Αγαπητή Α, Μπα. Ζω τα τελευταία 5 χρόνια στο εξωτερικό, όπου έκανα το διδακτορικό μου και πλέον δουλεύω. Στη χώρα που ζω έχει αρκετούς Έλληνες, με κάποιους κάνουμε καλή παρέα, κάποιοι έγιναν φίλοι μου. Πρωτεύουσα θέση στους φίλους του εξωτερικού η Α., με την οποία έχουμε κοινά γούστα, ευαισθησίες, έχει σταθεί η μία στην άλλη σε δύσκολες στιγμές, και έχουμε πάει και διακοπές μαζί. Όλα καλά κι ωραία, μόνο που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο τη βλέπω πολύ αραιά, θα έλεγα ότι περισσότερο μιλάμε στα chat παρά βλεπόμαστε. Είχα κι εγώ ελάχιστο ελεύθερο χρόνο από το διδακτορικό για αρκετούς μήνες, αλλά ακόμα κι από οταν το τελείωσα πάλι καθιστατο αρκετά δύσκολο να συναντηθούμε. Τις περισσότερες φορές έχει κανονίσει κάτι άλλο (έχει πολλές δραστηριότητες εκτός δουλειάς, πχ σπορ, μαθήματα μουσικής, κλπ) αλλά δεν είναι ότι δεν έχει και χρόνο να βγει, απλά βγαίνει με άλλους (ας είναι καλά τα σοσιαλ μύδια που μας ενημερώνουν για όλα) . Το κλίμα όταν βρισκόμαστε είναι πολύ θερμό, γελάμε, τα λεμε όπως πάντα, μοιραζόμαστε μυχιες σκέψεις (δεν έχει συμβεί δηλαδή κάτι μεταξύ μας) αλλά αυτές οι συναντήσεις είναι λίγες (μια – δύο το μήνα) και κανονιζονται με μεγάλη προσπάθεια – πολύ μεγαλύτερη από όση καταβάλλω με άλλους ανθρώπους που από τη στιγμή του “πάμε καμιά βόλτα?” μέχρι να πάμε, μεσολαβούν λίγες μέρες. (Σημείωση, ζούμε σε πόλη μικρού μεγέθους, όχι κάνα Los Angeles). Θεωρώ ότι η σχέση που έχουμε και οι σκέψεις που εκμυστηρευόμαστε η μία στην άλλη είναι αναντίστοιχες της συχνότητας με την οποία βρισκόμαστε. Δε θέλω η σχέση μας να είναι μέσω chat. Θέλω να την βλέπω πιο συχνά. Αυτά τα εξέφρασα κάποια στιγμή, η Α. απάντησε “έχεις δίκιο, πρέπει να βρισκόμαστε πιο συχνά” , αλλά δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικό. Και το ερώτημα είναι: να ξανακάνω μια συζήτηση (με τον κίνδυνο να γίνω φορτική) ή απλά να δεχθώ ότι για τον οποιοδήποτε λόγο έχει αποφασίσει να μου αφιερώνει αυτό τον Χ χρόνο και μόνο? (θα εκτιμούσα πολύ αν απαντούσες μη μονολεκτικά, κυρίως για να δω την άποψη σου πάνω στο θέμα του χρόνου και της φιλίας γενικότερα. Έψαξα για αντίστοιχη ερώτηση σε παλιές ερωτήσεις που σου έθεσαν, αλλά δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο.) Ευχαριστω πολύ και καλή αρχή στο site!
–Απογοητευμένη_φίλη
Τι θα πει αυτό στην παρένθεση «δεν έχει συμβεί δηλαδή κάτι μεταξύ μας;»
Τίθεται θέμα ερωτικής έλξης; Ή εννοείς ότι δεν έχετε τσακωθεί ποτέ;
Η αλήθεια είναι ότι τελικά, είτε τίθεται, είτε όχι, δεν αλλάζει και πολύ η απάντηση.
Όταν λες σε κάποιον «θέλω να σε βλέπω πιο συχνά» και η απάντηση είναι «έχεις δίκιο», δεν σημαίνει ότι θέλει το ίδιο με σένα. Σαν τι άλλο να πει; «Εγώ όμως δεν θέλω;» Το τι θέλει από σένα σου το δείχνει, είναι αυτό που βλέπεις. Δεν μπορείς να εκβιάσεις κάτι άλλο. Δεν είναι ότι την κρατάει κάτι, ή ότι δεν έχει σκεφτεί ότι μπορεί να σε βλέπει περισσότερο και χρειάζεται να της το πεις εσύ για να το καταλάβει. Για «οποιονδήποτε λόγο» σου αφιερώνει αυτόν τον χρόνο που σου αφιερώνει. Μην ψάχνεις όμως κάποιον μυστηριώδη λόγο. Όπως εσύ αισθάνεσαι κάτι μέσα σου που την αναζητάει (δηλαδή σαν ποιος λόγος να υπάρχει που αισθάνεσαι έτσι; μπορείς να τον εντοπίσεις, να τον βάλεις σε λέξεις; Δεν είναι απλά ότι αισθάνεσαι ωραία όταν είσαστε μαζί;) έτσι κι αυτή αισθάνεται κάτι όταν είναι μαζί σου, αλλά λιγότερα έντονα. Ούτε αυτή μπορεί να εξηγήσει γιατί η ένταση του συναισθήματος αυτού είναι χαμηλότερη από την ένταση του δικού σου συναισθήματος. Έτσι γίνεται συνήθως. Σπάνια υπάρχει απόλυτη ισοτιμία αυτής της έντασης.
Σου προτείνω να σκεφτείς πάρα πολύ σοβαρά και όσο πιο πολύ μπορείς αντικειμενικά ποιος κάνει τις εκμυστηρεύσεις των μύχιων σκέψεων όταν είσαστε μαζί. Είσαι απολύτως σίγουρη ότι υπάρχει αντιστοιχία στις εξομολογήσεις; Είσαι απολύτως σίγουρη ότι αυτά που σου λέει δεν τα λέει και σε άλλους, ή ότι είναι απλώς λιγότερο κλειστός άνθρωπος από σένα; Είσαι σίγουρη ότι δεν έχεις πείσει τον εαυτό σου για το θερμό κλίμα για να εξηγήσεις την έλξη που αισθάνεσαι;
Μερικοί άνθρωποι μας μαγεύουν και ως φίλοι, ακόμα και αν δεν υπάρχει κάτι ερωτικό, και η σκέψη ότι δεν μας θέλουν όσο τους θέλουμε εμείς μπορεί να είναι το ίδιο σκληρή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εερρμ μια ή δυο φορές το μήνα μού φαίνεται ΟΚ σα συχνότητα. Περίμενα να πεις ότι βλέπεστε μια φορά το εξάμηνο έτσι όπως το έθεσες. Ενας άνθρωπος όμως που δουλεύει, έχει χόμπι, κοινωνικο κύκλο και όλες τις υποχρεώσεις που έχει κανείς όταν μένει μόνος του, είναι πολύ φυσιολογικό να βλέπει ένα φίλο του 1-2 φορές το μήνα.
Το γεγονός ότι κάνατε κάποιες εξομολογήσεις η μια στην άλλη, δε σας καθιστά αυτόματα και αυτοκόλλητες. Θέσε στόχους να διευρύνεις και εσύ τον κύκλο γνωριμιών σου και τα ενδιαφέροντά σου και μη σκας. Έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν χρειάζεται όλα να γίνονται πάντα ακριβώς όπως ιδανικά θα τα θέλαμε, καλό θα είναι να δίνουμε τον χώρο στον άλλον να έχει τους δικούς του ρυθμούς στις βόλτες και σε όλα. Προσωπικά το να με ζοριζουν να δώσω παραπάνω από αυτά που μπορώ με κουράζει τόσο πολύ που μπορεί τελικά να με απομακρύνει αντί να με φέρει πιο κοντά.
Όταν λες ότι βγαίνει με άλλους, εννοείς ότι υπάρχει κάποιο/α άτομο/α που βλέπει συχνότερα από εσένα; Αν ναι, μάλλον νιώθει πιο κοντά σ’εκείνα. Κατανοώ ότι είναι σκληρό, περίπου σαν ερωτική απόρριψη, το να μην είσαι ο αγαπημένος φίλος του αγαπημένου σου φίλου – και ως τέτοια περίπου μπορείς να την αντιμετωπίσεις: δεν αλλάζει με μπλαμπλα, και δεν είναι καθοριστική για την προσωπική σου αξία. Και είναι λιγότερο τραγική – δε μιλάμε για κάποια που σε απομάκρυνε, απλώς δεν είσαι η πρώτη της προτεραιότητα. Από την άλλη, μήπως το βλέπεις διογκωμένο λόγω ζήλειας, και γενικότερα δεν έχει ανθρώπους που βλέπει πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία και το έχεις καταλάβει και για αυτό στεναχωριέσαι. Είναι σκληρό, αλλά πρέπει να το αποδεχτείς.
Ποτέ δεν καταλάβαινα ανθρώπους που πάνε εξωτερικό κ ψάχνουν Έλληνες αποκλειστικά για παρέα. Δε ξέρω αν ανήκεις σε αυτή τη κατηγορία. Αν όμως ισχύει, θα σου λεγα να ψάξεις κ φίλους άλλης εθνικότητας, ευκαιρία είναι! Στο θέμα σου. Αυτό που πρέπει να αναρωτηθείς είναι το γιατί θέλεις να τη βλέπεις παραπάνω? Σου καλύπτει κάποια ανασφάλεια? Δε μπορείς να μείνεις μόνη? Υποθέσεις είναι αυτές. Δεν αναφέρεσαι σε χόμπι, οπότε υποθέτω ότι δεν έχεις. Τα χόμπι δεν είναι απλώς για να περνάμε την ώρα μας, είναι για να βελτιώνουμε τον εαυτό μας και μας κάνουν να νιώθουμε πλήρεις. Ένας από τους σημαντικούς… Διαβάστε περισσότερα »
Κατανοώ τη σύγχυση και τη θλίψη σου. Όταν με έναν άνθρωπο νιώθεις ότι μοιράζεσαι πολύ όμορφες στιγμές, και είσαι σίγουρος πως κι αυτός το νιώθει, δεν είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί δεν σε αναζητάει τόσο όσο εσύ. Δυστυχώς συμβαίνει. 🙂 Είναι πραγματικά θλιβερό, και το αναπόφευκτο αίσθημα απόρριψης πληγώνει εξίσου, ή και περισσότερο, με το να σε απέρριπτε ένας ερωτικός σύντροφος. Στις περιπτώσεις φιλίας που κρατάει χρόνια, που η σχέση ήταν πολύ προσωπική και έντονη (από άποψη αγάπης και επικοινωνίας), το να αλλάξει η συχνότητα και το μέσο επικοινωνίας είναι σκληρό. Έχω βρεθεί στη θέση σου, και πέρασα πολύ καιρό… Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θέλουν περισσότερο και περισσότερα από τους άλλους γενικώς.
Για τους λόγους κυρίως που αναφέρει η ofglen πιο πάνω.