Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για την μητέρα μου. Έναν άνθρωπο που δεν είχε εύκολη ζωή, παρ’ όλα αυτά, με έμαθε από μικρή να είμαι ελεύθερη, να έχω το δύναμη να λέω την γνώμη μου, που ήταν πάντα εκεί υποστηρικτική για κάθε μου επιλογή. Μου έμαθε να βοηθάω τους ανθρώπους και να μην ζητάω κάτι πίσω. Μου έμαθε πως οι άνθρωποι οι καλοί, ξεχωρίζουν απ τα μάτια και απ τα χέρια τους. Μου έμαθε πως το χειρότερο και το πιο επικίνδυνο πράγμα στον κόσμο, είναι η κακία των ανθρώπων. Και αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, μετά από τόσες αρρώστιες και τόσα φάρμακα στα μόλις 49 της στη, δεν μπορώ να τον βλέπω να κλαίει επειδή ο κόσμος την προσβάλλει για το σώμα της. Μόλις την προηγούμενη Κυριακή, ήθελε να πάει εκκλησία, και δεν πήγε επειδή “όλα τα ρούχα την δειχνανε χοντρη”. Δεν πηγαίνει πλέον στην θάλασσα που τόσο αγαπάει γιατί “Δεν αντέχω να με κοιτανε ετσι”. Μαμά, θέλω να σου πω ότι το σώμα σου είναι πανέμορφο! Έχεις φέρει στον κόσμο τα παιδιά σου, μια ζωή τρέχεις να βοηθήσεις όλη την οικογένεια σου, ακόμα και αυτους που δεν άξιζαν δευτερόλεπτο από τον χρόνο σου, αρρώστησες από την στεναχώρια σου και ακόμα παλεύεις με τα φάρμακα. Μαμά, το σώμα σου είναι υπέροχο γιατί, είναι ΔΙΚΟ ΣΟΥ. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν, μοναχά εγώ περιμένω την μέρα που θα πάμε θάλασσα παρέα και θα πνίξουμε ‘Την κακία του κόσμου.
– Ευτυχισμένη κορη
Αγαπητή κόρη, η μητέρα σου δεν αξίζει την απλή, στοιχειώδη ευγένεια επειδή έκανε παιδιά, επειδή έτρεξε να βοηθήσει ανθρώπους που δεν έπρεπε να βοηθήσει, ή επειδή αρρώστησε και παίρνει φάρμακα. Η μητέρα σου και κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτου εμφάνισης, φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού πρέπει να έχει ισότιμη θέση στην κοινωνία, αυτό προσπαθούμε να πετύχουμε. Η χοντροφοβία δεν είναι απλή κακία του κόσμου. Είναι μισαλλοδοξία που βασίζεται στην προκατάληψη ότι όποιος δεν είναι αδύνατος, είναι ηθικά κατώτερος επειδή τα κιλά σημαίνουν αδράνεια, τεμπελιά, αδυναμία. Αυτοί που κοιτάνε με στραβό μάτι, εκείνη την ώρα αισθάνονται δικαιωμένοι, οι τραβηγμένες (αλλά καθόλου σπάνιες) περιπτώσεις νομίζουν μάλιστα ότι κάνουν καλό στο θύμα τους.
Χρειάζεται περισσότερη διαβάθμιση η γενική φράση «κακία του κόσμου» γιατί αυτό θα σου δώσει περισσότερα εφόδια. Ίσως αυτό θα χρειαζόταν και στη μητέρα σου, αλλά εσύ μόνο τον εαυτό σου μπορείς να βελτιώσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
” Η χοντροφοβία …είναι μισαλλοδοξία που βασίζεται στην προκατάληψη ότι όποιος δεν είναι αδύνατος, είναι ηθικά κατώτερος επειδή τα κιλά σημαίνουν αδράνεια, τεμπελιά, αδυναμία”. Θα ήθελα να χωθώ σε δρόμους, παράδρομους και στενάκια και να γράφω με σπρέι στους τοίχους όλες αυτές τις αλήθειες …
Εγώ, πάντως, συγκινήθηκα…
Και εγώ συγκινήθηκα με την ερώτηση. Και μετά εντυπωσιάστηκα και με την απάντηση (χωρίς καμιά ειρωνία, και για τα δύο)
Κι εγώ, τί ωραία που τα γράφει!!!!
Πολυ συγκινητικό κείμενο… Δεν ξέρω πώς προέκυψε όλη αυτή η εμμονή με τα αδύνατα σώματα, που καταδυναστεύει τόσους και τόσους ανθρωπους. Το καλοκαίρι έπαθα εγκεφαλικό, που ο 10χρονος ανιψιος μου εκανε μπάνιο με την μπλούζα επειδή ήταν, λέει, “χοντρός”. Που είναι κανονικός προς αδύνατος, εντωμεταξύ. Όποιος άνθρωπος κοιτάζει τους άλλους στο σώμα κι όχι στα μάτια, όποιος θίγει κάποιον λόγω των παραπάνω ή και των λιγότερων κιλών του, έχει εκείνος το πρόβλημα. Ελπίζω η μαμά να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας, να είναι πάντα γερή και δυνατή και να είστε πάντα αγαπημένες, με εσένα έχει μία πολύ, πολύ δυνατή σύμμαχο στη… Διαβάστε περισσότερα »
Μου θύμισε τη δική μου μαμά. Που ντρέπεται για το δικό της σώμα και έχει να πάει στη θάλασσα εδώ και δώδεκα χρόνια. Πολλές φορές προσπάθησα να της αλλάξω μυαλά αλλά όπως είπε η αμπα μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να αλλάξουμε. Ήθελα να πω απλά ότι η κοινωνία μας δεν είναι μόνο χοντροφοβικη είναι ανθρωποφοβικη , ότι μισεί όποιον είναι διαφορετικός και δεν είναι μέσος όρος. Αυτό πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας για να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και να θέσουμε σωστές βάσεις στο μεγάλωμα των παιδιών μας, όσοι έχουμε.
Και η δική μου…και σε συνδυασμό με τον φλεβιτη όχι μαγιό δε βάζει, ούτε φούστα πάνω από το γόνατο δε φοράει.
Τι γλυκια κορη που εισαι❤
Όταν με ρωτάει η δική μου μαμά πως της πάει ενα ρούχο ή αν παχυνε, της υπενθυμίζω πόσο όμορφη είναι, πόσο την αναδεικνύουν τα ρούχα της και να μην την νοιάζει τι θα πει ο κόσμος πάρα μόνο ο εαυτός της! Και φεύγει με χαρά ότι η ίδια νιώθει όμορφη! Και η αλήθεια είναι ότι ήταν είναι και θα είναι όμορφη!
Λυπάμαι πολύ για όσα νιώθει η μητέρα σου.
Ούσα σε σχέση με έναν άνθρωπο που για πολλά χρόνια πάλευε με τους δαίμονες του, που ένιωθε όσα η μητέρα σου, από τον φόβο να πάει κάπου επίσημα γιατί δεν ένιωθε όμορφα με την επιλογή των ρούχων μέχρι το να αποφευγει το σινεμά στην ιδέα του καθίσματος, το μόνο που έχω να προτείνω είναι η υποστήριξη από ειδικό.
Όση αγάπη και να προσφέρεις, δυστυχώς δεν ειναι αρκετή για μην νιώθει αυτά που εκφράζει. Ακόμη και αυτά που δεν έχει μοιραστεί ποτέ.
Μιλησε στην καρδια μου αυτο το αρθρο…
Να προσπαθησεις να δει η μαμα σου τον εαυτο της μεσα απο τα ματια σου!!!