Θεωρητικά ενηλικιώνεται στα,18 και αποφασίζεις εσύ για τις επιλογές σου. Ναι αλλά όταν σε συντηρούν οι γονεις σου_ σπίτι, φαγητο, ρούχα κλπ δεν εχεις καποιες υποχρεώσεις απέναντι τους; Δεν πρεπει να λσμβανεις υπόψη τη γνώμη τους; Προτρέπεις συχνα πολλους να κανουν οτι θέλουν κι όπως το θέλουν αλλά αυτό θα ηταν έτσι αν ηταν και οικονομικά ανεξάρτητοι. Δεν έχουμε μονο δικαιώματα. Τι γίνεται με τις υποχρεώσεις προς τους γονεις; Που είναι τα όρια;
–γονιος
Δεν έχω πει ποτέ σε κανέναν να κάνει ό,τι θέλει και όπως το θέλει. Το πρώτο που λέω είναι ότι αυτό που προέχει είναι η οικονομική ανεξαρτησία. Το δεύτερο που λέω είναι ότι για να σε αντιμετωπίζουν οι γονείς σου ως ενήλικα, πρέπει να φέρεσαι ως ενήλικας.
Οι υποχρεώσεις δεν είναι προς τους γονείς. Είναι οι υποχρεώσεις που έχουμε όλοι για να συνεισφέρουμε στην κοινωνία που μας υποστηρίζει, υποστηρίζοντας την. Μπορεί να είναι μια μικροκοινωνία (οι γονείς, το πατρικό μας), μπορεί να είναι η πιο αφηρημένη κοινωνία, όταν είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι (όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι δηλαδή). Αυτές οι υποχρεώσεις έχουν να κάνουν με την ομαλή λειτουργία του σπιτιού, ώστε να μην είσαι βάρος αλλά μέρος της λύσης, και ξαναλέω, δεν είναι υποχρεώσεις απέναντι στους γονείς, αλλά απέναντι στον εαυτό μας. Είναι κάτι που προκύπτει φυσικά όταν οι γονείς έχουν κάνει την σκληρή δουλειά να μεγαλώσουν ανεξάρτητα παιδιά που μπορούν να λειτουργούν συμπληρωματικά σε ένα σπίτι, και όχι υπερπροσατευμένα και κατά συνέπεια, παρασιτικά.
Άρα όχι, δεν πρέπει να λαμβάνεις υπόψη τη γνώμη τους για τη ζωή σου. Μπορείς να την ακούς, αλλά δεν έχεις καμία υποχρέωση να την ακολουθείς. Δεν είναι υποχρέωση να ακούς τη γνώμη των γονιών επειδή σου παρέχουν τροφή και στέγη. Δεν μπορείς να λες στην κόρη σου ότι δεν επιτρέπεται να κάνει σεξ επειδή της δίνεις φαγητό. Αυτό επιτρέπεται να το κάνεις μόνο στον σκύλο σου. Και συνήθως, γονέα, σε τέτοιες ερωτήσεις απαντάω. Σε κορίτσια που σπουδάζουν και πρέπει να παλεύουν ακόμα να έχουν σχέσεις με το άλλο φύλο – φαντάσου τι γίνεται όταν θέλουν σχέσεις με το ίδιο φύλο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τα παιδιά μας δεν είναι συμβόλαια εξασφάλισης για το μέλλον μας, δεν τα κάνουμε για να έχουμε φροντίδα στα γεράματα, να αναλάβουν την οικογενειακή επιχείρηση, να βοηθάνε στα χωράφια. Δεν τα κάνουμε για να εξαγοράζουμε με σπίτια και αυτοκίνητα την προσοχή τους, πόσο μάλλον να την απαιτούμε. Οι υποχρεωσεις τους δεν περιλαμβάνουν να είναι δίπλα μας εσσαει και να μας κρατούν το χέρι, να αγαπήσου όποιον “εγκρίνουμε” να κάνουν την δουλειά που διαλέξαμε γιατί “ξερουμε εμείς” να έχουν το σώμα και την εμφάνιση που θεωρούμε “αποδεκτό”, να μας “τιμήσουν” δίνοντας το ονομά μας στο παιδί τους, να τρωνε μαζί μας… Διαβάστε περισσότερα »
Τέτοια κάνετε οι γονείς και μετά αναρωτιέστε γιατί τα παιδιά θέλουν ήδη από μικρή ηλικία να φύγουν από το σπίτι και αρχίζετε τα “γιατί δεν μας θέλεις” και “εμείς τόσα κάναμε για εσένα” και άλλα τέτοια δράματα. Οι εποχές έχουν αλλάξει και τα παιδιά πλέον έχουν πολλά ερεθίσματα και είναι πολύ εύκολο να καταλάβουν πως αυτό που υφίστανται είναι καταπίεση άνευ λόγου. Αντί να δημιουργείτε ανεξάρτητους ανθρώπους με πίστη στον εαυτό τους και τις ικανότητές τους, προσπαθείτε να τα έχετε υπό έλεγχο, τώρα επειδή πληρώνετε, αργότερα επειδή πληρώνατε στο παρελθόν και πάει λέγοντας. Και όλο αυτό το ονομαζετε “υποχρέωση”, έτσι… Διαβάστε περισσότερα »
Και μια και δυο, μπορώ να σου πω!
Πολύ καλά τα λες! Με το “δεν μας θες” μου θύμησες τη μάνα μου, η οποία όποτε το θέμα πηγαίνει προς την πιθανή μετακόμιση μου στο εξωτερικό λέει “θα έρθω κι εγώ μαζί” και μετά περνάμε στο “γιατί δεν με θες;” που η απάντηση από μέσα μου είναι “πού να σου εξηγώ τώρα”. Βέβαια, την απάντηση την ξέρει και όλοι οι γονείς την ξέρουν, αλλά δεν θέλουν με τίποτα να το χωνέψουν. Μετά από κάθε τέτοιο περιστατικό η μάνα μου την άλλη μέρα έχει τα ρούχα που κανονικά θα έπλενα εγώ, μου βάζει κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες και αρχίζει… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ πιθανό μετά τη δωροδοκία να αρχίσει και ο εκβιασμός.
Υπομονή Jelly Roll 🙂
Η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, παιδί του πολέμου που πρόλαβε να βγάλει μόλις κάποιες τάξεις του δημοτικού έλεγε: “Μόνο ο γονιός έχει υποχρέωση απέναντι στο παιδί και όχι το αντίστροφο”.
Μπράβο η γιαγιά!
Πολύ μπροστά η γιαγιά σου η συγχωρεμένη. Εγώ συναντήθηκα με τη οικογένεια του αδερφού του παππού μου και μας οικογενειακά κήρυγμα για το ποιες είναι οι υποχρεώσεις ποιανού. Όταν το μυριστήκαμε αρχίσαμε το ομαδικό το δούλεμα.
Πολύ μπροστά η γιαγιά, καμία σχέση με τους υπόλοιπους της γενιά της που το παιδί το είχαν/ έχουν εξισωμένο με το δούλο.
Σας ευχαριστώ!! Ήταν πολύ μπροστά για τη γενιά της σε πολλά θέματα, πολλές φορές την αισθανόμουν πολύ πιο μπροστά και από τη μαμά μου (και κόρη της.). Η ίδια βέβαια γηροκόμησε αγόγγυστα 16(!!) χρόνια την κατάκοιτη πεθερά της, αλλά πάντα μας έλεγε ότι το έκανε από αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Α, γειά σου.
Τι να πω, ώρες θα μπορούσα να λέω τα καλά και τα κακά των γονιών μου.Μισή μαλακία όμως απ’το στόμα τους δεν άκουσα ποτέ.
Η νοοτροπία “My roof, My rules” έχει τραυματίσει άπειρο κόσμο. Κι όπως πολύ σωστά λέει η Λένα, είναι άλλο το να συνεισφέρει ο καθένας στις δουλειές του σπιτιού πχ, κι άλλο το να θεωρείς ότι, επειδή βοηθάς οικονομικά το παιδί σου, εκείνο οφείλει να ντύνεται/μιλάει/φέρεται κατά το δικό σου δοκούν. Παιδί σου είναι, όχι πλαστική κούκλα που την έκανες για να παίζεις.
Wtf?!
Δηλαδή αν μια γυναίκα δεν δουλεύει και δουλεύει μόνο ο άντρας της, οφείλει να συμμορφώνεται με τα θέλω του συζύγου της;
Η οικονομική εξάρτηση πληρώνεται με υπακοή;
Θα γίνει το παιδί σου γιατρός επειδή εξαρτάται από τους γονείς του ενώ θέλει στην πραγματικότητα να γίνει κομμωτής; wtf wtf wf
Οι γονείς θα πρέπει κάποτε να σταματήσουν να εκβιάζουν και να βγάζουν τα κόμπλεξ και την ανεπάρκεια τους πάνω στα παιδιά τους.
Αν θέλατε να διατάζετε, να γινόσασταν στρατιωτικοί.
Μη σου πω ούτε στο σκύλο σου. Άστο, γονιέ, το να συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά μας είναι ανεξάρτητα όντα με δική τους βούληση και όχι π.χ. προέκταση του χεριού μας, είναι από τα δυσκολότερα και από τα ουσιαστικότερα πράγματα που πρέπει να κάνουμε και η δουλειά αρχίζει από όταν ακόμα είναι βρέφη. Αν του μαζεύεις τα ρούχα από το πάτωμα, του παρέχεις τα πάντα πριν προλάβει να τα ζητήσει και του δικαιολογείς κάθε λάθος, πώς θα αναλάβει ξαφνικά τις ευθύνες του στα 18;
Η δική μου εμπειρία δείχνει πως ποτέ δεν το μαθαίνει ο γονιός αυτό. Η δε απάντηση της μητέρας μου κάθε φορά σε οποιαδήποτε παρεμβατική συμπεριφορά της είναι πως, είστε παιδιά μου καλέ.
Ή δε διαβάζετε πολύ καιρό α,μπα ή διαβάσατε μία φορά δε σας άρεσε η απάντηση και μετά ψάχνατε επιβεβαίωση μισοκοιτώντας τις απαντήσεις για να επιβεβαιώσετε αυτό που είχατε ήδη αποφασίσει. Πολύ άσχημη τακτική και σας εκθέτει. Ποτέ μα ποτέ δεν έχει γραφτεί κάτι τέτοιο εδώ μέσα.
Αχ πόσο μου έφτιαξε τη διάθεση αυτή η ερώτηση. Στην αρχή τα μόνα που μου έρχονταν στο μυαλό ήταν διαφορά γαλλικά αλλά μέτα σκέφτηκα ότι σε γονεις σαν και αυτούς, ο πέλεκυς της δικαιοσύνης θα πέσει βαρύς. Αφού το όριο είναι τα λεφτά, όταν το όριο περάστει, ποιο διαπραγματευτικο χαρτί θα σου έχει μείνει άραγε? Είναι ενδιαφέρον ταξίδι η γονεικοτητα. Κανείς ότι βλακεια θες στην αρχή, που οι συνέπειες είναι μηδαμηνες. Και μια μέρα τα παιδιά σου αποφασίζουν να κάνουν ταμείο. Τι γονιός ήσουν θα φανεί και θα φανεί μέσα από αυτά που θα σου πουν εκείνα.Δεν μπορείς να πάρεις… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις πολύ δίκιο!!! Μια μέρα τα παιδιά κάνουν ταμείο!
Στο μεταξυ διαβαζα την ερωτηση νομιζοντας οτι τη στελνει καποιο αγανακτισμενο παιδι, που θελει ν ακουσει οτι οχι αγάπη μου, λαθος σου τα ειπαν οι γονεις σου, δικιο εχεις, ειναι καταπιεση μη φοβασαι να το πεις.
Μετα ειδα το γονιος κι απασφαλισα οποτε δε θα πω τιποτα.
Εκτος απο ΑΧΑΧΟΥΧΑΑΑΑΑ.
Θα ξαναρθω, μη φυγεις.
Λοιπόν. Οι γονείς έχουν μόνο υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά τους. ΑΥΤΟ είναι που αναγνωρίζουν πάρα πολλοί άνθρωποι που αποφασίζουν να μην κάνουν παιδιά, ότι δε θα μπορούν ν’αναλάβουν αυτές τις υποχρεώσεις. Είναι δική σου υποχρέωση να νιώθει το παιδί σου ασφάλεια, δική σου υποχρέωση να το κάνεις χρόνο με το χρόνο να νιώθει πιο δυνατό και να μη σε χρειάζεται, δική σου υποχρέωση να το κάνεις έναν υπεύθυνο άνθρωπο που θα αναγνωρίζει τις ευθύνες του και δε θα φοβάται να τις αναλάβει. Είναι δική σου υποχρέωση να το προετοιμάσεις ώστε όταν θα γίνει 18, να έχει τη δική του γνώμη… Διαβάστε περισσότερα »
<3
Μπράβο! Αυτό…
Πόντια γράφεις τόσο ωραία.. έχεις σκεφτεί να γράψεις κανένα βιβλίο;
Τα λες εξαιρετικά Πόντια! Μου θυμίζεις τον παππού μου, που μεγάλωσε με έναν πατέρα-αφέντη, αρχέτυπο του δεσποτικού και σκληρόκαρδου πατέρα της τότε εποχής. Μεγαλώνοντας έβαλε αρκετή απόσταση μεταξύ τους (χωρίς να ρίξει εντελώς μαύρη πέτρα). Κάποτε ο πατέρας του τον πίεζε πάλι, επιδιώκοντας να τον εκμεταλλευτεί όσο μπορούσε, όπως έκανε πάντα. Ο παππούς μου λέει πως, όταν του έκανε λόγο για την περίφημη υποχρέωση που του είχε, γιατί τον γέννησε, του απάντησε “Την υποχρέωση δεν την ξεπληρώνεις στους γονείς. Η δική μου υποχρέωση είναι απέναντι στα δικά μου παιδιά. Αυτά έφερα στον κόσμο, χωρίς να τα ρωτήσω. Έχω υποχρέωση να… Διαβάστε περισσότερα »
Φχαριστώ παιδιά 😊 (έχω σκεφτεί να γράψω αλλά όχι για να είναι βιβλίο-βιβλίο. Να τα πω να ησυχάσω, αυτό θέλω. Δεν έχω να πω κάτι καινούργιο και αν για κάποιον είναι καινούργια, δεν είναι καλύτερα να τα διαβάσει από μεγάλους συγγραφείς; Ότι μ’έχετε κάνει ν’αναρωτιέμαι όμως, δε θα πω ψέμματα, αναρωτιέμαι τι μου βρίσκετε, αλλά χαίρομαι, δεν είναι κακό να σου λένε ότι κάτι που κάνεις, είναι ωραίο.) @Iris ακριβώς! “Αυτά έφερα στον κόσμο, χωρίς να τα ρωτήσω. Έχω υποχρέωση να τα στηρίξω σωστά.” Όχι να τα κάνω ν’αναρωτιούνται τι στο καλό σκεφτόμουν όταν τα έφερνα, ότι θα έχουν τη… Διαβάστε περισσότερα »