Αγαπητή α,μπα, ειμαι 15 και τωρα θα πάω λύκειο. Σαν κοπελα στην εφηβεία θελω και εγω να ζήσω κατι αντίστοιχο σαν τους εφηβικούς έρωτες που βλέπουμε στις ταινίες, ή σαν εκείνη την εφηβική αγαπη των 80s, 90s. Πέρα απο το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον αυτος ο ρομαντισμός, δεν ελκύω κανέναν και μου αρεσουν μόνο όσοι δεν μου δίνουν σημασία. Στενοχωριέμαι πολυ και αυτο με κανει να νιώθω ότι φταίω εγω που δε με θέλουν. Τι παίζεται
-κοριτσίστικο νιάτο
Αυτό που παίζεται είναι ότι αυτού του είδους ο ρομαντισμός είναι ένα κατασκεύασμα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ζωή και έχει στόχο να δαιμονοποιεί την γυναικεία σεξουαλικότητα και κυρίως τις έφηβες γυναίκες, που είναι ό,τι πιο απειλητικό υπάρχει για την πατριαρχία. Αν αυτές σταματήσουν να ψαρώνουν και αρχίσουν να διεκδικούν, έχοντας δύναμη και χρόνια μπροστά τους να επαναστατήσουν ουσιαστικά, αγνοώντας βιολογικά ρολόγια και λουλούδια και σοκολάτες, η πατριαρχία θα καταρρεύσει σε 10 χρόνια.
Ο έρωτας και το σεξ είναι θαυμάσιες ανθρώπινες εκφράσεις, αλλά έχουν μέσα τους σκοτάδι, κίνδυνο, ωμότητα, δυναμισμό, ενεργητικότητα και μπόλικη ματαίωση. Θέλουν γενναιότητα, ψυχικό ξεγύμνωμα, και δύναμη για να αντέξεις τα χτυπήματα. Αν περιμένεις να έρθει το αγόρι κάτω από το σπίτι σου να σου παίζει new wave από το κασετόφωνο και θεωρείς αυτό “ρομαντισμό”, σε περιμένουν πολλά άπλυτα σώβρακα στη ζωή σου (που θα περιμένουν όλοι να πλύνεις εσύ).
Μην περιμένεις από τους έρωτες για να ζήσεις μοναδικές στιγμές. Φτιάξε μόνη σου τις προϋποθέσεις για να τις ζήσεις, χωρίς να περιλαμβάνονται άντρες απαραίτητα. Δεν ισχύει ότι δεν ελκύεις κανέναν, ισχύει ότι ελκύεις αυτούς που δεν σου αρέσουν, και το ίδιο ακριβώς μπορούν να πουν και αυτοί που βιώνουν απόρριψη από σένα. Πάντα αυτό θα ισχύει, όχι επειδή υπάρχει μυστήριο, αλλά επειδή στατιστικά και μόνο είναι πολύ απίθανο να υπάρξει αμοιβαιότητα συναισθήματος. Γι’αυτό μην ψάχνεις έρωτες, να ψάχνεις ενδιαφέρουσες εμπειρίες και συναρπαστικούς ανθρώπους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Επίσης συνήθως όταν μια σχέση μας κάνει να νιώθουμε ότι πρωταγωνιστούμε στο “Notebook” συνήθως λίγο μετά μας κάνει να αντιληφθούμε πως τελικά απλά παίζουμε στο “Ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες”.. και στη συνέχεια ευχαριστούμε που γλιτώσαμε!
Εντωμεταξύ το notebook είναι πολύ προβληματικό ως αφήγημα. παραθέτω ένα άρθρο που βρήκα πρόχειρα, υπάρχουν πάρα πολλά για το θέμα. https://eu.usatoday.com/story/life/entertainthis/2019/06/21/rewatching-the-notebook-15-years-later/1449427001/#:~:text='The%20Notebook'%20is%20bad%20but,does%20far%20worse%20than%20that.&text=Essentially%2C%20the%20film%20romanticizes%20toxic,unhealthy%20culture%20of%20jerk%20worship.
Ακριβώς αυτο! Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση (ακόμη) που ενώ τα λανθασμένα μηνύματα της ταινίας ήταν πολλά, έκδηλα και αντιληπτά , το κεντρικό romance story κυριάρχησε στη συνείδηση του κοινού και τα κάλυψε όλα..
Πραγματικά, το πέτυχα πρόσφατα στην tv στη φάση με τη ρόδα που ο Noah κρέμεται με το ένα χέρι για να πείσει την allie να βγει μαζί του και σκέφτηκα wtf?? Ίσως επειδή το είδα σαν μεμονωμένη σκηνή μου χτύπησε άσχημα, η ταινία πάντα μου άρεσε. Τελικά μήπως όχι;
Πάντως από καμένες φίλες θα σου πω το εξής: ΠΡΟΣΕΧΕ πάρα πολύ μη τυχόν και σου προσφέρουν αυτό που περιγράφεις και σε αντάλλαγμα σου καταστρέψουν την ψυχολογία και τη ζωή γενικότερα.
Όπως σωστά λέει και η Λένα, ο αμοιβαίος έρωτας είναι κάτι σπάνιο. Ειμαι 32 και 2 φορες μου εχει συμβεί στη ζωή μου, δεν ειναι κάτι που μπορεις να περιμένεις μερα με τη μέρα και να απογοητευεσαι επειδή δεν ήρθε μέσα σε έναν χρόνο. Χαλάρωσε ως προς αυτο το θέμα, ασχολείσου με άλλα ενδιαφέροντα, φρόντισε τον εαυτό σου, απόλαυσε την κοινωνική σου ζωή και κάποια στιγμή θα έρθει. Μην παθεις εμμονή με το θέμα, μην πιέζεις καταστάσεις και προπαντως μην ψαχνεις κάτι λάθος σε εσένα μονο και μονο επειδη καποιος δεν σε ερωτεύτηκε.
Μόνο εγώ νόμιζα ότι κινηματογραφικοί έρωτες είναι αυτοί οι καταστροφικοί, που κάποιος πεθαίνει, ή πολλοί πεθαίνουν, ή τους χωρίζει ο πόλεμος και άλλα ευχάριστα και αναρωτήθηκα γιατί να θέλει κανείς κάτι τέτοιο;
Τέλος πάντων και αυτά και τα άλλα ξενέρωτα είναι μπροστά στην αληθινή ζωή, που όλα είναι πολλαπλάσιες φορές πιο έντονα.
Ακολουθεί ρομαντικός εμετός, να είστε επιεικείς :p Ημουν 15, ψιλοαδιάφορη ψιλομέτρια, όλες οι φίλες μου είχαν αγόρια. Εγώ όχι και δεν μου άρεζε και κανένας. Κανένας από αυτούς που μου λέγανε ότι με θέλανε ή που ήταν στα «κυβικά» μου. Αρχίζω να τα φτιάχνω με διάφορους χωρίς να θέλω, έτσι για να βουλώσω στόματα (και γιατί όλες στην παρέα κάποιον είχαν εγώ πώς να είμαι μόνη μου;), τους χωρίζω πάνω στον μήνα που όλοι χώνονταν για σεξ και η ζωή είναι άθλια. Τα βράδια καθόμουν ώρες στο σκοτάδι με ραδιόφωνο και έπλεκα ιστορίες. Ονειρευόμουν ότι τα ωραία αγόρια του σχολείου… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο γέλασα στο “Βασικά με σιχαίνεται”!!!Είσαι πολύ γλυκιά !!!
😀 😀 😀 Να ‘σαι καλά!
Σκέφτομαι τι φάτσα του αν διάβαζε αυτό το είσαι πολύ γλυκιά 😛
Αγαπώ ρομαντικούς εμετούληδες
Ακόμα δεν το πιστεύω πως οι βιντεοταινίες του Ψάλτη προβάλλονταν ως νεανική κουλτούρα! Από το ελάχιστο που είχα δει, μου είχαν φανεί απείρως συντηρητικά και γεροντίστικα όλα αυτά – πέρα από τα φρικτά αστεία και την άθλια αισθητική.
Όταν ήμουν στην ηλικία σου το να ζήσω έναν μεγάλο έρωτα ήταν για μένα αυτοσκοπός. Ήμουν ερωτευμένη με τον ”ωραίο του σχολείου” θυμάμαι. Του έγραφα ποιήματα, γράμματα, τον ενοχλούσα συνέχεια με μηνύματα αργά το βράδυ γράφοντας του που είναι ο ένας και μοναδικός, τον έπαιρνα τηλέφωνο με απόκρυψη και έβαζα να παίζει το ‘Υπάρχει λόγος” της Παπαρίζου, μόνη μου στεναχωριόμουν, μόνη μου χαιρόμουν εν ολίγοις, εκείνος δεν έδωσε ποτέ σημασία. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του αλλά με την ιδέα του έρωτα. 10 χρόνια αργότερα συνειδητοποιώ πως η ανάγκη μου να ζήσω αυτόν τον κινηματογραφικό έρωτα που λες… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραίο το σχόλιο σου! Θα συμφωνήσω Μαύρο Γατί..
Είπαμε, να αποφεύγουμε τις υπερβολές των ροματζάδων, αλλά δεν έχω δει και κανέναν πχ. που κράζει του Αγ. Βαλεντίνου όσους κουβαλούν δωράκια, να κάνουν μια έκπληξη στη δικιά τους σε ανύποπτο χρόνο, έτσι για το καλό! Εγώ ξέρω ότι όποιος θέλει τα κάνει…οι υπόλοιποι ψάχνουν δικαιολογίες για ”επανάσταση χωρίς λόγο”!
Είμαστε τέρατα! Μόλις είπαμε σε μια 15χρονη ότι δεν υπάρχουν κινηματογραφικοί έρωτες πράγμα που ισοδυναμεί με αποκάλυψη σε 5χρονο ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Πέρα από την πλάκα, κάνε έναν κόπο (γιατί στην ηλικία σου θα χρειαστεί λίγος κόπος γι’ αυτό) και διάβασε ένα απίθανο βιβλίο της Eva Illuz με τίτλο “Γιατί πληγώνει ο έρωτας”. Είναι μια χαρτογράφηση των ερωτικών σχέσεων και των δεινών τους αλλά η συγγραφέας τα τοποθετεί σε μια προοπτική που συμπεριλαμβάνει κι άλλα πράγματα πέρα από τον εαυτό μας. Το σίγουρο είναι ότι θα σταματήσεις να σκέφτεσαι ότι φταις κι ότι κάνεις λάθος, αυτό στο υπόσχομαι… Διαβάστε περισσότερα »
Θα το διαβάσω! σε ευχαριστούμε <3
You do that! Για μένα αυτό δεν ήταν βιβλίο αλλά χειρουργείο εγκεφάλου, μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τις σχέσεις και τον κόσμο, μου έδωσε μια ευρύτερη προοπτική από αυτή που είχα κλεισμένη μέσα στον μικρόκοσμό μου. Είναι λίγο δυσκολούτσικο κατά τόπους (η συγγραφέας είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας) αλλά άξιζε το κάθε λεπτό που του αφιέρωσα.
Ακριβώς. Αυτές οι κινήσεις δείχνουν αν σε σκέφτεται και σε νοιάζεται ο άλλος, γιατί ακόμα και ανούσιες να τις θεωρεί αν σε θέλει θα τις κάνει για να σε δει απλά να χαίρεσαι.