Όταν είσαι πλέον άνω των 40, άτεκνος, χωρίς σύντροφο ο πανικός για την επικείμενη μοναξιά έρχεται με φόρα και ακυρώνει τις πεποιθήσεις της νεότητας σου που συνοψίζονταν στο θα ζήσω ελεύθερο πουλ και δεν έχω ανάγκη τίποτα και κανέναν. Και σκέφτεσαι πως οι φίλες σου που χώρισαν, τουλάχιστον έχουν τα παιδιά τους, έχουν καποιον. Και ψυχολόγο να πας τα δεδομένα είναι αυτά και αδιαπραγματευτα. Ίσως προλαβαίνεις και στα 50 να βρεις σύντροφο, όμως βλέπεις τι κυκλοφορεί κι απογοητεύσαι. Το ερώτημα είναι τι κάνεις; Πως μαζεύεις το κουράγιο σου μετά από απανωτές απογοητεύσεις και επιχειρείς ξανα;
-Apres toi le deluge
Τα γεγονότα είναι αυτά, η ερμηνεία τους όμως δεν είναι καθόλου αδιαπραγμάτευτη.
Έχω πολλές αντιρρήσεις, θα ξεκινήσω από την απλή: δεν ισχύει το «οι φίλες έχουν τα παιδιά τους, έχουν κάποιον». Τα παιδιά δεν είναι για να σου κάνουν παρέα, ούτε για να «έχεις κάποιον». Αυτό το καταλαβαίνουν όλοι οι γονείς, αργά ή γρήγορα: τα παιδιά είναι δανεικά, τα μεγαλώνεις και τα στέλνεις στον κόσμο, και αν δεν το κάνεις, θα το κάνουν χωρίς να σε ρωτήσουν. Αν δεν το αντέχεις, μπορείς να τα κρατήσεις δίπλα σου με συναισθηματικούς εκβιασμούς, οικονομική εξάρτηση, ή συνδυασμό αυτών, κι έτσι μεν μπορεί να τα κρατήσεις «δίπλα σου» (αν δεν σε χαιρετήσουν για πάντα) αλλά αυτό θα γίνει με μεγάλη περιφρόνηση, με πικρία, και τελικά με κάτι που μοιάζει με μίσος. Θέλεις να σου δώσω παραδείγματα; Απλώς δες γύρω σου, τις λεγόμενες «δεμένες» οικογένειες.
Ο πανικός είναι κατανοητός, αλλά ούτε αυτός είναι αδιαπραγμάτευτος. Το «άνω των 40» δεν λέει κάτι, δεν έχεις ξεπεράσει κάποια ημερομηνία λήξης. Νομίζω ότι οι πεποιθήσεις της νεότητας είναι που σου δημιούργησαν τον πανικό του παρόντος, που δεν έχουν αλλάξει: ο τρόπος σου να βλέπεις τον κόσμο ασπρόμαυρα. Από το «δεν έχω ανάγκη τίποτα και κανέναν» έφτασες στο «αν δεν βρω σύντροφο τώρα καταδικάζομαι στην αιώνια μοναξιά». Η ζωή είναι αρκετά πιο περίπλοκη, σίγουρα χρειάζεσαι τους άλλους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε σώσει από το γεγονός ότι όλοι μόνοι μας είμαστε, με σύντροφο ή χωρίς σύντροφο.
Ένας ψυχολόγος ίσως να σε βοηθήσει να τα δεις όλα αυτά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ με την απάντηση της Λένας. Αλλά καταλαβαίνω κι αυτό που λέει ο ερωτών/η ερωτώσα. Μετά τα 40, ηλικία στην οποία βρίσκομαι κι εγώ, το παιχνίδι δυσκολεύει. Απλά δυσκολεύει η πίστα, για διάφορους λόγους. Ναι μεν έχουμε γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό μας, ξεσκαρτάρουμε πιο εύκολα άτομα και καταστάσεις, αλλά σε ένα βαθμό γινόμαστε και πιο απόλυτοι για τους ίδιους λόγους-καλό και κακό. Θα μιλήσω πιο προσωπικά, δεν ξέρω αν το άτομο της ερώτησης θα ταυτιστεί. Ούσα σαραντάρα μόνη με καλή δουλειά, η κατάσταση στα προσωπικά έχει ως εξής: Η δεξαμενή είναι δεδομένα μικρότερη, καθώς στις ηλικίες που με ενδιαφέρουν (και… Διαβάστε περισσότερα »
Δε ξέρω για το άτομο που έστειλε την ιστορία, εγω ταυτίστηκα πάντως γιατί είμαι στην ίδια ακριβώς θέση. Με μια προσθήκη, για τους ίδιους λόγους με προσεγγίζουν παντρεμένοι (χαλαρό και περιπέτειες wtf ελεος δηλαδή) ενώ οι ελεύθεροι δεν τολμούν να με προσεγγίσουν λόγω αυτάρκειας και ανεξαρτησίας!… τώρα με τον κορονοιο δυσκόλεψε το πράγμα περισσότερο γιατί πραγματικά από που να γνωρίσεις, ουτε από την δουλειά ολοι τηλεργαζονται, ουτε χόμπι, όλα online και απο το σπίτι… μη μου πείτε για τις εφαρμογές…. δεν θα το σχολιάσω καν για το τι κυκλοφορεί εκεί… υπομονή μόνο και υγεία, εγω σε αυτά καταλήγω πάντα.
Επίσης και με το δικό σου σχόλιο ταυτίζομαι!
Έχω καταλήξει να κάνω κατάλογο στο μυαλό μου με τους πιθανούς τρόπους γνωριμίας με καινούριο κόσμο αλλά όντως η κατάσταση τώρα δεν βοηθαει καθόλου!
Εφαρμογές χρησιμοποιούσα παλιότερα αλλά τώρα το σκέφτομαι εδώ και 2-3μηνες να κάνω ή όχι προφίλ πάλι και είμαι αρνητική περισσότερο γιατί αφενός όπως λες κ εσύ η πλειοψηφία εκεί μέσα είναι ο,τι να ναι και αφετέρου νιώθω μεγάλη κούραση για κάποιο λόγο στο να πρέπει να βάλω μπρος πάλι την κασέτα της γνωριμίας και στο τέλος να γίνεται μια τρύπα στο νερό!
Είναι που είδαν, ότι οι μικρές είτε δεν τους κοιτάζουν, είτε δεν ανταποκρίνονται στο προτυπο της γυναίκας που ηθελαν.
Γιατί μια μικρή δεν ξέρει ουτε τα δικά της ρουχα να σιδερωσει.. Όποτε δεν τίθεται θέμα για τα πουκαμισακια του πχ, που τωρα τα σιδερωνει η μανουλα, και ήταν βέβαιος πως μετά θα τα αναλάβει η σύζυγος.
Όποτε στρέφονται σε μας, θεωρώντας βέβαια πως έχουν ακόμη το πανω χέρι να θέτουν όρους, και θεωρώντας μας απελπισμενες.
Κάποιες είναι, με τις υπόλοιπες αποσυντονίζονται
δεν το είχα σκεφτεί έτσι…
@Mitsi, φοβερή πρόταση, count me in! (Και σιγά μη με δείτε με πι, δεν τρελάθηκα ακόμα, με το πατίνι θα γυρνοβολάω στο σπίτι, σββββββββ!!!)
Αχ Μιτσι εγώ είμαι μέσα. Να μη σου πω ότι ανυπομονώ. Βασικά ειναι γαμάτη η ιδέα.
@Mitsi, το έλεγα σήμερα σε μια φίλη μου γαλλίδα και μου έλεγε ότι στη Γαλλία το κάνουν! Έχει κάτι φίλες, 60+ που έχουν νοικιάσει συγκρότημα και την περνάνε φίνα!
Δεν ξέρω για το πρόσωπο της ερώτησης αλλά εγώ σίγουρα ταυτίστηκα! Έτσι ακριβώς είναι, δεν σημαίνει πως δεν μας αρέσει να περνάμε χρόνο με τον εαυτό μας ή πως περιμένουμε κάποιον να μας σώσει ούτε ότι θα κάναμε σχέση για την σχέση με όποιο κόστος, αλλά η ανάγκη για συντροφικότητα και ζεστασιά πραγματικά πονάει πολύ!! Και όταν πέφτεις συνέχεια σε τοίχο (βλ. Επιδημία “θέλω να περνάω καλά”) ε απογοητεύεσαι και απελπίζεσαι και σε πιάνει το παράπονο και φοβάσαι φυσικά γιατί από την άλλη πλευρά ούτε εκπτώσεις θα κάνεις οπότε δεν συμβιβάζεσαι με τον πρώτο διαθέσιμο. Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι αυτή… Διαβάστε περισσότερα »
καθόλου εύκολο…
Επειδή το συζητάμε χρόνια με ομοιοπαθούσες, όχι κοινόβιο, κόμμα κάνουμε και βγάζουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση!
Ενώ κατά βάση συμφωνώ με την απάντηση της Λένας, καταλαβαίνω απόλυτα την ερώτηση και την απελπισία της μοναξιάς. Και όσο και να συμφωνώ ότι τα παιδιά είναι “δανεικά”, ή ότι η ηλικία των 30-40-50 δεν είναι ημερομηνία λήξης, η εκκωφαντική ησυχία σε γιορτές, χαρές και λύπες, είναι παραλυτική και απελπιστική πολλές φορές. Και για να κλείσω, ένα ποίημα του Χριστιανόπουλου: Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά, ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας, ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας, κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας, ἔστω καὶ… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαιρετικό.
Αγαπημένο ποίημα και ακριβώς αυτό που σκέφτομαι κάθε φορά που με στενοχωρεί και με πονάει η έλλειψη συντροφικότητας.
δεν παραβλεπω την αναγκη για συντροφικοτητα καποιων που ειναι μονοι χωρις να το εχουν επιλεξει, αλλα η μοναξια σε χαρες, λυπες και γιορτες, ταυτιζεται με κοινωνικη απομονωση, οχι με ελλειψη συντροφου.
τι εμποδιζει τον καθενα να εχει κοινωνικο κυκλο, φιλους, κοντινους συγγενεις και παρεα; μονο ο συντροφος υπαρχει για ολα αυτα;;
Η δικιά μου εμπειρία είναι ότι με την έλλειψη συντρόφου, σιγά σιγά έρχεται και η κοινωνική απομόνωση. Είχα πολύ έντονη κοινωνική ζωή και μεγάλο κύκλο μέχρι και τα 30 κάτι, όπου όλοι σχεδόν οι γνωστοί και φίλοι παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά. Οι προτεραιότητες τους άλλαξαν, και απομακρύνθηκαν. Πολλές θεωρίες και συμβουλές μπορεί κανείς να δώσει για το πως μπορεί να μεγαλώσει ο κοινωνικός κύκλος και τι μπορείς να κάνεις διαφορετικά, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την δικιά μου εμπειρία. Και σίγουρα όχι αυτή του Χριστιανόπουλου, ο οποίος θεωρώ ότι εκφράζει με καταλυτική ειλικρίνεια τον ανικανοποίητο έρωτα και τον πόνο της μοναξιάς… Διαβάστε περισσότερα »
Δε συμφωνώ καθόλου με τον Χριστιανόπουλο. Πέρα από την ψευδο-καβαφική μορφή, η ουσία είναι ότι για να πάρεις πρέπει και να δώσεις και όχι μόνο να γκρινιάζεις γι’αυτό που δε σου χαρίστηκε. Ενώ απολαμβάνω τον Καβάφη για την ηδονικότητα (τόσο του περιεχομένου όσο και της μορφής) δεν αντέχω τη γκρίνια του Χ…. (βρήκα ευκαιρία σορι)
Θα ήθελα μόνο να σου πω ότι η γιαγιά μου βρήκε σύντροφο 10 χρόνια αφού πέθανε ο παππού μου, στα 78 της. Η νονά μου έκανε δεύτερο γάμο στα 58-59 και η θεία μου πήρε διαζύγιο στα 55 για να φτιάξει την ζωή της από την αρχή. Δεν έχει η ζωή σου ημερομηνία λήξης επείδη έχεις κάποιες ρυτίδες παραπάνω. Να φτιάξεις έναν κύκλο ανθρώπων να σε γεμίζουν με αγαπή και ευχαρίστηση. Αν έχεις την οικονομική δυνατότητα ξεκίνα καινούρια χόμπυ. Απο χορό και ιστιοπλοια μέχρι μαθημάτα κεραμεικών και φωτογραφίας! Γέμισε τον χρόνο σου δημιουργικά και θα ανοίξει ο κύκλος σου. Εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Διανύω αισίως τα 53 και είμαι διαζευγμένη χωρίς παιδιά. Το μονοπάτι που περπατάς το περπάτησα και γω. Θα σου πω τα δικά μου συμπεράσματα που ίσως σε βοηθήσουν. Ήμουν σε ένα γάμο που ήμουν ουσιαστικά μόνη μου. Βλέπεις, ο γάμος δεν σε βοηθά με την μοναξιά, μπορεί να την κάνει και πιο έντονη. Δύο τρόπους βρήκα για να μην είμαι μόνη. Ο πρώτος ήταν να περνάω καλά με τον εαυτό μου και να γεμίζω δημιουργικά τις μέρες μου ώστε να μην πνίγομαι σε ωκεανούς βαρεμάρας και μοναξιάς. Πήρα ραπτομηχανή και την προηγούμενη εβδομάδα έραψα το πρώτο μου μπλουζάκι! Το φόρεσα… Διαβάστε περισσότερα »
Επιτέλους διάβασα μια ερώτηση που θα μπορούσα να είχα γράψει εγώ, λέξη προς λέξη. Είμαι ακριβώς στην ίδια θέση. Εκεί που ζούσα, αγαπούσα, έκανα σεξ, χώριζα, ταξίδευα, μορφωνόμουν, έβγαινα, λαλαλαΝΤΟΥΠ. Πέρασα τα 40, είμαιχωρίς σύντροφο και άτεκνη. Εξακολουθώ να είμαι ωραία και να μη μου φαίνεται. Και; Αλλάζει αυτό το γεγονός ότι πρώτη φορά στη ζωή μου (εδώ και 1-2 χρόνια δηλ) ξυπνάω τα βράδια και η σκέψη της μοναξιάς με τρομάζει τόσο που δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ; Πρόσεξε: δεν είναι ότι *νιώθω* μόνη. Είναι ότι φοβάμαι ότι θα *μείνω* μόνη. Πρόσθεσε σε αυτό και το γεγονός ότι όλοι οι… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάλι, μετά τον κακό γάμο μου, χαίρομαι που είμαι επιτέλους μόνη.
Κι εγώ το ίδιο, μη με παρεξηγείς (κακό γάμο). Απλά, ξαφνικά, είναι σα να είσαι ο τελευταίος του πάρτυ, αυτός που ξαφνικά ξυπνάει στον καναπέ κι έχουν φύγει όλοι και είσαι σε φάση “τι έγινε ρε παιδιά; πώς φτάσαμε δω;”.
“Πρόσεξε: δεν είναι ότι *νιώθω* μόνη. Είναι ότι φοβάμαι ότι θα *μείνω* μόνη.” θα ηθελα να κανεις ακομα περισσοτερο φοκους σε αυτο, για να συνειδητοποιησεις οτι ειναι ενας εντελως πλασματικος φοβος… αν τωρα, παρολο που δεν εχεις συντροφο δεν νοιωθεις “μονη”, για ποτε ακριβως φοβασαι; μηπως για αρκετα αργοτερα; για 20+ χρονια μετα, η ακομα και για τα γεραματα;;; και τι ακριβως φοβασαι; την μοναξια; την αρρωστια; την ανημπορια; πρεπει να εντοπισεις αν οντως εχεις εναν πραγματικο φοβο. αν φοβασαι το ΘΑ, και σχεση να ειχες, κανεις δεν σου εγγυαται τπτ για το μελλον, ειτε απο χωρισμο, ειτε απο θανατο… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ σωστά αυτά που λες. Πρέπει να τα λέμε για να τα ακούμε. Ε, και ίσως κάποια στιγμή να τα πιστέψουμε, να γίνει αυτό το τσικ στο κεφάλι μας και να μην προτρέχουμε προς ένα δυσχερές μέλλον που πλάσαμε στο κεφάλι μας. 🙂
Ναι, έτσι είναι. Συμπτωματικά μόλις απάντησα το ίδιο στην Franny πιο πάνω! * Αν είστε Αθήνα θα χαρώ να σας γνωρίσω από κοντά. Μετά την πανδημία. Δηλαδή το 2022. Λολ 🙂
bitch alternative λες οτι φοβασαι μην μεινεις μονη ενω τωρα δεν εισαι, τωρα δεν νιωθεις μονη, περνας ωραια. Άρα για πότε μιλάς; για τα γεράματα; Έχω εναν πατερα που πιστευει πως οι ανθρωποι που επιλεγουν να μην κανουν παιδιά είναι άχρηστοι. Ναι ακριβως αυτο τον χαρακτηρισμό χρησιμοποιεί. Όταν χρονια τον κοντραρα για το δικαιωμα των αλλων να ειναι ευτυχισμενοι όπως γουσταρουν πάντα μου έλεγε οτι στα γεραματα και οσο μεγαλωνω θα καταλαβω το λαθος μου. Ακομα και τωρα που ειμαι εγκυος εκνευριζομαι να ακουω τις αποψεις του. Του ειπα σε προσφατη συζητηση μας: τα παιδια δεν ειναι επενδυση για το… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητέ φίλε, μου δίνεις αφορμή να πω κι εγώ τη δική μου ιστορία. Είχα στη ζωή μου μεγάλες και μικρές σχέσεις, η μία 5ετής κι έφτασε 1 μήνα πριν τα σκαλιά της εκκλησίας. Ευτυχώς προλάβαμε πριν γίνει το λάθος, αν και τότε καταρρακώθηκα – ήμουν 35. Μετά από αυτό, έκανα σχέσεις οι οποίες δεν είχαν καμία βάση για ζωή “μαζί”. Κάπου ανάμεσα, στα 39 ξεκίνησα θεραπεία με ψυχολόγο. Ποτέ δεν είχα συζήσει, μου άρεσε που έμενα μόνη μου και είχα την ελευθερία να λειτουργώ χωρίς να συνεννοούμαι με κανέναν, επίσης ποτέ δεν θέλησα να κάνω παιδιά. Όταν, με τη θεραπεία,… Διαβάστε περισσότερα »
Η λίμνη από την οποία ψαρεύεις είναι πολύ περιορισμένη μεταξύ δουλειάς σπιτιού και φίλων που όλη μέρα τρέχουν γιατί εκτός από σπίτι και δουλειά έχουν και τα παιδιά. Δε μένουν και φοβερά πολλές εναλλακτικές. Όντως οι ελεύθεροι, χωρίς σοβαρά θέματα 40-50ρηδες που μάλλον είναι το target group σου είναι ελάχιστοι. Είναι πολύ θέμα τύχης.
Κι εδώ που τα λέμε, καλή η μοναξιά αλλά σαν το high του να σαι ερωτευμένη δεν έχει.
Αυτό το όλοι μόνοι είμαστε με ή χωρίς σύντροφο νομίζω δεν τοχει πει κανείς που δεν έχει σύντροφο.
Θα συμφωνήσω με την τελευταία πρόταση της Tropique γιατί όπως όλοι μας, έχω υπάρξει πάρα πολλά χρόνια μόνη, έχω υπάρξει πολλά χρόνια σε σχέση για να μην είμαι μόνη και για πρώτη φορά στη ζωή μου ζω και το κανονική, ισότιμη σχέση. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να την έχω, κανείς δεν ξέρει τίποτα έτσι κι αλλιώς, αλλά να έχεις έναν καλό και υποστηρικτικό σύντροφο δίπλα σου, ανεξαρτήτως φύλου, είναι κάτι που δε συγκρίνεται.
Έχεις περιοριστικές αντιλήψεις. Αρχικά τι σημαίνει αν προλάβεις στα 50; Καταλαβαίνω τη σύνδεση, ότι στα 50 δε θα είσαι και τόσο ελκυστική, οι άντρες θέλουν νεότερες και όλα αυτά τα εμετικά που μας μαθαίνει η ποπ κουλτούρα της πατριαρχίας και του μισογυνισμού. Λες δηλαδή ότι οι γυναίκες στα 50 είναι καταδικασμένες. Ενώ ας πούμε στα 30 ήσουν πολύ ευτυχισμένη; Εγώ όταν ήμουν κουκλάρα και 30 είχα φουλ βαριά κατάθλιψη και ας με ήθελαν οι άντρες περισσότερο. Έλεος δηλαδή με τη σημασία της νεότητας. Σε ενδιαφέρει ένας άντρας που σε θέλει γιατί είσαι νέα; Ειλικρινά τώρα, αυτό σε ενδιαφέρει; Το κριτήριο… Διαβάστε περισσότερα »
Σχετικά με αυτό που αναφέρεις”το να “ρίξεις” μια 20 χρόνια μικρότερη έχει και συνέχεια …. που δεν μπορούν να υποστηρίξουν σε διάρκεια”. Εγώ το αντίθετο βλέπω, ότι οι άντρες εμμένουν σε αυτές τις διαφορές ηλικίας ανεξάρτητα αν μπορούν να το υποστηρίξουν ή όχι. Δηλαδή πρόσωπα του ευρύτερου κύκλου, φίλοι, συνάδελφοι κλπ που παραμένουν στο ίδιο μοτίβο σκέψης και στοχεύουν μόνο σε αρκετά νεαρότερες ηλικίες. Το οποίο με κάνει να αναρωτιέμαι επίσης αν αλλάξαν οι συνήθειες και οι εποχές, είμαι 37 και όταν ήμουν 22-28 δε θυμάμαι καθόλου οι φίλες μου ή εγώ να φλερτάρουμε- πόσο μάλλον να κάνουμε και οτιδήποτε… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν εξαλείφεται το στερεότυπο γυναίκα νιάτα – άντρας χρήμα σε μια ημέρα. Αυτό που βλέπω όμως, είναι ότι πολλοί άντρες πια, το σκέφτονται να κάνουν σχέση με πολύ μικρότερες γυναίκες για τους λόγους που ανέφερα. Πάντα θα υπάρχουν οι επιχειρηματίες, οι σκυλάδες, οι πρόεδροι κλπ κλπ Θεωρώ όμως ότι τα τελευταία χρόνια έχουν φωτιστεί πολλά θέματα σχετικά με τις γυναίκες και όπως πολύ αναφέρει η Λένα, έχει γίνει πιο γνωστό ότι οι γυναίκες είναι απλά άνθρωποι. Ούτε νεραϊδούλες, ούτε αράχνες, ούτε γοργόνες, ούτε σκύλες …. είναι όλα αυτά, αλλά συγχρόνως άνθρωποι με ανάγκες. Προσωπικά είμαι πιο αισιόδοξη, γιατί βλέπω και… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι σ αυτη την ηλικία. Υπήρξα μόνη πολλα χρονια και τώρα μονη είμαι. Προτιμώ παντως τον όρο : ελευθερη. Όσες φορές ερωτευτηκα, την πάτησα. Θεωρώ πως εδωσα, εκανα υπέρβαση, δεν είδα το ίδιο όμως από κανέναν, ουτε καν από αυτους που λέγανε (μόνο λέγανε) πως Μ αγαπούσαν πολυ. Βίωσα μοναξιά σε σχέσεις, και σε όλες, πλην την τελευταία, όταν χώριζα, ένιωθα ανακουφίση. Στην τελευταία πηρα προδοσία, κάτι που έκανε το ποτήρι να ξεχειλισει. Κανένας συντροφος δεν με ώθησε να παω μπροστά, αντίθετως κατέληγαν να με ειρωνεύονται κιόλας για την δίψα μου να ζησω.. να μάθω.. να δοκιμάσω.. Αλλά ουτε καμια… Διαβάστε περισσότερα »
Παπαρούνα, βλέπε στο πρώτο σχόλιο, φοβερή ιδέα της Mitsi. Φίνα θα την περάσουμε!
Ούτε οι φίλες που χώρισαν ούτε αυτές που είναι παντρεμένες “έχουν κάποιον”. Δεν αποκτάμε ανθρώπους γενόντας τους ή με συμβόλαια, δενόμαστε μαζί τους επενδύοντας στις σχέσεις μας μαζί τους κι αυτό δεν έχει να κάνει με τι πιο τίτλο έχουν, μπορεί να είναι φίλοι ή σύντροφοι, ακόμα και συγγενείς ή δεν ξέρω τι άλλο, εγώ τους λέω συνοδοιπόρους. Το για πόσο είναι σχετικό, δεν το αποφασίζεις εσύ, ούτε ο άλλος. Δεν μου αρέσει να είμαι απαισιόδοξη, αλλά το για πότε μπορεί η ζωή να σου στερήσει ανθρώπους που αγαπάς είναι απρόβλεπτο. Όλοι οι άνθρωποι κουβαλάνε πόνο και μοναξιά. Και οι… Διαβάστε περισσότερα »