Είχε πέσει στα χέρια μου πριν χρόνια αυτό το άρθρο της Αναστασίας Λαμπρία για το Βύρωνα Θεοδωρόπουλο. Είχα επηρεαστεί πάρα πολύ από αυτή την ιστορία που αναφέρει η αρθρογράφος περί διαφοράς ευγένειας και τακτ. Νόμισα ότι θα μου χάριζε ηθική ικανοποίηση και ευδαιμονία στη ζωή μου να συμπεριφέρομαι με τακτ στους γύρω μου και ως ένα – μεγαλύτερο ή μικρότερο – βαθμό κατάφερα να κοντρολάρω τη συμπεριφορά μου ώστε να περιορίζω αυτά που λέω και πράττω όταν διακρίνω ότι μπορεί να προκαλέσουν πόνο ή να φέρουν σε δύσκολη θέση τους ανθρώπους γύρω μου. Ό,τι λέω δηλαδή προσπαθώ να το φιλτράρω μεταξύ άλλων και από το φίλτρο του «πώς θα το εισπράξει ο άνθρωπος προς τον οποίο απευθύνεται». Σε πολλές συζητήσεις, λοιπόν, ακόμη κι όταν ακούω πράγματα εντελώς παράλογα κατ’ εμέ ή πράγματα με τα οποία διαφωνώ, απλώς κουνάω το κεφάλι και δεν σχολιάζω ή στρέφω αλλού τη συζήτηση για να μην εγείρω αντίλογο στο συνομιλητή μου και τον φέρω σε δύσκολη θέση. Σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι αυτό εκλαμβάνεται από τους άλλους ως αδυναμία μου υπό την έννοια ότι δήθεν εγώ δεν έχω δική μου προσωπική κρίση, ότι άγομαι και φέρομαι και τελικά κάθομαι μετά σκάω κυριολεκτικά από το κακό μου που δεν έχω πει την άποψή μου επειδή δήθεν δεν ήθελα να στενοχωρήσω τον άλλο. Δηλαδή στην τελική καταπιέζομαι πλήρως εγώ για να αποφύγω να αμφισβητήσω τη γνώμη του άλλου και να μην τον φέρω στη δύσκολη θέση να πρέπει να εξηγήσει περαιτέρω την άποψή του. Τελικά ποια είναι η χρυσή τομή μεταξύ του να διατηρήσω το τακτ στη συμπεριφορά μου απέναντι στους άλλους ανθρώπους και του να μην πηγαίνω κόντρα σε κανέναν για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση;
– κουβάρι
Αγαπητή φίλη, επηρεάστηκες από την ιστορία ενός ανθρώπου που η δουλειά του ήταν να προσέχει τι λέει ώστε να μην προσβάλλει τους άλλους. Πληρωνόταν για να κάνει ακριβώς αυτό. Όμως, μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά γιατί βρισκόταν μεταξύ ανθρώπων που έκαναν παρόμοια δουλειά με τον ίδιο.
Για να καταλάβει ο άλλος ότι αυτό που κάνεις το κάνεις λόγω τακτ, πρέπει να έχει κι ο ίδιος τακτ. Αν έχει ο άλλος τακτ θα το καταλάβεις αμέσως, αν δεν έχει, το τακτ σου είναι αλαμπουρνέζικα. Θα ερμηνευθεί κατά πάσα πιθανότητα ως αδυναμία, όπως πολύ σωστά κατάλαβες.
Κατάλαβες και κάτι άλλο λάθος: ως διπλωμάτης, ο Βύρων Θεοδωρόπουλος θα διαφώνησε πάρα πολλές φορές με πάρα πολλούς. Κυρίως θα διαφωνούσε, μάλλον λίγες φορές θα συμφωνούσε με τους συνομιλητές του. Δεν είναι τακτ το να μην εκφράζεις την διαφωνία σου. Είναι ιδιαίτερα σπάνια ικανότητα να έχεις την ψυχραιμία, τις γνώσεις και την καλλιέργεια ώστε να εκφράζεις την διαφωνία σου με τακτ, και αν έχεις όλα αυτά, γίνεσαι επαγγελματίας της διπλωματίας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Σε πολλές συζητήσεις, λοιπόν, ακόμη κι όταν ακούω πράγματα εντελώς παράλογα κατ’ εμέ ή πράγματα με τα οποία διαφωνώ, απλώς κουνάω το κεφάλι και δεν σχολιάζω ή στρέφω αλλού τη συζήτηση για να μην εγείρω αντίλογο στο συνομιλητή μου και τον φέρω σε δύσκολη θέση” Αυτό ακριβώς είναι που με τρελαίνει σε μερικούς ανθρώπους. Ανάμεσα στο διαφωνώ με ουρλιαχτά και στο συμφωνώ για να μη γίνω δυσάρεστος (ακόμα κι όταν ακούω ότι η παιδοφιλία έχει μια λογική βάση π.χ.), υπάρχουν χιλιάδες διαβαθμίσεις. Οι άνθρωποι που σιωπούν εντελώς για να μη “γίνουν δυσάρεστοι” είναι μεγάλο μέρος του προβλήματος που αφορά το… Διαβάστε περισσότερα »
Οι άνθρωποι που σιωπούν εντελώς για να μη «γίνουν δυσάρεστοι» είναι μεγάλο μέρος του προβλήματος που αφορά το bullying, την ομοφοβία, το ρατσισμό, το βασανισμό ζώων, του σεξισμού, της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λπ. Aloutero ελπίζω να αναγνωρίζεις ότι το “δε θέλω να γίνω δυσάρεστος” δείχνει περισσότερο αδυναμία σύγκρουσης, φόβο σύγκρουσης ή εξουθένωση από πολλές παρελθούσες συγκρούσεις. Δεν μπορούν όλοι να συγκρούονται. Εμείς που μπορούμε, ας το κάνουμε. Εγώ για την παιδοφιλία ας πούμε, θα απέφευγα να συγκρουστώ. Ξέρω ότι θα χάσω την ψυχραιμία μου. Δε μ’ενδιαφέρει πώς θα εκληφθεί, μ’ενδιαφέρει να παραμείνω ψύχραιμη γιατί αν ξεφύγω, κανείς δε μου… Διαβάστε περισσότερα »
Το “δεν μπορούν όλοι να συγκρούονται” το αναγνωρίζω ασφαλώς. Το ότι το αναγνωρίζω δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ και να το κρίνω. Αυτός που δεν μπορεί να συγκρούεται δημιουργεί ένα κόστος σε εμένα που μπορώ. Χρειάζομαι περισσότερη προσπάθεια όταν προσπαθώ να πείσω έναν άνθρωπο ότι δεν είναι “αντρικό ένστικτο” το να βλέπεις μια ωραία γυναίκα στο δρόμο και να της λες “τι μουνάρα είσαι εσύ”. Αν όσοι διαφωνούσαμε με αυτό μιλούσαμε, θα είχαν πάψει να το κάνουν.
Υ.γ. Δεν είναι αυστηρότητα το να απορρίπτεις από τη ζωή σου ανθρώπους με τους οποίους διαφέρουν οι αρχές σας. Για εμένα είναι θέμα αρχών μερικά πράγματα. Το αν ακούγεται ωραίο ή όχι μου είναι αδιάφορο.
Εγώ πάντως προτιμώ το διαφωνώ με ουρλιαχτά παρά το συμφωνώ για να μην γίνω δυσάρεστος, κατι τέτοιους θέλω να τους αρπάξω και να τους ταρακουνήσω φωνάζοντας “ΑΚΟΥΣ ΤΙ ΛΕΕΙ; ΞΥΠΝΑ!!!” Καμμιά φορά το κάνω κιόλας.
Είναι τόσο περιπτωσιολογικό το ερώτημα, που νομίζω δεν έχει απάντηση. Έχει να κάνει με χίλια πράγματα, τί ντουβάρι έχω απέναντι, σε τί περιβάλλον, πόση ψυχική αντοχή έχω τη δεδομένη χρονική στιγμή, αν έχω αρκετά ισχυρά επιχειρήματα και ανάλογες γνώσεις, και πόσα άλλα.
Υπνερωτομαχία συμφωνώ εν μέρει. Αν έχω ντουβάρι (π.χ. έναν ομοφοβικό) απέναντί μου, μπορεί να μην προσπαθήσω να τον πείσω, αλλά σίγουρα θα του κάνω σαφές ότι κάθε φορά που θα λέει μια ομοφοβική βλακεία, θα με βρίσκει αντιμέτωπη. Μερικοί άνθρωποι δεν χρειάζεται να πειστούν ότι σκέφτονται λάθος. Μου αρκεί να ξέρουν ότι όταν θα λένε τις σκέψεις τους φωναχτά, θα συναντούν αντίσταση.
Κι εδώ κολλάει και ο θυμός μου για αυτούς που δεν “μιλάνε”. Άλλο ένας ρατσιστής να βρίσκει δύο φωνές αντιθετες κι άλλο να βρίσκει τριάντα.
Επίσης ας μην κοροϊδεύομαστε. Το “για να μη φέρω τον άλλον σε δύσκολη θέση” δεν τελειώνει εκεί. Έχει και συνέχεια η οποία είναι “και με αντιπαθησει”.
Μην το παρουσιάζουμε σαν καλοσύνη και τακτ.
Ακόμα κι αν δεν έχεις τακτ, αν έχεις δόντι στο Υπουργείο Εξωτερικών, μπορείς να γίνεις διπλωμάτης, αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξεις στο Ναϊρόμπι.
Οι εξετάσεις του υπουργείου εξωτερικών για το διπλωματικό σώμα είναι αδιάβλητες και εφάμιλλες των εξετάσεων για την ΕΣΔΔΑ.Οι υπάλληλοι του διπλωματικού σώματος είναι υψηλά καταρτισμένοι και πολύ συχνά παιδιά διπλωματών(υπάρχει αναλογη μοριοδοτηση)Η ιεραρχία και η δουλειά τους διέπονται απο στρατιωτική λογική.Αν η εξωτερικη πολιτικη της Ελλαδας βασιζόταν περισσοτερο σε αυτους και λιγοτερο στους εκαστοτε πολιτικους προισταμένους τα πραγματα θα ήταν ΠΟΛΥ διαφορετικά για τη χώρα.Οι μεταθέσεις τους εναλλάσονται σε προνομιούχες και μη θέσεις.
Δεν διαφωνούμε κάπου, στα λόγια μου έρχεσαι. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχει ειδική μοριοδότηση, νόμιζα ότι υπάρχει απλώς εύνοια, όπως στο δικαστικό σώμα. Θα επαναφέρω στην συζήτηση τον παράγοντα ηλιθιότητας “η”, ο οποίος παραμένει ένα σταθερό ποσοστό ανεξαρτήτως κοινωνικού στρώματος ή κατάρτισης.
Αδιάβλητες εξετάσεις και συχνά παιδιά διπλωματών;
Πώς συνυπάρχουν αυτά τα δύο;;
Κάτσε κάτσε γιατί είναι το Ναϊρόμπι το χειρότερο που φαντάζεσαι; Να μου λεγες ένα Σουδάν, ένα Καράκας να το καταλάβω! Ξέρεις τι προοπτικές ταξιδιών στην Αφρική έχεις; Η πρεσβεία εξυπηρετεί επίσης Ρουάντα, Τανζανία, Ουγκάντα, Μπουρούντι, Μαδαγασκάρη, Σεϊχέλες, Μαυρίκιο, Νήσους Κομόρες και Σομαλία.
Τουλάχιστον ένας άξιος διπλωμάτης επέλεξε Ναϊρόμπι για την περιπέτεια, αμέ 🙂
Sky is the limit. Παραμένει αξιόλογος ο ρόλος του τότε πρέσβη του Ναϊρόμπι στην υπόθεση Οτσαλάν, ο αστικός μύθος λέει ότι τον είχαν στείλει εκεί για να μην χειρίζεται σημαντικά ζητήματα.
Πάντως στο κείμενο που παραπέμπεις δε γίνεται καμία αναφορά στο πώς διαχειριζόμαστε, με τακτ κι ευγένεια, μια διαφωνία. Αναφέρει *απλώς* τους καλούς τρόπους κάποιου, που ήταν και διπλωμάτης. Προφανώς ο άνθρωπος αυτός ξεχώρισε, επειδή είχε έμφυτα δυο στοιχεία που μάλλον οι διπλωμάτες τα επιστρατεύουν όποτε χρειάζεται στη δουλειά τους. Ξέρεις τι ευγενικά διαφώνησα με τον πεθερό πρωτοχρονιάτικα, χωρίς να προκληθεί διπλωματικό επεισόδιο, χωρίς να χάσω τα κεκτημένα μου, χωρίς να παραχωρήσω τίποτα και χωρίς να μείνει με την εντύπωση ότι νίκησε; Και με πόσο τακτ του έδειξα ότι δεν τον σέβομαι, απλά τον ανέχομαι; Το να μη διαφωνείς ανοιχτά, ενώ… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι αυτό που λέμε ότι δεν τα βάζεις με ανθρώπους με χαμηλό επίπεδο γιατί θα σε παρασύρουν στο επίπεδό τους και εκεί θα σε νικήσουν λόγω εμπειρίας..
Ακριβώς, karcharia – αυτό που λέμε με το γουρούνι και τη λάσπη. Συμφωνώ ότι είναι πολύ σημαντικό να διαλέγεις τις μάχες σου, ειδικά αν είσαι άνθρωπος που τον εξαντλεί η σύγκρουση (άλλους τους θρέφει). Αξίζει να δίνεις κάποιες, αλλά ίσως όχι απέναντι σε κάποιον που δεν είναι σημαντικός στη ζωή σου ή που ξέρεις ότι απλώς θα βρεις ένα τοίχο. Εκτός αν πιστεύεις ότι μπορούν να ωφεληθούν τρίτα πρόσωπα από την δική σου μάχη.
Ποντια, θέλω να διαβάσω πρωτοχρονιάτικη διένεξη με τακτ!
Όχι όχι άσε με έχω δυο εργασίες και κάτι πρακτικά να γράψω. Και σίδερο. Εντάξει θα τη γράψω. Θα γράψω δυο. Και μετά θα σκεφτώ σοβαρά να ψάξω χορηγό να μου πληρώνει επαγγελματίες να βάζουν σε τάξη το σύμπαν γύρω μου, για να μπορώ να γράαααφω. Να ξεκαθαρίσω ότι α) ο πεθερός μου είναι το ακριβώς αντίθετο του πατέρα μου και β) οι μαμάδες μας, του άντρα μου και η δική μου, μας έλεγαν εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα με αναφορά στον μπαμπά, για να μας συνετίσουν. Η δική μου έλεγε π.χ. ότι αν κάνω αταξίες θα στεναχωρεθεί ο μπαμπάκας μας… Διαβάστε περισσότερα »
Καλέ ποια υπομονή, εδώ μιλάμε για νιρβάνα.
Και να φανταστείς ότι κάποτε είχα περιγράψει το πώς αισθάνομαι, ως ένας Βούδας να καθόταν στο στήθος μου χτυπώντας είκοσι ντέφια.
Κακά τα ψέμματα όμως. Είμαι και άνεργη. Δεν είμαι εργαζόμενη. #natalemekiafta
Πραγματικά χαρά στο κουράγιο και την υπομονή σου Πόντια! Ειδικά με τέτοιες αντιλήψεις… Αυτό με το poker face, σαν να διαβάζεις τηλεφωνικό κατάλογο, και να μην υψώνεις τη φωνή, μου φαίνεται τελείως αστρονομικό επίτευγμα. Μπράβο, όχι μπράβο. Κάποτε θα το καταφέρω κι εγώ, προς το παρόν ακούω ότι εκνευρίζομαι με πράγματα μικρά και να πάω να ελέγξω τα ορμονικά μου γιατί “δεν το λες και νορμάλ αυτό”, “σε χαλάει”. Μιλάμε για φάσεις που αποφάσισα ότι κάτι πρέπει να πω ενάντια σε καραμπινάτες σεξιστικές, ομοφοβικές ή και ρατσιστικές δηλώσεις-διαπιστώσεις-παρατηρήσεις. Συγχίζομαι γιατί θλίβομαι όταν σκέφτομαι πως κοντινοί μου άνθρωποι έχουν τέτοιες απόψεις.… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει, έργο τέχνης ο διάλογος για την Ερασμία. Σωστό χρονογράφημα, ανατρίχιασα λίγο με τη φυσικότητα που σεταρουν τον άχρηστο με την κοπελα που είναι χιλια λεβελ πιο πάνω σε αξιοσύνη, δυστυχώς δεν μου είναι ξένο όλο αυτό. Εκεί νομίζω στην κατακλείδα που χτύπησες και το σταυροκοπημα ηταν νομιζω και η στιγμη που κέρδισες την πεθερά και το τερμάτισες. 😁
Πόντια, θα ήθελα πολύ να μάθω πως το κατάφερες και αν αναλαμβάνεις μαθήματα!!! Επίσης θα ήθελα να διαβάσω το πρωτοχρονιάτικο στόρι 🙂
Η ψυχοθεραπεία είχε διάφορες θετικές επιδράσεις, μεταξύ αυτών και η διαχείριση θυμού, γιατί είχα πολύ θυμό. Της είχα πει ότι δε με νοιάζει πόσο θα κοστίσει ούτε πόσο θα πονέσει, θέλω να φύγει από μέσα μου ο θυμός. Έχω φωνάξει πολύ στη ζωή μου και έχω πληρώσει πολλά για να μπορώ να μιλάω σαν άνθρωπος όταν θυμώνω. Μου έμαθε επίσης να κάνω διάλογο, αλλά σ’αυτό με βοήθησε και το ότι ο σύντροφος μου δεν είναι ισχυρογνώμων, απόλυτος, ακραίος και ξέρει να συζητάει. Ευγένεια και τακτ είχα πάντα, με την ψυχοθεραπεία έμαθα πότε είναι οκ να τα ξεχνάω. Ως τότε, συχνά… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά, αυτό που βλέπω είναι απλά μια προσπάθεια να μη γίνεις δυσάρεστη. Καμία σχέση με το τακτ. Ας μην τα μπερδεύουμε.
Μόνο εγώ νόμιζα ότι μιλάει για τον κωμικό?? 😂
Συμφωνώ με αμπα
Κρύβεσαι πίσω από το τακτ για να μη γίνεις δυσάρεστη. Ύστερα θυμώνεις που οι άλλοι σε θεωρούν άβουλη. Ξεκίνα από αυτό: Μη σε νοιάζει η γνώμη των άλλων, να σε νοιάζει η δική σου γνώμη για τον εαυτό σου, να μην αναζητάς την αποδοχή των άλλων και μην περιμένεις εύσημα για την όποια συμπεριφορά σου. Μετά, αφού καταλάβεις ποια είσαι, θα ξέρεις ποιες μάχες αξίζει να δώσεις, πχ. θα διαφωνήσω με τη δασκάλα του παιδιού μου, του λέει θρησκόληπτες αηδίες, ενώ είμαι άθεη. Δε θα διαφωνήσω με την 70χρονη χρυσαυγίτισσα γειτόνισσα, τι νόημα έχει; Μη φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη