Αμπα μου ξερεις ηδη οπως σου εχουν πει πολλοι μεχρι τωρα οτι μας εισαι πολυτιμη απο πολλες αποψεις, επομενως δεν θα αναφερω τους λογους που σ’αγαπω και γω με τη σειρα μου. Παμε κατευθειαν στο θεμα: Εγινα προσφατα μαμα συγκεκριμενα πριν απο ενα χρονο περιπου. Ολα καλα με το μωρο απο πλευρας υγειας μονο που εχουμε ενα προβλημα που μας ταλαιπωρει πολυ σαν οικογενεια….το μωρο δεν μπαινει με τιποτα στο αυτοκινητο! Εχω δοκιμασει να ειναι χορτατη και να μπουμε την ωρα που συνηθως κοιμαται, εχω δοκιμασει κοντινες αποστασεις, τραγουδια, παιχνιδια, σνακ, βιβλια….τιποτα….ουρλιαζει σε ολη τη διαδρομη με το που θα μπει σαν να τη σφαζουν…με λιγα λογια εχω αγανακτησει που δεν μπορουμε να παμε πουθενα που να χρειαζεται αυτοκινητο. Ζητω βοηθεια απο σενα και τις αναγνωστριες. Το εχει περασει αλλη αυτο;; Υπαρχει καποια λυση; Πως το αντιμετωπισατε;; Θα μπορεσουμε ποτε να ειμαστε εστω κοντα σε αυτο που ημασταν πριν γινουμε γονεις; Κοντευω να χασω την ψυχραιμια μου..
-Μανα στα προθυρα breakdown
Σε ευχαριστώ πολύ!
Φυσικά και το έχουν περάσει πολλές άλλες. Όλα έχουν συμβεί με τα μωρά, δεν υπάρχει περίπτωση να βιώνεις κάτι για πρώτη φορά στην ιστορία αυτών των ανεξήγητων πλασμάτων που είναι οι πολύ φρέσκοι άνθρωποι.
Θα ακούσεις πολλές συμβουλές, εγώ παραθέτω τις εξής: ντύσε το μωρό πιο ελαφρά απ’ ό,τι κάνεις τώρα, γιατί είναι πιθανό να ζεσταίνεται γιατί το καρεκλάκι είναι πολύ ζεστό πράγμα, και να κλαίει και μετά με το κλάμα να ζεσταίνεται κι άλλο. Αν δεν κάνει τρελή ζέστη έξω, άνοιξε το παράθυρο, έστω και λίγο, ο αέρας που κυκλοφορεί και ο θόρυβος μπορεί να βοηθήσουν. Βάλε δυνατά μουσική και τραγούδα με όλη σου τη δύναμη μήπως και αποσυντονιστεί. Μην σταματάς συνέχεια για να την ηρεμήσεις, παρατείνεις το μαρτύριο όλων. Η γνώμη μου είναι ότι κάτι την ενοχλεί, ή ζέστη, ή το στρίμωγμα, ή ο θόρυβος, κάτι από όλα αυτά.
Η βασική συμβουλή που ισχύει σε οτιδήποτε μωρουδιακό είναι “μη μείνεις μέσα για αυτόν τον λόγο. Συνέχισε τη ζωή σου με ένα μωρό που κλαίει στο αμάξι, κάνε υπομονή, θα περάσει κι αυτό, είναι φάση”. Καλό κουράγιο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είχαμε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα, η δικιά μας έκανε επιπλέον και εμετό από το κλάμα! Το πρόβλημα της ήταν ότι δεν ήθελε να κάτσει μόνη στο καρεκλακι, ήθελε να την κρατάω. Συμφωνήσαμε με το σύζυγό, επειδή ήταν θέμα ασφάλειας, να περιμένουμε ώσπου να σταματήσει το κλάμα, όση ώρα κι αν χρειαστεί ώστε κι εκείνη να καταλάβει ότι στο αυτοκίνητο θα κάθεται στο καρεκλακι. Πολύ βοήθησε και η δυνατή μουσική… είχαμε ένα παλιό cd Frank Zappa και το βάζαμε στο τέρμα… άκου τώρα γούστα το βρέφος… τελικά το αποδέχτηκε, απλά δεν κάναμε πίσω, χωρίς νεύρα.
Like για τον Frank Zappa!
Καλά, και μπράβο για την υπομονή σας, αλλά το like πάει εκεί!
Εμένα από μωρό έως και την εφηβεία, με ενοχλούσε τρομερά η μυρωδιά των αυτοκινήτων. ΌΛΩΝ. Όσο καθαρά και να ήταν. Κλάμα και εμετός συνέχεια. Το ανοιχτό παράθυρο ίσως βοηθήσει.
Και εμένα το ίδιο. Και ακόμα με ενοχλεί πολύ. 9 στα 10 αμάξια έχουν μια χαρακτηριστική μυρωδιά που είναι πολύ ενοχλητική.
Κάθε μωρό είναι διαφορετικό, αλλά θα σου δώσω μια συμβουλή και ελπίζω να πιάσει. Η εισαγωγή πρέπει να γίνει σταδιακά, όπως γίνεται και με τη στέρεα τροφή: Βάλε το μωρό στο αυτοκίνητο όσο είναι παρκαρισμένο, χωρίς να πρέπει να πας καπου, απλά για να το συνηθίσει. Χωρίς καρεκλάκι, άνοιξε την πόρτα και άστην να μπει με τον δικό της ρυθμό. Βαλε στο κάθισμα κάτι “απαγορευμένο” που πάντα θέλει να πιανει και όταν μπει, άφησέ την να παίξει με αυτό για λίγο. Εγώ πχ για να μπω σε αμάξι με τον δικό μου, του δίνω να παιζει με τα μπουκαλάκια από… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ έκανα την προσευχή μου κάθε φορά, ή δεν θα καταλάβαινες ότι υπάρχει μωρό στο αυτοκίνητο ή θα εκοβες τις φλέβες σου από το πρώτο φανάρι ήδη… Καταλαβαίνω ότι μπορεί να γίνει ανυπόφορο, το έχω ζήσει. Όταν οδηγούσα μόνη, έβαζα το καθισματάκι μπροστά και μεταξύ του καθίσματός μου και της πόρτας μου είχα μια τσαντούλα με διάφορα παιχνίδια και τα έβγαζα ένα-ένα την φορά, ανάλογα πόσο δυσκόλευε το θέμα. Ξέρεις πότε άλλαξε η κατάσταση; Όταν έγινε δύο χρονών και αλλάξαμε καθισματάκι και στο καινούργιο κάθησε με την φορά προς τα μπροστά. Τον ενοχλούσε το ότι κοιτούσε πίσω δηλαδή. Προφανώς ζαλιζόταν… Διαβάστε περισσότερα »
ο γιος μου συχνα ουρλιαζε στο καρεκλάκι ακομα και στο καρότσι. ακομα περισσότερο στο μπανακι του. Ανακαλυψα οταν εφτασε εναμιση ετους, οτι δεν του αρεσε το στριμωγμα (μου το είπε, “μαμα οχι αυτο”). καθομουν στο αυτοκινητο πισω μαζι του και του μιλουσα, του εδειχνα τη διαδρομη και ειχα οσο γινεται πιο ανετο καρεκλακι
Δοκιμάστε επίσης ένας από τους δυο να κάθεται πίσω. Ίσως αναστατώνεται, μεταξύ άλλων, που σας βλέπει με γυρισμένες πλάτες. Μια φίλη μου που έχει έναν μικρό στην ηλικία της δικής σου, σώθηκε όταν παρατήρησε πως το μωρό μετατρεπόταν από γκοτζίλα σε παναγίτσα στα φανάρια, που οι γονείς γυρνούσαν προς τα πίσω κι αυτό έβλεπε τα πρόσωπά τους
Εγώ τραγουδάω συνέχεια, τέτοιο τραγούδι ούτε τζουκμποξ με παιδικά τραγούδια να ήμουν χαχα! Καλό κουράγιο!
Ωραίες οι συμβουλές της Λένας. Πρακτικές. Θα ξεκινούσα, λοιπόν, από εκεί.
Από την πλευρά μου θα πω υπομονή. Το παθαίνουν πολλά παιδάκια και στην πορεία φεύγει.
Σε εμάς για παράδειγμα, βοήθησε όταν καθόμουν εγώ πίσω με τον μικρό, και η σύζυγός μου οδηγούσε. Ίσως επειδή ήμουν λιγάκι πιο ψύχραιμος εκείνη την ώρα. Σε άλλα, ο μικρός είναι πιο ήσυχος με τη μαμά.
Φαντάζομαι λόγω ηλικίας το κάθισμα είναι ανάποδα, δοκίμασε να βάλεις έναν καθρέφτη μπροστά της ΄ (υπάρχουν σε ήδη βρεφικών ) έτσι ώστε να μπορεί να σας βλέπει, εμάς αυτό μας έσωσε.
Ζορικο! Εγω το εζησα για λιγο οταν η μικρη ηταν γυρω στα 2 της χρονια, όμως επειδη ήταν πιο μεγάλη απο το δικό σου παιδάκι, μπορέσαμε σιγα σιγα με τη κουβέντα να το λύσουμε και να περάσει. Το καρεκλάκι κοιτάζει προς τα πίσω σωστά? Αυτό είναι και το σωστό και προσπάθησε να μη μπεις στο τρυπάκι να το γυρίσεις προς τα μπροστά ακόμα, δεν είναι ασφαλές στην ηλικία αυτή. Δοκίμασε αυτα που λέει η Λένα -λεπτά ρούχα, παραθυρο, μουσική. Έπειτα δοκίμασε πριν απο κάθε φορά που θα μπείτε στο αυτοκίνητο να μιλάς στο παιδί και να του εξηγείς σαν να… Διαβάστε περισσότερα »