συγκατοικω με μια φιλη τον τελευταιο καιρο.την συγκατοικηση την ειχα στο μυαλο μου σαν κατι πολυ ομορφο,μεχρι που καταλαβα πως ειναι ενα πραγμα που χρειαζεται αρκετη διαπραγματευση.το προβλημα ειναι πως τον τελευταιο καιρο η φιλη εχει βρει αγορι και ειναι καθε μερα μαζι στο σπιτι γεγονος που εχει αρχισει να με ενοχλει.εγω με ενα ατομο μενω,οχι με δυο.γιατι δεν πηγαινουν και στο σπιτι του καποιες μερες;γιατι δεν πανε εξω;το θεμα ειναι οτι δεν ξερω που μπορω να παρεμβω και που οχι.δεν ξερω που ειναι τα ορια.
-προβληματισμενη
Εδώ με τους γονείς μας δεν μπορούμε να συγκατοικήσουμε μετά τα δέκα, θα ήταν εύκολο με φίλους; Θα πω κάτι που λέω συχνά. Ξέρεις τι αγοράζουν τα πολλά λεφτά; Άσε τις πολυτέλειες, τα ρούχα και τα ταξίδια. Αυτά είναι ωραία, αλλά δεν σου δίνουν ηρεμία μακροπρόθεσμα, τα συνηθίζεις όλα αυτά και σου φαίνονται αυτονόητα πολύ γρήγορα. Απόσταση αγοράζουν. Απόσταση από τους άλλους ανθρώπους. Όταν έχεις πολλά λεφτά, διαλέγεις ποιον θα δεις, και πότε, και με ποιους όρους. Ούτε συγκατοικείς, ούτε κοιμάσαι στον καναπέ τους, ούτε μοιράζεσαι εξοχικό με τα πεθερικά, ούτε κοιμάσαι στη διπλανή σκηνή σε απόσταση μισού εκατοστού τα καλοκαίρια, ούτε περιμένεις σε ουρές, ούτε στριμώχνεσαι στα λεωφορεία, ούτε μοιράζεσαι ένα νοικοκυριό επειδή δεν μπορείς να πάρεις διαζύγιο από κάποιον που απεχθάνεσαι.
Σε τι σε βοηθάει αυτό; Στην συνειδητοποίηση της κατάστασης, ίσως. Έκανες κάτι χωρίς να ξέρεις τι πας να κάνεις, γνώρισες κάποιον με έναν τρόπο που σου ήταν άγνωστος, όλα αυτά πολύ χρήσιμα. Τώρα, πρέπει να δεις πώς θα διαχειριστείς τα δεδομένα αυτά. Η περίπτωση που περιγράφεις ανήκει στις γκρίζες ζώνες. Αν είχες κι εσύ φίλο, θα ήθελες να μην σε απασχολεί πότε θα έρχεται σπίτι σου και πόσο θα κάθεται σπίτι σου. Άλλωστε, σπίτι σου είναι. Ταυτόχρονα πρέπει να σεβαστείς ότι είναι και σπίτι κάποιου άλλου, οπότε κάπου μπαίνει ένα όριο. Αυτό το όριο είσαι τυχερός αν ο άλλος το τηρεί χωρίς κουβέντες, ή μάλλον, είσαι τυχερή αν το τηρείς στο ίδιο σημείο που το θεωρεί αυτονόητο κι ο άλλος, γιατί δεν ενοχλούνται όλοι το ίδιο από την παρουσία κάποιου τρίτου, αλλά όπως καταλαβαίνεις, πολύ σπάνια ταυτίζονται αυτά τα όρια μεταξύ δυο ανθρώπων, όσο φίλοι κι αν είναι.
Οπότε, έχεις διάφορες επιλογές, που κυμαίνονται από το πώς θα σχεδιάσεις να μην είσαι πια συγκάτοικος με την συγκεκριμένη, μέχρι του να πάρεις απόφαση ότι από τη στιγμή που γίνατε συγκάτοικοι, η σχέση σας αναγκαστικά μεταλλάσσεται και γίνεται αρκετά πιο περίπλοκη. Αυτή η περιπλοκότητα μπορεί να περάσει και από την ψυχρότητα ή ακόμα και από τη ρήξη, είναι πάντως απαραίτητο να συνειδητοποιείς ότι τώρα έχετε περισσότερα να χωρίσετε – και να μοιράσετε.
Την δύσκολη συζήτηση πάντως, δεν μπορείς να την αποφύγεις, και είναι πολύ σημαντικό να την ξεκινήσεις πριν μαζέψεις μέσα σου ένα σωρό παράπονα και τα παράπονα γίνουν μούτρα.
Τα όρια μπαίνουν εκεί που θέλεις εσύ να μπουν. Η συγκατοίκηση είναι σα γάμος. Πρέπει να έχετε κοινό όραμα περί συγκατοίκησης. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, ο καθένας έχει άλλη αντίληψη περί ιδιωτικότητας. Αν έχετε μεγάλη απόσταση σε αυτό το θέμα, πρέπει να κάνετε συμβιβασμούς και οι δυο και να βρείτε μια μέση λύση, αλλιώς πρέπει να χωρίσετε. Δε σε ενδιαφέρει γιατί δεν πάνε αλλού, το αποτέλεσμα σε ενδιαφέρει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Προσωπική ιστορία: Συγκατοίκηση με δύο κοπέλες (Αγγλίδα,Κορεατισα) σε council flat (από λεφτά και οι τρεις ταπί και ρεστα). Η μία κοιμόταν στο σαλόνι σε μια γωνιά και οι άλλες δύο σε δωμάτια. Την τρίτη μέρα που ήμουν στο σπίτι ακούω κάποιους να κάνουν σεξ στο μπάνιο.15 λεπτά αργότερα βγαίνει ενας τύπος με σπασμένα Ελληνικά και μου λέει “είμαι ο φίλος της J. Έμεινα στην Ελλάδα 2 χρόνια”. Έλα ρε απαντάω και που ήσουν? “Στα Διαβατά στη φυλακή. Με είχαν πιάσει για μεταφορά ναρκωτικών” Έμεινα εκεί 10 μήνες και όταν τα οικονομικά μου καλυτερεψαν την έκανα. Στην μπανιέρα εκείνη έμπαινα με… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω δακρύσει
Μπρρρρ…..εφιαλτικό!
Τα πολλά λεφτά αγοράζουν απόσταση! 👏 Πιο εύστοχα δε θα μπορούσε να το θέσει η Α μπα, θα τη λέω κι εγώ αυτή την ατάκα από δω και μπρος! 😊
Κι εγώ!!!
Μην της πεις τίποτα. Απλά άρχισε να κυκλοφορείς μόνο με ένα στρινγκάκι μέσα στο σπίτι.
Α Μπα έχω σηκωθεί όρθια και σε χειροκροτώ. Το έθεσες τρομακτικά. Άμα είσαι άφραγκος πράγματι ανέχεσαι τον κάθε εκνευριστικό και χειριστικό άνθρωπο. Όπως καταλαβαίνεις, παθούσα !!!
Μου φαίνεται τρελό που πρέπει να σκεφτόμαστε αν θα συζητήσουμε τα αυτονόητα. Είναι σαν να σου έχει επιβάλλει κάποιος να ζεις με έναν άγνωστο. Αυτά γίνονται μόνο στο στρατό και στη φυλακή, πες χαιρετισματα στη συγκάτοικο σου!
Πολύ φοβάμαι πως επειδή η συγκάτοικος είναι φίλη ανήκει στην κατηγορία «δε θέλω να γίνω δυσάρεστος/η»
Συμφωνώ. Αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Και να μη γίνεσαι δυσάρεστος και να έχεις και αυτά που θες. Κάτι από τα δύο πρέπει να θυσιάσεις.
Μπορώ να καταλάβω γιατί σε ενοχλεί , συνεχώς η παρουσία ενός τρίτου αλλά μήπως είναι κάτι που επιδέχεται συζήτησης; Ας πούμε από εκεί που μαγειρεύετε για δύο ξαφνικά πρέπει να υπάρχει τροφή για τρεις, χωρίς αυτός να καταλαβαίνει το κοστος; Βάζουν δυνατά μουσικη ή συζητούν μεταξύ τους επίσης δυνατά ώρα που εσύ θες να ηρεμήσεις; Κάνουν σεξ και εσύ νιώθεις άβολα ; Κάνει σκουπίδια ή βρώμιες και επειδή δεν είναι σπίτι του περιμένει από εσάς; Κάνει ντουζ ενώ το νερό είναι για εσένα; Αν είναι κάτι από τα παραπάνω μπορείς να τα συζητήσεις. Όπως και να έχει μπορείς αρχικά να… Διαβάστε περισσότερα »
Διαφωνώ Πουά.
Πρέπει να υπάρχει πρακτικό ζήτημα για να μην θέλεις έναν άγνωστο προς εσένα άνθρωπο, συνέχεια στο σπίτι σου; Το να θες να έχεις την ησυχία σου δεν αρκεί;
Φυσικά και οχι, ακριβώς για αυτό ειπα να της το φέρει με τρόπο ότι θέλει και την ησυχία της διαφορετικά πρέπει να μιλήσουν σοβαρά. Απλώς τόνισα τα πρακτικά ζητήματα καθως ειναι πιο ευκολο κατανοητά και ευκολότερα προς συζητηση.
Αυτό το να εξασφαλίσεις την απόσταση είναι δίκοπο μαχαίρι. Ειδικά μέχρι κάποιες ηλικίες. Την πρώτη χρονιά που έζησα έξω και είχα τότε χρήματα για να μένω χωρίς συγκάτοικο μου γύρισε μπούμερανγκ. Άργησα πολύ να κάνω παρέες και να προσαρμοστώ και οι νύχτες ήταν ατέλειωτες. Αντίθετα, όσοι από το μεταπτυχιακό μου είχαν συγκάτοικο, προσαρμόστηκαν αμέσως, άρχισαν από την 2η μέρα στα σπίτια τους τις συγκεντρώσεις, το ένα έφερνε το άλλο και ακόμα και η αρνητική ανακατωσούρα (βλ. επισκέψεις φίλων συγκάτοικου κλπ) που είχαν στην ζωή τους τούς κρατούσε τόσο απασχολημένους που δεν πρόλαβαν να νιώσουν καθόλου μόνοι. Η κίνηση φέρνει κίνηση… Διαβάστε περισσότερα »
Θα διαφωνήσω, με τη Λένα μόνο ως προς το σημείο που αναφέρεται στις διακοπές με σκηνή. Οι διακοπές σε κάμπινγκ, ελεύθερο ή οργανωμένο δε συγκρίνεται με εκείνες σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, στούντιο ή ότι άλλο, κατ εμέ. Όχι τα λεφτά αυτό δεν μπορούν να αγοράσουν, την αίσθηση της φύσης κ τον έναστρο ουρανό το βράδυ.
Σε δωμάτιο με αιρ κοντισιον (!) ζω ετσι κ αλλιώς.
Εμένα πάλι οι διακοπές σε κάμπινγκ ήταν από τις πιο εφιαλτικές της ζωής μου. Παρόλο που ήμουν νιάτο-φοιτητούδι που έβραζε το αίμα μου και παρόλο που στην παραδιπλανή σκηνή ήταν το γκομενάκι που είχα μπανίσει. Γούστα είναι αυτά. Βέβαια μπορεί να φταίει που έχω περάσει τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων στρωματσάδα στην αυλή, οπότε έχω χορτάσει από έναστρο ουρανό.
Χόρτασα σκηνές στο στρατό, ούτε για σεξ δεν ξαναμπαίνω σε τέτοιο πράγμα (όσο για να τη στήσω κιόλας, ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο).
“ούτε κοιμάσαι στη διπλανή σκηνή σε απόσταση μισού εκατοστού τα καλοκαίρια’. Δεν είπα για το κάμπινγκ, γενικώς. Μίλησα για πολύ συγκεκριμένες συνθήκες κάμπινγκ.
Το να μείνω σε ελεύθερο κάμπινκ (με περίοδο!) ήταν από τις μεγαλύτερες θυσίες που έχω κάνει για να ρίξω γκομενάκι. 😂
Θα σε συμβούλευα να το συζητήσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να μη βρεθείς στη δική μου θέση. Προς αποφυγήν: Συγκατοίκηση με συμπαθή γνωστή από το κολέγιο, σε ξένη χώρα, σε πόλη όπου δεν είχα βρει τις ισορροπίες μου. Αρχικά περνάγαμε ωραία και συμφωνούσαμε στην καθαριότητα, το μαγείρεμα κτλ. Λίγους μήνες μετά, γνώρισε έναν τυπά από την Ελλάδα online, τον καψουρεύτηκε και τον έψησε να έρθει να μείνει μαζί μας και να του βρει δουλειά! Εγώ ψαρωμένη θεώρησα ότι δεν θα κρατήσει για πολύ, εφόσον δεν γνωριζόντουσαν καν από πριν, αλλά δεν υπολόγισα στο πείσμα και την καψούρα. Έμεινε, καυγάδιζαν… Διαβάστε περισσότερα »
Ένα μεγάλο χειροκρότημα για την πρώτη παράγραφο!!!!!