Αγαπητή «Α, μπα»: Το παιδί του είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του

Πως θάβεις τα συναισθήματα και την ερωτική σου έλξη για έναν άνθρωπο; Ξέρω χωρίς αμφιβολία ότι όλο αυτό είναι αμοιβαίο. Με ένα βασικό “εμπόδιο”. Έχει ένα παιδί και μέσα από συζητήσεις είναι καλώς ή κακώς από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως ένα παιδί μεγαλώνει όμορφα μόνο εάν έχει κ τους δύο του γονείς στο σπίτι. Και επίσης γνωρίζω πως αυτό το παιδί είναι η χαρά της ζωής του. Δεν θα την άφηνα για κανέναν κ για τίποτα, μου έχει πει. Και ξέρω όμως πως χαμογελά η ψυχή κ το κορμί του όταν είμαστε μαζί. Εγώ θάβω; Ξεχνάω; Διεκδικώ μια ολοκληρωμένη σχέση που μου δίνει ότι “αξίζω” κ αφήνω τα όνειρα για μια συνύπαρξη μαζί του; Ενώ έχω κρίση, αναγνωρίζω τα σωστά κ τα λάθη, σε αυτή την κατάσταση χάνω τον ελέγχο. Δεν μπορώ να υψώσω τείχη κ άμυνες.

–Νιόβη

Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλεις απάντηση. Θέλεις να σου πω ότι έχεις δίκιο, και ότι δεν γίνεται να κάνεις τίποτα, παρά μόνο να μένεις σε μια αδιέξοδη σχέση.

Αλλά δεν γίνεται να σου το πω αυτό, γιατί δεν το πιστεύω. Κατά πάσα πιθανότητα ούτε εσύ το πιστεύεις, γι’αυτό επιμένεις ότι δεν γίνεται μα υψώσεις τείχη και άμυνες. Φυσικά και γίνεται – όλοι μας έχουμε ξεπεράσει συναισθήματα για έναν άνθρωπο όταν αναγκαστήκαμε. Η προϋπόθεση ήταν να χωνέψουμε ότι δεν μας θέλει όσο τον θέλουμε εμείς.

Διότι, φυσικά και δεν είναι η κόρη του το «εμπόδιο». Ποτέ δεν είναι τα παιδιά ο λόγος. Λες ότι όλοι όσοι χώρισαν, τα «εγκατέλειψαν» για κάποιον άλλον; Λες να είναι ο πρώτος που πιστεύει ότι ένα παιδί μεγαλώνει όμορφα μόνο όταν έχει και τους δυο γονείς στο σπίτι; Λες ότι όλοι όσοι χώρισαν, δεν το πίστευαν;

Η αλήθεια είναι ότι δεν περνάει και τόσο άσχημα στο σπίτι του. Μάλλον ακόμα τσουλάει το πράγμα. Λυπάμαι που σου το λέω, αλλά δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Η ψυχή του μπορεί να χαμογελάει όταν είσαστε μαζί, αλλά μάλλον δεν κλαίει και με μαύρο δάκρυ όταν είναι σπίτι. Κανείς δεν χωρίζει επιπόλαια, γιατί το διαζύγιο απαιτεί τεράστια, μα τεράστια προσπάθεια. Το default είναι να μένεις στα γνωστά, εκεί που τουλάχιστον ξέρεις τι σου ξημερώνει. Μόνο αν δεν αντέχεται με τίποτα η ζωή σου αποφασίζεις να φύγεις. Αυτός, ακόμα αντέχει.

Δεν «θάβουμε» συναισθήματα όταν χωρίζουμε. Τα επεξεργαζόμαστε και συνειδητοποιούμε ότι τα έχουμε για τον λάθος άνθρωπο, και μετά προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερες, υγιέστερες επιλογές.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News