Λιγο πριν το τέλος του περσινό σχολικού έτους γνώρισα στο σπίτι κάποιων οικογενειακών φίλων μια άλλη οικογένεια και ιδιαίτερα τον έναν γιο με τον οποίο είμαστε συνομήλικοι (18 ετών πλεον) και κατάλαβα απο την πρώτη στιγμη την αμοιβαία έλξη. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και αρχισαμε να μιλάμε απο μηνύματα, κάνοντας εγω το πρώτο βήμα. Τις πρώτες φορές, σχεδόν κάθε φορά που μιλάγαμε μου έλεγε να βρεθουμε και εγω ήμουν θετική αλλα ποτε δεν κανονίσαμε κατι συγκεκριμένο.
Ενώ πέρασαν τρεις μήνες κάπως ετσι και μαλιςτα είχαμε σταματήσει να μιλάμε τοσο συχνά προς το τέλος του ζητησα εγω να βγούμε, και τα πράγματα ήταν κάπως άβολα και περίεργα όταν βρεθήκαμε, με κέρασε εκείνος και πήγα να τον αγκαλιάσω για ευχαριστω και πήγε να με φιλήσει, αλλα επειδη όπως είπα πριν αισθανόμουν για κάποιον λογο άβολα εκανα πως δεν το κατάλαβα, γύρισα το κεφαλι μου συνεχίζοντας την κουβέντα. Το πράγμα συνεχίστηκε ετσι άβολα μεχρι το τέλος που έπρεπε να φύγω. Μετα απο αυτο δεν ξαναμιλήσαμε, τον συνάντησα τυχαία σε ενα μπαρ που ήμουν εγω με φίλους μου εκείνος με φίλους και φίλες του, η αδερφή του με κοίταζε συνεχώς ενώ εκείνος έκανε πως δεν με ειχε δει, πήγα εγω και τον χαιρέτησα και του είπα αν θέλει να έρθει με την παρεα μου, και ενώ δέχτηκε δεν ήρθε ποτε. Αυτο σε συνδυασμό με το γεγονός οτι του έστειλε μήνυμα ακομα μια φορά και ήταν αρκετά αδιάφορος, με έκανε να πιστεψω οτι λογικά δεν ενδιαφέρεται πλεον για εμενα. Δυο μήνες αργοτερα ανέβασα ενα τραγούδι και μου στείλε μήνυμα, στο οποίο σχολιάζοντας το τραγούδι με φλέρταρε, εγω ήμουν ψυχρή μαζι του. Μετα απο δυο μήνες ειχε τα γενέθλια του και του εστειλα ενα τυπικό μήνυμα με ευχές, και άρχισε παλι να με φλερταρει και το συνέχισα. Μετα απο αυτο πίστευα οτι θα ξαναρχίσουμε να μιλάμε, αλλα δεν ξαναεστειλε, ενώ έμαθα οτι ειχε κοπελα και μαλιςτα σιγουρα εδω και τέσσερις μήνες. Εκεί εκνευρίστηκα, αλλα δεν μπορούσα να κανω κατι γιατι ποτε δεν εγινε κατι μεταξύ μας άρα δεν ειχα το δικαίωμα να απαιτήσω εξηγήσεις. Στεναχωρήθηκα, θύμωσα που ενώ ειχε κοπελα με φλέρταρε, λυπήθηκα την κοπελα του αλλα το ξεπέρασα, χωρις να μάθει ποτε ποσο στεναχωρήθηκα. Ξαναμιλήσαμε πριν απο μια εβδομάδα στα γενέθλια μου όπου εκείνος παλι ήταν διαχυτικός αλλα σταμάτησα την κουβέντα ευγενικά.
Αρχικά θα ήθελα να ρωτησω την γνώμη σας για το τι τελικά θέλει απο μένα και τι να κανω που θα συναντηθούμε σε λίγες μερες παλι στο ίδιο φιλικο σπίτι. Να κανω πως δεν τον είδα, και να μιλήσω με αλλα άτομα και να περιμένω εκείνον αν θέλει να μου μιλήσει ή να τον χαιρετήσω. Δεν ξέρω αν εχει ακομα κοπελα αλλα εχω βαρεθεί όλη αυτην την κατάσταση και με εχει ξενερώσει, ωστόσο ομως θα ήθελα να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Αργά ή γρήγορα πρέπει να μάθεις ότι δεν μπορείς να απαιτείς ή έστω να περιμένεις να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, γιατί τα πράγματα δεν εξαρτώνται από σένα, ούτε υπακούν σε σένα, γίνονται ερήμην σου. Όσο πιο σημαντικό το πρόβλημα, τόσο αυξάνεται η αβεβαιότητα και ο χρόνος αναμονής – χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα. Από το μηδέν ως το δέκα θα έλεγα ότι ξεκινάμε από αποτελέσματα γραπτών εξετάσεων, και στο δέκα καταλήγουμε στα θέματα υγείας. Από δυσκολία όχι μόνο δεν έχεις μπει στην πρώτη πίστα, αλλά είσαι στα ηλεκτρονικά εκεί που παίζουν χωρίς να έχουν ρίξει νόμισμα, όταν οι μηχανές παρουσιάζουν το παιχνίδι και ο υποψήφιος παίκτης μόνο παρακολουθεί.
Οπότε δες το ως άσκηση μέχρι να μπεις στην αρένα με τους μεγάλους. Έχει κοπέλα και του αρέσει το φλερτ μαζί σου, ίσως επειδή ένιωσε κάτι σαν απόρριψη, ίσως για άλλο λόγο, ποιος ξέρει, και τι σε νοιάζει άλλωστε (να μη σε νοιάζει). Δεν χρειάζεται κανένα άλλο ξεκαθάρισμα. Αυτό είναι. Όταν τον δεις κάνε ό,τι νομίζεις σύμφωνα με αυτά που ξέρεις. Από το μηδέν ως το δέκα στην κλίμακα γελοιότητας το να κάνεις ότι δεν τον είδες – ενώ μιλήσατε πριν από μια εβδομάδα –είναι στο μείον χίλια διακόσια.