Γειά σου Αμπά! Τι κάνεις όταν μετακομίζεις με τον άνθρωπό σου και αναγκαστικά πρέπει να κουβαλήσεις τα μεμοραμπίλια από προηγούμενες σχέσεις. δηλ γραπτά, φωτογραφίες κλπ (το παρελθόν εκτέινεται σε προ ψηφιακής εποχής καιρούς). Τα σκίζεις ή/και τα καις με τη σχετική τελετουργία, τα παίρνεις μαζί σου και τα χώνεις σε ένα αόρατο στον άλλο σημείο (τα χτίζεις και τα σοβατίζεις, τα βάζεις κάτω από τα σανίδια κλπ) ή τι άλλο;
–AnnaSfall
Γιατί να έχεις μεμοραμπίλια άλλων σχέσεων ξεχωριστά από τα μεμοραμπίλια της ζωής σου, γενικώς; Ή κρατάς αναμνηστικά, ή όχι. Αν είσαι από αυτούς που κρατάνε μια χαρτοπετσέτα από την πρώτη σου πτήση με Λουφτχάνσα, τότε που τα μαχαίρια μέσα στα αεροπλάνα ήταν μεταλλικά, και θεωρείς ότι πρέπει να σε συνοδεύει για πάντα παντού, θα την πάρεις μαζί με το πατημένο τριαντάφυλλο που σου χάρισε ο Λάκης το 1988. Ούτε η χαρτοπετσέτα, ούτε το απολίθωμα έχουν θέση σε περίοπτο σημείο του σπιτιού, έτσι κι αλλιώς. Αν είναι να τα κρύψεις (αυτονόητο) ή να τα κάψεις (που συνιστώ), να τα κάψεις όλα μαζί. Όπως καταλαβαίνεις, δεν είμαι των μεμοραμπίλια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ πάντως το μονόπετρο δαχτυλίδι που μου έκανε δώρο ο πρώην όταν μου έκανε πρόταση γάμου (μη φανταστείτε κανένα ακριβό), έξι μήνες μετά τον χωρισμό το πούλησα σε ενεχυροδανειστήριο και αγόρασα δώρο γενεθλίων για το γκομενάκι που είχα μετά από αυτόν. Το ευχαριστήθηκα όσο δεν πάει.
θεάρα ❤
Θεά!
Θα ήθελα να δω πόσο θα εκτιμούσατε το χιούμορ που κάποιες φορές έχει η ζωή, αν την μικρή αυτή ιστορία την έλεγε άντρας.
Αν την πει ποτέ κάποιος άντρας, θα δούμε. Αυτό που υπονοείς είναι η άποψή σου.
Μόνο που δεν θα την πει ποτέ κανένας άντρας γιατί τα μονόπετρα τα δίνουν μόνο άντρες σε γυναίκες, ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΨΕ ΓΙΑΤΙ
Εντάξει, μέχρι να το πει κάποιος άντρας και ‘να δούμε’ ζήτησα μια ειλικρινή εικασία από όσους γέλασαν, αφού πρώτα ρωτήσουν τον εαυτό τους.
Και όχι, δεν είμαι βέβαιη για τις απαντήσεις. Μπορεί όντως κάποιοι να γελούσαν και πάλι. Μπορεί κάποιοι άλλοι να έβρισκαν κουραστικό το να μπαίνουν σε διαφορετικά παπούτσια και να περίμεναν ‘να δούμε’.
Για τη νύξη του μονόπετρου (η οποία είναι εντελώς άσχετη με αυτό που είπα- όπου μονόπετρο βάλε δώρο αρραβώνα) απογοητεύομαι, γιατί συχνά οι εμμονές επηρεάζουν τη στρατηγική μας όταν διεκδικούμε το δίκιο μας.
”Εγώ πάντως το ρολόι που μου έκανε δώρο η πρώην όταν μου ζήτησε να είμαστε μαζί (μη φανταστείτε κανένα ακριβό), έξι μήνες μετά τον χωρισμό το πούλησα σε ενεχυροδανειστήριο και αγόρασα δώρο γενεθλίων για το γκομενάκι που είχα μετά από αυτήν. Το ευχαριστήθηκα όσο δεν πάει.’ Ανδρέας, Ιδιωτικός υπάλληλος, 32 ετών.
‘Θεούλης <3' Κώστας, Δικηγόρος, 41 ετών.
'Θεός' Παύλος, Φοιτητής, 23 ετών.
Φαντάζομαι ότι τώρα χαμογελάτε μερικές λιγότερες. 'Φαντάζομαι' λέω και το εννοώ. Ευελπιστώ σε απαντήσεις- που λογικά θα ποικίλουν.
Εντάξει, αφού πρέπει να τα γράφουμε όλα, μα όλα, και όλα τα αυτονόητα για να γίνουμε κατανοητοί, ας το κάνουμε, έχω χρόνο σήμερα. Το μονόπετρο είναι ένα σύμβολο γάμου που δίνεται μόνο απο άντρα σε γυναίκα γιατί παραδοσιακά ο αντρας κάνει την πρόταση και η γυναίκα λεει ναι ή όχι. Η γυναίκα δεν έχει δικαίωμα επιλογής, παρά μόνο δευτερευόντως. Το παράδειγμα που γράφεις δεν είναι αντίστοιχο με αυτό που σχολιάζεις. Δεν γίνεται να υπάρξει λόγω του συμβολισμού που έχει το μονόπετρο. Το ρολόι που λες μερικές φορές το κάνουν τα πεθερικά δώρο στο γαμπρό που πήρε την κόρη τους. Είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Τα σχόλιά μου αφορούν το ζήτημα του empathy και κατά πόσο πολλές φορές έχουμε διαφορετικά συναισθήματα ανάλογα με τις ομοιότητες που μοιραζόμαστε με τους πρωταγωνιστές. Λύπη ή χαρά για ένα οποιοδήποτε δώρο που πουλήθηκε από κάποιον για να προσφερθεί σε έναν τρίτο.
Ίσως και να μην έχω καταλάβει, αλλά δεν το θεωρώ μομφή. Συμβαίνει σε όλους.
Το μονόπετρο δεν είναι ένα οποιοδήποτε δώρο, γι’αυτό τα επιφωνήματα “θεά” και “θεάρα”. Δεν είναι ο ένας οποιοσδήποτε για οποιονδήποτε τρίτο, μπαίνουν μέσα σαράντα επίπεδα υποσχέσεων, ονείρων για κοινή ζωή, και πολλά άλλα. Αν ήταν άλλοι πρωταγωνιστές θα νιώθαμε άλλα πράγματα, προφανώς. Εσύ είπες “αν ήταν άντρας”, θέλοντας να μας πεις τι ακριβώς; ότι ταυτιζόμαστε επειδή είναι γυναίκα; Ναι, φυσικά και ταυτιζόμαστε επειδή είναι γυναίκα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα νιώθαμε το αντίθετο αν το έλεγε άντρας, γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αντίστοιχο σε άντρα.
έχει συμβεί σε πολύ κοντινό μου συγγενή. Πήρε διαζύγιο, η πρωην γυναίκα του τού επέστρεψε βέρες και μονόπετρο, εκείνος τα κράτησε και οταν έφτασε ο καιρός να ξαναπαντρευτεί τα ελιωσε και έφτιαξαν καινούργια. Πρακτικό μυαλο
Εντάξει όποιος διαβάζει τακτικα τη στήλη θα ξέρει την ιστορία της εξωγήινης γι αυτό και οι επιδοκιμασίες. 🙂
Ο άντρας μου πάντως πούλησε τη βέρα του πρώτου γάμου του όταν πριν 10 χρόνια τα βρήκαμε σκούρα οικονομικά.
Kι εγώ θα πουλούσα οτιδήποτε μου έχει χαρίσει κάποιος πρώην, για οποιοδήποτε λόγο, ακόμα και για να πάρω δώρο στον επόμενο. Αν βέβαια το μεταχειριζόμουν όχι σαν απλό περιστατικό, αλλά σαν χαιρέκακη προσβολή θα προπαθούσα να επεξεργαστώ τα προβληματικά μου συναισθήματα. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που παρακολουθούσα αυτή τη συμπεριφορά σε κάποιον άλλον, και την έβλεπα όχι σαν απλό περιστατικό, αλλά σαν κάτι άξιο χειροκροτήματος. Πολλές φορές μια αθώα ιστορία μπορεί να μυρίσει καφρίλα και έλλειψη ενσυναίσθησης όταν μετατραπεί σε αντιαισθητικό αφήγημα. Το μονόπετρο αρραβώνα μπορεί να γίνει ένα δώρο και να αποτινάξει την ιστορία του, γιατί απλά… Διαβάστε περισσότερα »
Οταν με χώρισε η πρωην που με ειχε φλομωσει στην ηθική των σχεσεων, και έλεγε οτι τα χαρισμενα κοσμήματα τα επιστρέφει οπωσδήποτε, περίμενα εβδομάδες και μήνες χωρίς αποτέλεσμα… Ηταν η πρώτη φάση της απομυθοποιησης, οποτε την ευχαριστω που με διευκολυνε
Ε λοιπόν εγώ αυτό με το σκισιμο – κάψιμο δεν θα το καταλάβω ποτέ! Πώς γίνεται να απειλείται κάποιος από τις αναμνήσεις κάποιου άλλου; Λες και δεν υπάρχουν μέσα στο μυαλό μας. Λες και δεν αρκεί να θες να αναπολήσεις κάποιον.
Ότι τι; Θα έχεις κάνει delete τον πρώην σου αλλά θα δεις ξαφνικά τη φωτογραφία του και θα τρέξεις σαν τρελή να τον βρεις;
Παιδιά άνθρωπος χωρίς μπαγκαζια δεν μπορεί να πάει μακριά. Μη φοβάστε τα μπαγκαζια των συντρόφων σας. Αυτά τα μπαγκαζια τους έφεραν έτοιμους στην πόρτα σας.
Καλέ, εγώ όταν ήρθα πρώτη φορά στο σπίτι του αγαπημένου μου, φυσικά καθάρισα. Φυσικά καθάρισα και κάτω από το κρεβάτι που θα κοιμόμασταν. Και φυσικά δεν καθαρίσω όσα βλέπει η πεθερά γιατί δεν είχα τον φόβο μην τα δει η πεθερά αλλά η μάνα. Οπότε έφτασα σε όλες τις γωνίες. Και σε μια γωνία ήταν ένα χαρτάκι σκεπασμένο με χνούδια. Και φυσικά το διάβασα. Και ήταν της πρώην που του έλεγε α κ ρ ι β ώ ς ό,τι κι εγώ. Και θυμάμαι τότε κάθησα στον καναπέ και είπα, ποντιάκι μου, αυτός είναι κούκλα μου. Θες; Μπορείς; Θες; Και στο… Διαβάστε περισσότερα »
Χαχαχχαχαχαχαχαχαχχα σ αγαπώ!
Πόντια κλαίω απ’τα γέλια ρε συ.
Αλλά αυτό με τις ασκούπιστες γωνίες ενώ ο ίδιος είναι αλλεργικός, πω ρε φίλε. Κι όποτε λέω να μετακινήσουμε μαζί κρεβάτι ή καναπέ γιατί ξέρω πόσα στρώματα σκόνης έχει από κάτω (στάνταρ μετριούνται σε έτη όπως οι δακτύλιοι των δέντρων), η μίρλα πάει σύν-νε-φο!
Τα ενθύμια/αναμνηστικά/memorabilia, είναι εκεί γιατί μας θυμίζουν κάτι. Το λέει και η ετυμολογία. Θυμάμαι, μνήμη, memory. Από τη στιγμή που έχεις κάνει delete τον πρώην σου, ποιος ο λόγος να κρατάς το ενθύμιο για να σε βοηθά να τον θυμάσαι;
Παιδιά ένα θα σας πω. Να τα ΚΑΙΤΕ!!! και να σκορπάτε και τις στάχτες. Γιατί αν πεθάνετε και το παιδί-εγγόνι-ανιψι σας βρει τα γραμματα από τους γκόμενους και τις φωτογραφίες καταχωνιασμένα στο μπουφέ…. δεν θα κάνει καλό στην υστεροφημία σας ούτε στην ψυχολογία του. (Δεν τα βρηκα εγω, μια φίλη από το χωριό δεν την ξέρετε)
Κοντραριε δεν θυμάμαι τον πρώην μου. Θυμάμαι αυτό που είχα με τον πρώην μου, που είναι κομμάτι της ιστορίας μου και συνέβαλε στο να γίνω αυτό που είμαι τώρα. Δεν θα το καταργήσω για κανέναν ανασφαλή όπως ακριβώς και δεν σβήνω φωτογραφίες από τη Σαντορίνη επειδή πήγα στη Νάξο.
Το να θες να σβήσεις τα ίχνη του παρελθόντος για εμένα δηλώνει έναν πικραμενο, ανασφαλή,, μηορτατο άνθρωπο με πολλά θέματα να λύσει.
Ευχαριστώ αλλά όχι. Προτιμώ αυτόν που χαίρεται για τις επιλογές του και τις εκτιμα.
Α μόλις είδα και την απάντηση της Aloutero. Πήγα να πω ότι ένας λόγος που βρίσκω ότι μπορεί κανείς να κρατάει ενθύμια από σχέσεις, είναι επειδή θέλει να θυμάται αυτό που εκείνος υπήρξε, να θυμάται τη δική του ζωή, το δικό του παρελθόν. Όταν κοιτάμε το παρελθόν δεν το νοσταλγούμε απαραίτητα. Αλλά μας αφορά, είναι μέρος της ζωής μας. Σημασία έχει να μην το φοβόμαστε πιστεύω, να μη νομίζουμε ότι μας κυνηγάει, ότι θα μας βλάψει. Δεν πα να τα κάψεις και να πετάξεις τις στάχτες στο διάστημα, αν δεν είσαι οκ με ό,τι έγινε, το βλέπεις ανά πάσα στιγμή,… Διαβάστε περισσότερα »
Έτσι ακριβώς Πόντια!
(Έλα, πήραμε και μαζί το παράσημο χαχαχαχχααχα)
Μήπως σε αγχώνει το τι θα σημαίνει αυτό για τον σύντροφο σου; Πολύ προσωπικό ζήτημα είναι αυτό γενικά. Εμένα μου είχε στείλει ο πρώην κάποια πράγματα που έκρινε ότι θα ήθελα, και ήταν από τα λίγα πράγματα-αν όχι το μοναδικό-που έκανε από αγάπη, σκεπτόμενος ότι ήταν πράγματα που είχε χαρεί που αγοράσαμε ή κάτι φωτο από κάτι διακοπές, στις οποίες ήμουν μόνη ή ήταν τοπία που είχα βγάλει. Κάπου τα έχω σκορπισμένα. Έχω αδιαφορήσει. Αλλά δεν ήταν και καμιά αξιομνημόνευτη σχέση. Άλλου πρώην, μεγάλου μαλάκα, που μου είχε κάνει δωράκια πολύ τρυφερά κι αγαπησιάρηκα, μικρής αξίας αλλά μεγάλου-my ass-συναισθήματος, συνειδητά… Διαβάστε περισσότερα »
πόντια, εσύ τα πέταξες στα σκουπίδια, εγώ όταν χώριζα με την πρώτη μακροχρόνια σχέση μου, ένα βράδυ που ήρθε σπίτι μου, είχα μαζέψει όλα τα δώρα, δωράκια δικά του και τα είχα βάλει σε μια μεγάλη μαύρη σακούλα σκουπιδιών. Φεύγοντας εκείνος αργά το βράδυ, του λέω, ‘μπορείς να κατεβάσεις και τα σκουπίδια φεύγοντας’; ‘Α ναι φέρτα’, μου λέει. Δε φαντάζεσαι τι ικανοποίηση ένιωσα, τότε.
Αχ φαντάζομαι, αλήθεια σου λέω. Τη νιώθω as we speak.
Αλλά κι εσύ αχάριστη όμως, αφού πετούσε τα σκουπίδια, γιατί τον χώρισες??? Τι άλλο ήθελες δηλαδή; Αγάπες και λουλούδια; Πωωωωω.
Μεγάλη ιστορία. Ήταν σε χρόνια της ζωής μου που δεν ήξερα τι θα πει ισότιμη σχέση, ούτε κατά διάνοια δηλαδή. Άρχισα να σκέφτομαι να χωρίσω τον Σεπτέμβρη, το αποφάσισα οριστικά τα Χριστούγεννα και του το είπα, του είπα όμως θα χωρίσουμε τον Ιούνιο, μετά τις εξετάσεις μου για Proficiency. Έτσι και έγινε. Φρικάρω σήμερα, αλλά τότε, τι να σου λέω.
Νομίζω δεν κατάλαβα με τι φρικάρεις, όχι ότι χρειάζεται να διευκρινίσεις, απλά δεν ξέρω τι να πω :/
Σάματις ποια ήξερε για ισότιμες σχέσεις;
Εγώ πάντως τα έχω κρατήσει όλα, και από πρώην και εισητήρια από ταξίδια/συναυλίες και ημερολόγια από τότε που έγραφα και διάφορα άλλα. Aκόμα και κάτι ασημένια χαρτάκια που πετούσαν στη συναυλία των Rolling Stones όταν ήρθαν στην Αθήνα. 🙂
Τα είχα σε κάτι κουτιά όταν έμενα μόνη μου, τα οποία μεταφέρθηκαν όπως ήταν στο σπίτι μας και τώρα είναι στην αποθήκη στο υπόγειο. Δεν μου έκανε καρδιά να τα πετάξω, αλλά δεν είναι και κρυμμένα, όποιος θέλει πάει στο υπόγειο και τα βλέπει, δεν είναι κάτι που θέλω να κρύψω έτσι κι αλλιώς.
Μήπως να γυρίζαμε στα μεταλλικά μαχαιροπήρουνα στις αεροπορικές; Οικολογικά ορθότερο μου φαίνεται. Βέβαια, τι λέω, στη Λουφτχάνσα έχουν κόψει και το φαΐ, ένα σαντουιτσάκι της κακιάς ώρας προσφέρουν. Καλά που υπάρχει ακόμη η aegean που με το κριθαράκι και τον Χατζηδάκι της κρατάει λίγο τα προσχήματα.
Καπνιστός σολωμός; Ας γελάσω δυνατά ΧΑ ΧΑ ΧΑ.
ΧΑ.
Πάρτε τα όλα από μπροστά μου δε θέλω τίποτα να έχω πια δικό του πάρτε τα όλα να μην τα βλέπω γιατί μου φέρνουνε στο μου το πρόσωπό του Πάρτε τα όλα πάρτε τα όλα και μην αφήσετε σημάδια πουθενά πάρτε τα όλα κι αφήστε μόνο την καρδιά μου να πονά πάρτε τα όλα πάρτε τα βάλτε φωτιά και κάφτε τα πάρτε τα όλα πάρτε τα βάλτε φωτιά και κάφτε τα πάρτε τα όλα, πάρτε τα όλα Πάρτε τα όλα από μπροστά μου θέλω μονάχη μου τελείως πια να μείνω πάρτε τα όλα και μη ρωτάτε τώρα που έφυγε εκείνος… Διαβάστε περισσότερα »
Βρέθηκα στο πατρικό μου για τις γιορτές χωρίς το σύζυγο και είχα τόση όρεξη για ένα καλό decluttering στο δωμάτιό μου. Μέχρι και τα δώρα της πρώτης μου σχέσης πέταξα και απορούσα γιατί τα είχα κρατήσει. Από τότε που γεννησα σκέφτομαι γενικώς πώς θα απαλλαγώ από σαβούρα γιατί βαριέμαι καθαριοτητες και τακτοποιησεις και δεν κρατάω τίποτα πια. Κατέληξα με 3 συρτάρια διαθέσιμα! Φεύγει κάτι σαν αρνητική ενέργεια βρε παιδί μου. Αργά ή γρήγορα θα καταλάβεις πόσο πολύ δεν τα χρειάζεσαι.
Δεν ξέρω σε τι μας χρησιμεύουν όλα αυτά που κρατάμε, αλλά μου φαίνεται τελείως τρελό να αισθάνεσαι ότι πρέπει να εξαφανίσεις οτιδήποτε έχει μείνει από προηγούμενες σχέσεις, όπως βέβαια και να το έχεις σε κάδρο στο σαλόνι. Για να ρωτάς, δεν είσαι από αυτούς που πετάνε με ευκολία. Ρίξε μια ματιά αν έχεις χρόνο, ξεκαθάρισέ τα, κράτησε όσα σου φέρνουν ένα χαμόγελο (ή και γέλιο) και κλείστα σε ένα κουτί που μπορεί και να μην ξανανοίξεις ποτέ.
Πέτα τα όλα, όλοι οι γκουρού προτείνουν decluttering
Μέχρι τώρα πού τα είχες;Ε,εκεί θα μείνουν και τώρα.Σε ένα κουτί;Εκεί.Μέχρι τώρα δε “συνυπήρχαν” οι πρώην με τον νυν στο σπίτι σου;Ήταν πρόβλημα;Σήμαινε κάτι;Και μένα αυτό το τελετουργικό της καύσης καθόλου δε μ’αρέσει.Το παρελθόν είναι δικό μας.Δε νομίζω,ότι χρειάζεται να το κάψουμε έστω και συμβολικά,για να πούμε,ότι από δω και πέρα είμαστε αφοσιωμένοι αλλού.Αν το σκεφτώ μάλιστα και σαν δήλωση πίστεως,τη νιώθω τη φλύκταινα να κουφοβράζει κάτω από το δέρμα.Δεν έχουμε παράνομο δεσμό (για κάποιο λόγο μου έχει κολλήσει απ’το πρωί και τραγουδάω παράνομος κι αν είναι ο δεσμός μας) πίσω από την πλάτη του άλλου με φωτογραφίες και αρκουδάκια… Διαβάστε περισσότερα »