Αγαπητή Αμπα, ήμουν απόψε σε μια εκδήλωση και ακούω πάνω σε συζήτηση με γυναίκα το χιλιοειπωμενο ‘οι άντρες είναι μικρά παιδιά, δεν μεγαλώνουν ποτέ και 80 χρόνων να πάνε, αχαχα’ με εσάνς τύπου τα γλυκουλια μωρέ,γουτσου γουτσου. Με εκνευρίζει τρομερά αυτή η συλλογιστική γιατί απλώς τους απαλλάσσει από κάθε ευθύνη για τις πράξεις τους και τους δίνει συγχωροχαρτι για κάθε βλακεια που κάνουν. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να απαντήσω εκείνη την ώρα γιατί έφυγε ενώ την κοιτούσα έκθαμβη. Τι απαντάμε βρε αμπα σε αυτή τη σαχλαμάρα;
– Μπουχτισμενη
Μα εδώ απάντησες μια χαρά. Γιατί δεν της είπες αυτό που μόλις έγραψες;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν υπάρχει σωτηρία, παιδιά, εμένα μου την πέσανε μαζικά ΟΛΕΣ οι γυναίκες των φίλων του άντρα μου, γιατί δεν τις άφηνα να μαρτυράνε (δήθεν κρυφά) τις απαντήσεις στους άντρες τους όταν παίζαμε επιτραπέζια αγόρια-κορίτσια γιατί “είναι γλυκούληδες μωρέ και θα στεναχωρηθούν αν χάσουν” κ γω τους χαλαω τη διαθεση που θελω να παιξω σωστα κ να μη δώσω χαρα στον αντρα μου. Μου κάψανε τον εγκέφαλο, σοβαρά!
Σεξισμός ΚΑΙ παραβίαση κανόνων επιτραπεζίου;;;; Εγώ θα είχα χαλάσει κουμπαριά!!
Θeμου πόσο ντεκαυλέ άποψη, οι αμεγάλωτοι :S
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το σχόλιο πολύ μου άρεσε.
Ακόμα και η χωροταξία του.
θενξ 😊
“Τοτε ολοι οι αντρες προισταμενοι πρεπει να απολυθουν και να βαλυμε στη θεση τους γυναικες. Τι; αφου ειναι ανωριμοι ανίκανοι να διαχειριστουν πραγματα. Η μονο στις σχεσεις έχουν το ανωριμο αυτο και στις δουλειες του σπιτιου “
Να τους πεις οτι είναι για κλάματα κι όχι για γέλια να θεωρούν χαριτωμένη την εικόνα ενός ανώριμου ενήλικα με συμπεριφορά μικρού παιδιού.
Ενώ εμείς οφείλουμε να συμμορφωνομαστε με τις κοινωνικές επιταγές και να ωριμαζουμε προτού καν υπαρξουμε σαν ιδέα.
Ότι αυτό κάτι λέει και για τις ίδιες που τους νταντεύουν.
Να της πεις πως αφού είναι μικρά παιδιά, να πάνε να παίξουν σε καμιά πλατεία και να αφήσουν τις γυναίκες να κάνουν κουμάντο. Άντε γιατί και παιδιά και μέσα σε όλα ολίγον οξύμωρο….
2019 και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι …
Εγώ θα έδινα την απάντηση αυτή ξεκινώντας με ένα “βρε α σιχτιρ από κει! που όλο αυτό τους απαλλάσσει κτλ”.
Επίσης, το άλλο χιλιοειπωμένο και αφόρητα εκνευριστικό: “Το μυαλό του άντρα ξεκινά να “πήζει” μετά τα 30-35!” Τι είναι το μυαλό, δηλαδή; Άπηχτο γάλα και ξαφνικά γίνεται πηχτόγαλο;
Όχι μόνο αυτές οι απόψεις λειτουργούν ως συγχωροχάρτι απαλλάσσοντάς τους από ευθύνες, μιας και “έλα, μωρέ, είναι ανώριμοι”, αλλά τους προσβάλλουν και στον ύψιστο βαθμό, καθώς ταυτίζουν το μυαλό ενός άντρα άνω των 30 με το μυαλό ενός μικρού παιδιού. Υπονοούν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι δεν θα μεγαλώσουν ποτέ και ότι δεν θα είναι ποτέ αντάξιοι των περιστάσεων.
Αίσχος έχω να πω σε όλους/ες που τα πιστεύουν αυτά!