Αγαπητή Α,Μπα Είμαι 30 και έχω σχέση περίπου 2 χρόνια με έναν άνδρα αρκετά χρόνια μεγαλύτερο από εμένα, που είναι χωρισμένος, με ένα παιδί 10 ετών. Εδώ και λίγο καιρό συζούμε στο σπίτι του, και αντιμετωπίζω το εξής θέμα: το παιδί μένει με τη μητέρα του δύο τετράγωνα πιο πέρα και αυτό ήταν επιλογή του συντρόφου μου εξαρχής -δεν ήθελε ούτε να συζητήσουμε το ενδεχόμενο να βρούμε ένα σπίτι πιο κοντά στη δουλειά μου πχ. Γενικά το παιδί περνάει μαζί του 3 απογεύματα την εβδομάδα και κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο. Παρόλα αυτά, και τις μέρες που κανονικά είναι στη μαμά του, συχνά θα περάσει πχ μετά το σχολείο να πάρει κάτι που ξέχασε. Ή θα σκάσει μύτη το απόγευμα γιατί περνούσε απέξω. Απλά, απροειδοποίητα, θα βάλει το κλειδί στην πόρτα και θα μπει, κάτι που με αγχώνει και με εκνευρίζει. Και θα αράξει και λίγο μαζί μας, αναλόγως τα κέφια του. Με το παιδί γενικά έχω καλές σχέσεις και περνάμε συνήθως ωραία οι τρεις μας. Με ενοχλεί όμως πάρα πολύ που δεν υπάρχει οριοθέτηση και δεν έχω ιδιωτικότητα στο σπίτι μου έστω και τις λίγες μέρες που περιμένω να την έχω. Όταν έχω διαμαρτυρηθεί στο σύντροφό μου, έχω πάρει την απάντηση ότι το σπίτι είναι και του παιδιού, και τι να κάνει, να του απαγορεύσει να έρχεται; ή να το βάλει να ζητά την άδεια για να έρθει; Οκ, κατανοητό. Εμένα όμως δεν είναι σπίτι μου; Δε δικαιούμαι να ζητώ να γίνονται σεβαστοί οι κανόνες με τους οποίους συμφώνησα πριν συζήσουμε; Είναι παράλογη η απαίτησή μου; Πρέπει να αποδεχθώ ότι οι σχέσεις όπου υπάρχουν παιδιά από προηγούμενες σχέσεις είναι εξ ορισμού ανορίωτες;
-Λίνα
Με τρομάζει ο τρόπος που το βλέπεις, και όχι με την καλή έννοια. Κανόνες; Οι κανόνες του δικαστηρίου; Είναι μια περίπτωση που οι γονείς βρήκαν άκρη και έχουν αρκετή ηρεμία μεταξύ τους ώστε το παιδί να είναι άνετα και με τους δυο κι εσύ μιλάς για «ιδιωτικότητα;» Ιδιωτικότητα; Έχει παιδί ο άνθρωπος. Παιδί. Δεν είναι υποχρέωση, ούτε δουλειά. Είναι το παιδί του, είναι μέρος της ύπαρξής του. Όταν τον γνώρισες, το είχε. Δεν άλλαξε κάποιος κανόνας. Το σπίτι είναι και του παιδιού, όπως ακριβώς σου τα είπε. Είναι σα να μένετε και οι τρεις σε ένα σπίτι. Αυτός είναι ο κανόνας, πάντα αυτός ήταν.
Δεν ξέρω γιατί απαντάει τόσο λογικά στις διαμαρτυρίες σου, γιατί μπαίνει στον κόπο να σου απαντήσει, δηλαδή, και δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι του λες. Αν δεν σου αρέσει που έχει παιδί, φύγε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μπράβο στο σύντροφό σου που δεν είναι ένας πατέρας ακόμα που δεν μπλέκεται και εξαφανίστηκε. Για να έχει το παιδί τέτοιο “θάρρος” και συνήθειες σημαίνει οτι και οι δυο γονείς το έχουν δουλέψει και εχουν βρει ισορροπίες. Για μενα ειναι ένας άνθρωπος αξιοθαύμαστος. Εσένα δε σου φαίνεται αξιοθαύμαστος, αλλά ανορίωτος. Εχετε διαφορετικό όραμα ευτυχίας και στη δική σας περίπτωση αυτή η διαφορά στο όραμα επηρεάζει και ένα παιδί. Σκέψου το καλά.
Συμφωνώ απόλυτα! Η αδερφή μου και εγώ περάσαμέ ένα πολύ άσχημο διαζύγιο και η μητριά μας είχε ανάλογες απαιτήσεις, οι οποίες όσο περνούσε ο καιρός γίνοταν όλο και χειρότερες. Κάποια στιγμή μέχρι και που ζήτησε να στέλνουμε πρώτα μύνημα πριν πάρουμε τηλέφωνο γιατι μπορεί να κάνουν κάτι και να ενοχλήσουμε. Ο πατέρας μου ποτέ δεν είπε όχι. Πήρε πρέφα μόνο όταν ένα βράδυ που άρχισε να μου φωνάζει αυτή να φύγω από το σπίτι και επιδή δεν έφευγα κάλεσε την αστυνομία να με μαζέψει και πέρασα όλο το βράδυ στο τμήμα. Τελικά χώρισαν μετά απο 2 χρόνια και μου ζήτησε… Διαβάστε περισσότερα »
matilda, τι λες τώρα; Δηλαδή οι αστυνομία μάζεψε ένα παιδί έτσι; Πόσο μικρή ήσουν; Έτσι εύκολο είναι να περάσεις το βράδυ στο τμήμα;
Συγγνώμη για την αδιακρισία, αλλά διάβαζα τις προάλλες για μια καταγγελία οικογενειακής βίας, στην οποία οι μπάτσοι είπαν ότι δεν έχουν αρκετά στοιχεία για αυτόφωρο. Μακάρι να ξεπεράσεις όσα έγιναν και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο.
Μr Monopoly, όταν έγινε αυτό το σκηνικό πρέπει να ήμουν 21-23. Ξεκίνησε με φωνές και κάποια στιγμή όταν μου όρμησε αυτή και με έσπρωχνε να φύγω από το σπίτι μπήκε ενδιάμεσα ο πατέρας μου να την σταματήσει και αυτή πήρε τηλ την αστυνομία ότι μπήκα παράνομα στο σπίτι της και ότι της επιτέθηκα (!!!) και ότι φοβάται για την σωματική υγεία της. Προφανώς δεν έγινε αυτό. Για γεύμα είχα πάει και απλά απάντησα σε κάποιες βαρύτατες προσβολές. Για την ακρίβεια ο τσακωμός ξεκίνησε διότι η αδερφή μου δεν είχε περάσει τα σήματα για το δίπλωμα οδήγησης και αυτή είπε ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συνέβη. Μπράβο που το αντιμετωπίζεις με θεραπεία και είσαι σε καλό δρόμο.
Ευχαριστώ πολύ! Να’σαι καλα cycling!
Πω πω. Μπράβο που είσαι τόσο δυνατή.
Νόμιζα ότι έγιναν όταν ήσουν ανήλικη (πάλι φυσικά δε δικαιολογείται), αλλά μπερδεύτηκα με το “όσο μεγάλωνα”.
Πόσο απαράδεκτη η τύπισσα!
Ακουγεται εντελως τρελη η κυριουλα…
😲😲😲😲
Τι διαβάζω παναγία μου. Σοκ. Ματίλντα μου χαίρομαι πολύ που το πάλεψες και είσαι πλέον καλά μετά από όσα πέρασες!
Αδυνατώ να πιστέψω αυτό που μόλις διάβασα.
Matilda λυπάμαι πάρα πολύ που βίωσες κάτι τέτοιο.
Εύχομαι να το ξεπεράσεις όσο πιο σύντομα γίνεται!
Λυπάμαι πάρα πολύ, ελπίζω να είσαι καλύτερα μέρα με τη μέρα
Φούστα σε ευχαριστώ πολύ!
Να σου πάνε όλα καλα, καρδουλα μου. Μια φιλη μου απο το χωριο -που δεν την ξερετε – εύχεται σε κάτι τέτοιους “ανθρώπους” να βρουν κακο τέλος.
Συμφωνώ απόλυτα! Επίσης μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση που δεν βλέπει το θετικό του πράγματος αναφορικά με την ίδια ως εξωγενή παράγοντα, κάτι που εύκολα θα μπορούσε να έχει συμβεί (το παιδί φαίνεται να δέχεται πολύ άνετα τη σχέση τους, τι θέματα θα είχαν σε αντίθετη περίπτωση;)
Χιλια δίκια έχεις, αλλά προσπαθώ με τη θετικη διαπαιδαγώγηση να επισημαίνω τις επιθυμητές συμπεριφορές :Ρ
Το γεγονός ότι κάποιοι θα ήταν χαρουμενοι με τη προοπτική ενός πατερα να βάζει το παιδι του σε δεύτερη μοίρα για χάρη τους και θα το παιρνανε ως θετικο αντί να ακουγανε τη καμπάνα με ξεπερνάει….
Μα πραγματικά αυτό μου κάνει και εμένα εντύπωση. Δεν θα ήθελα με τίποτα να έχω σ΄χεση με έναν άνθρωπο που θα έβαζε το παιδί του σε δεύτερη μοίρα ακόμη και για χάρη μου. Θα ήταν δείγμα οτι ο άνθρωπος είναι απαράδεκτος.
Αυτο ακριβώς daria.
Έλα ντε!! Κι εγώ εκεί σκαλωσα. Επειδή μου έχει τύχει, όχι σχέση, αλλά να γνωρισω χωρισμένο με παιδιά και όταν έφυγε (πρώτη φορά που είχαμε περάσει βράδυ μαζί) το επόμενο πρωί βιαστικά για να πάει στα παιδιά του στην ώρα του, αμέσως μου έκανε θετικό κλικ.
Θυμάμαι κιόλας να το σκέφτομαι, ότι αν ήταν χαλαρός και το ακύρωνε θα με ξενερωνε πάρα πολύ.
Είμαι η μαμά του παιδιού. Όχι του συγκεκριμένου, προφανώς, αλλά ακριβώς ίδια περίπτωση. Ο δικός μας μπαμπάς, βάζει το κλειδί πίσω από την πόρτα και δεν απαντάει στα κουδούνια. Καλύτερα;;;
Πόσο λυπάμαι για αυτό το παιδάκι που νοιώθει ανεπιθύμητος από τον ίδιο του τον πατέρα. Ή μάλλον εύχομαι να είναι πολύ μικρός και να μην καταλαβαίνει τι άχρηστος άνθρωπος του έτυχε για πατέρα
Δεν έχεις καταλάβει κάτι Λίνα. Δεν μένεις με τον σύντροφό σου, μένεις με τον σύντροφό σου και το παιδί του. Το σπίτι είναι του συντρόφου σου και του παιδιού του, εσύ ήρθες να μείνεις και θα προσαρμοστείς με τους κανόνες του σπιτιού. Αυτό που νομίζετε ότι το παιδί είναι ευθύνη του άλλου γονιού και όχι αυτού με τον οποίο έχετε σχέση με ξεπερνάει. Αν αύριο (χτύπα ξύλο) πάθει κάτι η μητέρα του παιδιού ή αποφασίσει να πάει στη Βραζιλία να δουλέψει που νομίζεις ότι θα μείνει το παιδί;
Όχι μόνο αυτό. Εάν αποφασισει το παιδί να περνάει ολόκληρη βδομάδα με τον πατέρα του τι θα κάνει δηλαδη; Θα πει όχι;
Επιπροσθέτως, αν η μητέρα ζουσε με το παιδί, κανενας συντροφος δεν θα διανοούνταν καν να βάλει στοπ στο πότε θα μπαινοβγαίνει το παιδι στο σπίτι. Αλλά για τον πατέρα θεωρείται ενα χόμπι η πατρότητα λες και μπορεί αν γκρινιάξει η σύντροφος να το περιορίσει γιατι τη βολευει καλύτερα.
Δεν χρειάζεται καν να πάει στη Βραζιλία η μητέρα, αν το παιδί είναι 12 ετών και αποφασίσει ότι βολεύεται καλύτερα στο σπίτι του πατέρα, γιατί του αρέσουν τα μπιμπελό, τότε μπορεί να μετακομίσει. Ποιος θα το εμποδίσει? Σπίτι του είναι, έχει και κλειδιά άλλωστε. Φίλη γράφουσα, ο σύντροφός σου πάει πακέτο με ένα παιδί. Έχεις κάθε δικαίωμα να αισθάνεσαι άβολα με την κατάσταση, αλλά δεν μπορείς να του ζητήσεις να την αλλάξει. Θα πρέπει να αποφασίσεις τι είναι πιο σημαντικό για εσένα.
Θα μιλήσω, ούσα στην ίδια κατάσταση: σε σχέση δηλαδή με έναν άντρα με παιδί 10 χρονών. Είμαι 40 βέβαι αλλά παιδιά δικά μου δε θέλω. Θα σε πυροβολήσει πολύς κόσμος στα σχόλια, αλλά εγώ δε θα το κάνω – δε θα σε πω δηλαδή υπερβολική γι’ αυτό που αισθάνεσαι, θα σου πω όμως ότι είναι κάτι που πρέπει να το διαχειριστείς εσύ κυρίως. Γι’ αυτό το παιδί είσαι κι εσύ πια μια γονεϊκή φιγούρα. Δεν είσαι η μαμά του, αλλά είσαι ένας ενήλικας στη ζωή του, ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο, με τη συμπεριφορά σου θα συμβάλεις στο… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε συ Demolition kiwi δεν είναι θέμα “πυροβολισμού”, είναι ότι εδώ η Λίνα δεν καταλαβαίνει ότι το παιδί και ο πατέρας του είναι μια οικογένεια και της επιτρέψανε να μπει στο σπίτι τους και στην οικογένειά τους. Αλλά είναι μια οικογένεια, τι να κάνουμε, οι άνθρωποι πάνε πακέτο με τα παιδιά τους. Ο εκνευρισμός βγαίνει από το γεγονός ότι αν η Λίνα είχε σχέση με την μητέρα του παιδιού θα το θεωρούσε φυσιολογικό ότι το παιδί ζει και μπαινοβγαίνει στο σπίτι της μητέρας του, τώρα όμως που ο γονιός έχει το χρωμόσωμα Υ θεωρεί ότι το παιδί πρέπει να κλείνει… Διαβάστε περισσότερα »
“@mm: Δεν είμαι καθόλου σίγουρη γι’ αυτό, αν και προφανώς είναι πολύ πιθανό να υπάρχει και αυτή η πλευρά. Πάντως αυτό δε βγαίνει ακριβώς (για μένα) από τα συμφραζόμενα. Άλλωστε το είπα κι εγώ, το τι ποιότητας γονιός είναι ο άλλος λέει πάρα πολλά, πολύ σημαντικά Νομίζω όμως ότι κανείς (τόσο η κοπέλα της ερώτησης όσο κι όσοι απαντούν) μπορεί καμιά φορά να υποεκτιμήσει την πίεση που μπορεί να δημιουργηθεί σε μια τέτοια κατάσταση. Εδώ με το συμπάθειο κιόλας προς όλους τους γονείς full time, πολλές φορές και οι ίδιοι δεν “αντέχουν” τα παιδιά τους, πως να το πω βρε… Διαβάστε περισσότερα »
Ειναι πολύ σημαντική η ενσυναίσθηση που δείχνεις demolition kiwi. Είσαι σε μια παρόμοια κατάσταση και μπορείς πιο εύκολα να μπεις στην ψυχοσύνθεση της.
Εμένα η γραφουσα μου φάνηκε σα να έχει ένα μαζεμένο θυμό και εκνευρισμό ως προς το παιδί και το σύντροφο. Σα να μην έχει καταλάβει τους ρόλους και τις προτεραιότητες. Το “κράξιμο” ίσως την ταρακουνήσει για να δει τι πραγματικά θέλει για τη ζωή της και αν είναι διατεθειμένη να είναι μέλος αυτής της διευρυμένης οικογένειας.
@Demolition kiwi ούτε και εγώ έχω παιδιά και μάλλον δεν θα αποκτήσω. Ξεκινάω να ταξιδέψω στην άλλη άκρη της Ελλάδας για να δω το βαφτιστήρι μου και στην μισή ώρα θέλω να φύγω. Καταλαβαίνω απόλυτα πως είναι να είσαι με παιδιά. Αλλά δεν γίνεται να ρωτάει όλο αφέλεια πως θα σταματήσει το παιδί να ανοίγει με τα κλειδιά του. Το παιδί είχε κλειδιά πολύ καιρό πριν από αυτήν (λέει εδώ και λίγο καιρό συγκατοικούν) Τα λέμε χύμα για να καταλάβει που έχει μπλέξει: το παιδί ήταν, είναι και θα είναι εκεί. Αυτό που της φαίνεται παράλογο είναι το ιδανικό και… Διαβάστε περισσότερα »
@mm: δε συγκατοικούμε ακόμα και δε βρίσω λόγο να συμβεί για μερικά χρόνια. Περνάμε πολύ, πολύ χρόνο όλοι μαζί και από εκεί προέρχεται και η εμπειρία (με βρίσκετε σήμερα σε κακή στιγμή εν τω μεταξύ), αλλά είμαι πολύ νηφάλια στο ότι εγώ χρειάζομαι το χώρο μου, στον οποίο ανά πάσα στιγμή μπορώ να την κάνω. Το έχω ανάγκή, αλλά μου πήρε και 10 χρόνια άλλων αποτυχημένων σχέσεων για να μάθω ότι η συγκατοίκηση δεν είναι το σώνει και ντε το παν σε μια σχέση, ότι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι “προχωράει” η σχέση. Μου πήρε χρόνια να καταλάβω ότι καλές σχέσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία απάντηση, αυτή είναι η ουσία after all που λέμε και στο χωριό μου.
Το σχόλιο σου, μου φαίνεται πολύ τρυφερό και πολύ νηφάλιο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν πολυπιστεύω οτι η φίλη που έστειλε το γράμμα, είναι σε θέση να ζήσει ευτυχισμένη υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν εισπράττω καθόλου συναίσθημα από τον τρόπο που περιγράφει το πρόβλημα της. Ελπίζω να μην την αδικώ. Ωστόσο, πιστεύω οτι περιγράφεις πολύ σωστά την κατάσταση, ελπίζω να διαβάσει αυτά που γράφεις και να βοηθηθεί.
Εσύ νόμιζες οτι η δικαστική απόφαση (3 απογεύματα+2 ΣΚ) θα ήταν το maximum της συνύπαρξης σου με το παιδί, ενώ για εκείνον και το παιδί είναι το minimum. Και μπράβο τους δηλαδή. Το να έχει το παιδί το θάρρος να μπαινει στο σπίτι οπότε θέλει είναι μεγάλη κατάκτηση του πατέρα, μπράβο και στους δύο.
Αναρωτιεμαι, αν ηταν στη θεση της μητερας του παιδιου και μαθαινε οτι ο πατερας έβαλε στο παιδί “όρια”, πώς θα ένιωθε; Ακόμα, διακρίνω πατριαρχικές αποψεις στη γραφουσα, δλδ ο πατερας επρεπε να αρκειται στη δικαστικη αποφαση και να μην συμμετεχει αλλο στο χρονο του παιδιου; Και να σκεφτει κανεις οτι συζηταμε νομοσχεδιο για συνεπιμελεια
Ακριβώς.
Να προσθέσω και κάτι: Φαίνεται να θεωρείς ότι έκανες τρελή υποχώρηση με το να μη μείνετε κοντά στη δουλειά σου. Ίσως υποσυνείδητα θεωρείς ότι κάνεις κι άλλες υποχωρησεις με το να είσαι με έναν χωρισμενο άντρα και μάλιστα πολύ μεγαλύτερό σου – σα να περίμενες αντάλλαγμα για ολες αυτές τις “θυσίες” – οπότε όλο αυτό σου δημιουργεί έναν εκνευρισμό, που εύχομαι να συνειδητοποιήσει ο σύντροφός σου αλλά να μην υποστεί το παιδί.
Οι γονείς μου χώρισαν με πολύ άσχημο τρόπο όταν ήμουν 24 ετών και ήδη ζούσα με την τότε σχέση και μετέπειτα σύζυγό μου. Η μητέρα μου ζει την τελευταία δεκαετία με τον νέο σύντροφό της, σε σπίτι που ενοικίασαν μαζί και στο οποίο ποτέ δεν έχω κατοικήσει ούτε ως παιδί ούτε ως ενήλικη. Όταν, πριν 3 χρόνια χώρισα με τον σύζυγό μου, ο σύντροφος της μητέρας μου ήταν εκείνος που μου τηλεφώνησε πρώτος για να μου πει πως ό,τι κι αν συμβαίνει, το σπίτι το δικό του και της μητέρας μου είναι πάντα ανοιχτό για εμένα! πως πρέπει να το… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάλι θέλω να πω ένα μπράβο στον μπαμπά και σύντροφό σου που μετά το διαζύγιο δεν ξέχασε πως έχει ένα παιδί και παρά το γεγονός ότι έχει κάνει άλλη σχέση, συνεχίζει να έχει το παιδί ενεργά μέσα στην ζωή του. Τον συγχαίρω για το αυτονόητο, αλλά ίσως έτσι καταλάβεις κι εσύ πως αυτό που κάνει είναι το σωστό και το αναμενόμενο.
Μα τον μεγάλο Ταό και τον Κρίσνα, όλοι εσείς που κάνετε σχέσεις με ανθρώπους που έχουν παιδιά τι ακριβώς θέλετε; Να μην έχουν καμία σχέση με το παιδί τους και αυτό να λέει πολλά για τον χαρακτήρα ενός ατόμου που έφερε στον κόσμο έναν άνθρωπο και δεν τον νοιάζει καθόλου αυτό το πλάσμα ή να έχει μία σχέση που να δείχνει τι καλός γονιός είναι αλλά να μην επηρεάζει την σχέση σας μεταξύ σας; Λίνα έχεις αποστηθίσει την δικαστική απόφαση κοινής κηδεμονίας και επιθυμείς να τηρηθεί ο νόμος μόνο που αυτές οι αποφάσεις ορίζουν το ελάχιστο δυνατό ώστε να υπάρχει… Διαβάστε περισσότερα »
“Στην εξίσωση εσύ είσαι ο μεταβλητός συντελεστής”
Πόσο ωραία το έθεσες, περιεκτικά και άρτια.
Μένεις μαζί με το σύντροφό σου και το παιδί του, έστω και παρτ τάιμ. Δεν μένεις με το σύντροφό σου και το παιδί είναι επισκέπτης. Θα καταλάβαινα την ενόχλησή σου αν μπαινόβγαινε με δικά της κλειδιά η μάνα του, όχι το παιδί του! Και κάτι άλλο: το παιδί μένει εκεί παρτ τάιμ γιατί τον υπόλοιπο καιρό βλέπει και τη μητέρα του, όχι γιατί αυτό είναι το μέγιστο επιτρεπόμενο όριο και μετά οφείλει να φεύγει. Έχει δικαίωμα να μένει εκεί όσο θέλει. Μπορούν να μπουν τα όρια που θα έβαζες και σε δικό σας παιδί (π.χ. δεν ανοίγει την πόρτα της… Διαβάστε περισσότερα »