Αγαπητή «Α, μπα»: Τι κάνεις όταν αγαπάς έναν άνθρωπο αλλά δεν έχετε κοινές αξίες;

Αγαπημένη μου Α,μπα θέλω αρχικά να σε ευχαριστήσω για όλα όσα έχεις προσφέρεις σε μένα κ σ’άλλους πολλούς μέσα απ’το site και τη στήλη! Πραγματικά με βοήθησες και με ξεμπλόκαρες σε τόσα θέματα. Η δική μου ιστορία-απορία συνοψίζεται στο εξής: Τί κάνεις όταν νιώθεις ότι αγαπάς έναν άνθρωπο, ωστόσο η εξέλιξη σας η προσωπική δεν είναι παράλληλη, δηλαδή όταν συνειδητοποιείς ότι έχετε αρκετές διαφορές σε θέματα απόψεων κοινωνικοπολιτικών, που εγώ προσωπικά θεωρώ βασικά. Έχεις πει κάπου ότι η αγάπη από μόνη της δεν αρκεί κ νομίζω ότι αρχίζω κ εγώ να το βλέπω στα πρακτικά. Προσωπικά προέρχομαι από συντηρητικό περιβάλλον και μεγάλωσα με πιστεύω κλειστόμυαλα και μισογυνιστικά, τα οποία διαβάζοντάς σέ λίγο λίγο εδώ και 4 χρόνια (τώρα στα 25 μου) αρχίζω να αποδομώ. Ο επί 4 χρόνια σύντροφος μεγαλωμένος με παρόμοια βιώματα, ξέρω από μεταξύ μας συζητήσεις ότι είναι αρκετά συντηρητικός. Αναγνωρίζω ότι τον τελευταίο ειδικά χρόνο μέσα από την μεταξύ μας τριβή και συγκρούσεις έχει γίνει πιο διαλλακτικός απ ότι ήταν (πχ από εκεί που παλιότερα θα έβλεπε κάποιον γκέι στο δρόμο και θα τον στραβοκοίταζε-κοιτούσε ειρωνικά, τώρα όταν είμαστε μαζί -και μάλλον για να αποφύγει τον καβγά- δε θα το κάνει) , όμως δεν ξέρω αν αυτό μου αρκεί. Ιδανικά θα ήθελα να είναι από μόνος του έτσι και να μπορούμε να συζητάμε για αυτά χωρίς να τσακωνόμαστε. Κατά βάθος νομίζω ότι αυτή η συμπεριφορά έχει να κάνει και με τον χαρακτήρα του και εννοείται ότι επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Στο παρελθόν είχαμε συγκατοικήσει για ενα διάστημα (όχι τόσο ρόδινο θα έλεγε κανείς) κ τώρα είμαστε από απόσταση, πράγμα το οποίο με δυσκολεύει περισσότερο να δω αυτές τις διαφορές σε όλη τους τη διάσταση. Επιστρέφοντας στην αρχική ερώτηση, υπάρχει κάποιος τρόπος να ξεκαθαρίσω μέσα μου προς τα πού γέρνει η ζυγαριά(αγάπη ή κοινές αξίες);Άραγε πόσο εύκολο να είναι να ψάξει κανείς και για τα δύο;

– take me to church

Αν είναι δύσκολο, τότε να μην το ψάξει;

Δύσκολο είναι. Αλλά δεν ξέρω αν είναι πιο δύσκολο από το να συνυπάρχεις με κάποιον που δεν συμπαθείς καν.

Για την αγάπη όχι μόνο έχω πει ότι δεν αρκεί, αλλά ότι δεν είναι κάτι σπάνιο ή ιδιαίτερο. Όταν αγαπάς κάποιον, δεν σημαίνει ότι η σχέση που έχεις μαζί του είναι καλή, ή ότι ο άλλος αξίζει την αγάπη σου, ή ότι την καταλαβαίνει, ή ότι ανταποκρίνεται, ή ότι την καταλαβαίνει όπως την εννοείς. Η αγάπη δείχνει ότι μπορείς να αγαπάς, και ο τρόπος που αγαπάς, λέει ποιος είσαι. Δεν λέει κάτι για τον άλλον, όμως. Δεν είναι καν όλες οι αγάπες ίδιες, η «αγάπη» είναι αυτό που μπορεί ο καθένας μας να κάνει, δεν είναι μία καθολική που καθορίζει όλες τις σχέσεις.

Σκέψου τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου. Όλοι κάποιον αγαπάνε, ή έτσι λένε, ή έτσι πιστεύουν. Οι περισσότεροι αγαπάνε περισσότερους από έναν άνθρωπο. Όχι μόνο δεν είναι σπάνια η αγάπη, ή εξαιρετική, είναι μια πολύ βασική ανθρώπινη δραστηριότητα, ας πούμε. Οπότε το επιχείρημα «μα τον αγαπάω» δεν έχει θέση. Θέση θα είχε «τον μισώ». Μπορεί να αγαπάς, αυτό δεν σημαίνει ότι η σχέση σας είναι καλή, σπάνια, ιδιαίτερη.

Το ψευδοδίλημμα που αναφέρεις στο τέλος υπονοεί ότι αφού αγαπάω, δεν χρειάζεται να θέλω περισσότερα, γιατί τα περισσότερα δεν είναι εύκολο να βρεθούν. Αν νομίζεις ότι το να κάθεσαι με έναν άνθρωπο που σας ενώνει η αμοιβαία μουγκαμάρα είναι ψύχραιμη ή ρεαλιστική απόφαση με τη λογική «υπάρχουν και χειρότερα», πρέπει να σου πω ότι όταν κάθεσαι σε μια σχέση που δεν εκτιμάς, υπονομεύεις και κακοποιείς τον εαυτό σου πολύ μουλωχτά και εξαιρετικά αποτελεσματικά, με έναν τρόπο που δύσκολα ανατρέπεται.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News