάλεις μέσα και αυτό το θέμα. Δεν είναι πιο ειδικό από τα άλλα. Δεν είναι πιο σημαντικό, ούτε είναι ασήμαντο. Ψυχραιμία χρειάζεται.

Πολύ χαίρομαι που ο άντρας σου είναι κουλ με το θέμα. Θα βοηθήσει πολύ την κατάσταση. Γιατί δεν παραδειγματίζεσαι από αυτόν, που είναι και πεοφόρος; Κάτι παραπάνω δεν θα ξέρει που δεν αγχώνεται.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News