Α, μπα τι γίνεται όταν το χειριστικό άτομο στη σχέση είμαι εγώ; Βασικά αυτό που συμβαίνει είναι ότι όλες μου τις προηγούμενες σχέσεις (δεν είναι και πολλές – είναι 4) τις έκανα με χειριστικους ανθρώπους, επειδή φαινομουν γλυκιά και αθώα. Όμως, τώρα που έχει περάσει καιρός που έχω να κάνω σχέση ή κάτι συναφές, συνειδητοποιώ ότι ήμουν επίσης χειριστική. Έχω ασκήσει βία, έχω μειώσει τον άλλο, τον έχω κάνει να νιώσει σκουπίδι, ζήλευα σε σημείο να ελέγχω τα πάντα, κρυφά και φανερά, να μην εγκρίνω με σαφή τρόπο τις συνήθειες και τις επιλογές του ..έχω πατήσει πάνω στις αδυναμίες τους, τους έχω χρησιμοποιησει προς όφελος μου οικονομικά και συναισθηματικά. Όμως ένιωθα θύμα, και κακοποίηση. Λάμβανα την ίδια συμπεριφορά. Και αδιαφορία. Και πονούσα. Άρα τους ποναγα και γω. Πλέον έχω αποστασιοποιηθεί από τις σχέσεις. Σε ανακάλυψα πρόσφατα. Και βλέπω τις παθογένειες μου, μέσα από τις ερωταπαντήσεις σας και τα σχόλια. Φαντάζομαι ότι αυτό που διαβάζεις δείχνει έναν ψυχολογικά μη υγιή άνθρωπο. Όμως αυτό δεν το ξέρει κανείς. Δεν φαίνεται πουθενά. Και τα παιδικά μου χρόνια δεν με οδήγησαν σε αυτή τη συμπεριφορά. Ήταν μια χαρά. Τι πάει λάθος με μένα; Γιατί δεν μπορώ να κάνω μια φυσιολογική σχέση; Αχ μόνο με θεραπεία ε; Ελπίζω όχι.
–Ετων 22, control freak.
Γιατί ελπίζεις πώς όχι;
Δεν είναι μόνο με θεραπεία, όχι απαραίτητα, αλλά αν δεν θέλεις να το ρισκάρεις, κάνε θεραπεία. Δική σου η ευθύνη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νόμιζα πως μιλάει μια σαραντάρα μέχρι που έφτασα στο τέλος.
τρολ μήπως; γενικά κάποια γράμματα που καταλήγουν στο “μη μου πεις για ψυχοθεραπεία όμως” έχουν μια εσανς τρολ. δε ξέρω….
“Ελπίζω όχι.”
Και όλο το στίγμακαι η προκατάληψη της θεραπείας (στην ελληνική κοινωνία μόνο;) σε δύο λέξεις.
Νομίζω το σκέφτεσαι λίγο απλοϊκά. Για να κάνει κάποιος συνεδρίες πρέπει να διαθέσει πολύ χρόνο και συνήθως πολύ χρήμα. Λογικό μου φαίνεται και το “ελπίζω όχι”.
Το πολυ χρήμα δεν ισχύει. Υπάρχουν και δωρεάν στα κέντρα ψυχικής υγείας. Θα παραβώ την αρχή Λενφου και θα πω ότι όσοι προβάλλουν το οικονομικό ως κύριο επιχείρημα απλά φοβούνται.
Ω έλα τώρα, μη γελιόμαστε. Το ραντεβού 1 φορά το μήνα δεν είναι ψυχοθεραπεία, είναι κοροϊδια. Δε ξέρω για Αθήνα, Θεσσαλονίκη, αλλά σε επαρχιακές πόλεις, έτσι είναι. Πρέπει να σκάσεις 200 το μήνα σε ιδιώτη αλλιώς ξέχνα τη θεραπεία.
Αχ ναι μωρέ κι εγώ ελπίζω όχι γιατί είναι γνωστό ότι οι ψυχοθεραπευτες βγάζουν τις ταναλιες και τα μαστίγια-που να μπλέξεις τώρα.
Παιδιά, καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες, ότι υπάρχει ακόμα στίγμα, ότι που να τρέχουμε τώρα, αλλά μιλάμε και για τον εαυτό σας και την ψυχική σας υγεία. Την πιθανή καλυτέρευση όλων των πλευρών της ζωής σας. Δηλαδή αν δεν αξίζει αυτό την όποια ταλαιπωρία, τότε τι;
Επίσης, δε θέλω να σοκάρω κανένα αλλά η ψυχοθεραπεία μπορεί να αποβεί και ανακουφιστική, αστεία, ένα μέρος που ενίοτε ανυπομονείς να πας. Δεν βγάζουμε ολημερίς το μαντιλι να κλαίμε πάντα.
Ελπίζεις όχι;
Βρε παιδιά, να εύχεστε όλα αυτά να είναι πράγματα που λυνονται με θεραπεία. Για φαντάσου να περάσουν μερικά χρόνια και να μην έχει λυθεί τίποτα. Δεν είναι πολύ ελπιδοφόρο να μπορεί κάποιος να ξεδιαλύνει το κουβάρι που εσύ δεν μπορείς;
Προσωπικά πάντως θεωρώ ότι μόνο με τη βοήθεια ειδικού λύνονται αυτά τα θέματα. Όλα τα υπόλοιπα είναι τσιροτα σε σπασμένο κόκαλο.
Όταν μετράς σχέσεις φαντάζομαι δεν εννοείς κάποιον με τον οποίο έβγαινες κανα δυο μήνες…. Καταλαβαίνω ότι ο καθένας ορίζει τις σχέσεις όπως θέλει αλλά όπως ξεκίνησες να γράφεις σε υπολόγιζα γύρω στα 40…
Ax, και να ήξερες πόσο τυχερή είσαι που το διαπίστωσες αυτό στα 22! Φίλη, έχεις όλο το περιθώριο να το δουλέψεις, και να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, τώρα που είναι νωρίς. Θα φας τα μούτρα σου ξανά με σχέσεις, είναι σχεδόν σίγουρο, αλλά είναι πολύ θετικό ότι έχεις τέτοιους προβληματισμούς από τώρα. Αν επιπλέον, πας και σε έναν/μία ψυχολόγο για να συζητήσεις όσα λες, μόνο καλό θα κάνεις για σένα και θα αποφύγεις (ή θα αντιμετωπίσεις πολύ καλύτερα) κακές σχέσεις και χειριστικά άτομα στο παρόν και το μέλλον. Κάτι που πάαααρα πολλοί/ες από εμας αργήσαμε πολύ να διαπιστώσουμε/κάνουμε. Εύχομαι… Διαβάστε περισσότερα »
22 χρονών και δεν είναι πολλές τέσσερις σχέσεις; Γουάου
Θα έλεγα να μην προλάβεις να βγάλεις συμπέρασμα για εσένα από σχέσεις της εφηβείας, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι η θεραπεία είναι το καλό σενάριο για να αλλάξεις. Μη φοβάσαι, βούτα! Οι υπόλοιπες επιλογές θα είναι χειρότερες.
Γιατί θεραπεία όχι; Εχεις ένα πρόβλημα στην συμπεριφορά σου και περιμένεις να στο λύσουν άγνωστοι σε ένα φόρουμ από μια παράγραφο που γράφεις; Πως θες να σου πει η Λενα και η κάθε Λένα τι συμβαίνει με σένα; Μονο ένας ειδικός μπορεί να σε βοηθήσει να ανακαλύψεις τι φταίει
Στα 22 για σχέσεις ορισμένοι άνθρωποι μετράνε ακόμα και τα 2μηνα – 3μηνα… μη σου πω ακόμα και τις συνευρέσεις που κράτησαν ελάχιστες βδομάδες.
Κάνεις λάθος να νομίζεις ότι δε φαίνεται. Όσο πιο έμπειρος και ισορροπημένος είναι ο απέναντι τόσο θα σε καταλαβαίνει και θα σε αποστρέφεται και θα καταλήγεις να βρίσκεις χειριστικούς ανθρώπους γιατί προς το παρόν είναι ο καθρέφτης σου. Ψυχοθεραπεία ή ταλαιπωρία, αυτό είναι το δίλημμά σου.