Αγαπητή «Α, μπα»: Το καλό παιδί απεδείχθη μισογυνιστικό γουρούνι

Αμπα μου, δε θα ξεκινήσω τον προβληματισμό μου λέγοντας ότι είχα μια πολύ καλή σχέση με ένα καλό παιδί και ξαφνικά έγινε κάτι κακό. Αντ’αυτού θα πω ότι από την αρχή (casual σχέση 6 μηνών) αποδείχτηκε πόσο μισογυνίστικο γουρούνι ήταν και η σχέση μας ήταν με μία λέξη σκατά και με τουλάχιστον τρία πισωγυρίσματα από μεριάς μου. Φουλ κακοποιητικός λεκτικά, για να σας δώσω να καταλάβετε, δεν με γύρναγε σπίτι μου στις 2 η ώρα τη νύχτα (απόσταση 300 μ. από το σπίτι του) λέγοντας ότι είμαι μια κακομαθημένη γυναικούλα, έλεγε ότι δεν ήταν ερωτευμένος αλλά πόσο μ’αγαπά σαν άνθρωπο (τα γνωστά). Το γιατί έφυγα οριστικά στους 6 μήνες και όχι νωρίτερα είναι ένα άλλο θέμα. Πάμε στο τώρα. Αυτός μένει απέναντι από δύο φίλες μου, τις οποίες επισκέπτομαι συχνά. Με έχει δει λοιπόν στα πέριξ και μετέφερε σε κοινούς μας φίλους ότι τον παρακολουθώ και περνάω συνέχεια για αυτόν, ενώ ξέρει πολύ καλά ότι εκεί μένουν και οι φίλες μου. Παρόλο που ξέρω λοιπόν ότι ό,τι λέει χαρακτηρίζει τον ίδιο, δεν σου κρύβω ότι έχω θυμώσει τόσο πολύ,που θέλω να πάω να τον βρίσω. Αυτό που είπε, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ήμουν πολύ ευγενική μαζί του και δεν του μίλησα ποτέ προσβλητικά, παρά τα όσα μου έχει κάνει,τον ψυχολογικό πόλεμο που υπέστην δίπλα του,με κάνει να θέλω να ξεσπάσω πολύ άσχημα σ’αυτόν. Μήπως τελικά πρέπει να εκφράζουμε την οργή μας απευθειας όταν μας έχουν πλήξει τόσο πολύ, είναι απελευθερωτικό ή δεν έχει νόημα; Θα εκτιμούσα πολύ και τις απόψεις των αμπιτισσών!
-Resentful

Ένα ακόμα παράδειγμα του τι γίνεται όταν μας έχουν μάθει από την κούνια να μην δείχνουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα γιατί δεν κάνουν έτσι οι σωστές γυναίκες.
Φυσικά και πρέπει να εκφράζουμε την οργή μας απευθείας όταν μας έχουν πλήξει, και δεν χρειάζεται να μας έχουν θίξει πολύ, ούτε να έχει γίνει συστηματικά. Φυσικά και ναι. Δεν χρειαζόταν να είσαι πάντα ευγενική μαζί του, δεν είναι κατόρθωμα να κρύβεις τον θυμό σου πάντα και παντού, ούτε είναι κακό να ρίχνεις το επίπεδο, μερικές φορές δεν υπάρχει επίπεδο για να ρίξεις.

Αυτό που θα έπρεπε να μαθαίνουν οι γονείς στις κόρες τους είναι πώς να εκφράζουν το θυμό τους, γιατί δεν υπάρχει μόνο ο τρόπος του βρισίματος και της φωνής, που είναι αυτό (και το μοναδικό) που μαθαίνουν στους γιους τους. Όντως υπάρχει χώρος και για τη φωνή, και για το βρίσιμο, αλλά υπάρχουν και άλλα εργαλεία που μας έχουν μάθει ότι είναι απαγορευτικά, ποταπά, ανεπίτρεπτα, όπως είναι η σιωπή, το εξαφανιζόλ, αλλά και η αυστηρότητα, η ήρεμη επισήμανση των δεδομένων, η αγένεια, και ο χλευασμός – ειδικά για τα δυο τελευταία είμαι σίγουρη ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις και στα σχόλια. Δυστυχώς, οι γυναίκες δεν δέχονται ότι υπάρχουν περιστάσεις που η ειρωνεία είναι ακριβώς αυτό που ταιριάζει.

Δεν ξέρω ποια ήταν η σωστή αντίδραση και ποια είναι τώρα. Δεν ξέρω εσένα και τι λειτουργεί σε σένα και τι είναι αυτός και γενικώς δεν ξέρω τίποτα. Ξέρω μόνο αυτά που έγραψα, και ξέρω ότι αφού λέει στους κοινούς φίλους αυτά που λέει, ΠΡΕΠΕΙ να πεις στους κοινούς φίλους σου τι ισχύει. Εύχομαι, παρακαλάω, να μην κρατάς και σε αυτούς το περίφημο ανύπαρκτο «επίπεδο» μένοντας σιωπηλή. Πες τους ξεκάθαρα ότι έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του ο γελοίος αν νομίζει ότι τον παρακολουθείς, θα πλήρωνες να πάνε να μείνουν οι φίλες σου αλλού για να μην υπάρχει περίπτωση να τον συναντήσεις τυχαία, και να, ΕΔΩ, ταιριάζει η ειρωνεία.
Πες το όπως θες, με τον δικό σου τρόπο, αλλά σε παρακαλώ, πες το.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News