Λένα Φουτσιτζή
Αγαπητή Α, μπα Τι γίνεται όταν ο σύντροφός σου κυριεύεται από αισθήματα παθολογικής ζήλιας και δε συνειδητοποιεί πως χρήζει βοήθειας; Μένεις και προσπαθείς ή αποχωρείς;
–Η υπομονή εξαντλείται…
Δεν μπορεί να σου πει άλλος τι να κάνεις, εκτός αν απειλείται η ζωή σου, η ασφάλεια σου, ή η νοητική σου/ψυχολογική κατάσταση, σε αυτές τις περιπτώσεις φεύγεις τρέχοντας. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις εξαρτάται και από το τι εννοείς όταν λες «προσπαθείς». Αν εννοείς ότι προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλον (ή να τον πείσεις να ζητήσει βοήθεια, όχι. Αν εννοείς ότι προσπαθείς να αλλάξεις τον εαυτό σου ώστε να μην σε περιορίζει ή ενοχλεί κάτι τέτοιο, τι να σου πω. Υπάρχουν και άνθρωποι που με διαλογισμό καταφέρνουν και μειώνουν τους χτύπους της καρδιάς τους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λενα στην απάντηση σου διαβάζω … Φευγεις η φευγεις ! 😂
Προσωπικά τους φοβάμαι τους παθολογικά ζηλιάρηδες , πολλές φορές γίνονται βίαιοι και χάνεται η μπάλα.
Φεύγεις, φεύγεις, φεύγεις. Δεν γιατρεύεται η παθολογική ζήλια, τουλάχιστον όσον αφορά το άτομο που στην έβγαλε. Δηλαδή μπορεί στην επόμενη του σχέση να το παλέψει και να είναι κουλ, αλλά στη δική σας έχει μπει σ’αυτό το δρόμο και θα του είναι αδύνατον πιστεύω να βγει από όλο αυτό. Θα χειροτερεύει ολοένα γιατί είναι κινούμενη άμμος η ζήλια και σε τραβάει προς τα κάτω, μέχρι να δηλητηριάσει ό,τι καλό μπορεί να υπάρχει μεταξύ σας και να σε κάνει να τον σιχαθείς. Και κάτι πολύ πιο σημαντικό: έχε το νου σου γιατί πολύ εύκολα ο παθολογικά ζηλιάρης που δεν έχει επίγνωση… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν έχεις φτάσει στο να χαρακτηρίζεις μια συμπεριφορά ως παθολογική ζήλια, νομίζω ότι ξέρεις τι πρέπει να κάνεις!
Η πιο εύκολη ερώτηση ever. Φεύγεις ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ !! Εκτός αν σου αρέσει να γίνεσαι “ο σάκος του μποξ” του κάθε ανισόρροπου. Σεβάσου τον εαυτό σου, τη ζωή σου, τα χρόνια σου που δεν ξαναγυρνούν, την πνευματική σου ισορροπία που δέχεται πλήγματα, το δικαίωμά σου για ηρεμία και ευτυχία. Φύγε και ούτε να κοιτάξεις πίσω. Φύγε να σωθείς !!!
Δεν παλεύεται μια ζωή έτσι. Η ζήλια, η στέρηση της προσωπικής σου ελευθερίας είναι από τους βασικούς πυλώνες για να κρατηθεί ή όχι μια σχέση υγιής. Δεν μπορώ να σου πω φύγε, αλλά για όνομα του Θεού, γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;
Χωρίζεις και τον αφήνεις να δει- αν μπορεί- και να αντιμετωπίσει- αν θέλει- το πρόβλημα του μόνος του.
‘Ελα τώρα, την ξέρεις ήδη την απάντηση…….
“Παθολογικά”, “χρήζει βοήθειας”. Αλλά υποθέτω πως δεν κάνει κάτι γι’αυτό aka ψυχοθεραπεία. Εντελώς προσωπικά, φρονώ ότι η παθολογική ζήλεια έρχεται χέρι-χέρι με πολλά και διάφορα άλλα εσωτερικά θεματάκια. Δε δίνεις λεπτομέρειες, οπότε το μόνο που θα πω είναι ότι για να είσαι με ένα άτομο που αντιμετωπίζει κάτι “παθολογικό” σε τομέα ψυχολογίας, οφείλεις πρώτα και κύρια να είσαι εσύ φουλ ισορροπημένος και υγιής – και να μπορείς να προστατεύεσαι.
*ζήλια, γαμώ.
Είδαμε και τη γυναίκα που της έκοψε τα χέρια ο σύντροφος, τη γυναίκα που της πέταξε οξύ στο πρόσωπο κλπ κλπ κλπ. Αν δε δέχεται βοήθεια και νομίζεις οτι τη χρειάζεται τρέξε!