Αγαπητή Α μπα, σε αυτή την ερώτηση απάντησες πως “Για μένα η επιτυχία είναι όσο ζεις να βλάψεις όσο λιγότερους ανθρώπους γίνεται.”. Τι εννοείς ακριβώς; Είναι απαραίτητο να βλάψεις κάποιους -και όσο λιγότεροι, τόσο καλύτερα; Και το βλάπτω πώς ακριβώς το ορίζεις; Θα εκτιμούσα μια ανάλυση επί του θέματος.
-Dazed
Δεν είναι απαραίτητο να βλάψεις, αλλά είναι αδύνατο να το αποφύγεις. Αυτή τη στιγμή που καταναλώνεις ρεύμα και πίνεις πόσιμο νερό από τη βρύση και γράφεις στο ίντερνετ, πιθανόν φορώντας αθλητικά παπούτσια, βλάπτεις πάρα πολλούς ανθρώπους, πάνω στην καμπούρα τους τα κάνεις όλα αυτά. Πώς να το ορίσω; Δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία. Αν εγώ πρέπει να κανω δίαιτα για να βγω στην παραλία, και εκατομμύρια ανθρώπων δεν ξέρουν τι θα φάνε το χειμώνα που έρχεται, να πώς το ορίζω.
Φαντάστηκες κάτι πολύ φιλοσοφημένο, πώς να μην απατήσεις κάποιον, πώς να μην προδώσεις κάποιον; Και αυτά εννοώ, φυσικά, και αυτά όμως δεν είναι και τόσο διφορούμενα ώστε να χρειάζονται ανάλυση. Αν ανοίξουμε όλοι το μυαλό μας σταματήσουμε να παριστάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε, θα δούμε πόσο εύκολο είναι να βλάψεις τα παιδιά σου, τον σύντροφο σου, τους φίλους σου, επειδή δεν τόλμησες να αντιμετωπίσεις τον δικό σου πατέρα, το δικό σου αφεντικό, τους δικούς σου δαίμονες. Η “βλάβη” δεν είναι μόνο κάτι ενεργητικό, όπως το ξύλο. Είναι η αδιαφορία, είναι και η περιφρόνηση, είναι η χλεύη, είναι η υπονόμευση, είναι ο αποκλεισμός.
Ποιος μπορεί να πει ότι δεν έχει αμαρτήσει ποτέ;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Απάντηση που πρέπει οπωσδήποτε να μπει στο βιβλίο της Α-μπα. Μπράβο βρε Λένα- κάποιες φορές νιώθω ότι βάζεις σε λέξεις αυτά που σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ να εκφράσω!
Πάντως θέλω να πω ότι είναι πολύ σχετικό το τι θεωρεί ο καθένας βλάψιμο. Όταν πχ σε αυτό το σάιτ έχουν ειπωθεί πολλές φορές απόψεις, όπως ότι κάποια ζώα έχουν προορισμό της ζωής τους να γίνουν γούνες, άρα αφού εκτρέφονται για αυτό το σκοπό, καλώς και θανατώνονται για αυτό το σκοπό, Αν αυτό δεν είναι “να ανοίξουμε όλοι το μυαλό μας και να σταματήσουμε να παριστάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε”, τότε δεν ξέρω τι είναι.
“Αν εγώ πρέπει να κανω δίαιτα για να βγω στην παραλία, και εκατομμύρια ανθρώπων δεν ξέρουν τι θα φάνε το χειμώνα που έρχεται” πώς ακριβώς βλάπτω;;
Κάνοντας μια προσπάθεια ερμηνείας θα έλεγα γιατί παραβλεπεις ένα μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα και έστιαζεις σε κάτι που δε θα έπρεπε να σε απασχολεί καν, οπότε δεν γίνονται κινήσεις επίλυσης του πρώτου;
Μα ίσα ίσα. Άμα έχω να φάω ένα μαρούλι όλη μέρα, δεν ασχολούμαι και με το τι θα φάω. Δεν σπαταλάω και πόρους άμα το τραβήξουμε. Μπα, κάτι άλλο θέλει να πει η ποιήτρια, αλλά δεν το πιάνουμε.
Νομίζω όπως λέει παρακάτω, βλάβη δεν είναι μόνο η ενεργητική βλάβη. Από τη στιγμη που έχουμε φαγητό άφθονο που μας περισσεύει και επιλέγουμε να μην το τρώμε, ενώ κάτω από τα σπίτια μας ζουν άστεγοι, έμμεσα, ζούμε εις βάρος τους.
Εξακολουθεί να μη βγάζει νόημα ρε παιδιά. Δηλαδή επειδή θα μπορούσα να φάω πίτσα αλλά επιλέγω να μην τρώω, ζω εις βάρος του άστεγου; Δε βγαίνει αυτή η σύνδεση…
Είναι πιο γενικό, ότι η αφθονία του δυτικού κόσμου χτίστηκε πάνω στην εκμετάλλευση του υπόλοιπο κόσμου, η πίτα δεν είναι δίκαια μοιρασμένη. Εγώ έχω άφθονο φαγητό που περισσεύει την ίδια στιγμή που κάποιος δεν έχει να φάει. Έτσι τυχαία. Καλό θα είναι να ζούμε πιο συνειδητά, να γνωρίζουμε τα προϊόντα που αγοράζουμε με τί συνθήκες παράγονται, να είμαστε ενημερωμένοι και ενεργοί, ώστε να πιεστούν και οι εταιρίες να δρουν με έναν τρόπο αειφόρο.
Έτσι όπως το καταλαβαίνω εγώ, ίσως εννοεί πως εστιάζω σε ένα πρόβλημα που έχει προκύψει από την υπερκατανάλωση αγαθών που άλλοι στερούνται
σε μόνιμη βάση.Δηλαδή το βλαπτικό μάλλον δεν είναι το οτι κάνω δίαιτα, αλλά ο λόγος που με οδήγησε στο να την χρειάζομαι.
‘Πάντα υπάρχει ο κινδυνος
Μία χούφτα οδυνης
Δεν είσαι ακινδυνος
Για ο, τι δίνεις’
Τα έχει πει κ η θεά Λίνα Νικολακοπουλου.
Πάντα υπάρχει η πιθανότητα να βλαψουμε κάποιον, όπως τα λες Μιτσι. Εδώ η αλλη σκεφτόταν πόσους μήνες μετά το σχόλιο που είχε κάνει για τα δόντια της πελάτισσας και βασανιζοταν.
Συμφωνώ απόλυτα με το “να βλάψεις όσο το δυνατόν λιγότερους”. Θα πρόσθετα επίσης το “να βοηθήσεις όσο το δυνατόν περισσότερους”. Και όχι απαραίτητα με αυτοθυσία, μεγάλες γενναίες πράξεις, διαθέτοντας τα υπάρχοντά σου για τους άλλους… Απλά και μόνο το να μην είσαι αδιάφορος, όπως επισημαίνει η Α Μπα, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Γνωρίζω άτομο που αρκετοί θεωρούν ότι τους βοήθησε πολύ στη ζωή τους: απλώς έκανε εξαιρετικά καλά τη δουλειά του με μεγάλο ενδιαφέρον για όλους όσους έρχονταν σε επαφή μαζί του, εκτός δουλειάς αφιέρωνε χρόνο για να ακούσει και για να δώσει συμβουλές, βοηθούσε τους νεότερους να εξελιχθούν, έδινε… Διαβάστε περισσότερα »