Αγαπητή α μπα, Η αδελφή μου είναι ομοφυλόφιλη (κατά βάση με κάποιες χαριτωμένες εξαιρέσεις). Ήμουν ίσως κ η πρώτη από την οικογένεια με την οποία το μοιράστηκε στα πλαίσια μιας απίθανης βραδιάς, γεμάτη εξομολογήσεις. Από την πρώτη στιγμή, το βάρος αυτής της κουβέντας στην ουσία του, ήταν για μένα τόσο απλό, κατανοητό και φυσιολογικό, σαν να είχα ακούσει ” πίνω τον καφέ μου με γάλα”. Είμαστε κοντά, πολύ συχνά συζητάμε για τις σχέσεις μας, κάποιες από τις κοπέλες τις έχουν γνωρίσει και τα παιδιά μου. Επειδή δεν μου αρέσουν οι πάσης φύσεως ασάφειες κ υποκρισίες, πολύ συχνά θα συμβεί μέσα σε κάποιες συζητήσεις στον στενό μας κύκλο να αναφερθώ σε εκείνη η στην κοπέλα της ανοικτα κ χωρίς συστολή. Μου έχει δώσει αυτό το θάρρος η ίδια, η οποία επιμένει ότι δεν ενδιαφέρεται καθόλου ποιος θα το ξέρει κ συζητοντας το επί τούτου, ζήτησε να μην λέω ψέματα σε κανέναν κ να μην καμουφλαρω ιστορίες για λογαριασμό της. Έχω όμως προβληματιστεί γιατί οι αντιδράσεις είναι καταλυτικές. Τα πεθερικά μου φερ ειπείν όταν καταλάβανε μετά από τόσα χρόνια γάμου, ότι συγγενεψανε με “τέτοιο άτομο” τα είδα, σοκαριστικαν. Ένας ένας από τον κύκλο κυρίως τον δικό μου, μόλις κάνει τη διαπίστωση, τους βλέπω να την περιθωριοποιουν κ να την βάζουν σιγά σιγά στην άκρη. Δεν την καλούν, δεν ρωτάνε για εκείνη, έχουν χάσει τον σεβασμό τους, το βλέπω. Έπρεπε να το είχα προβλέψει κ να κρατήσω άλλη στάση εξ αρχής; Μπορώ να το διορθώσω; Φταίω για αυτό που προβάλλουν πάνω της; Πρέπει να την υπερασπιστώ με κάποιο τρόπο μπαίνοντας στη διαδικασία να εξηγήσω γελοιοτητες, όπως το ότι ένας άνθρωπος έχει περιεχόμενο ακόμα κ αν δεν είναι παντρεμένος με παιδιά όπως εσείς οι ευυπόληπτοι, που κατά τα άλλα μισείτε τις ζωές σας γιατί ούτε κατά διάνοια δεν τις διαλέξατε μόνοι σας αλλά σας τις φορεσανε; Αισθάνομαι υπεύθυνη για την στάση τους απέναντι της.
– Αδερφή Τερέζα
Πολύ κακώς. Η ευθύνη σου ξεκινάει και σταματάει στο ποιον έχεις στη ζωή σου ανάλογα με το πώς φέρεται (σε σένα, στην αδερφή σου, στους ανθρώπους). Δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη της συμπεριφοράς των άλλων όμως, αν είναι δυνατόν. Αυτό μόνο για τα παιδιά σου το κάνεις κι αυτό για λίγα χρόνια, κάποια στιγμή είναι υπεύθυνα για τον εαυτό τους και μόνο.
Τι να διορθώσεις; Την ομοφοβία; Αν την ξεπετάξεις, δε λύνεις και το πρόβλημα της παγκόσμιας φτώχιας και του πολέμου, ή να το αφήσουμε για το άλλο σαββατοκύριακο;
Η αδερφή σου τα έχει φιλοσοφήσει μια χαρά τα πράγματα και πολύ καλά το χειρίζεται. Παραδειγματίσου από αυτή. Αν κάποιος την κάνει πέρα για αυτό τον λόγο, μπορείς κι εσύ να τον κάνεις πέρα, για τον ίδιο λόγο. Μπορούσες να το προβλέψεις, αλλά καλά έκανες και έδωσες μια ευκαιρία. Τώρα που είσαι σίγουρη τι είναι ο καθένας, μπορείς να πάρεις καλύτερες αποφάσεις.