Αγαπητή «Α, μπα»: Τι κάνω όταν οι φίλοι καυχιούνται συνεχώς για τα καμώματα τους;

Καλησπέρα Λένα και αναγνώστες και χίλια μπράβο Λένα μας για τις απαντήσεις! Έρχομαι με την εξής ερώτηση. Τι κάνω όταν φίλοι κοκορεύονται για τα καμώματά τους σε εκνευριστικό βαθμό? Να το αναλύσω: Eίμαι άτομο πολύ ταπεινό απο τη φύση μου, με χαμηλή θα έλεγα αυτοεκτίμηση. Έχω καταφέρει πολλά, αλλά είμαι τεράστιος οπαδός του ‘’work in silence and let your success make the noise’’, και ακόμα και όταν πετυχαίνω τους στόχους μου το μοιράζομαι σε πολύ ήπιο τόνο με πολύ λιγα άτομα που ξέρω πως δε θα με ανταγωνιστούν όπως ο αρραβωνιαστικός μου, ή οι γονείς μου. Λογω χαμηλής αυτοεκτίμησης, πιστεύω ότι υποβάλλω τον εαυτό μου σε μια συνεχή σύγκριση με τους άλλος, παρ’ολο που αναγνωρίζω ότι δε με αφορά ή επηρεάζει η ζωή τους. Το πρόβλημα : Κατα καιρούς έχω κάνει φιλίες με άτομα που άν τους συμβεί οτιδήποτε καλό, επιδίδονται σε τεράστιο κοκόρεμα και bragging. Τη στιγμή που θ’ακούσω ‘’Καλά πηρα τοσο μεγάλη αύξηση που δε ξέρω τι να κάνω τα λεφτά’’, ‘’Ναι είπαν ότι ειμαι ο καλύτερος απ’ολους στο τάδε’’, ‘’καλά ήρθε μέχρι και ο Υπουργός να με συγχαρεί, τόσο γα***α τα είπα Ε???’’ και άλλα αντιστοιχα, με πιάνει το στομάχι μου και η πρώτη σκέψη που μου έρχεται έιναι εμετός και αποστροφή. Το ίδιο και με άτομα που θέλουν ντε και καλά να αποδείξουν πως ότι κι αν έκανες εσύ, αυτοί το έκαναν καλύτερα (the one upper). Αυτόματα αναπτύσσω μια σχέση ανταγωνισμού ακόμα κι ταιριάζω ή αγαπώ το άτομο για άλλα στοιχεία, και δε θέλω να το βλέπω στα μάτια μου. Θέλω να μου πεις κατα τη γνώμη σου 1) πως αντιμετωπίζεις τετοιες καταστάσεις εαν μέσα σου δε μπορείς να νιώσεις χαρά για όσα ακούς? 2) Πώς γίνεται να μη δειξεις στον άλλον τη ξενέρα σου, αλλά να φαίνεται ότι χάρηκες, για να μην γκρεμιστεί η σχέση? Και 3) Σε αναφορά παλιάς ερώτησης, είμαι κακό άτομο που μ εκνευρίζουν αυτα? Έχω βγάλει πολλά άτομα απο τη ζωή μου γι αυτό το λόγο, και έιμαι στο όριο να βγάλω ένα ακομα… Σε αγαπώ!

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές σε εκνευρίζουν τόσο πολύ, όχι επειδή είναι από μόνες τους τόσο καταδικαστέες όσο ενοχλητικές – αυτό το καταλαβαίνεις και μόνη σου- αλλά γιατί όπως λες πολύ συγκεκριμένα με δικά σου λόγια, «λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης, πιστεύω ότι υποβάλλω τον εαυτό μου σε μια συνεχή σύγκριση με τους άλλος, παρ’ολο που αναγνωρίζω ότι δε με αφορά ή επηρεάζει η ζωή τους.»

Ίσως λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης, με κάποιον τρόπο έχεις κάνει φιλίες με άτομα που κοκορεύονται, γιατί πιστεύεις ότι όποιος δεν το κάνει, δεν είναι αρκετά δυνατός ή ορατός άνθρωπος. Αν ήσουν εντάξει με τον τρόπο που λειτουργείς, η ανάποδη συμπεριφορά δεν θα σου πατούσε τον κάλο. Θα μπορούσες να αποφύγεις αυτούς τους ανθρώπους, γιατί είναι εκνευριστικοί για όλους, όχι μόνο για σένα. Πώς εξηγείται ότι βάζεις ξανά και ξανά τέτοιους τύπους στη ζωή σου; (Λες ότι έχεις βγάλει πολλούς για αυτό το λόγο, άρα κάπως τους έβαλες). Να είναι τυχαίο; Λες;

Το να είσαι ταπεινός δεν είναι πρόβλημα. Να έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορεί να είναι, και μάλιστα μεγάλο. Το ένα δεν φέρνει νομοτελειακά το άλλο, όμως. Μπορείς να είσαι ταπεινός και να γελάς με την ατάκα «ήρθε ο Υπουργός να με συγχαρεί», γιατί πραγματικά αυτή ήταν πάρα πολύ αστεία. Κυρίως γιατί τώρα τρώγομαι να μάθω ποιος Υπουργός, για να ξέρω αν έχω λόγο να γελάσω ακόμη περισσότερο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News