Αγαπητή «Α, μπα»: Τι πιστεύεις για τη vegan διατροφή;

Α,μπά μου καλησπέρα! Σε διαβάζω χρόνια και σε ευχαριστώ πολύ για όλες τις φορές που με έχεις κάνει να γελάσω, να κλάψω, να προβληματιστώ και φυσικά να γκουγκλάρω τις ερωτήσεις που θα ήθελα να σου στείλω (και τελικά να βρίσκω την απάντηση μόνη μου)! Υπέροχο και το καινούριο site! Ήθελα να σε ρωτήσω σχετικά με μία ερώτηση, που σου είχε γίνει πριν χρόνια για τον vegeterian και vegan τρόπο ζωής. Δεν θυμάμαι ακριβώς την ερώτηση, όμως η απάντησή σου τότε είχε να κάνει με τον προβληματισμό για την ηθική ανωτερότητα, που νιώθει ένα μεγάλο μέρος όσων υιοθετούν έναν τέτοιο τρόπο ζωής, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Κάτι που αν κατάλαβα καλά το θεώρησες μάλλον σνομπ και τέλος πάντων απάντησες ότι δεν συμφωνείς. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε και πλέον ο διάλογος σχετικά με αυτό το θέμα έχει προχωρήσει πολύ, ενώ είναι πολύ περισσότερος ο κόσμος που μειώνει ή απορρίπτει εντελώς το κρέας και τα ζωικά παράγωγα. Είμαι αρκετά προβληματισμένη με αυτό το θέμα και η προσωπικά προσπαθώ (όσο μπορώ) το τελευταίο διάστημα να μειώσω τα ζωικά παράγωγα και το κρέας που καταναλώνω, αλλά έτσι κι αλλιώς πάντα προτιμούσα να μαγειρεύω λαχανικά, όσπρια και δημητριακά. Εσυ τι πιστεύεις πλέον εν έτει 2018 σχετικά με τον σιτισμό και τη vegan διατροφή;

Άλλο ο χορτοφάγος, άλλο ο βίγκαν, άλλο αυτός που προσπαθεί όσο μπορεί τα ζωικά παράγωγα και το κρέας που καταναλώνει. Δεν θα έλεγα ότι έχει προχωρήσει πολύ ο διάλογος, εκτός αν εννοείς ότι προκύπτουν νέες υποκατηγορίες με τους paleo και τους ωμοφάγους και τα λοιπά. Η ουσία είναι ότι το φαγητό δεν φτάνει για όλους, και ότι το φαγητό είναι κάτι πολύ περισσότερο από σιτισμός. Είναι σύμβολο.

Αυτό, είναι γνωστό και δεδομένο εδώ και χιλιετίες. Δεν είμαστε η πρώτη κοινωνία με υποομάδες και περιορισμούς στο φαγητό, για οποιονδήποτε λόγο, αν και ο λόγος είναι συνήθως ο ίδιος: η οικειοθελής στέρηση έχει μέσα κάτι θρησκευτικό μέσα της, όχι με την έννοια της πίστης σε μια θεότητα, αλλά της πίστης σε κάτι μεγαλύτερο, σε κάτι που έχει σημασία. Οι βίγκαν συνήθως έχουν μια γενικότερη στάση απέναντι στα πράγματα, που δεν θέλω να χαρακτηρίσω, γιατί δεν είναι αυτός ο στόχος. Θα το πω περιφραστικά: συχνά αναφέρουν ότι όταν ανακάλυψαν τον βίγκαν τρόπο ζωής, σα να μπήκε ένα κομμάτι της ζωής τους στη θέση τους. Σα να βρήκαν ένα νόημα, ένα στόχο, ένα τρόπο να βάλουν τα πράγματα μέσα στο κεφάλι τους σε τάξη. Αυτό είναι κάτι σαν θρησκευτική εμπειρία. Άλλωστε αυτό κάνει η θρησκεία, σε κάνει να νιώθεις ότι τα πράγματα είναι σε κάποια τάξη. Αυτή η εμπειρία κάνει μερικούς να θέλουν να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση, κι εδώ είναι που ερχόμαστε σε αντιπαράθεση. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια κενά, και τα κενά που έχουμε, δεν συμπληρώνονται με τον ίδιο τρόπο. Αυτό που βοήθησε εσένα να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου δεν θα βοηθήσει εμένα.

Το επιχείρημα για την μακροημέρευση της ανθρωπότητας με καλύτερη διαχείριση των πόρων είναι πολύ σοβαρό αλλά δεν ξεκινάει, δεν λύνεται, και δεν εξαντλείται στο αν τρώμε κρέας και τα παράγωγά του ή όχι. Μπορεί να είσαι χορτοφάγος αλλά να καταναλώνεις πόρους της γης με άλλον τρόπο ή, (εξαρτάται πού ζεις) μπορεί να επιβαρύνεις κι από πάνω, ακριβώς επειδή είσαι χορτοφάγος ή βίγκαν. Φυσικά υπάρχουν συνεπείς, αφοσιωμένοι άνθρωποι με ενημέρωση, που προσπαθούν κάθε μέρα, και ευτυχώς που υπάρχουν και διδάσκουν και τους υπόλοιπους. Αυτοί πάντως δεν χρησιμοποιούν τον τρόπο ζωής τους ούτε ως όπλο, ούτε ως πανοπλία, ούτε ως προσπάθεια να ενταχτούν σε κάποια ομάδα.

Η προσπάθεια για πιο συνετή ζωή στον δυτικό κόσμο είναι κάτι που χρειάζεται αλλαγή πολιτικής σε πολύ υψηλό επίπεδο, οπότε για μένα – ξαναλέω, για μένα – το σημαντικό είναι να υποστηρίζεις πολιτικούς που ασχολούνται στα σοβαρά με το οικοσύστημα, με την κατανάλωση ενέργειας, με την διαχείριση των πόρων της γης, και όταν λέω σοβαρά, εννοώ ρεαλιστικά. Δεν θα κλείσουν οι πετρελαιοπηγές επειδή κάποιοι θα δεθούν πάνω τους, χρειάζεται πολύ πιο συντονισμένη, επίμονη και φυσικά, επιστημονική προσέγγιση.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News