Τι πρέπει να κάνω για να γίνω καλή θεία; Τι πιστεύεις ότι θα περιμένει από μένα στο μέλλον το ανίψι μου; Να του κάνω τα χατίρια όταν δεν του τα κάνουν οι γονείς του; Να κάνουμε μαζί πράγματα και να αποκτήσει πολλές και διαφορετικές εμπειρίες; Τι έχει ανάγκη ένα παιδάκι από τη θεία του;
– Μεγάλωσα με Bolek και Lolek
Ό,τι έχει ανάγκη οποιοσδήποτε άνθρωπος από οποιονδήποτε οικείο του. Αγάπη, τρυφερότητα, αποδοχή, υποστήριξη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η αδερφή της μαμάς μου- η θεία μας- είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο είμαστε πολύ κοντά. Δεν έχει δικά της παιδιά, δεν ήθελε ποτέ και γενικώς όταν ήμασταν μικρά δε μας άντεχε και πολύ, αλλά τώρα που μεγαλώσαμε κάνουμε απίθανη παρέα. Βασικά όταν ζεις σ’ ένα περιβάλλον γεμάτο στερεότυπα, όχι περισσότερα από τη μέση ελληνική οικογένεια, ένας άνθρωπος που από μικρή ηλικία πήγε κόντρα σε αυτά, που δεν έπαψε να διαβάζει, να ενημερώνεται, να γυρίζει τον κόσμο, ν’ αποδέχεται κάθε μορφή διαφορετικότητας, δεν παύει να είναι ένας φάρος σ’ αυτή την οικογένεια. Αυτό να γίνεις για το ανίψι σου:… Διαβάστε περισσότερα »
“Να του κάνω τα χατίρια όταν δεν του τα κάνουν οι γονείς του”
Ποτέ δεν μου άρεσε όλο αυτό το κόνσεπτ των χατιριών. Μπορεί να είναι χαριτωμένο για ένα παιδί, αλλά για να μην κάνουν κάτι οι γονείς κάποιον λόγο θα έχουν. Άσε δε που με αυτό τον τρόπο οι γονείς φαίνονται κακοί και παράλογοι. Εννοείται ότι εξαιρούνται περιπτώσεις που οι γονείς αρνούνται κάτι λόγω οικονομικής στενότητας, οπότε εκεί θεωρώ ότι, αν το επιτρέπει η σχέση σας, μπορείς να βοηθήσεις.
Διαφωνώ λίγο και να εξηγήσω. Π.χ ο ανιψιός μου και βαφτιστικός μου ταυτόχρονα τρελαίνεται για παγωτό. Η αδελφή μου λέει πάντα όχι σε παγωτό το χειμώνα με τη δικαιολογία θα πονέσει ο λαιμός του (κάτι που για μένα δεν ισχύει). Σαν σήμερα που έχουμε 18C και θα πάμε βόλτα το απόγευμα, αν μου ζητήσει θα του πάρω και θα ‘ναι το μικρό μας μυστικό. Συμφωνώ μαζί σου όταν μιλάμε για κάτι πιο σοβαρό από ένα παγωτό, όπου ο κάθε γονιός βάζει τα όρια του και τους κανόνες του.
Τι εννοείς ότι δεν ισχύει *για σένα*; Είσαι παιδίατρος π.χ.; Γιατί αυτό που ισχύει *για σένα*, υπερισχύει αυτού της μητέρας του παιδιού; Δεν είσαι πάνω απ’το γονιό, είσαι θεία. Ο καθένας μας μπορεί πανεύκολα να κυρώσει, επειδή είδε ήλιο και είπε να δροσιστεί. Ο οργανισμός δεν έχει ανάγκη από δροσιά πριν ζεσταθεί γερά. Τα παιδιά και πιο ευαίσθητα είναι και δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Παγωτό δεν δίνουμε στα παιδιά τον χειμώνα, για να προστατεύσουμε και εκείνο αλλά και εμάς, από την ταλαιπωρία ενός κρυώματος. Εσύ πιες φρεντοτσίνο αν θες. Το μικρό αν κρυώσει, η μάνα… Διαβάστε περισσότερα »
Η γρίπη προκαλείται από ιό και όχι επειδή κάποιος έχει φάει κάτι κρύο. (επιστημονικά αποδεδειγμένο εξού και δεν συμμερίζομαι “το δεν τρώμε παγωτό γιατί θα αρρωστήσουμε”). Δεν έχεις ιδέα πως είναι η σχέση μου με την αδελφή μου ούτε και η συμπεριφορά μου στο παιδί σε όλες τις υπόλοιπες στιγμές άρα τα άλματα τύπου το παίζεις γαμάτη για ένα παγωτό είναι άστοχα σχόλια
Βρε tom’smum, ποιος μίλησε για γρίπη; Δεν είναι γρίπη όλα τα “κρυώματα”. Δεν έχει γρίπη όποιος βήχει. Και το “για μένα δεν ισχύει” άστοχο είναι. Θεία είμαι κι εγώ παρεμπιπτόντως, δεν μιλάω ως μαμά, δεν είμαι μαμά. Το τι ισχύει για εμάς, μικρή σημασία έχει ακόμα και για σοβαρά θέματα. Την ευθύνη την έχει ο γονιός. Κι αν δεν την έχει, θα τη χρεωθεί. Κι αν δεν του τη χρεώσουν, θα την πάρει ο ίδιος. Άρα εκείνος έχει τον πρώτο λόγο. Δεν έβγαλα συμπέρασμα για τις σχέσεις σου με αδερφή κι ανήψι. Σου είπα πολύ ωμά σε τι παραπέμπει η… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ δεν μένω τόσο στο παγωτό σαν παγωτό, αλλά στο ότι το κάνει κρυφά, πάρα τις απαγορεύσεις των γονιών, άρα τους ακυρώνει στα μάτια του παιδιού για να φανεί καλή.
Δε θα έμενα ούτε κι εγώ στο παγωτό και ούτε όταν το έγραφα, εστίασα εκεί τη σκέψη μου. Σε οτιδήποτε και αν αναφερόταν λέγοντας “δεν ισχύει για μένα”, θα έδινα την ίδια απάντηση. Τυχαίνει με το παγωτό, να μη διαφωνώ κιόλας με τη μαμά, με την έννοια ότι ούτε άκυρο το θεωρώ, ούτε κάτι τόσο ιδιαίτερο, ώστε να αξίζει οποιοδήποτε ρίσκο. Άσχετα αν αυτό είναι κρύος λαιμός ή ένα λάθος μήνυμα στο παιδί. Όπως και να’χει δεν είχα πρόθεση να γίνει ντόρος γύρω από ένα παγωτό, ούτε κρέμεται από το παγωτό η υγεία του παιδιού ή η φροντίδα μια θείας… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάλι δεν πιστεύω πως το παγωτό το χειμώνα μας κρυώνει, αλλά πιστεύω πως για κανένα λόγο δεν πρέπει να παρακουμε τις εντολές των γονιών καθώς αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα παιδιά τους! Όσο παράλογες και αν μας φαίνονται! Επειδή είμαι μαμά, νιώθω πως θα εμπιστευομουν πολύ δύσκολα ξανά κάποιον που ξέρει πως ξεκάθαρα κάποια πράγματα δεν θελω να γίνονται και τα κάνουν, επίτηδες και μάλιστα στα κρυφά!
Τι θα πει “για μένα δεν ισχύει”; Είσαι παιδίατρος; Σου έχει περάσει από το μυαλό ότι η αδελφή σου που το μεγαλώνει μπορεί να ξέρει κάτι παραπάνω π.χ. ότι το παιδί της είναι λίγο πιο ευαίσθητο στο κρύωμα; Αν πονέσει όντως ο λαιμός του, θα τρέχεις εσύ στο φαρμακείο; Μάλλον όχι; Θα έχεις εσύ ένα παιδί που θα γκρινιάζει, γιατί πονάει μέσα στο σπίτι σου;
Επίσης, με αυτό τον τρόπο του περνάς το μήνυμα ότι η μάνα του είναι παράλογη και ότι του απαγορεύει κάτι που το ευχαριστεί σαδιστικά και χωρίς λόγο.
Μόνο στην Ελλάδα το παγωτό προκαλεί πονόλαιμο 🤣 Κάποια μέρα πρέπει να κάνει κάποιος μια έρευνα πάνω στο θέμα να δει τι ιδιαιτερότητα έχει ο λαιμός των Ελληνόπουλων 😛
Πέρα από αυτό όμως καλύτερα να μην ακυρώνεις τη μαμά του παιδιού…
Οταν προσεγγισα καποιον παραγωγο για να ανοίξω παγωτατζιδικιο στην αθηνα, οταν του ειπα οτι μενω στη Γερμανία μου ειπε να ανοιξω καλυτερα στη γερμανια γιατι τα νουμερα που κανει ενα ελληνικο παγωτατζιδικο το καλοκαιρι τα κανει ενα γερμανικό μονο το χειμωνα. Και ναι τα παιδακια εδω δεν κρυωνουν περισοτερο, ισα ισα επειδη ισως περνανε πιο πολυ ωρα σε εξωτερικους χωρους αρρωσταινουν λιγοτερο απο εμας που μενουμε σπιτι πιο πολυ τον χειμωνα.
Από ένα σωρό παράγοντες εξαρτάται το πόσο αρρωσταίνει κανείς. Πλέον έτσι όπως είναι τα πράγματα, είναι για γέλια το να μαλώνουμε για το αν θα κρυώσει ένα παιδάκι λόγω ενός παγωτού. Αλλά το έφερε η κουβέντα.
Αν τον προσέγγισες τα τελευταία χρόνια, καλά σου είπε ο παραγωγός, το παγωτό ακόμα και στο περίπτερο είναι πλέον ακριβό. Συν ότι έχει γεμίσει ο τόπος παγωτατζίδικα. Πόσο παγωτό να φάει κανείς πια.
Δεν νομίζω ότι έχουμε ιδιαίτερους λαιμούς.😁 Αν έχει να κάνει σε κάτι με τη χώρα, ίσως είναι το κλίμα, το ότι καλοκαιριάζει νωρίς για παράδειγμα.
Τέλος πάντων, δεν με απασχολεί να πείσω για κάτι, η πράξη έχει αποδείξει ότι έχω δίκιο. Επίσης πιστεύω ότι η επιστήμη και η εμπειρία, πρέπει να συνεργάζονται, προς όφελος των ανθρώπων.
“Μόνο στην Ελλάδα το παγωτό προκαλεί πονόλαιμο”
Δεν είπε κανείς ότι το παγωτό προκαλεί γρίπη ή κάτι τέτοιο, αλλά ο πονόλαιμος είναι άλλη περίπτωση. Εδώ και χρόνια παθαίνω για πλάκα ψιλοαισχρό πονόλαιμο είτε από δυνατές φωνές, είτε από ποτά με πολλά παγάκια (ψιλοστάνταρ μετά από κοκτέιλ γαμώ την τύχη μου), είτε από παγωτά (σπάνια).
Ε μα πες τα βρε Lifoworm!
Δεν πονάει ο λαιμός από τα παγωμένα, δεν πονάει η κοιλιά από τα παγωμένα, δεν αρρωσταίνουμε από το κρύο και όλα τα κρυώματα μπορεί να μην είναι γρίπη, αλλά σίγουρα είναι ιώσεις.
Μην πιστεύετε εμένα, google it.
Αν το έκανες στο δικό μου παιδί και το μάθαινα ενώ ξέρεις πως δεν μου αρέσει και το κρατούσες και μυστικό, θα σκοτωνομασταν άσχημα και θα το σκεφτόμουν πολύ αν θα σου ξαναεμπιστευομουν το παιδί. Ξηγημενα πράγματα. Τα παιδιά, τα μικρά, “απαγορεύεται” να έχουν “μυστικά” από τους γονείς τους. Είναι λάθος αυτό. Για την ασφάλεια τους! εγώ δεν δίνω γάλα στο παιδί μου.
Εγώ δεν δίνω γάλα στο παιδί μου, και αν κάποιος του έδινε επειδή το θεωρεί καλό, θα γινομασταν μαλλιά κουβάρια! (για κάποιο λόγο δεν το αποθήκευσα όλο και ήταν λίγο άκυρο έτσι όπως τελείωσε το σχόλιο μου! Χάχαχα)
Και όταν τον πιάσει ο λαιμός του, γιατί η μαμά του μπορεί να ξέρει ότι έχει ευαισθησία και παθαίνει συχνούς πονόλαιμους, τότε εκείνη είναι που θα τρέχει να τον ταΐζει σούπες και χαμομήλια αλλά οκ εσύ θα είσαι η κουλ θεία!
Δεν το λέω άσχημα, ούτε πάω να στην πω – απλά σε πειράζω. Μην του δίνεις παγωτά χειμωνιάτικο, ακόμα κι αν έχει 18 βαθμούς. Εγώ ολόκληρη μουλάρα και παθαίνω πονόλαιμο για πλάκα σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως και το παιδάκι έχει ευαισθησία.
Βρε εγώ στην αδερφή μου που είναι 40+, θυμίζω κάθε άνοιξη να μην αρχίσει τις φραπεδάρες και τα νερά φουλάροντας με παγάκια. Να το πάει λάου λάου. Δεν το είχε καταλάβει ότι (μάλλον τελικά) φταίει αυτό. Έτυχε και το παρατήρησα εγώ όταν μεγάλωσα, γιατί κάθε άνοιξη περνούσε στάνταρ μέρες στο κρεβάτι από τις αμυγδαλές της. Αυτό που έκανε λίγο πριν κρεβατωθεί, ήταν να χαίρεται με τον ήλιο και να πίνει φραπεδάρα ανακατεύοντας τα παγάκια. Σε συγκεκριμένο ποτήρι κιόλας, για έξτρα ηχητικά εφέ. Όλο το χρόνο κυκλοφορεί με ανοιχτές πόρτες και κοντομάνικα. Αυτό το πάθαινε όταν άρχιζε τις φραπεδάρες. Τις ξεκινάει… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω έχει παρεξηγηθεί η όλη φάση. Δεν παρακαούω εντολές “δεν θέλω το παιδί μου να τρώει παγωτό, γιατί δεν γουστάρω να τρώει ζάχαρη γενικά” και εγώ πάω και δίνω παγωτό. Σε καμία περίπτωση δε θα έτρωγε παγωτό αν μεγάλωνε με περιορισμό στη ζάχαρη. Όπως και δεν τρώει τηγανητές πατάτες όταν είναι μαζί μου, γιατί αυτές τις οδηγίες έχω. Αλλά όταν επικρατεί αυτό το ταμπού “το χειμώνα δε τρώμε παγωτό” από πάρα πολλές μαμάδες περιλαμβανομένης της αδελφής μου, γιατί έτσι μάθαμε να λέμε (το λεγε και η μαμά) ενώ το παιδί πίνει νερό απ’ το ψυγείο και στα εστιατόρια χυμό με… Διαβάστε περισσότερα »
Ειλικρινά, κατάλαβα ακριβώς πώς σκέφτεσαι γι’αυτό και ήμουν απότομη, γιατί είσαι απολύτως σίγουρη ότι δεν κάνεις κάτι λάθος, ότι αντιθέτως, λάθος κάνουν οι άλλοι, στην προκειμένη η αδερφή σου και πάρα πολλές μαμάδες. Εκ πείρας σου λέω, ότι και εντελώς τεκμηριωμένο να είναι αυτό που λες, οποιοδήποτε, όχι το παγωτό αποκλειστικά, η γνώμη κανενός δεν αλλάζει, ειδικά του γονιού, που αγχώνεται διπλά. Έχει τη γνώμη του, όπως έχεις τη δική σου. Η δική του έχει μεγαλυτερη ισχύ, όταν αφορά το παιδί του. Και πατάτες θα φάει και παγωτό, όταν δε θα βλέπει κανείς. Το ζητούμενο είναι όμως να γνωρίζει ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Κατά λάθος…
Ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί “τρόπος”, αλλά είναι το βίωμά μου. Δε λατρεύω τα παιδιά, ούτε καν όταν είναι μωράκια, και το ίδιο ακριβώς συνέβη με τα ανήψια μου, οπότε δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να αναρωτηθώ για όσα ρωτάς. Όμως, (ίσως/μάλλον) λόγω αυτού, δεν τους φέρθηκα και ποτέ σαν να είναι “μωρά”. Παράδειγμα: παίζαμε γκρινιάρη και μ’έκλεβε ο μεγάλος (τότε 6 χρονών), του έκανα παρατήρηση, το επανέλαβε δυο-τρεις φορές, συνειδητά, και την τρίτη απλά σταμάτησα να παίζω. Όχι χαϊδεματάκια, όχι “μα παιδάκι είναι, ας το να το κάνει”, απλά και ήρεμα. Αυτή ήταν γενικότερα η στάση μου.… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά κι εγώ που έκανα σαν τρελή απ’τη χαρά μου και φερόμουν ενίοτε πιο ανώριμα από εκείνα, και καταλαβαίνω την αγάπη τους και όντως είμαι η πρώτη που μαθαίνω όλα τα νέα. Νομίζω ότι στα δύσκολα θέλουμε κάποιον που ξέρουμε ότι δε θα μας απογοητεύσει με οποιονδήποτε τρόπο.
Γενικά τα παιδάκια πάντως, πολύ το εκτιμούν όταν κάποιος κάνει τη διαφορά και δεν τους μιλάει σαν να είναι βρέφη.
Ναι, σαφέστατα έχεις δίκιο, δε σημαίνει ότι αν είσαι ενθουσιώδης, δε θα σ’αγαπήσουν, προς θεού, ίσα ίσα. Γι’αυτό λεώ ότι είναι καθαρά προσωπικό βίωμα, και δεν μπορώ να το επεκτείνω, απλώς δίνω το αποτέλεσμα. Ίσως να έπαιξε ρόλο το ότι παραμένω πολύ “παιδί”, και παίζω ακόμα (pc/επιτραπέζια/τα πάντα). Πχ θυμάμαι μια φορά που είχαν πάρει ένα κάστρο playmobile, γ@μάτο, εγώ είχα εκστασιαστεί και το στήναμε παρέα ένα τρίωρο. Κι έρχεται σε μια φάση η αδερφή να μου πει “ευχαριστώ που τα απασχολείς”, κι εγώ είμαι σε φάση “εεεεε, παρακαλώ, αλλά μ’αρεσε το κάστρο!” 😀 😀 😀 Κοινώς πάντα περνούσα κι… Διαβάστε περισσότερα »
*Playmobil γ@μώ, και λέω γιατί δε μου κάθεται καλά.
Όχι, δεν το είπα αντιδραστικά, κατάλαβα πώς το λες και απλά συμπλήρωσα, θέλοντας να επιβεβαιώσω (με κακή διατύπωση μάλλον) ότι όπως και να φερθούμε, αν τα αγαπάμε και δεν τα απογοητεύουμε, ούσες συνεπείς και όλα αυτά που λέει και η Α,μπα, θα μας αγαπάνε. Όταν κάτι έχει θετικό αποτέλεσμα, δε χρειάζεται και να το ψάχνουμε. Προφανώς κάτι έκανες καλά, αν θέλεις να το μάθεις, θα τα ρωτήσεις όταν μεγαλώσουν. Αλλά ξέρω ‘γω, μπορείς να πεις *γιατί* αγαπάς κάποιον; Ή χρειάζεται; Δεν αρκεί απλά να το ξέρεις; Είμαι κι εγώ της γνώμης ότι τα δικά μας βιώματα, δεν ακυρώνουν αυτά των… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, ναι, το κατάλαβα, αλλά γραπτός λόγος, και δε φάνηκε ότι το κατάλαβα, damn. Έχεις δίκιο, στο κάτω κάτω δεν υπάρχει manual. Κατα μία έννοια, σαν το γονιό, κάνεις κι εσύ το καλύτερο που μπορείς μέχρι εκεί που σου κόβει. Και μια που πιάσατε την κουβέντα για το παγωτάκι πιο πάνω, αλλά δε θέλω να χωθώ, δώσε (-στε, όποιος ψήνεται) και μια γνώμη για το μέλλον. Όπως προείπα, υπάρχουν αρκετές διαφορές στην κοσμοθεωρία μεταξύ εμού και της ανιψοοικογένειας. Και κατανοώ ότι είναι τραγικά λεπτή η ισορροπία μεταξύ του “ακυρώνω τη γονεϊκή φιγούρα και τις αρχές της” και “λέω αυτό που… Διαβάστε περισσότερα »
Η δική μου γνώμη είναι να κάνεις την υπέρβαση και να συγκρατημένα να μιλήσεις γι’αυτό που πιστεύεις, χωρίς να το παρουσιάζεις ως ανώτερο, χωρίς να μιλάς υποτιμητικά για τις άλλες απόψεις, προσέχοντας πάρα πολύ να μην κάνεις κατήχηση αλλά να δίνεις μόνο πληροφορίες.Τις οποίες βέβαια έτσι κι αλλιώς παίρνουν ή θα πάρουν, αυτή είναι η “δουλειά” τους μέχρι να ωριμάσουν και να κατασταλάξουν. Μπορείς να δίνεις διευκρινίσεις υπέρ του αγνωστικισμού. Με τον δικό τους τρόπο σκέψης, θα αξιοποιήσουν τις πληροφορίες. 😉
Αφού μεγάλωσες με Μπόλεκ και Λόλεκ,μάθε στο παιδί τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ!!
(Η πρώτη μου τσάντα στο δημοτικό ήταν Μπόλεκ και Λόλεκ, όταν όλες οι άλλες είχαν τσάντα Κάντι Κάντι)
Αυτά που είπε και Λένα. Και δίνε και κανά 50ευρω πού και πού όταν ενηλικιωθούν… Εμένα αυτό έκαναν οι θείοι μου όταν ήμουν φοιτήτρια και το εκτιμούσα δεόντως!!!
Αυτό ρε φίλε που η ευρύτερη οικογένεια θεωρούσε πως στα οκτώ μου είχα μεγαλύτερη ανάγκη τα λεφτά που το μόνο που με ένοιαζε ήταν αν βγήκε καινούριο playmobile από ότι τώρα που έχω λογαριασμούς, ενοίκια, ενφια, σούπερ μάρκετ, σκατά, απλά με ξεπερνάει!
Έλα ντε… Κι όχι τίποτε άλλο , εγώ σα χαζό τα έδινα στους γονείς μου και δεν τα ξανάβλεπα πια… Τώρα που το θυμήθηκα, θα τους πάρω ένα τηλέφωνο να τα ζητήσω πίσω!! 😛
Αθώο μου παιδί… 😂😂😂
κι αν μπορείς να προσφέρεις κάτι διαφορετικό από τους γονείς (εμπειρίες, απόψεις, κλπ) είναι καλό και χρήσιμο για όλους. Εγώ που μένω δίπλα ήμουν μια εποχή και καταφύγιο σε φάσεις σύγκρουσης ή παρεξήγησης με τους γονείς (“δεν ξαναπάω σ’αυτό το σπίτι”, “δεν τους ξαναμιλάω” και τέτοια) για όσο χρειαζόταν μέχρι να ξεθυμάνει.
Να παίζεις μαζί τους, να τα παίρνεις στο σπίτι σου γιατί τίποτα δεν είναι σαν το σπίτι του θείου και της θείας. Να πηγαίνετε στην παιδική χαρά μαζί, να είσαι εκεί όταν γυρίζουν απο το σχολείο για να ξέρεις ποιοι είναι οι φίλοι τους, να κάνετε μαζί κέικ, να ζωγραφίσετε, να το μαλλώσεις με πολύ χαμόγελο άμα κάνει χαζομάρα, να του λες συνέχεια πόσο το αγαπάς. Να έχεις καλή σχέση με τους γονείς του. Όχι να μην του κάνεις όλα τα χατίρια. Οι ανιψιές μου είναι δώρο θεού αλλά όταν έκαναν χαζομάρες τους το έλεγα. Τις αγαπώ μέχρι θανάτου και… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάντως στον ανιψιο μου που είναι 3 χρονών δεν κάνω όλα τα χατήρια κι ας μένουμε 4 ώρες μακριά με το αεροπλάνο. Αυτό που κάνω κάθε φορά που τον βλέπω και ενθουσιαζεται κι αυτός κι εγώ και δεν ξεκολλάμε ο ένας από τον άλλον είναι να παίζουμε ατελείωτα. Βέβαια πάντα μέσα στα όρια που έχουν θέσει οι γονείς του. Επίσης κάτι άλλο που κάνω είναι να επισημαίνω στους γονείς του ο, τι θεωρώ ότι θα έπρεπε να διορθωθεί σαν εξωτερικός παρατηρητής. Και το αποτέλεσμα είναι ο μικρός να με αναζητεί συχνά, να θέλει να μιλάμε με βιντεοκλήσεις και να… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαρτάται πολύ από τους γονείς το τι θα κάνεις και εξαρτάται και από τον χαρακτήρα σου. Εξαρτάται και πολύ κι απ’το παιδάκι συχνά. Αυτό με τα χατίρια είναι μεγάλο θέμα με τεράστιο εύρος. Άλλο να έρθει σ’εσένα για να φάει σοκολάτα πριν το φαγητό και άλλο να έρθει για να υπερασπιστείς μια λογική επιθυμία του, που ο γονιός δεν την εκπληρώνει “γιατί έτσι”. Δεν υπάρχουν οδηγίες. Είναι ανθρώπινες σχέσεις. Όταν υπάρχει πραγματική αγάπη, νορμάλ συμπεριφορά και αληθινό ενδιαφέρον για το καλό του παιδιού, όλα πάνε μια χαρά και όλοι είναι καλά. Το παιδάκι θα σ’αγαπάει, δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που είπε η Λένα είναι πολύ σημαντικό. Είναι σημαντικό μέσα από την απλότητά του. Ψάξε (ακόμα και στο ίντερνετ) πως μπορείς να δώσεις στο παιδί να καταλάβει οτι το αποδέχεσαι, οτι το υποστηρίζεις. Το να παραμεληθεί συναισθηματικά είναι κάτι πολύ εύκολο διότι είναι αποτέλεσμα πραγμάτων που *δε* γίνονται και οχι που γίνονται σκόπιμα.